รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แดดดี๊ขา ม่ามี๊จะฟื้นมั้ยคะ น้องเกรซกลัว”เกรซกอดกวินแน่นเมื่อเห็นจินนี่ที่ถูกพันแผลแล้วนอน

หลับอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียวขาวซีดกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นสิคะน้องเกรซ ม่ามี๊เค้าต้องฟื้นมาหาน้องเกรซ มาหาแดดดี๊อยู่แล้วล่ะ ไม่ร้องนะคะ”กวินกอด

ปลอบลูกสาวแล้วมองร่างบางจินนี่ไม่วางตา เขาแทบคลั่งที่จินนี่ตัดสินใจออกไปแบบนี้ ตัวเองต่อสู้

ไม่ค่อยเก่งแล้วยังไปอีก เขาไม่น่างอนจินนี่ในช่วงที่ไทม์และพวกไม่ตายเลย ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเกรซไปอยู่กับน้าแคข้างล่างก่อนนะครับ แดดดี๊ขอเฝ้าม่ามี๊ก่อน”กวินบอกลูกสาวแล้วบอกให้

เควินและแบมพาลูกสาวตัวน้อยของเขาไปให้แครอลที่พึ่งบินกลับมาจากอังกฤษ

 

 

 

 

 

 

“เธออย่าเป็นอะไรนะ ชั้นยังโกรธเธอไม่หาย เธอเล่นหนีแบบนี้ ทิ้งน้องเกรซกับชั้นไม่ได้นะจิน

นี่”กวินลุกมานั่งข้างๆจินนี่แล้วสวมกอดก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนของร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับบ้าน”โบว์ตื่นขึ้นมาแล้วตกใจเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านไม้ขนาดใหญ่ริม

ทะเลสาบแล้วรีบหนีแต่ถูกกั้งรั้งตัวไว้ก่อน

 

 

 

 

 

“ยัยบ้าจะหนีไปไหนห้ะ รู้หรอว่าที่นี่ที่ไหน”กั้งตวาดโบว์ให้เลิกพยศและก็ได้ผลโบว์นิ่งในอ้อมกอด

ทันที

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่รู้ แต่ชั้นไม่อยากอยู่กับนาย หมาโหด ป่าเถื่อนที่สุด”โบว์รีบว่ากั้งแล้วพยายามขืนตัวออก

 

 

 

 

“เฮ้ ชั้นช่วยชีวิตเธอออกจากกองระเบิดนะเห้ย ยังจะว่าอีก ยัยขี้แย”กั้งรีบว่าโบว์กลับ

 

 

 

 

 

 

“ช่วยแล้วพามาที่นี่ทำไม ชั้นอยากกลับบ้าน”โบว์โวยวายกลับบ้างแม้จะกลัวกั้งมากมายแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

“บ้านนั้นพังไปแล้วโว้ย อยู่ที่นี่กับชั้น ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่าเพราะชั้นกินแล้วไม่กินซ้ำเขาใจมั้ย อ้อ

ถ้าหนีนะ ลูกน้องชั้นตัวอื่นก็เหงาๆเปลี่ยวๆ อยากจะไปเป็นตุ๊กตาคลายความเหงาให้พวกมันก็ได้

นะ”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อี๋ ไอ้บ้า หมาเถื่อน หมาลามก หมาโรคจิต ออกไปเลย”โบว์หน้าแดงแล้วพูดก่อนจะผลักกั้งออก

จากห้องแล้วปิดประตูดังปัง

 

 

 

 

 

 

 

“5555 ยัยนี่ตลกชะมัด”กั้งหัวเราะกับท่าทางของโบว์ก่อนจะเดินออกไปหาอะไรให้โบว์กินด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม ฟางจ๋า พี่ว่าพอก่อนมั้ยจ้ะ”ป๊อปปี้มองร่างบางที่ยังคงขึ้นคร่อมตัวเขาทำคิสมาร์กทั้วตัวเขาไม่

ยอมหยุดตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาและเธอแสดงบทรักร้อนแรงกันทั้งคู่ไม่มีหยุดจนมาถึงสายของวันนี้ ไม่มี

ท่าทีฟางจะเลิกง่ายๆจนเขาต้องรีบบอกฟางก่อน

 

 

 

 

 

“ไม่พอ นายไม่ต้องการชั้นรึไง หึ่ย”ฟางพูดเมื่อถูกขัดใจและจูบทั่วอกกว้าง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่น่ะรักฟางมากนะครับ แต่ว่าเราพอเรื่องบนเตียงกันก่อนมั้ย เราลงไปหาอะไรกินกันมั้ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ได้ กินก็ได้ แต่ ถ้านายเจ้าะแจ้ะกับสาวอื่นล่ะชั้นฆ่านายแน่”ฟางคาดโทษก่อนจะลุกขึ้นในสภาพ

เปลือยเปล่าเดินไปเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย เล่นทำเอาป๊อปปี้หน้าแดงทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ตั้งแต่เป็นแวมไพร์นี่ร้องแรงเหลือเกินนะคนเก่งของพี่”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะลุกขึ้นไปเข้า

ห้องน้ำบ้าง และแน่นอนว่าทั้งคู่ไม่ได้แค่อาบน้ำแน่ๆ กว่าจะได้อาบน้ำจริงๆและแต่งตัวเสร็จก็ลงมา

ข้างล่างในช่วงบ่ายแล้ว ฟางมองเครื่องสำอางที่โต้ะเครื่องแป้งที่ครั้งหนึ่งเป็นของเธอเองเอามันมา

แต่งหน้าตามปกติอย่างคุ้นชินรู้ว่าชอบแต่งโทนไหนสีไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ฟางมองสร้อยรูปกุหลาบที่ป๊อปปี้สวมให้จากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญไงล่ะครับ พี่เอาให้”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยน โดยที่ฟางไม่รู้เลยว่านั่นคือสร้อยที่อาบยา

เสน่ห์

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่เห็นส่าชั้นชื่อโรสเลยเอาสร้อยเป็นรูปนี้ล่ะสิ แบบนี้ต้องให้รางวัล”ฟางพลิกตัวแล้วดึงป๊อปปี้มา

จูบอย่างร้อนแรง ก่อนจะเอามือแกะกระดุมออกอย่างรวมเร็วจนหมดทุกเม็ด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางจ๋า พี่ว่าเราพอก่อนนะจ้ะไปข้างล่างสูดอากาศที่ยริสุทธ์กันเถอะ ในปราสาทนี้ไม่มีแดด

แน่นอน”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนจะรีบติดกระดุมแล้วพาฟางออกไป รู้สึกว่ายาเสน่ห์แต่ละตัว

ของกวินนี่จะรุนแรงเหลือเกิน มิน่า ถึงได้มีน้องเกรซมาเพราะแบบนี้นิเอง

 

 

 

 

 

เมื่อฟางและป๊อปปี้เดินลงมาตามทางเดินทึบไม่มีแดดส่องเพื่อจะไปในตัวปราสาท ป๊อปปี้เหล่มอง

ร่างบางที่คล้องแขนแสดงความเป็นเจ้าของเขาและออเซาะเขาจนอดยิ้มไม่ได้ นี่สิ ฟางของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ตั้งแต่ได้ฟางกลับมาเนี่ยรู้สึกจะออเซาะกันดีจังเลยนะคะ ห่างกันบ้างก็ดีนะ”แครอลเดินจูงมือ

น้องเกรซออกมาจากห้องเห็นฟางที่คล้องแขนเกาะป๊อปปี้ไม่ปล่อยก็รีบแขวะทันที

 

 

 

 

 

 

“ยุ่งไรด้วยยัยฝรั่ง อิจฉางั้นหรอ”ฟางย้อนกลับว่าแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

“ยุ่งงั้นหรอนังปาก อย่ามาปากดีกับชั้นนะ ชิ อีแค่แวมไพร์ชั้นต่ำ กล้ามากนะที่มาอยู่ในที่บริสุทธ์ๆกับ

พวกชั้นแบบนี้น่ะ”แครอลที่เห็นฟางลุคใหม่ย้อนเธออย่างไม่กลัวก็ไม่พอใจอย่างมากก่อนะค่อยๆใช้

พลังความสามารถพิเศษตัวเองบังคับสิ่งของข่มขู่ฟางทันที

 

 

 

 

 

“เป็นนักมายากลหรอจ้ะ ยกของโชว์แบบนี้ แสดงที่ไหนน่ะ จะได้ไปดู”ฟางพูดจากวนแครอล

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ว่าแครอลมาเหนื่อยๆ ไปพักมั้ย หรือว่าไปดูหลานก็ได้ ฟางมานี่ดีกว่า”ป๊อปปี้รีบห้ามสองสาว

ทันที

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิๆ คิดถึงพี่ป๊อปจังเลยค่ะ”แครอลรั้งแขนป๊อปปี้แล้วหอมแก้มป๊อปปี้ต่อหน้าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

ฟางโมโห ปัดหนังสือที่โต๊ะข้างๆหล่นกระจายแล้วเดินปึงปังไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอทำไมหนังสือกระจายแบบนี้น่ะ”ฟ้าที่แวะมาเยี่ยมทุกคนที่ปราสาทดำแล้วแปลกใจ

เมื่อเห็นของหล่นกระจายก็ถามแครอลที่คล้องแขนป๊อปปี้ยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“นังหมาบ้าอาละวาด ชิ คิดว่าจะแน่ วันนี้เราไปหาผู้อาวุโสกันดีกว่านะคะพี่ป๊อป แครอลจะไปหาพวก

ธามไทพอดี”แครอลยิ้มเยาะที่สุดท้ายยังไงเธอก็ชนะฟางอยู่ดีไม่ว่าเธอจะเดินไม่ได้หรือได้ในตอนนี้

ก็ตาม ฟ้าที่ได้ยินแครอลพูดถึงธามไทก็จ๋อยลงไปทันทีเพราะที่ปราสาทขาวธามไทก็บ่นหาแครอล

เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะ งั้นไปหาคุณตาเลยก็ดีค่ะทุกคน”ฟ้าฝืนยิ้มแล้วพูดกับแครอลและป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

 

น้ำในถังถูกสาดใส่แครอลที่คล้องแขนป๊อปปี้จนหมด

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด นังฟางนี่แกกล้ามากนะนังแวมไพร์ชั้นต่ำ อยากมีเรื่องนักใช่มั้ย ได้”แครอลหันไปมอง

หน้าฟางที่เป็นคนสาดถังน้ำใส่เธอแล้วยิ้มเยาะอยู่ก็ไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เอาสิ วันนี้ชั้นจะเอาเลือดแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ที่ชอบยุ่งกับของชาวบ้านแบบนี้มันต้องโดน”ฟาง

พูดแล้วมองแครอลอย่างไม่กลัว ตาสีแดงของฟางจ้องมองตาสีทองของแครอลที่สองสาวไม่มีใคร

ยอมใคร

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทะเลาะกันเลยนะคะทุกคน”ฟ้ารีบห้ามสองสาวไม่ให้ปะทะกัน แต่ไม่มีใครฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ คิดว่าเธอเป็นใครยะ ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็ไปไกลๆเลยป่ะ”ฟางหันขวับไปว่าฟ้าแล้วผลักเมื่อฟ้า

เอื้อมมือไปห้ามสองสาวไม่ให้ทะเลาะกันจนฟ้าเซอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ที่อ้าแขนรับ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ฟ้ามองฟางลุคใหม่อย่างตกใจไม่คิดว่าฟางจะทำแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง มันจะมากไปแล้วนะ นี่ฟ้าเพื่อนของเรานะฟาง ทำไมถึงก้าวร้าวแบบนี้”ป๊อปปี้ดุฟาง

 

 

 

 

 

 

“ทำไม นี่กิ๊กนายหรอห้ะถึงได้แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย ชั้นก็เป็นของชั้นซะแบบนี้แล้วจะ

ทำไม”ฟางย้อน

 

 

 

 

 

 

 

“นังฟาง ต่ำที่สุด”แครอลรีบว่าฟาง ฟางโมโหจึงชกหน้าแครอลไปทีนึง

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่ป๊อป แคเจ็บ นังฟางน่ะชั้นต่ำๆๆๆๆ”แครอลร้องไห้ออกเซาะป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ออกห่างจากพี่ป๊อปเดี๋ยวนี้เลยนะนังฝรั่ง”ฟางเดือดจัดที่เห็นแครอลไปออเซาะป๊อปปี้ก็ใช้พลังของ

แวมไพร์ดึงแครอลออกมาจากอ้อมอกป๊อปปี้รวดเดียวก็จะผลักแครอลกระแทกใส่ข้างฝาทันที ก่อน

จะพุ่งเข้าไปจิกผมแครอลแล้วโขกใส่ข้างฝาอย่างแรง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมเธอถึงไม่ชอบใจเหลือ

เกินที่แครอลมาออเซาะป๊อปปี้ มันทำให้เธออยากจะทำร้ายผู้หญิงปกเสียคนนี้จริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด นังฟาง”แครอลไม่ยอมพลิกกลับมาตบหน้าฟาง แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นมือฟางที่กลับลำมา

พลิกขึ้นคร่อมตบแครอลได้เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้วฟาง ฟางทำเกินไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ที่เห็นเรื่องชักไปกันใหญ่ก็รีบดึงฟางออกมาเช่น

เดียวกับฟ้าที่ดึงแครอลออกมา

 

 

 

 

 

 

“ทำไม กลัวชั้นจะทำร้ายมันถึงตายหรอห้ะ ปล่อยนะ”ฟางดิ้นโวยวายไม่ยอม

 

 

 

 

 

“ฟางเลิกดื้อได้แฃ้ว ไม่งั้นพี่จะลงโทษเรานะ”ป๊อปปี้ดุฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเห็นนังพวกนี้ดีกว่าชั้นทั้งที่นายได้ชั้นเป็นเมียแล้วเนี่ยนะ หึ่ย”ฟางโมโหน้อยไม่พอใจประดัง

ประเดเข้ามาทันที มองป๊อปปี้ด้วยแววตาสีแดงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“ฟางพี่ว่าเราไม่มีเหตุผลแล้วนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่ชื่อฟางสักหน่อยชั้นชื่อโรส ฮือๆ อยากจะดูแลสองคนนี่ก็ตามใจฮือๆ”ฟางที่ไม่เข้าใจตัว

เองว่ารู้สึกหลากหลายอารมณ์ทั้งโมโห ไม่พอใจน้อยใจเสียใจจนร้องไห้เพราะผู้ชายตรงหน้า มันคือ

อะไร เมื่อเช้าเธอรู้สึกรักและต้องการเขา และตอนนี้ที่ร้องไห้น้อยใจเขาอีก

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ไอ้กวินนะไอ้กวิน ยาแรงไปรึเปปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ที่กุมขมับตามอารมณ์ฟางแทบไม่ทันก่อนจะ

ให้ฟ้าดูแลแครอลส่วนเขารีบวิ่งตามฟางไปทันที

 

 

 

 

 

เนี่ยล่ะน้อ ฤทธิ์ยาเสน่ห์ฉบับกวิน กระตุ้นจิตใต้สำนึกออกมา ออกมาซะเเรงเชียว5555

 

 

 

ไรเตอร์กะจะให้ยาเสน่ห์ฉบับนี้ไม่หลงป๊อปปี้มากไป มีฤทธิ์ตามปกติ รัก ต้องและหึงหวง