รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางค่ะพี่ป๊อป”ฟางพยายามขืนตัวเองออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้ที่ประคองพาเธอมาที่หอคอย
ส่วนตัวของเขา เพราะไต้องการให้พวกแครอลมาทำร้ายฟางอีก
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ฟางบอกให้ปล่อยฟางได้แล้ว”ฟางที่เห็นป๊อปปี้ไม่ตอบก็ผลักอกป๊อปปี้ทำให้เธอหลุดจาก
อ้อมกอดป๊อปปี้แต่เมื่อฟางหลุดออกจากอ้อมกอดแล้วเดินหนีจะกลับห้อง ป๊อปปี้กลับอุ้มฟางพาดบ่า
แล้วเปิดประตูห้องที่ห้องส่วนตัวบนหอคอยพาเข้าไปด้านในทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป พาฟางมาที่นี่ทำไม ฟางจะกลับไปหาพวกแบม พี่ป๊อปรีบไปดูคุณจินนี่ดีกว่าค่ะ”ฟางรีบพูด
เมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอมาวางลงที่เตียงแล้วพยายามจะหนี แต่ป๊อปปี้กลับขวางเธอ แล้วเบียดชิดไม่ให้ฟาง
หนี
 
 
 
 
 
 
 
“ปะ ปล่อย ฟาง”ฟางสบตากับสายตาคมของป๊อปปี้ก็รีบหลบสายตาคู่นั้นทันที สายตานี้มันทำให้เธอ
แพ้
 
 
 
 
 
 
“อย่าดื้อ อยู่ที่นี่ เข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ดุฟางก่อนจะลุกขึ้นให้เธอนั่งสบายๆแล้วตัวเองมานั่งที่โซฟาแทน
 
 
 
 
“ทำไมคะ หรือว่านี่คือการจับตัวคนร้าย จับมาขังที่หอคอยนี่”ฟางนึกถึงเรื่องที่ตัวเองทำร้ายจินนี่ก็
เข้าใจว่าป๊อปปี้คงจะพาเธอมาขังไว้สินะ เพื่อไม่ให้ไปทำร้ายคนรักของเขาอีก
 
 
 
 
 
 
“เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ฟางน่ะอยู่ที่นี่ล่ะดีแล้ว เพื่อความปลอดภัย”ป๊อปปี้ส่ายหน้ากับเรื่องที่ฟางคิด
เองเออเองแล้วพูดขึ้น ให้ฟางอยู่ที่นี่ซะ อย่างน้อยก็ใกล้ตัวเขา คนร้ายจะได้ไม่ทำร้ายฟาง และอีก
อย่างที่นี่ก็ไม่มีใครกล้าขึ้นมาด้วย เพราะป๊อปปี้สั่งกำชับทุกคนไว้
 
 
 
 
 
 
“ปลอดภัย อ๋อ เพื่อให้คุณจินนี่ปลอดภัยจากตัวอันตรายจากฟางสินะคะ แล้วพาฟางมาอยู่ที่นี่แล้วจะ
ทำยังไงต่อคะ ทรมาน หรือว่าอดข้าวอดน้ำ หรือว่าจะตัดมือที่ทำร้ายคนรักของพี่ล่ะ”ฟางพูดอย่าง
น้อยใจไม่สนใจว่าป๊อปปี้พยายามอธิบายยังไง แล้วหันหน้าหนีชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
“อยากจะเข้าใจอย่างนั้นก็ตามใจ แต่ถ้าคิดจะออกไปจากห้องนี้ พี่จะลงโทษเรอย่างที่เราพูดเมื่อกี้
จริงๆแน่”ป๊อปปี้พูดแล้วมองคนตัวเล็กที่กำลังงอนและน้อยใจก่อนจะเดินออกจากห้องแล้วปิดประตู
ไป
 
 
 
 
 
“ฮึก นี่คงจะไปหาคนรักของพี่สินะ มันก็ถูกแล้วนี่ฟาง จะน้อยใจทำไม”ฟางที่น้ำตาไหลออกมามอง
ประตูที่ป๊อปปี้ออกไปจากห้องแล้วทรุดตัวนอนร้องไห้บนเตียงนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะให้ผมเอาไงต่อไปครับคุณชาย”เขื่อน เควิน และแบมที่วิ่งมารอด่านหน้าห้องป๊อปปี้บนหอคอยถา
ทันที
 
 
 
 
“เราต้องสืบให้ได้ไว้ใครคือผู้บงการนี้ เควิน นายหาคนมาคุ้มกันรอบๆหอคอย อย่าให้ใครเข้าไปหา
ฟางได้ เพราะชั้นไม่ไว้ใจใครที่ปราสาทนั่น แบม ไปหาโบว์ถามอาการของจินนี่ให้ด้วย ส่วนนายมา
กับชั้นเขื่อน”ป๊อปปี้สั่งทุกคนแล้วเดินนิ่งไป เขื่อน แบมและเควินมองหน้ากันยิ้มๆเพราะรู้ว่า ป๊อปปี้ไม่
ได้ขังฟางหรือจับมาลงโทษ เพียงแต่ต้องการปกป้องคนที่สำคัญที่สุดของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถามจริงเถอะ เธอจะถักไอ้ผ้าพันคออะไรเนี่ยจริงๆหรอ”เฟย์ที่เอาอาหารมาให้แก้วที่นั่งเงอะๆงะๆ
อ่านหนังสือวิธีการถักผ้าพันคอและพยายามจัดการกับพวกไหมที่เธอฝากเฟย์ซื้อมาให้ไม่ให้มันพัน
กัน
 
 
 
 
“ก็เห็นนายนั่นทำอะไรให้ชั้นตั้งหลายอย่าง นี่ก็หน้าใกล้หนาวแล้ว ชั้นอยากลองมือด้วยน่ะ ลองทำ
เฉยๆ”แก้วพูดแล้วคิดถึงโทโมะที่พาเธอไปทานข้าวด้วยกัน ซื้อของที่ใช้ และซื้อของที่อยากเธอ
อยากได้มาให้
 
 
 
 
“ย่ะ ลองทำเฉยๆ งั้นก็กินข้าวก่อนนะจะได้ถักผ้าพันคอให้สุดที่รักต่อ”เฟย์พูดแซวแก้วที่หน้าแดง
เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ความรู้สึกแก้วจากที่เคยกลัวโทโมะนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว สัญญาทาสที่โทโมะ
ทำให้กับเธอนั้นคงจะได้อยู่ด้วยกันจนชั่วนิรันต์จริงๆแล้วสินะไม่ใช่ฐานะทาส แต่เป็นฐานะแฟน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊บ ทำไมมันเหม็น”แก้วเมื่อกัดแฮมไปคำนึงก็แทบขย้อนออกมา แก้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที
 
 
 
 
“แก้ว เกิดอะไรขึ้น ไม่สบายหรอ”เฟย์ตกใจรีบวิ่งไปลูบหลังแก้วที่โก่งคออ้วกอยู่ที่ชักโครก
 
 
 
 
 
“มะ ไม่รู้ ทำไมมันเหม็นแบบนี้”แก้วพูดแล้วก็โก่งคออ้วกไม่หยุด เฟย์มองสักพักก่อนจะลุกขึ้นไปที่
ลิ้นชักพบว่าห่อผ้าอนามัยไม่ได้ถูกแกะออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ประจำเดือนเธอมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”เฟย์ถาม
 
 
 
 
“ไม่น่าใช่นะ เพราะประจำเดือนชั้นไม่มาแค่เดือนเดียวเอง”แก้วบ้วนปากแล้วเดินออกมา ก่อนจะ
ชะงัก แล้วจับที่ท้อง ความรู้สึกเหมือนกับมีอะไรบางอย่างดิ้นอยู่ในท้องของเธอ
 
 
 
 
 
“ถ้ามันเป็นอย่างที่ชั้นคิด มันต้องไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอแน่แก้ว”เฟย์มองแก้วที่เอามือลูกท้องตัวเอง
เพื่อสัมผัสบางอย่างในท้องแล้วพูดอย่างกังวลถึงสิ่งที่กำลังจะตามมา
 
 
 
 
 
“ตอนนี้อาการของคุณจินนี่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่เพียงแค่ให้คุณจินนี่พักผ่อนมากเท่านั้นเองเพื่อ
อีก1ชีวิตที่กำลังจะเกิดอีก4เดือนข้างหน้า”ผู้บำบัดเดินมาบอกป๊อปปี้ที่คุยอยู่กับพวกเขื่อนอยู่
 
 
 
 
 
“อะไรนะครับอีก1ชีวิต”ป๊อปปี้ และเขื่อนพูดพร้อมกันอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ครับคุณชาย ยินดีด้วยนะครับตอนนี้คุณจินนี่กำลังตั้งท้อง ทายาทรุ่นต่อไปของแวมไพร์เลือดบริ
สุทธ์”ผู้บำบัดพูดสร้างความตกใจให้กับทุกคน รวมทั้งกวิน แครอลและแจมที่เดินมาได้ยินเข้า
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ชั้นไม่เคยมีอะไรกับจินนี่เลยนะ”ป๊อปปี้หันไปพูดกับเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณชายไม่มีอะไรกันคุณจินนี่นท้องแล้วใครกันล่ะครับ”เขื่อนพูดและพยายามคิดก่อนสายตาจะ
หันไปเห็นกวินที่ถูกแครอลและแจมดึงไปพูดอะไรบางอย่าง ก็ทำเป็นไม่สนใจในตอนแรกแล้วแอบ
เข้าไปฟังทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ปล่อยให้มารหัวขนนั่นเกิดมาทำไมพี่กวิน ทำไมไม่ป้องกัน”แครอลว่าพี่ชายทันที
 
 
 
 
“ถึงเวลานั้นใครจะได้ตั้งตัวทันเล่าและใครจะไปห้ามได้”กวินพูด
 
 
 
 
 
“โอ้ย เรื่งมันเกิดแล้วล่ะค่ะคุณๆขา จะมาเถียงกันทำไมล่ะคะ เรามาคิดกันดีกว่าค่ะว่าจะเอายังไงกัน
ต่อ จะปล่อยให้เด็กนั่นเกิดมารึว่าจะฆ่าให้ตายดี”แจมพูดอย่างไม่ต้องคิดอะไรมากมาย
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ อย่างน้อยจินนี่ก็ท้องกับชั้นนะ”กวินโมโหผลักแจมเบาๆจนแจมเซมอง
หน้าไม่พอใจที่กวินสนใจจินนี่มาก ส่วนป๊อปปี้และเขื่อนที่แอบมาฟังก็ตกใจเมื่อรู้ว่ากวินทำจินนี่ท้อง
 
 
 
 
 
 
“แล้วไงคะ เด็กที่เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจของพ่อแม่ จะปล่อยให้เกิดทำไม แหม ทำอย่างกับคุณ
จินนี่เค้าอยากจะเก็บเด็กนี่ไว้อย่างงั้นล่ะ เพราะเด็กนี่เกิดมาเพราะคุณ ที่ดีแต่ทำร้ายคุณจินนี่ตลอด
จะเก็บไว้น่ะสิแปลก”แขมพูดเยาะๆแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“แคไม่ยอมให้พี่เอามันเป็นเมียแน่นอน แล้วเด็กนั่นก็ไม่ใช่หลานแค แคเกลียดมัน”แครอลพูดแล้ว
เจ็นวีลแชร์กลับเจ่ห้องไป กวินหัวเสียก่อนจะเดินไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
“เกลียดงั้นหรอ งั้นก็เป็นไปได้น่ะ”ป๊อปปี้เริ่มสันนิษฐานกับเรื่องราวต่างๆมาปะติดปะต่อกัน
 
 
 
 
 
“คุณชายครับ ผมสงสัยว่าผู้ที่บงการเรื่องราวทั้งหมดนี้จะเป็นคุณแครอล”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“บ้า ไม่มีทางที่แครอลจะทำ ถึงแครอลจะร้ายแต่ชั้นมั่นว่าแครอลไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่”ป๊อปปี้
ยืนยันก่อนจะเดินไป ส่วนเขื่อนมองสักพักก่อนจะเดินไปปรึกษาเรื่องนี้กับเควินที่พึ่งไปส่งแบมกลับ
บ้านมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะทำบ้าอะไรของเธอน่ะ”กวินตกใจเมื่อเข้ามาในห้องแล้วพบว่าแบมจะเอาเหล็กแทงท้องอีกครั้ง
ก็รีบเข้ามาล๊อคตัวจินนี่ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้น ชั้นจะฆ่ามัน”จินนี่ดิ้นไปมาในอ้อมกอดกวิน
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่ยอมให้เธอทำอะไรเด็กในท้องหรอกนะ”กวินว่า จินนี่ไม่ฟังผลักกวินล้มแล้วหยิบเหล็กจะ
แทงตัวเองอีกครั้ง ป๊อปปี้เข้ามาในห้องแล้วผลักเหล็กในมือออก
 
 
 
 
 
“แต่เด็กที่จะเกิดมาเค้าไม่รู้เรื่องราวอะไรนะจินนี่ อย่าทำร้ายเด็กบริสุทธ์แบบนี้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่เด็กนี่เกิดจากความเลวร้ายของกวิน ฮือๆป๊อป จินนี่ขอโทษฮือๆ”จินนี่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ
กับสิ่งที่เกิดขึ้น ป๊อปปี้ดึงจินนี่ไปกอดด้วยความสงสาร กวินมองภาพนั้นอย่างปวดใก่อนจะลุกขึ้นออก
ไปจากห้องแล้วออกไปจากปราสาททันที
 
 
 
 
 
“เค้าทำร้ายจินนี่ ฮือๆ”จินนี่ร้องไห้จนตัวสั่นเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ก่อนป๊อปปี้จะพาจินนี่
นอนตามเดิมแล้วสั่งโบว์ให้มาดูแลจินนี่โดยกำชับไว้ว่าห้ามจินนี่ทำร้ายตัวเองอีก ส่วนเขาก็พยายาม
จัดการกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในปราสาทนี้ทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ดันประตูเปิดเข้าไปในห้องที่ขังฟางไว้ ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนที่โซฟา ฟางลืมตาตื่นมาหลัง
จากการร้องไห้มาตลอดทั้งวันแล้วลงจากเตียงเดินมาหาป๊อปปี้มองร่างสูงที่หลับตาอย่างเหนื่ยอ่อ
นก่อนจะนั่งลงข้างๆแล้วเอื้อมเอามือไปจับที่แก้มของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นแล้วคว้าข้อมือของฟางไว้ก่อนจะดึงฟางมาแนบอกกว้างของตัวเอง
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางนะ”ฟางดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้พยายามขืนตัวเองออกจากชายหนุ่มแต่แล้วก็ต้องร้องเมื่อ
ป๊อปปี้ที่ไม่ได้ดื่มเลือดทั้งวันอ่อนแอแล้วกลิ้งตกจากโซฟามาทับร่างบางที่พื้น
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ป๊อป”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ไม่มีแรงขืนฟางอีกก็ล้มนอนกอดฟาง ฟางตกเมื่อถูกร่างสูงกอด
พยายามจะดันตอนแรก แต่รู้สึกว่าร่างสูงหายใจอ่อนแรงก็กอดป๊อปปี้ไว้
 
 
 
 
 
“ขออยู่ตรงสักพักได้มั้ย พี่เหนื่อยจังเลยฟาง”ป๊อปปี้พูดออกมาฟางกระชับกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
“งั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะค่ะ ฟางหนัก”ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะยอมขยับตัวแล้วให้ฟางพยุงตัวเอง
ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วฟางก็นอนกอดป๊อปปี้ไว้เพราะไม่อยากให้เขาไปไหนจากเธอเลยเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
เห็นชอบดราม่าๆ งั้นเดี๋ยวไรเตอร์จะเพิ่มบทดราม่าละกัน เพราะเห็นว่าชอบพระเอกถูกกระทำมาก เลยเดี๋ยวจะกระทำพระเอกให้สะใจไปเลย เพราะเรื่องวุ่นๆตามมาอีกเพียบ
 
 
 
 
โทษทีที่หายไปนานพอดีไม่ว่างกลับมาอัพแล้วน้า อย่าพึ่งหายไปไหนล่ะๆๆๆ