รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  169.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) ไม่รักจำได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเย็น พบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงและรู้สึกเหมือนมีใครมากอดเธออยู่ตอน

นี้ พอฟางเงยหน้าไปมองร่างสูงที่กอดกับเธอก็หน้าแดงจัดเมื่อพบว่าเป็นป๊อปปี้ที่หลับตาอยู่

 

 

 

 

“ฟางอยากให้เวลามันหยุดเดินไปจริงๆ พี่ป๊อป”ฟางพูดแล้วซุกตัวเข้าหาอกกว้างจนป๊อปปี้เริ่มรู้สึกตัว

ลืมตามาพบว่าฟางนั้นตื่นแล้ว

 

 

 

 

“ถ้าตื่นแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ออกไปก่อนนะ จะได้ไปคุยกับผู้อาวุโสเรื่องงานแต่งงาน”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูด

ออกมาแล้วทำเป็นไม่สนใจไม่สบตากลมโตคู่นั้นที่มองเขาอยู่ก่อนจะถอดกอดฟางออกมา ฟาง

ได้ยินก็สะอึก ทั้งใจของพี่ป๊อปปี้คงไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยสินะ

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

เมื่อป๊อปปี้จะลุกออกจากเตียงฟางรีบกอดป๊อปปี้จากด้านหลังทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ปล่อยพี่”ป๊อปปี้แกะมือฟางออกมาแล้วเดินไปที่ประตูห้องแต่ฟางรีบวิ่งลงจากเตียงแล้วกอด

ป๊อปปี้จากด้านหลังแน่นไม่ยอมปล่อยเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก”เสียงสะอื้นของฟางทำให้ป๊อปปี้ที่ยายามแกะมือฟางออกไปก็ชะงัก รับรู้ถึงแรงสะอื้นของฟาง

เบาๆ ก่อนแผ่นหัลงของเขาจะสัมผัสถึงน้ำตาอุ่นๆของคนตัวเล็กที่กอดเขาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าไปได้มั้ยคะ ฟางรู้ดีค่ะ ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วกับเรื่องของฟางกับพี่ แต่ฟางขอได้มั้ย พี่อยู่

กับฟางตรงนี้ ตอนนี้ได้มั้ยคะ ฮือๆ”ฟางพูดขอร้องป๊อปปี้ทั้งน้ำตาและกอดป๊อปปี้ไม่ปล่อย ขอเท่านี้

ขอให้เขาอยู่กับเธอตอนนี้ แค่เท่านี้จริงๆเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้นิ่งเงียบเมื่อฟางพูดและขอร้องเขาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารฟาง ไม่ใช่ว่าเขารังเกียฟาง แต่

เพราะฟางคือความสดใสของเขา เขาไม่ต้องการให้ฟางมาแปดเปื้อนกับชีวิตแวมไพร์แบบนี้ เขารู้ว่านี่

มันอาจจะเป็นการทำร้ายฟางหน่อย แต่ถึงจะเจ็บก็เจ็บแค่ตอนนี้ อีกหน่อยพอฟางเจอใครใหม่แล้ว

ฟางก็จะลืมมันไปได้เอง ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากป๊อปปี้ และไม่มีเสียงใดในห้องนี้นอกจาก

เสียงสะอึกสะอื้นของฟาง ป๊อปปี้นิ่งให้ฟางกอดเขาอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆแกะมือนั้นออกไปจากตัว

 

 

 

 

 

 

“พี่ทำไม่ได้ พี่มีจินนี่อยู่แล้วทั้งคน พี่กำลังจะแต่งงานกับเค้า และสิ่งที่ฟางทำอยู่แบบนี้ มันเหมือน

เป็นการหักหามน้ำใจของจินนี่ ฟางก็น่าจะรู้ว่าจินนี่เค้ารักและก็เอ็นดูฟางมากขนาดไหน ทำไมถึงยัง

จะรั้งพี่แบบนี้”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง หวังว่าพอว่าฟางแรงๆ ฟางคงจะเลิกยุ่งกับเขาไปเอง

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางกับพี่เรามีอะไรกันแล้วนะคะ แล้วเป็นมากกว่าน้องสาวกับพี่ชายไปแล้ว แล้วถ้าเกิดว่าฟาง

ท้อง”ฟางเถียงไม่ยอมป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีคำว่าท้อง แวมไพร์กับมนุษย์จะท้องด้วยกันไม่ได้ ถ้าจะคิดเอาเรื่องท้องมาอ้าง ฟางคงต้องผิด

หวังแล้วล่ะ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”ป๊อปปี้พูดย้อนทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา อย่าไปนะพี่ป๊อป ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ ฮือๆ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นร้องไห้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

“แต่พี่รักจินนี่ เรา2คนกำลังจะแต่งงานกัน เรื่องคืนนั้นมันคือความผิดพลาด ปล่อย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ

แกะมือฟางออกอย่างแรงแล้วเดินออกจากห้องฟางไป

 

 

 

 

 

“ฮือๆ แต่ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ ฟางรักพี่”ฟางทรุดตัวเองลงกับพื้นแล้วเอาหน้าซบบานประตูที่ถูกปิดไป

ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ารักพี่เลยฟาง มันเป็นไปไม่ได้ พี่ขอโทษ”ป๊อปปี้หันมามองบานประตูที่เขาปิดไปเมื่อกี้แล้วพูด

อย่างเศร้าๆ ก่อนจะเดินออกไป กวินแอบออกมาจากมุมมืดแล้วมองป๊อปปี้ออกมาจากห้องฟางแล้ว

ยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เครื่องประดับๆ”จินนี่ที่พึ่งอาบน้ำเสร็จออกมาในชุดคลุมอาบน้ำแล้วเอากล่องเครื่องเพชรและกล่อง

เครื่องประดับมาเรียงรายบนเตียง แล้วมองดูชุดเครื่องเพชรของเธอพลางคิดว่ะใส่ชุดไหน

ไปในงานแต่งดี

 

 

 

 

 

 

“เหอะ เลือกไปก็เท่านั้นจะได้แต่งรึเปล่าก็ไม่รู้”กวินที่แอบเข้ามาทางหน้าต่างแล้ว

นั่งลงที่ขอบหน้าต่างมองจินนี่ที่ฮัมเพลงไปเลือกเครื่องประดับไปอย่างอารมณ์ดีก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เข้ามาอีกแล้วหรอ ออกไปเลยนะ ไม่งั้นชั้นจะตามคนมาเอานายออกไป”จินนี่ออกปากไล่แต่กวิน

ยิ้มนิดนึงแล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ๆจินนี่ก่อนจะทำเป็นเดินเฉียดจินนี่ที่เขยิบตัวหนี กวินเดินมาหยิบ

เครื่องเพชรที่จินนี่เอาออกมาบนเตียงดูไปเรื่องๆ ก่อนจะชะงักเมื่อเป็ดหีบใส่แหสนอันเล็กแล้วพบว่า

มีกล่องแหวนสีม่วงเข้มกำมะหยี่ด้านหน้าสลักเป็นตรานามสกุลของเขา กวินหยิบมันออกมาดูแล้ว

แกะด้านในแหวนออกมา

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากได้คืนก็เอาไป เพราะนิ้วข้างนั้นมันไม่มีที่สำหรับแหวนวงนั้นอีกต่อไปแล้ว”จินนี่พูดแล้ว

เบือนหน้าหนี กวินหันขวับไปมองแล้วคิ้วขมวดไม่พอใจแล้วปิดกล่องแหวนอย่างแรงก่อนจะเดินเข้า

มาชิดตัวจินนี่ จินนี่ตกใจแล้วรีบถอยจนชิดกำแพง กวินรีบล๊อคตัวจินนี่ไม่ให้หนีไปไหน

 

 

 

 

 

 

“แหวนวงนี้เป็นแหวนที่พ่อชั้นเอาให้แม่ ถ้าชั้นเลือกที่จะให้ใครแล้วชั้นไม่คิดจะเอาคืน”กวินพูดเสียง

แข็ง แล้วมองจินนี่ที่เบือนหน้าไม่สบตาเขา จินนี่สะดุดกับคำพูดกวินแล้วนิ่งเงียบลงไป ภาพในอดีต

ที่กวินและจินนี่เคยคบกันก็ผุดเข้ามาในหัว กวินมองจินนี่สักพักก่นจะแกะแหวนออกมาแล้วสวมมัน

ไปในนิ้วของจินนี่ ซ้อนกับแหวนของป๊อปปี้ที่สวมไว้อยู่แล้วก่นจะก้มลงจูบที่มืออย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ถ้าเสร็จแล้วก็ออกไป”จินนี่ออกปากไล่กวิน

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ ถ้าเธออยากให้ชั้นไป ชั้นไปก็ได้ อ้อ ชั้นจะบอกอะไรไว้อย่างนะ ว่าฟางน่ะเป็นคนสวย น่ารัก

ใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงทุกราย บางทีว่าที่เจ้าบ่าวของเธออาจไม่ได้ดีตลอดไป”กวินนิ่งเงียบสกพัก

ก่อนจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจากวนๆตามแบบของเขาแล้วเดินออกจาห้องจินนี่ทาง

หน้าต่างที่เข้ามา จินนี่สงสัยกับคำพูดกวินก่อนจะมองแหวนที่กวินพึ่งสวมซ้อนกับแหวนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ ชั้นเกลียดนายกวิน ชั้นเกลียดนาย”จินนี่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุดก่อนะทรุดตัว

นอนลงกับเตียงแล้วปล่อยเสียงร้องไห้ตัวเองออกมาบนที่นอนเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอแน่ใจนะ ว่างานแต่งงานที่จะถึงในวันเสาร์นี้ เธอจะไม่ไปเที่ยวที่ผับจริงๆ”เขื่อนถามฟางถึงงาน

แต่งงานป๊อปปี้ที่จะมีในวันเสาร์นี้ที่ปราสาทแล้วถามฟางอย่างเป็นห่วงกลัวฟางเห็นภาพบาดตา

 

บาดใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างชั้นเถอะน่าเขื่อน ชั้นน่ะทนได้”ฟางยิ้มก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้และจินนี่ที่ลองชุดเจ้าบ่าวเจ้า

สาวที่ห้องรับรอง เธอมองป๊อปปี้และจินนี่ในห้องที่หัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุขก่อนที่จินนี่จะเดิน

ไปจัดเนคไทให้ป๊อปปี้ให้ตรง แล้วป๊อปปี้ก็เอาผมที่ตกลงมาคล้องที่หูจินนี่ไว้ ฟางยืนมองภาพนั้นจาก

กระจกในห้องแล้วยิ่งปวดใจที่ในสายตาป๊อปปี้นั้นมีแต่จินนี่ไม่มีเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันเจ็บแล้วจะไปมองมันทำไมล่ะฟาง”เขื่อนมองตามสายตาฟางแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านี่คือความสุขของพี่ป๊อป ชั้นก็คงต้องยินดีด้วยสินะ”ฟางพูดแล้วซึมก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

เขื่อนเห็นแล้วก็ดึงฟางไปกอดหลวมๆเพื่อปลอบเธอ

 

 

 

 

 

 

 

ชอบกันนัก ขอกันนักดราม่าๆใช่มั้ย หึๆ งั้นก็อย่าได้มีความหวานกันเลยยย

 

 

 

รีดเดอร์ขอไรเตอร์จัด และตอนต่อไปก็ดราม่า ถัดไปก็ดราม่า สนุกแน่นอนนนน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา