รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  171.17K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) Poppy&Fang Part 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เราว่าฟางเพลาๆลงหน่อยเถอะ พักบ้างสิ”เควินพูดกับฟางที่เอาแต่ซ้อมฟันดาบกับอาจารย์

สอนการต่อสู้ของพวกองค์รักษ์ไม่หยุด ตั้งแต่เมื่อ2วันก่อนที่ฟางรู้ว่าป๊อปปี้กับจินนี่จะแต่งงานกัน

ฟางก็หลบหน้าพวกป๊อปปี้หนีมาขลุกกับเขาแล้วเอาแต่ออกกำลังกายไม่หยุด

 

 

 

 

 

“หวัดดีจ้า นี่หมาป่า ชั้นเอากระดูกไก่มาให้นายด้วยล่ะ”แบมที่มาเยี่ยมเควินพลางชูถุงกับข้าวให้ดู

 

 

 

 

“นี่ ชั้นเป็นหมามีคลาสนะ ไม่กินกระดูก”เควินย่นจมูกใส่แยมหัวเราะก่อนจะมองฟางที่เอาแต่ซ้อม

ฟันดาบไม่ยอมเลิกพักเหมือนคนอื่น

 

 

 

 

“นี่ฟางยังบ้าออกกำลังกายไม่เลิกอีกหรอ”แบมพูด

 

 

 

 

 

“อือ เดี๋ยวนี้เอาแต่ซึมไม่พูดอะไรกับใครเลย ต่อนหน้าคุณชายเป็นอย่าง พยายามร่าเริง แต่พอพ้น

ไปแล้วก็กลับมาซึมตามเดิม”เควินพูดอาการของฟาง

 

 

 

 

 

“งั้นวันนี้ชั้นจะดูแลฟางเอง ฝากแปป อ้อ เรียกฟางมากินข้าวด้วยล่ะ วันนี้ชั้นผัดหมี่มาฝากนะ”แบม

พูดก่อนจะออกไปโทรศัพท์ขอพ่อของเธอให้อนุญาตมานอนกับฟางคืนนี้ แล้วสักพักฟางก็เดินมานั่ง

กับพวกเควินที่ม้านั่งในสวน เควินแกะหมี่ใส่จานให้ฟาง

 

 

 

 

 

“วันนี้ขอนอนด้วยนะฟาง”แบมยิ้มแล้วนั่งลงข้างฟาง

 

 

 

 

“อย่าไปนอนน้ำลายยืดถีบฟางตกเตียงล่ะ”เควินพูด แบมจึงเอาน่องไก่ทอดยัดปากเควินทันที แล้ว

แลบลิ้นเยาะเย้ยเควินทำให้ฟางหลุดหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

“นี่ไง หัวเราะได้แล้วนิ”แบมหันมามองฟาง ฟางยิ้มนิดนึงแล้วรู้ดีว่าแบมกับเควินพยายามจะให้เธอ

กลบมาหัวเราะและยิ้มแย้มเหมือนเดิม ฟางนั่งกินข้าวกับทุกคนเงียบๆก่อนจะเดินพาแบมขึ้นไปที่

ห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เลือกไม่ถูกเลยอ่ะป๊อป อ้าวน้องฟางมาพอดี มาช่วยพี่เลือกชุดหน่อยสิคะ”จินนี่ที่นั่งเลือกชุดกับ

ป๊อปปี้แล้วเรียกฟางและแบม ฟางชะงักมองป๊อปปี้ที่โอบเอวจินนี่ไว้แล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ฟางเลือกไม่เป็นหรอกค่ะ คุณจินน่ะแต่งงานคุณจินนี่ชอบชุดไหนก็เอาชุดนั้นสิคะ”ฟางตอบนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ฟางหมู่นี้เธอดูซึมไปนะมีอะไรไม่สบายใหรอ หรือว่าถูกป๊อปปี้รังแก”จินนี่ถามฟางอย่าง

เป็นห่วง ฟางชะงักเงยหน้าสบตาป๊อปปี้ ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีทันทียิ่งทำให้ฟางยิ่งช้ำใจ

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ช่วงนี้ฟางเพลียๆกับการออกกำลังหายน่ะค่ะเลยไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น”ฟางตอบจินนี่

 

 

 

 

 

“หรอ ฟางอย่าหักโหมมากนะแต่ไม่ต้องออกกำลังกายหรอก เท่านี้ก็ผอมจะแย่อยู่แล้ว เนี่ยแอบอด

ข้าวรึเปล่าเนี่ยทำไมดูซูบๆจัง”จินนี่ลุกขึ้นมาจับตัวฟางด้วยความเป็นห่วง ป๊อปปี้ลอบมองฟาง จริงๆ

ด้วย ฟางตัวซูบลง หรือว่าฟางจะไม่สบายนะ

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฟางขอตัวนะคะจะพาแบมเอาของไปเก็บ คืนนี้ฟางขอเอาเพื่อนมานอนด้วย

นะคะ”ฟางพูดจัดบทแล้วดึงมือแบมไปทันที ก่อนจะเข้าห้องไปแล้วปล่อยโฮออกมาจนแบมต้อง

ปลอบซะยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงบ้างๆ”เควินที่แอบมารอแบมที่นัดกันกลางดึกเนล่างก็รรีบถามเมื่อแบมเดินมา

 

 

 

 

 

“หลับไปแล้วล่ะ รู้มั้ยเควิน ก่อนจะหลับนะ ชั้นน่ะแอบเห็นฟางร้องไห้ด้วยล่ะ เห้อข้าวเย็นก็ไม่ยอม

กิน เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งผ่วยพอดี”แบมพูดอย่างเป็นห่วงฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่ใช่มั้ยที่เป็นอาการคนอกหักน่ะ ชั้นสงสสารฟางจัง ถ้าชั้นเป็นคุณชายนะ ชั้นจะไม่ทำให้คู่แท้ตัว

เองเสียใจแบบนี้หรอก แค่รู้ว่ารกกันไม่ได้ก็ช้ำใจพออยู่แล้ว นี่ต้องมาทนดูอยู่ร่วมบ้านกับคนที่เรารัก

ไปมีความสุขกับคนอื่นแบบนี้ เห้อ เป็นชั้นชั้นหนีไปแล้ว ไม่อยู่ให้ทรมานใจแบบฟางหรอก”เควินพูด

ระบายออกมาให้แบมฟัง และไม่เข้าใจฟางที่ยืนยันจะทนอยู่ที่นี่เหมือนเดิม โดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้

เดินมาได้ยินเข้า

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะรักไงล่ะเควิน ผู้หญิงน่ะ เค้ายอมทนเจ็บกับคนที่รักดีกว่าต้องจากคนที่รักไปนะ ฟางน่ะคงจะ

รักป๊อปปี้มากสินะถึงไม่ยอมไปไหน”แบมพูดแล้วอดสงสารไม่ได้ที่ต้องเห็นฟางช่ำใจแบบนี้ ป๊อปปี้

นิ้งฟังหลังเสาเงียบๆคิดถึงรอยยิ้มของฟางที่ยิ้มให้เขา แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นรอยน้ำตา และเขา

เองก็คือคนที่ทำให้ฟางเสียใจแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยังจะออกกำลังอีกหรอฟาง พักบ้างเถอะ”วันต่อมาแบมเดินมากับเควินต้องร้องเมื่อเห็นฟางกำลัง

ผูกเชือกรองเท้าวิ่งเตรียมวิ่งจ๊อกกิ้ง

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะแบม อย่างน้อยเสียเหงื่อซะบ้าง เสียน้ำตาเยอะจนแสบตาหมดแล้วเนี่ย”ฟางฝืนยิ้มก่อนจะ

ออกตัววิ่งแต่พอวิ่งไปสักพักแล้วเหมือนกับโลกหมุนไปหมด ฟางหน้ามืดและล้มลงต่หน้าต่ตาเควิน

และแบม

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”เควินและแบมตกใจรีบไปดูอาการฟางทันที

 

 

 

 

 

“ตายแล้วตัวร้อนจี๋เลยเควิน นายอุ้มฟางไปที”แยมพูดเควินจึงช้อนตัวร่างบางของฟางอุ้มขึ้นหมายจะ

ไปที่ห้องนอนของฟาง ป๊อปปี้ที่รู้สึกใจหวิวๆก็ตื่นขึ้นแล้วขึ้นมาจากห้องใต้ดินต้องตกใจเมื่อเห็นฟาง

เป็นลมแล้วถูกเควินอุ้มฟางอยู่ “นี่มันอะไรกันเควิน”ป๊อปปี้ถามเควินอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“ฟางเค้าเป็นลมครับ สงสัยหักโหมออกกำลังมากเกินไป แล้วเป็นไข้แบบนี้”เควินตอบ

 

 

 

 

 

“ไปเตรียมยาเถอะ เดี๋ยวชั้นดูแลฟางเอง”ป๊อปปี้เดินมาอุ้มฟางต่อจากเควิน เควินมองสักพักก่อนจะ

ออกไปกับแบม ป๊อปปี้รีบอุ้มฟางขึ้นมานอนที่เตียง ก่อนจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เป็นชุดออกกำลัง

กายให้ฟางเป็นชุดนอนสบายๆ แล้วเอาเจลลดไข้มาแปะไว้ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่ป๊อป”ฟางละเมอร้องไห้ออกมาเรียกหาป๊อปปี้ ชายหนุ่มชะงักแล้วค่อยๆเอนตัวนอนข้างๆฟาง

แล้วมองคนตัวเล็กที่ละเมอเรียกชื่อตัวเองแล้วเอานิ้วปาดน้ำตาให้

 

 

 

 

 

“พี่เป็นพี่ที่แย่มากจริงๆที่ทำให้เราต้องเสียใจแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบแก้มฟางที่ซีดเซียว

 

 

 

 

 

“การเป็นแวมไพร์มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็น พี่ไม่อยากให้เราต้องเป็นเหมือนพี่”ป๊อปปี้พูดออกมา

แล้วกุมมือฟางไว้ก่อนจะจูบลงที่มืออย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษ จะให้พี่ขอโทษอีกกี่ล้านครั้งพี่ก็จะทำ แต่เรารักกันไม่ได้”ป๊อปปี้มองฟางอย่างเจ็บปวด

แม้จะเป็นคู่กัน แต่เขาเองไม่อยากหยิบยื่นความตายให้กับคนที่สำคัญที่สุดของเขาอย่างฟาง

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่อยากดึงเรามาเสียใจแบนี้ แต่มันคือชีวิตของเรา พี่จำเป็นต้องทำ”ป๊อปปี้ขยับตัวไปใกล้ฟาง

แล้วพูดก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ฟาง ก่อนจะจูบฟางอย่างอ่อนโยน แล้วค่อยไล้ขึ้นมาจูบหน้าผาก

คนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ”ฟางเอามือคว้าหาป๊อปปี้กลางอากาศป๊อปปี้รีบจับมือฟางไว้แล้วดคงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะครับ พี่อยู่นี่แล้ว”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูแล้วกอดฟางแน่นก่อนจะจูบที่พวงแก้มสวย

ของฟาง

 

 

 

 

 

 

“อยู่กับพี่นะฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูด แล้วคิดว่าถ้าวันหนึ่งฟางต้องหายไปเขาคงต้องแทบบ้าแน่ๆ

ป๊อปปี้คิดแล้วกระชับกอดฟางไว้อย่างกลัวว่าคนตัวเล็กจะหายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเรื่องมันเศร้าแบบนี้นะ”แบมที่ขึ้นเอายามากับเควินแอบได้ยินป๊อปปี้พูดแล้วอดสงสารไม่ได้

“แวมไพร์นี่ทรมานกว่ามนุษย์หมาป่าอย่างชั้นนะ ชีวิตที่จะตายก็ไม่ตาย ออกแสงอาทิตย์ไม่ได้ ดื่ม

กินแต่เลือด คุณชายคงไม่อยากให้ฟางทรมานแบบที่คุณป๊อปเป็นสินะ

 

 

 

 

”เควินพูดพลางมองป๊อปปี้แล้วถอนหายใจ มองดูคนตัวเล็กที่ถูกป๊อปปี้กอดแน่นก็รู้ทันทีว่าคนที่

สำคัญในชีวิตของป๊อปปี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือฟาง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงไม่เปลี่ยนฟางเป็นแวมไพร์ไปเลยล่ะ”แบมถาม

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไง เพราะการเป็นแวมไพร์มันทรมาน ไม่มีใครอยากเห็นคนที่เรารักไม่มีความสุขหรอก”เค

วินพูด

 

 

 

 

 

 

ถ้าคู่หลักไม่เศร้าเรื่องนี้ก็ไม่สนุกสิว่ามั้ยย

 

 

 

special partป๊อปฟางเวร็จแล้ว ถ้าชอบก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ

 

 

เผื่อว่าถ้าเม้นกับโหวตเยอะก็จะทำspecial partมาแบบนี้อีก ยังไงก็ติดตามด้วยน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา