รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้าง แก้วเป็นยังไงบ้าง”โทโมะเห็นแบงค์ออกมาจากห้องก็รีบถามอย่างร้อนรน

 

 

 

 

 

“ปลอดภัยแล้วล่ะ แต่เพราะเสียเลือดมาก เลยต้องให้พักผ่อนเยอะๆนายจะเข้าไปก็ได้นะ”แบงค์พูด

จบโทโมะรีบวิ่งเข้ามาในห้องนอน แล้วมองร่างบางที่นอนเอนหลังอยู่ที่เตียง4เสา แก้วที่เอาแต่ลูบ

ท้องที่แบนราบไปแวมองร่างสูงที่วิ่งเข้ามาในห้องอย่างเย็นชา

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไป”แก้วพูดสั้นๆ

 

 

 

 

 

“แก้ว ชั้นขอโทษ แต่ชั้นจำเป็นต้องทำเพื่อชีวิตของเธอ”โทโมะขอโทษแก้ว

 

 

 

 

 

“แกออกไปเดี๋ยวนี้นะ ออกไป๊ ชั้นไม่อยากเห็นหน้าปีศาจเลวๆอย่างแก แกฆ่าลูกชั้น ฆ่าลูกของเรา

ได้ยังไงกัน”แก้วแผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะปล่อยโฮออกมา โทโมะอึ้งรู้ดีว่าแก้วรักลูกมาก

แต่เขาจำเป็นต้องทำมันจริงๆ แก้วเห็นโทโมะไม่ตอบ ก็ค่อยๆฝืนลุกขึ้นมาแล้วตรงไปหาโทโมะ

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นทาสของแก ไอ้ปีศาจร้าย ฆ่าชั้นเลยสิ ฆ่าชั้นเลยเอาให้ตายเหมือนที่แกฆ่าลูกไปยังไง

ล่ะ”แก้วเอามือโทโมะทุบที่ตัวเธอ โทโมะขืนมือนั้นสุดฤทธ์ ไม่อยากทำร้ายแก้ว เขาเองก็ปวด

เหมือนกันที่ต้องกลายเป็นปีศาจในสายตาคนรักอย่างแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”โทโมะไม่อาจฟังคำพูดร้ายๆที่แก้วว่าเขาอีกก็ดึงแก้วมาจูบอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดด อย่ามาแตะตัวชั้น อย่า”แก้วผลักโทโมะแล้วร้องกรี้ดโวยวายจนแบงค์และเฟย์วิ่งเข้ามาใน

ห้องเห็นแก้วทุบตีโทโมะไม่หยุด และเนื่องจากแก้วออกแรงมากไปทำให้เลือดไหลออกมาจาก

หว่างขา

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ให้แก้วอยู่กับแบงค์ก่อน เถอะน่า แก้วไม่เป็นอะไรหรอก แก้ว

ยังมีตรานั่นของนายนะ”เฟย์รีบดึงโทโมะออกมาจากห้องส่วนแก้วก็ให้แบงค์ดูแลเธอแทน

 

 

 

 

 

 

 

“รักษาชีวิตแม่ไว้ แต่ทำลายลูกตัวเอง ชั้นมันเลวมากสินะ”โทโมะพูดทั้งน้ำตาเฟย์จึงดึงโทโมะมาก

อดแน่นเพื่อปลอบใจเพื่อนรักเพื่อนตายอย่างทันที

 

 

 

 

 

“หึ แตกคอกันแล้ว สะใจชะมัด”หวายที่มองดูเหตุการณ์ทั้งหมดกับแพนและไทม์ก็พูดออกมา แพน

และไทม์มองหน้ากันอย่างมีแผนการร้ายๆทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แบม ฟ้า โบว์ เห็นแครอลมั้ย”ฟางเดินตามหาแครอล

 

 

 

 

“ฟางะตามหายัยตัวร้ายนั่นทำไม เดี๋ยวก็มาตบฟางหรอก”แบมพูด

 

 

 

 

“ก็ ไหนๆฟางจะแต่งงานกับพี่ป๊อปแล้ว ฟางว่าฟางอยากจะเคลียร์ๆกบแครอลให้เข้าใจ ฟางไม่

ชอบใจเลยที่ต้องมาทะเลาะกันไปมาแบบนี้ ศัตรูข้างนอกมีมากมายอยู่แล้ว จะทะเลาะกันทำไม จริง

มั้ย”ฟางยิ้มแล้วพูดกับ3สาวที่มองหน้ากัน เห้อ สุดท้ายฟางก็ไม่เคยเกลียดโกรธอะไรแครอลเลย

สินะ ทั้ง4สาวเดินที่ห้องแครอล

 

 

 

 

 

 

“ประตูไม่ได้ล๊อค งั้นเราลองเข้าไปกันมั้ยคะ”โบว์พูดก่อนจะไขแล้วเดินนำเข้าไปด้านใน ทั้ง4สาว

แปลกใจมาก เพราะเห็นๆอยู่ว่าแครอลเข้ามาขลุกตัวแต่บนห้อง แล้วนี่ทำไมถึงไม่มีใครล่ะ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนนะ เศษใบไม้แห้งชนิดนี้ ไม่ได้อยู่ในบริเวณปราสาทขาวนี่ กลิ่น อับๆ ชื้นๆ”ฟ้าที่เจอเศษ

ใบไม้แห้งติดกับผ้าคลุมยาวของแครอลที่ถอดทิ้งไว้ก็เอามันมาสังเกต แบมมองสักพักก่อนจะเดินมา

จับที่ผ้าคลุมแครอล แล้วรวบรวมสมาธิเพ่งนิมิต

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ ไม่ใช่แครอล”แบมหลับตาเห็นความร้ายกาจแล้วเด้งออกมาจากผ้าคลุมจนฟางและโบว์รับ

แทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน ออกไปจากห้องนี้ นี่ไม่ใช่แครอล แต่คือยัยแจมแปลงตัวมา ไปตามคุณป๊อปกับพวกเควิน

มา”แบมรีบบอก ฟ้ารับคำรีบวิ่งและประคองแบมออกไป โบว์หันไปจะเรียกฟางเพราะเหมือนฟางรื้อ

ใต้เตียงเจอหนังสือเก่าๆโบราณๆ ฟางหยิบมันมาเปิดอ่าน แต่จู่ๆ ไอสีเขียวพวยพุ่งนำทางให้ฟางและ

โบว์เดินมาที่บริเวณห้องน้ำที่ลับตาคนแล้วแปลกใจที่เห็นอุโมงค์มืดคล้ายอุโมงค์มิติ

 

 

 

 

 

 

“โบว์ ฟาง”แบมที่ไปตามเควินและเขื่อนมา ส่วนป๊อปปี้และกวินกำลังตามมาจากปราสาทมืด ฟางเอา

มือห้ามบอกให้เงียบก่อนจะควานหาอาวุธกันแล้วเข้าไปนั้นโดยที่เควินสั่งให้แบมอยู่ด้านนอกรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เสียงตบหน้ารัวทำให้เควิน เขื่อน โบว์และฟางที่เขามาในห้องชะงัก โบว์กระชับ เชิงเทียนไว้ ทุกคน

มองรอบๆตัวที่บรรยากาศเป็นปราสาทอึมครึมเก่าๆ ซอมซ่อ เหมือนถูกทิ้งรกร้างแต่ยังมีคนอยู่เพราะ

สังเกตจากพวกข้าวของและไม่มีฝุ่น ก่อนทุกคนจะรีบหาที่ซ่อนเมื่อเห็นแจมที่จับแครอลล่ามโซ่ ขึง

ไว้กำลังทรมานแครอลโดยมีแพนและหวายกอดอกมองอย่างใจเย็น

 

 

 

 

 

 

 

 

“สะใจจังเลย หงุดหงิดจากพวกนั้นมาลงกับแกเนี่ยนังง่อย ฮะๆ”แจมหัวเราะอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

“ถุ้ย นังคางคกขึ้นวอ”แครอลถุยเลือดใส่หน้าแจมที่ยื่นหน้ามาดูสภาพเธอ

 

 

 

 

 

 

“แก นังแครอล อย่าอยู่เลย”แจมโมโหจะปล่อยพลังปีศาจฆ่าแครอล

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้ว ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาตายที่นี่ และถ้าเธออยากจะลองดี ก็เอาสิ”เฟย์เปิดประตูมา

ดังปังพร้อมแบงค์ทำให้เขื่อนอึ้งเข้าใจว่าเฟย์เองร่วมมือกับแผนชั่วร้ายนี้ ก่อนจะมองอย่างจับสังเกต

ว่าเฟย์ชูพลังสีม่วงออกมาจากมือขู่แจมเช่นกัน

 

 

 

 

 

“อย่ามีเรื่องกับยัยนี่ดีกว่าจ้ะที่รัก อย่าเสี่ยงๆ”แพนรีบบอกแจม เฟย์เมื่อเห็นว่าทั้ง3ไม่กล้าหือกับตัว

เองก็ให้แบงค์อุ้มแครอลมาดูอาการที่เริ่มอ่อนแรง แบงค์จึงเอาถุงเลือดให้แครอลดื่มทันทีเพื่อฟื้นฟู

รอยแผลตามตัว

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอุตส่าห์เงียบไม่พูดอะไรเรื่องที่พวกนายจับตัวแครอลมา รู้ทั้งรู้ว่าจะทำลายพวกนั้นตรงๆก็ดีแต่จะ

แพ้เลยเอาวิธีสกปรกๆแบบนี้เล่นงาน ทุเรศ”เฟย์จิกกัดพวกแจม หวายง้างมือจะตบเฟย์

 

 

 

 

 

 

“คุณแบงค์ คุณเฟย์เกิดเรื่องแล้วครับ คุณไทม์พาตัวคุณแก้วไปไหนไม่รู้”กวังรีบวิ่งมาบอกแบงค์และ

เฟย์

 

 

 

 

 

“จะพาไปไหนของเค้านะ แล้วนี่โทโมะล่ะ โธ่โว้ย”เฟย์บ่นก่อนจะรีบวิ่งออกไป แบงค์อุ้มแครอลนอ

นบนเตียงแล้วรีบวิ่งตามเฟย์ออกไป แพน แจมและหวายยิ้มเมือทุกอย่างเป็นตามแผน

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฟางจะไปหาแก้ว”ฟางพูดเบาๆตกใจเมื่อได้ยินชื่อญาติสาวแต่เควินและเขื่อนรั่งไว้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งวู่วาม ถ้าขืนออกไปตอนนี้นะซวยกันพอดี เท่าที่ชั้นดู นี่มันถิ่นพวกนั้นเลย

นะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เอางี้ เดี๋ยวเราต้องหาทางออกไปจากห้องบ้านี่ แล้วตามพวกที่เหลือเข้ามาให้ได้”เควินบอกอีก

ที

 

 

 

 

“ยะ อย่า ชั้นเจ็บ”แครอลพยายามดันแพนออก แต่ชายหนุ่มโมโห เอากำปั้นทุบที่ขาไม่ให้แครอลดิ้

นอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

ฟางทนไม่ไหวแล้วปัดมือไปโดนชั้นหนังสือหล่นลง

 

 

 

 

 

 

 

“ใครน่ะ”แบมและหวายพูดแล้วพุ่งเข้ามา ทุกคนที่ซ่อนอยู่ตกใจ

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ อย่าทำแครอลนะ”ฟางเอาเหล็กแหลมที่ซ่อนปักกลางแขนหวายทันที

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด แก พวกแกเข้ามาได้ไง”หวายโวยวายเมื่อเห็นพวกเควิน เขื่อน โบว์ที่ตั้งการ์ดปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้า แย่จังความแตกซะแล้ว สวัสดีอีกครั้งนะทุกคน”แจมกระพริบตาใสซื่อทักทายทุกคน

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด นั่นเจ้านายพวกเรานะแจม”โบว์พูดก่อนจะมีออร่าสีชมพูอ่อนๆล้อมรอบ

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย นังคนใช้ นี่แกมีเชื้อของพวกพ่อมดแม่มดด้วยหรอเนี่ย”แจมเยาะเมื่อเห็นโบว์โกรธครั้งแรก

และมีออร่าออกมาเหมือนพวกแม่มดสายขาวที่คอยรับใช้แวมไพร์บริสุทธ์ โบว์ไม่ทันจะพูดอะไร

หวายและแพนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วหมายจะทำร้ายเขื่อนและเควิน โบว์รบหยิบโคมไฟฟาดหวาย

จนจุก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่”เควินกลายร่างเป็นหมาป่าตัวใหญ่ซักแพนกระเด็นติดข้างฝา

 

 

 

 

 

 

 

“เควิน ปกป้องพวกผู้หญิงไว้”เขื่อนที่อาศัยความไวไปดึงแครอลแล้วเอาขวานตัดโซ่ ก่อนจะเอาแค

รอล โบว์และฟางขึ้นหลังเควินทันที แล้วสั่งให้เควินวิ่งออกไปตามหาพวกเฟย์ที่ออกไปด้านหน้า

ก่อนเขื่อนจะเอาผงโรยด้านหน้าประตูแล้วเอาไฟแช็กจุด สักพักไฟก็ลุกพวกหวายด้านในแค้นใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”แครอลที่ช้ำในก็ไอออกมาเป็นเลือดสีดำขณะที่เควินที่อยู่ในร่างหมาป่าวิ่งชนพวกลูกน้อง

แวมไพร์เกรดB อย่างชำนาญ ตามฝีมือที่สะสมมา จัดว่าเควินและเขื่อนเป็นมือดีของที่นี่เลยว่าได้

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อน แกกล้ามากที่มาบุกถึงที่นี่”แพนที่พังกระจกหน้าต่างพุ่งออกมาพร้อมพวกหวาย ก็พุ่งมา

ดักหน้าเควิน เขื่อนที่กระโดดขึ้นด้านบนหลังเควินก็กระโดดลงมา พร้อมกับโบว์ที่ตั้งการ์ดสู้

 

 

 

 

 

 

“กล้าไม่กล้าก็มาชิงตัวคุณแครอลแล้วนี่ไง”เขื่อนพูดกวนๆ

 

 

 

 

“เข้ามาบุกถึงถิ่นอย่าคิดว่าจะรอดอออกไปจากที่นี่ได้”แพนพูด

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

ลูกน้องของแวมไพร์เกรดBนายหนึ่งล้มลงเมื่อถูกยิงก่อนจะร้องทุรนทุรายเหมือนถูกแสงอาทิตย์แล้ว

แห้งเป็นผุยผงต่อหน้าแพน หวายและแจม

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองทำอะไรพวกเราดูดิวะ พ่อจะเป่าด้วยกระสุนชนิดพิเศษนี่ให้ร่วงเลย”ธามไทพูดก่อนจะตาม

ด้วยเคนตะ ฟ้าและพวกองค์รักษ์แวมไพร์บริสุทธ์ทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

“เพราะแก ที่เปิดประตูอุโมงค์มิติทิ้งไว้ นังคางคก”หวายรู้ทันทีว่าพวกแวมไพร์เลือดบริสุทธ์มาที่นี่

ได้ยังไงก็หันไปว่าแจมทันที

 

 

 

 

 

“ชั้นจะไปรู้ได้ไงเล่าว่านังพวกนั้นมันเข้ามาในห้องน่ะ”แจมโวยวายกลับไม่ยอมบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย จะเถียงกันแล้วมันกลับไปแก้ไขอะไรได้มั้ย ดี ไหนๆพวกมันก็มาให้ฆ่าถึงที่แล้ว เราก็เริ่ม

สงครามกันที่นี่มันเลยเนี่ยล่ะ”แพนพูดแล้วยิ้มเยาะก่อนจะสั่งให้ลูกน้องแวมไพร์เกรดBตัวเองพุ่งเข้า

สู้กับพวกองค์รักษ์แวมไพร์เลือดบริสุทธ์ทันที

 

 

 

 

 

 

สงครามเริ่มแล้ว ตอนต่อไป เสียเลือดสมใจทุกคนแน่ๆ หึหึ

 

 

 

 

เม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะจ้ะ พาทหลังรับรอง ได้เลือดแน่ๆ