รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นไปนะ ชั้นจะฆ่านายไอ้บ้า”แครอลที่เริ่มรวบรวมพลังได้ก็สั่งสิ่งของปาใส่แพนไม่ยั้ง

 

 

 

 

“นี่ชั้นเป็นผัวเธอนะเห้ย ทำแบบนี้อยากท้องไม่มีพ่อรึไง”แพนโวยวายบ้าง

 

 

 

 

 

“อะไร นี่นายลักพาตัวน้องของพวกป๊อปปี้มาข่มขืนงั้นหรอไอ้แพน”แบงค์ดุน้องชายทันที

 

 

 

 

“ใครบอกลักพามา ยัยนี่มาหาเอง”แพนพูดลอยๆแล้วยักคิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

“กรี้ดดด เพราะชั้นไม่รู้หรอกน่าว่านายแบบยัยแจมทรยศนั้นร่วมมือกันแล้วร่ายคาถาเชื่อมอุโมงค์มิติ

ห้องยัยแจมมาที่ห้องนายได้น่ะ”แครอลว่า

 

 

 

 

 

 

“รู้ตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะเด็กน้อย เรามารอดูความพินาศของพวกแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ด้วยกนนะ

จ้ะเมียจ๋า”แพนพูดกวนๆ ทำให้แครอลพุ่งเข้าไปจะทำร้ายแพน แต่ต้องร้องเมื่อแพนล๊อคแล้วบีบปาก

แครอลแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วแพน นายทำร้ายคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ อย่างน้อยแครอลก็คือแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ เป็น

เจ้านายเก่าของพวกนายนะ”เฟย์ว่าเพราะรู้ว่าก่อนที่พวกของไทม์จะก่อกบฏตั้งตัวออกมาจาก

แวมไพร์เลือดบริสุทธ์ ต้นตระกูลของพวกไทม์นี้เคยดูแลรับใช้พวกป๊อปปี้ กวินมาก่อน

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง ก็แค่อดีต คอยดูว่าพวกขั้นจะยิ่งใหญ่กว่าไอ้พวกแวมไพร์ผู้ดีนี่แน่ๆ ออกไปได้แล้ว ชั้นจะมี

ความสุบกับเมีนชั้น”แพนพูดจบก็หอมแก้มแครอลทันที ก่อนจะไล่ทุกคนออกจากห้องตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อี๋ ไอ้พี่หื่นเอ้ย นั่นมันศัตรูเรานะ หื่นช่วยเลือกหน่อยเถอะ”หวายโวยวายใส่ประตูที่แพนพึ่งปิดไป

 

 

 

 

 

 

“ก็ความสุขเล็กๆน้อยๆ ก็ให้แพนมันมีความสุขไปก่อนก็ได้ ก่อนงานใหญ่กำลังจะมา”ไทม์เดินออก

มาจากห้องนิ่งๆ พร้อมกับแจมที่ยิ้มเยาะหลังจากบอกแผนการตัวเองให้ไทม์รู้ เพราะเธอเองไม่ใช่

บอกเรื่องนี้กับแพนคนเดียว แต่เธอต้องการจะยิ่งใหญ่ แพนน่ะเด็กเกินไป เธอเลยเลือกจะบอกไทม์

อีกคน

 

 

 

 

 

 

 

“งานใหญ่อะไร แล้วยัยนี่มาอยู่กับพี่ได้ไง”แบงค์ถามทันที

 

 

 

 

 

“ก็จัดการถล่มพวกแวมไพร์ชั้นสูงอย่างพวกนั้นให้ราบเป็นหน้ากลองไงล่ะ”ไทม์ยิ้มเยาะเมื่อรู้มาว่าแจ

มสามารถเปลี่ยนร่างเป็นแครอลได้และแฝงตัวไปเล่นงานพวกป๊อปปี้อยู่ตอนนี้

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี ตอนนี้ร่างกายน่ะอยากเล่นงานพวกนั้นจะแย่อยู่แล้ว”แบงค์พูดแล้วบิดตัวไปมาก่อนจะเดินไป

คุยกับไทม์

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ นังคางคกขึ้นวอ อย่ามาผยองแถวนี้ให้มากแล้วจะหาว่าชั้นไม่เตือน”หวายพูดแล้วเดินเชิดใส่

แจมไป

 

 

 

 

 

“หึ คิดหรอว่าแกะทำอะไรชั้นได้นังหวาย”แจมพูดแล้วยิ้มเยาะก่อนจะเดินเชิดไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เบื่อพวกนี้จริงๆ ไร้สาระ”เฟย์พูดแล้วถอนหายใจก่อนจะขอตัวกลับไปที่หอคอยโดยไม่รู้เลยว่า

ไทม์และหวายสั่งให้กวังแอบตามเธอไป

 

 

 

 

 

 

 

“ท้องโตแบบนี้เนี่ยลูกดิ้นมั้ยคะคุณจินนี่”ฟางถามจินนี่เมื่อมานั่งคุยกัน พร้อมฟ้าและแบม

 

 

 

 

 

“ก็มีนะ แต่ดิ้นไม่ค่อยมากเท่ากับตอนที่กวินแวะมาหา”จินนี่พูด

 

 

 

 

“ลูกอยากอยู่กับพ่อรึเปล่าคะแบบนี้”ฟ้าแซว

 

 

 

 

 

“เอ่อ ทานชามั้ย พอดีว่าคุณตาเอาชากุหลาบมาให้ลองน่ะ บอกว่าท้องอยู่ต้องรับอย่างอื่นนอกจาก

เลอดด้วยน่ะ”จินนี่รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วเทชาในแก้วฟ้า แบมและฟางแทน

 

 

 

 

 

“คุณกวินไม่ได้เลวร้ายอะไรนะคะคุณจินนี่ ไม่ลองเปิกใจหน่อยหรอคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

“ไม่รู้สิ ตอนนี้ชั้นไม่รู้”จินนี่ไม่ตอบแล้วดื่มชา จริงที่เธอพูดแบบนั้นเพราะเธอไม่รู้จะเรียกยังไงดี ใจ

หนึ่งก็เกลียดการกระทำร้ายๆของกวิน อีกใจก็เป็นห่วงกวินเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาคุยอะไรกันประชุมLadyหรอจ้ะ”เควินและเขื่อนเดินเข้ามาทักสาว

 

 

 

 

 

“แน่นอน จะคุยกันเพื่อหาทางปราบพวกผู้ชายที่ดื้อไม่ฟังพวกเรา”แบมพูดแล้วดึงเควินมานั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

“นี่แอบอู้งั้นหรอ มาเป็นเพื่อนหน่อยดิ จะลงไปห้องใต้ดินอ่ะ จะไปเอายาให้ตา”ธามไทที่เดินตามหา

ฟ้าแล้วดึงฟ้าไปจากกลุ่มสาวๆทันที ฟ้าแอบเขินที่ธามไทจับมือแล้วยิมไปกับเขา

 

 

 

 

 

“เห้อ สงสัยจะมีแค่ชั้นละมั้งไม่มีคู่”เขื่อนมองทุกคู่แล้วแกล้งถอนหายใจ

 

 

 

 

 

“แหมไม่ต้องมาพูดเลยเขื่อน แล้วทุกวันอ่ะ หายไปไหนๆ กลับมาซะดึก นัดสาวหรอ”จินนี่ย้อนถาม

 

 

 

 

 

 

“อ่อ ไปโบวถ์น่ะไปทำจิตใจให้สงบ ไปซ้อมดีกว่า เควิน ให้เวลาสวีท20นาทีแล้วลงไปซ้อมด้วยล่ะ

คุณชายกับคุณกวินรอฝึกองค์รักษ์ด้านล่างอยู่นะ”เขื่อนพูดเมื่อเห็นแบมตักพุดดิ้งป้อนเควินอยู่

 

 

 

 

“เอ๋ วันนี้พี่ป๊อปกับคุณกวินลงสนามเองเลยหรอคะ ฟางไปดูด้วยสิคะ น้าๆ ใช่มั้ยคุณจินนี่”ฟางรีบขอ

เขื่อน จินนี่ชะงักก่อนจะเออ ออ พยักหน้าด้วยฟางแล้วเมื่อสาวๆทานชาเสร็จก็ลงไปที่สนามที่ป๊อปปี้

และกวินยืนคุมพวกองค์รักษ์ฝึกซ้อมอยู่

 

 

 

 

 

“ลงมาทำไม เดี๋ยวลูกเป็นอะไรจะว่ายังไง”กวินดุจินนี่เมื่อเห็นจินนี่เดินมากับฟาง

 

 

 

 

 

“ลูกของนายในท้องชั้นไม่เป็นไรหรอกน่า ชั้นน่ะหนังเหนียวจะตาย”จินนี่เห็นกวินห่วงแต่ลูกก็แอบ

น้อยใจ

 

 

 

 

 

“เหนื่อยมั้ยคะ ฟางเอาน้ำเย็นๆมาให้”ฟางยื่นน้ำเย็นให้ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“แหม หวานกันเป็นคู่ๆเลยนะคะ มัวแต่สวีทกันแล้วถ้าพวกแวมไพร์เกรดBเข้ามาทำร้ายนี่จะสู้ได้

หรอ”แจมในร่างแครอลก็แขวะคู่ของกวินและป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

“เวลาฝึกน่ะ จะเอาให้เหนื่อย แข็งแรงอย่างเดียวไม่ได้ เราต้องเติมใจเป็นกำลังใจให้คนรักของเราสิ

คะ เค้าจะได้ไม่เหนื่อย”ฟางรีบพูดย้อนแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

“แหม คนรักที่แย่งว่าที่เจ้าบ่าวของคนอื่นมาน่ะหรอ โถ กล้าพูดได้เต็มปากเนาะนังหน้าด้าน”แครอล

ตวาด

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่าฟางสิแครอล พวกเค้าเป็นคู่กัน ยังไงชั้นยอมเดินออกมาก็ดีกว่าฝืนแต่งกันไปนะ”จินนี่

อธิบาย

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ไม่ต้องมาเป็นแม่พระ นี่แกก็อยากจะจับคุณกวินไงล่ะ นังหน้าด้านถึงปล่อยตัวเองให้ท้องแบบ

นี้”แจมในร่างแครอลโวยวายหลุดปากเรียกกวินอย่างที่เคยเรียกทำให้ทุกคนชะงัก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมแคถึงเรียกพี่ว่าคุณกวินล่ะ”กวินถามและป๊อปปี้มองหน้าแครอลอย่างจับผิด เพราะเมื่อคืนเขา

เองก็เอาเรื่องที่เขาสงสัยไปคุยกับป๊อปปี้แล้วเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โอ้ย พูดมากน่ารำคาญ หลีกไป เกกะกะจริง”แจมในร่างแครอลโวยวายกลบเกลื่อนก่อนจะ

ผลักจินนี่ที่ยืนข้างๆกลิ้งตกำเนินฝึกซ้อมไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“จินนี่”กวินตกใจรีบพุ่งลงไปช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางเหลืออดตบหน้าแครอลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยใจยักษ์นี่คิดจะฆ่าทั้งแม่ทั้งลูกเลยหรอ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“แก นังฟางอย่าอยู่เลย”แจมเดือดจัดพุ่งเข้าไปบีบคอฟาง ป๊อปปี้เป็นท่าไม่ดีรีบผลักแครอลล้มออก

จากฟาง

 

 

 

 

 

 

“แครอล ทำไมทำตัวไม่น่ารักแบบนี้ ถ้าจินนี่เป็นอะไรไปนะ พี่จะไม่ให้อภัยเรา นั่นหลานของเรานะ

แครอล”ป๊อปปี้พูดกับแครอลอย่างผิดหวังที่สุดไม่คิดว่าน้องสาวน่ารักจะร้ายถึงขั้นทำร้ายคนอื่นแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คอยดู ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ไม่ยอมให้พวกแกมีความสุข ไม่มีวัน กรี้ดด”แจมในร่างแครอลกรีดร้อง

ออกมาก่อนจะวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวแครอลมาหาตานี่เร็ว ตามีเรื่องจะคุยด้วย”ผู้อาวุโสที่เดินมากับฟ้า ธามไทและเคนตะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“หลีกไปไอ้แก่”แครอลตวาดใส่ผู้อาวุโสจนทุกคนสะดุ้ง

 

 

 

 

“แครอลทำไมพูดแบบนี้น่ะ”ธามไทเดินมาเอาเรื่องไม่พอใจมากที่แครอลทำกิริยาไม่น่ารักแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็พูดแบบนี้ของชั้นอยู่แล้ว อย่ามายุ่ง”แจมในร่างแครอลโมโหร้ายตวาดใส่ธามไทอย่างที่ไม่เคย

เป็นมาก่อนจนธามไทชะงักก่อนจะมองแครอลเดินเข้าห้องตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้ ตาว่าพวกเราต้องเตรียมรับมือดีๆเพราะตาสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะ”ผู้อาวุโส

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วแท้งลูกแล้วสินะโทโมะ”เฟย์ที่เดินมากับแบงค์พูดขึ้นเมื่อกลับมาเห็นโทโมะนั่งกอดเข่าด้าน

นอก ชายหนุ่มไม่ตอบได้แค่พยักหน้าก่อนจะเดินนำเข้าไปด้านใน พบว่าแก้วนอนสลบจมกองเลือดสี

แดงเข้มกองโตก้อนเลือดสีดำไหลเป็นลิ่มออกมา โทโมะน้ำตาไหลอย่างเจ็บปวดจนเฟย์เอามือแตะ

ไหล่โทโมะให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ เดี๋ยวพี่จะอุ้มแก้วไปที่ปราสาทนะ เพื่อดูแลรักษาแก้ว แก้วเสียเลือดมากแบบนี้ อาจจะอยู่รอด

ไม่พ้นคืนนี้ก็ได้นะ”แบงค์พูดก่อนจะอุ้มแก้วที่สลบไม่ได้สติขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นอุ้มเอง”โทโมะพูดนิ่งๆก่อนะอุ้มแก้วแทนแบงค์ แล้วแบงค์ก็นำมาที่ปราสาท

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย นี่นังนี่มันตายแล้วหรอ”หวายจีบปากรีบพูดเยาะๆ

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าหวาย ตอนนี้อย่าพึ่งทะเลาะกันพี่ขอ”แบงค์พูดแล้วนำเฟย์และโทโมะที่อุ้มแก้วเข้าไปที่

โซนตะวันออกฝั่งห้องตัวเองแล้วเรียกคนสนิทตัวเองที่มีความรู้ด้านการแพทย์มารักษาแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ เกิดอะไรขึ้น มีใครตายหรอ”แพนเดินลงมาแล้วแปลกใจที่เห็นเลือดหยดเป็นทาง

 

 

 

 

 

 

 

“ชิ ทำเป็นโอ๋เข้าไปๆ มันก็แค่มนุษย์ ถ้าโทโมะเบื่อแล้วเอาตราทาสออกเมื่อไหร่นะ แม่จะดูดเลือด

ให้ตัวแห้งเลยคอยดูสิ”หวายพูดแล้วมองตามทุกคนที่ห่วงแก้วอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“เด็กนั่นไม่ท้องแล้วใช่มั้ย ก็ดี จะได้เข้าหาง่ายๆหน่อย เบื่อสภาพหน้าเป็นศพจะแย่อยู่แล้ว”แพน

นึกถึงแก้วที่หน้าซีดเหมือนศพก็พูดขึ้นแล้วยิ้มอย่างเจ้าชู้

 

 

 

 

 

 

“เด็กของโทโมะนี่ถ้าสืบประวัติดีๆมีความสัมพันธ์กับพวกแวมไพร์บริสุทธ์ใช่มั้ย”ไทม์เดินลงมาจาก

ชั้นบนแล้วพูดเสียงเย็นเฉียบแต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะพี่ไทม์ เหมือนจะเป็นญาติของนังเด็กที่เป็นแฟนไอ้ป๊อปปี้เนี่ยล่ะมั้งคะ”หวายตอบไม่ใส่ใจ

อะไรมาก

 

 

 

 

 

“หรอ ดี เท่านี้ก็มีเรื่องสนุกๆให้ทำแล้วล่ะ”ไทม์ยิ้มอย่างมีแผนการ

 

 

 

 

 

 

คอนเซปการแต่งฟิคของไรเตอร์คือ ดราม่าวันละนิดจิตแจ่มใสนะ

 

 

 

 

กลับมาอัพแล้วก็อย่าลืมเม้นละนะทุกคน