รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แดดดี๊ขา ม่ามี๊จะฟื้นมั้ยคะ น้องเกรซกลัว”เกรซกอดกวินแน่นเมื่อเห็นจินนี่ที่ถูกพันแผลแล้วนอน
หลับอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียวขาวซีดกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
“ฟื้นสิคะน้องเกรซ ม่ามี๊เค้าต้องฟื้นมาหาน้องเกรซ มาหาแดดดี๊อยู่แล้วล่ะ ไม่ร้องนะคะ”กวินกอด
ปลอบลูกสาวแล้วมองร่างบางจินนี่ไม่วางตา เขาแทบคลั่งที่จินนี่ตัดสินใจออกไปแบบนี้ ตัวเองต่อสู้
ไม่ค่อยเก่งแล้วยังไปอีก เขาไม่น่างอนจินนี่ในช่วงที่ไทม์และพวกไม่ตายเลย ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเกรซไปอยู่กับน้าแคข้างล่างก่อนนะครับ แดดดี๊ขอเฝ้าม่ามี๊ก่อน”กวินบอกลูกสาวแล้วบอกให้
เควินและแบมพาลูกสาวตัวน้อยของเขาไปให้แครอลที่พึ่งบินกลับมาจากอังกฤษ
 
 
 
 
 
 
“เธออย่าเป็นอะไรนะ ชั้นยังโกรธเธอไม่หาย เธอเล่นหนีแบบนี้ ทิ้งน้องเกรซกับชั้นไม่ได้นะจิน
นี่”กวินลุกมานั่งข้างๆจินนี่แล้วสวมกอดก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนของร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับบ้าน”โบว์ตื่นขึ้นมาแล้วตกใจเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านไม้ขนาดใหญ่ริม
ทะเลสาบแล้วรีบหนีแต่ถูกกั้งรั้งตัวไว้ก่อน
 
 
 
 
 
“ยัยบ้าจะหนีไปไหนห้ะ รู้หรอว่าที่นี่ที่ไหน”กั้งตวาดโบว์ให้เลิกพยศและก็ได้ผลโบว์นิ่งในอ้อมกอด
ทันที
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่รู้ แต่ชั้นไม่อยากอยู่กับนาย หมาโหด ป่าเถื่อนที่สุด”โบว์รีบว่ากั้งแล้วพยายามขืนตัวออก
 
 
 
 
“เฮ้ ชั้นช่วยชีวิตเธอออกจากกองระเบิดนะเห้ย ยังจะว่าอีก ยัยขี้แย”กั้งรีบว่าโบว์กลับ
 
 
 
 
 
 
“ช่วยแล้วพามาที่นี่ทำไม ชั้นอยากกลับบ้าน”โบว์โวยวายกลับบ้างแม้จะกลัวกั้งมากมายแค่ไหน
 
 
 
 
 
 
“บ้านนั้นพังไปแล้วโว้ย อยู่ที่นี่กับชั้น ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่าเพราะชั้นกินแล้วไม่กินซ้ำเขาใจมั้ย อ้อ
ถ้าหนีนะ ลูกน้องชั้นตัวอื่นก็เหงาๆเปลี่ยวๆ อยากจะไปเป็นตุ๊กตาคลายความเหงาให้พวกมันก็ได้
นะ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ ไอ้บ้า หมาเถื่อน หมาลามก หมาโรคจิต ออกไปเลย”โบว์หน้าแดงแล้วพูดก่อนจะผลักกั้งออก
จากห้องแล้วปิดประตูดังปัง
 
 
 
 
 
 
 
“5555 ยัยนี่ตลกชะมัด”กั้งหัวเราะกับท่าทางของโบว์ก่อนจะเดินออกไปหาอะไรให้โบว์กินด้านล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม ฟางจ๋า พี่ว่าพอก่อนมั้ยจ้ะ”ป๊อปปี้มองร่างบางที่ยังคงขึ้นคร่อมตัวเขาทำคิสมาร์กทั้วตัวเขาไม่
ยอมหยุดตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาและเธอแสดงบทรักร้อนแรงกันทั้งคู่ไม่มีหยุดจนมาถึงสายของวันนี้ ไม่มี
ท่าทีฟางจะเลิกง่ายๆจนเขาต้องรีบบอกฟางก่อน
 
 
 
 
 
“ไม่พอ นายไม่ต้องการชั้นรึไง หึ่ย”ฟางพูดเมื่อถูกขัดใจและจูบทั่วอกกว้าง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่น่ะรักฟางมากนะครับ แต่ว่าเราพอเรื่องบนเตียงกันก่อนมั้ย เราลงไปหาอะไรกินกันมั้ย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ได้ กินก็ได้ แต่ ถ้านายเจ้าะแจ้ะกับสาวอื่นล่ะชั้นฆ่านายแน่”ฟางคาดโทษก่อนจะลุกขึ้นในสภาพ
เปลือยเปล่าเดินไปเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย เล่นทำเอาป๊อปปี้หน้าแดงทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ตั้งแต่เป็นแวมไพร์นี่ร้องแรงเหลือเกินนะคนเก่งของพี่”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะลุกขึ้นไปเข้า
ห้องน้ำบ้าง และแน่นอนว่าทั้งคู่ไม่ได้แค่อาบน้ำแน่ๆ กว่าจะได้อาบน้ำจริงๆและแต่งตัวเสร็จก็ลงมา
ข้างล่างในช่วงบ่ายแล้ว ฟางมองเครื่องสำอางที่โต้ะเครื่องแป้งที่ครั้งหนึ่งเป็นของเธอเองเอามันมา
แต่งหน้าตามปกติอย่างคุ้นชินรู้ว่าชอบแต่งโทนไหนสีไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย”ฟางมองสร้อยรูปกุหลาบที่ป๊อปปี้สวมให้จากด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
“ของขวัญไงล่ะครับ พี่เอาให้”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยน โดยที่ฟางไม่รู้เลยว่านั่นคือสร้อยที่อาบยา
เสน่ห์
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่เห็นส่าชั้นชื่อโรสเลยเอาสร้อยเป็นรูปนี้ล่ะสิ แบบนี้ต้องให้รางวัล”ฟางพลิกตัวแล้วดึงป๊อปปี้มา
จูบอย่างร้อนแรง ก่อนจะเอามือแกะกระดุมออกอย่างรวมเร็วจนหมดทุกเม็ด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางจ๋า พี่ว่าเราพอก่อนนะจ้ะไปข้างล่างสูดอากาศที่ยริสุทธ์กันเถอะ ในปราสาทนี้ไม่มีแดด
แน่นอน”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนจะรีบติดกระดุมแล้วพาฟางออกไป รู้สึกว่ายาเสน่ห์แต่ละตัว
ของกวินนี่จะรุนแรงเหลือเกิน มิน่า ถึงได้มีน้องเกรซมาเพราะแบบนี้นิเอง
 
 
 
 
 
เมื่อฟางและป๊อปปี้เดินลงมาตามทางเดินทึบไม่มีแดดส่องเพื่อจะไปในตัวปราสาท ป๊อปปี้เหล่มอง
ร่างบางที่คล้องแขนแสดงความเป็นเจ้าของเขาและออเซาะเขาจนอดยิ้มไม่ได้ นี่สิ ฟางของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ ตั้งแต่ได้ฟางกลับมาเนี่ยรู้สึกจะออเซาะกันดีจังเลยนะคะ ห่างกันบ้างก็ดีนะ”แครอลเดินจูงมือ
น้องเกรซออกมาจากห้องเห็นฟางที่คล้องแขนเกาะป๊อปปี้ไม่ปล่อยก็รีบแขวะทันที
 
 
 
 
 
 
“ยุ่งไรด้วยยัยฝรั่ง อิจฉางั้นหรอ”ฟางย้อนกลับว่าแครอลทันที
 
 
 
 
 
 
“ยุ่งงั้นหรอนังปาก อย่ามาปากดีกับชั้นนะ ชิ อีแค่แวมไพร์ชั้นต่ำ กล้ามากนะที่มาอยู่ในที่บริสุทธ์ๆกับ
พวกชั้นแบบนี้น่ะ”แครอลที่เห็นฟางลุคใหม่ย้อนเธออย่างไม่กลัวก็ไม่พอใจอย่างมากก่อนะค่อยๆใช้
พลังความสามารถพิเศษตัวเองบังคับสิ่งของข่มขู่ฟางทันที
 
 
 
 
 
“เป็นนักมายากลหรอจ้ะ ยกของโชว์แบบนี้ แสดงที่ไหนน่ะ จะได้ไปดู”ฟางพูดจากวนแครอล
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ว่าแครอลมาเหนื่อยๆ ไปพักมั้ย หรือว่าไปดูหลานก็ได้ ฟางมานี่ดีกว่า”ป๊อปปี้รีบห้ามสองสาว
ทันที
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิๆ คิดถึงพี่ป๊อปจังเลยค่ะ”แครอลรั้งแขนป๊อปปี้แล้วหอมแก้มป๊อปปี้ต่อหน้าฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
ฟางโมโห ปัดหนังสือที่โต๊ะข้างๆหล่นกระจายแล้วเดินปึงปังไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอทำไมหนังสือกระจายแบบนี้น่ะ”ฟ้าที่แวะมาเยี่ยมทุกคนที่ปราสาทดำแล้วแปลกใจ
เมื่อเห็นของหล่นกระจายก็ถามแครอลที่คล้องแขนป๊อปปี้ยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“นังหมาบ้าอาละวาด ชิ คิดว่าจะแน่ วันนี้เราไปหาผู้อาวุโสกันดีกว่านะคะพี่ป๊อป แครอลจะไปหาพวก
ธามไทพอดี”แครอลยิ้มเยาะที่สุดท้ายยังไงเธอก็ชนะฟางอยู่ดีไม่ว่าเธอจะเดินไม่ได้หรือได้ในตอนนี้
ก็ตาม ฟ้าที่ได้ยินแครอลพูดถึงธามไทก็จ๋อยลงไปทันทีเพราะที่ปราสาทขาวธามไทก็บ่นหาแครอล
เหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิคะ งั้นไปหาคุณตาเลยก็ดีค่ะทุกคน”ฟ้าฝืนยิ้มแล้วพูดกับแครอลและป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
 
 
น้ำในถังถูกสาดใส่แครอลที่คล้องแขนป๊อปปี้จนหมด
 
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดดดด นังฟางนี่แกกล้ามากนะนังแวมไพร์ชั้นต่ำ อยากมีเรื่องนักใช่มั้ย ได้”แครอลหันไปมอง
หน้าฟางที่เป็นคนสาดถังน้ำใส่เธอแล้วยิ้มเยาะอยู่ก็ไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เอาสิ วันนี้ชั้นจะเอาเลือดแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ที่ชอบยุ่งกับของชาวบ้านแบบนี้มันต้องโดน”ฟาง
พูดแล้วมองแครอลอย่างไม่กลัว ตาสีแดงของฟางจ้องมองตาสีทองของแครอลที่สองสาวไม่มีใคร
ยอมใคร
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทะเลาะกันเลยนะคะทุกคน”ฟ้ารีบห้ามสองสาวไม่ให้ปะทะกัน แต่ไม่มีใครฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ คิดว่าเธอเป็นใครยะ ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็ไปไกลๆเลยป่ะ”ฟางหันขวับไปว่าฟ้าแล้วผลักเมื่อฟ้า
เอื้อมมือไปห้ามสองสาวไม่ให้ทะเลาะกันจนฟ้าเซอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่อ้าแขนรับ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ฟ้ามองฟางลุคใหม่อย่างตกใจไม่คิดว่าฟางจะทำแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง มันจะมากไปแล้วนะ นี่ฟ้าเพื่อนของเรานะฟาง ทำไมถึงก้าวร้าวแบบนี้”ป๊อปปี้ดุฟาง
 
 
 
 
 
 
“ทำไม นี่กิ๊กนายหรอห้ะถึงได้แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย ชั้นก็เป็นของชั้นซะแบบนี้แล้วจะ
ทำไม”ฟางย้อน
 
 
 
 
 
 
 
“นังฟาง ต่ำที่สุด”แครอลรีบว่าฟาง ฟางโมโหจึงชกหน้าแครอลไปทีนึง
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่ป๊อป แคเจ็บ นังฟางน่ะชั้นต่ำๆๆๆๆ”แครอลร้องไห้ออกเซาะป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ออกห่างจากพี่ป๊อปเดี๋ยวนี้เลยนะนังฝรั่ง”ฟางเดือดจัดที่เห็นแครอลไปออเซาะป๊อปปี้ก็ใช้พลังของ
แวมไพร์ดึงแครอลออกมาจากอ้อมอกป๊อปปี้รวดเดียวก็จะผลักแครอลกระแทกใส่ข้างฝาทันที ก่อน
จะพุ่งเข้าไปจิกผมแครอลแล้วโขกใส่ข้างฝาอย่างแรง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมเธอถึงไม่ชอบใจเหลือ
เกินที่แครอลมาออเซาะป๊อปปี้ มันทำให้เธออยากจะทำร้ายผู้หญิงปกเสียคนนี้จริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดดดด นังฟาง”แครอลไม่ยอมพลิกกลับมาตบหน้าฟาง แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นมือฟางที่กลับลำมา
พลิกขึ้นคร่อมตบแครอลได้เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าได้แล้วฟาง ฟางทำเกินไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ที่เห็นเรื่องชักไปกันใหญ่ก็รีบดึงฟางออกมาเช่น
เดียวกับฟ้าที่ดึงแครอลออกมา
 
 
 
 
 
 
“ทำไม กลัวชั้นจะทำร้ายมันถึงตายหรอห้ะ ปล่อยนะ”ฟางดิ้นโวยวายไม่ยอม
 
 
 
 
 
“ฟางเลิกดื้อได้แฃ้ว ไม่งั้นพี่จะลงโทษเรานะ”ป๊อปปี้ดุฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายเห็นนังพวกนี้ดีกว่าชั้นทั้งที่นายได้ชั้นเป็นเมียแล้วเนี่ยนะ หึ่ย”ฟางโมโหน้อยไม่พอใจประดัง
ประเดเข้ามาทันที มองป๊อปปี้ด้วยแววตาสีแดงไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“ฟางพี่ว่าเราไม่มีเหตุผลแล้วนะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ใช่ชื่อฟางสักหน่อยชั้นชื่อโรส ฮือๆ อยากจะดูแลสองคนนี่ก็ตามใจฮือๆ”ฟางที่ไม่เข้าใจตัว
เองว่ารู้สึกหลากหลายอารมณ์ทั้งโมโห ไม่พอใจน้อยใจเสียใจจนร้องไห้เพราะผู้ชายตรงหน้า มันคือ
อะไร เมื่อเช้าเธอรู้สึกรักและต้องการเขา และตอนนี้ที่ร้องไห้น้อยใจเขาอีก
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ไอ้กวินนะไอ้กวิน ยาแรงไปรึเปปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ที่กุมขมับตามอารมณ์ฟางแทบไม่ทันก่อนจะ
ให้ฟ้าดูแลแครอลส่วนเขารีบวิ่งตามฟางไปทันที
 
 
 
 
 
เนี่ยล่ะน้อ ฤทธิ์ยาเสน่ห์ฉบับกวิน กระตุ้นจิตใต้สำนึกออกมา ออกมาซะเเรงเชียว5555
 
 
 
ไรเตอร์กะจะให้ยาเสน่ห์ฉบับนี้ไม่หลงป๊อปปี้มากไป มีฤทธิ์ตามปกติ รัก ต้องและหึงหวง