รักไม่ได้
เขียนโดย Chapond
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.
แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) ไม่รักจำได้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อืม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเย็น พบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงและรู้สึกเหมือนมีใครมากอดเธออยู่ตอน
นี้ พอฟางเงยหน้าไปมองร่างสูงที่กอดกับเธอก็หน้าแดงจัดเมื่อพบว่าเป็นป๊อปปี้ที่หลับตาอยู่
“ฟางอยากให้เวลามันหยุดเดินไปจริงๆ พี่ป๊อป”ฟางพูดแล้วซุกตัวเข้าหาอกกว้างจนป๊อปปี้เริ่มรู้สึกตัว
ลืมตามาพบว่าฟางนั้นตื่นแล้ว
“ถ้าตื่นแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ออกไปก่อนนะ จะได้ไปคุยกับผู้อาวุโสเรื่องงานแต่งงาน”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูด
ออกมาแล้วทำเป็นไม่สนใจไม่สบตากลมโตคู่นั้นที่มองเขาอยู่ก่อนจะถอดกอดฟางออกมา ฟาง
ได้ยินก็สะอึก ทั้งใจของพี่ป๊อปปี้คงไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยสินะ
หมับ
เมื่อป๊อปปี้จะลุกออกจากเตียงฟางรีบกอดป๊อปปี้จากด้านหลังทันที
“ฟาง ปล่อยพี่”ป๊อปปี้แกะมือฟางออกมาแล้วเดินไปที่ประตูห้องแต่ฟางรีบวิ่งลงจากเตียงแล้วกอด
ป๊อปปี้จากด้านหลังแน่นไม่ยอมปล่อยเขา
“ฮึก”เสียงสะอื้นของฟางทำให้ป๊อปปี้ที่ยายามแกะมือฟางออกไปก็ชะงัก รับรู้ถึงแรงสะอื้นของฟาง
เบาๆ ก่อนแผ่นหัลงของเขาจะสัมผัสถึงน้ำตาอุ่นๆของคนตัวเล็กที่กอดเขาไว้
“อย่าไปได้มั้ยคะ ฟางรู้ดีค่ะ ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วกับเรื่องของฟางกับพี่ แต่ฟางขอได้มั้ย พี่อยู่
กับฟางตรงนี้ ตอนนี้ได้มั้ยคะ ฮือๆ”ฟางพูดขอร้องป๊อปปี้ทั้งน้ำตาและกอดป๊อปปี้ไม่ปล่อย ขอเท่านี้
ขอให้เขาอยู่กับเธอตอนนี้ แค่เท่านี้จริงๆเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
ป๊อปปี้นิ่งเงียบเมื่อฟางพูดและขอร้องเขาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารฟาง ไม่ใช่ว่าเขารังเกียฟาง แต่
เพราะฟางคือความสดใสของเขา เขาไม่ต้องการให้ฟางมาแปดเปื้อนกับชีวิตแวมไพร์แบบนี้ เขารู้ว่านี่
มันอาจจะเป็นการทำร้ายฟางหน่อย แต่ถึงจะเจ็บก็เจ็บแค่ตอนนี้ อีกหน่อยพอฟางเจอใครใหม่แล้ว
ฟางก็จะลืมมันไปได้เอง ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากป๊อปปี้ และไม่มีเสียงใดในห้องนี้นอกจาก
เสียงสะอึกสะอื้นของฟาง ป๊อปปี้นิ่งให้ฟางกอดเขาอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆแกะมือนั้นออกไปจากตัว
“พี่ทำไม่ได้ พี่มีจินนี่อยู่แล้วทั้งคน พี่กำลังจะแต่งงานกับเค้า และสิ่งที่ฟางทำอยู่แบบนี้ มันเหมือน
เป็นการหักหามน้ำใจของจินนี่ ฟางก็น่าจะรู้ว่าจินนี่เค้ารักและก็เอ็นดูฟางมากขนาดไหน ทำไมถึงยัง
จะรั้งพี่แบบนี้”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง หวังว่าพอว่าฟางแรงๆ ฟางคงจะเลิกยุ่งกับเขาไปเอง
“แต่ฟางกับพี่เรามีอะไรกันแล้วนะคะ แล้วเป็นมากกว่าน้องสาวกับพี่ชายไปแล้ว แล้วถ้าเกิดว่าฟาง
ท้อง”ฟางเถียงไม่ยอมป๊อปปี้
“ไม่มีคำว่าท้อง แวมไพร์กับมนุษย์จะท้องด้วยกันไม่ได้ ถ้าจะคิดเอาเรื่องท้องมาอ้าง ฟางคงต้องผิด
หวังแล้วล่ะ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”ป๊อปปี้พูดย้อนทันที
“ไม่เอา อย่าไปนะพี่ป๊อป ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ ฮือๆ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นร้องไห้ไม่ปล่อย
“แต่พี่รักจินนี่ เรา2คนกำลังจะแต่งงานกัน เรื่องคืนนั้นมันคือความผิดพลาด ปล่อย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ
แกะมือฟางออกอย่างแรงแล้วเดินออกจากห้องฟางไป
“ฮือๆ แต่ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ ฟางรักพี่”ฟางทรุดตัวเองลงกับพื้นแล้วเอาหน้าซบบานประตูที่ถูกปิดไป
ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“อย่ารักพี่เลยฟาง มันเป็นไปไม่ได้ พี่ขอโทษ”ป๊อปปี้หันมามองบานประตูที่เขาปิดไปเมื่อกี้แล้วพูด
อย่างเศร้าๆ ก่อนจะเดินออกไป กวินแอบออกมาจากมุมมืดแล้วมองป๊อปปี้ออกมาจากห้องฟางแล้ว
ยิ้มนิดนึง
“เครื่องประดับๆ”จินนี่ที่พึ่งอาบน้ำเสร็จออกมาในชุดคลุมอาบน้ำแล้วเอากล่องเครื่องเพชรและกล่อง
เครื่องประดับมาเรียงรายบนเตียง แล้วมองดูชุดเครื่องเพชรของเธอพลางคิดว่ะใส่ชุดไหน
ไปในงานแต่งดี
“เหอะ เลือกไปก็เท่านั้นจะได้แต่งรึเปล่าก็ไม่รู้”กวินที่แอบเข้ามาทางหน้าต่างแล้ว
นั่งลงที่ขอบหน้าต่างมองจินนี่ที่ฮัมเพลงไปเลือกเครื่องประดับไปอย่างอารมณ์ดีก่อนจะพูดออกมา
“นี่เข้ามาอีกแล้วหรอ ออกไปเลยนะ ไม่งั้นชั้นจะตามคนมาเอานายออกไป”จินนี่ออกปากไล่แต่กวิน
ยิ้มนิดนึงแล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ๆจินนี่ก่อนจะทำเป็นเดินเฉียดจินนี่ที่เขยิบตัวหนี กวินเดินมาหยิบ
เครื่องเพชรที่จินนี่เอาออกมาบนเตียงดูไปเรื่องๆ ก่อนจะชะงักเมื่อเป็ดหีบใส่แหสนอันเล็กแล้วพบว่า
มีกล่องแหวนสีม่วงเข้มกำมะหยี่ด้านหน้าสลักเป็นตรานามสกุลของเขา กวินหยิบมันออกมาดูแล้ว
แกะด้านในแหวนออกมา
“ถ้าอยากได้คืนก็เอาไป เพราะนิ้วข้างนั้นมันไม่มีที่สำหรับแหวนวงนั้นอีกต่อไปแล้ว”จินนี่พูดแล้ว
เบือนหน้าหนี กวินหันขวับไปมองแล้วคิ้วขมวดไม่พอใจแล้วปิดกล่องแหวนอย่างแรงก่อนจะเดินเข้า
มาชิดตัวจินนี่ จินนี่ตกใจแล้วรีบถอยจนชิดกำแพง กวินรีบล๊อคตัวจินนี่ไม่ให้หนีไปไหน
“แหวนวงนี้เป็นแหวนที่พ่อชั้นเอาให้แม่ ถ้าชั้นเลือกที่จะให้ใครแล้วชั้นไม่คิดจะเอาคืน”กวินพูดเสียง
แข็ง แล้วมองจินนี่ที่เบือนหน้าไม่สบตาเขา จินนี่สะดุดกับคำพูดกวินแล้วนิ่งเงียบลงไป ภาพในอดีต
ที่กวินและจินนี่เคยคบกันก็ผุดเข้ามาในหัว กวินมองจินนี่สักพักก่นจะแกะแหวนออกมาแล้วสวมมัน
ไปในนิ้วของจินนี่ ซ้อนกับแหวนของป๊อปปี้ที่สวมไว้อยู่แล้วก่นจะก้มลงจูบที่มืออย่างอ่อนโยน
“เสร็จแล้วใช่มั้ย ถ้าเสร็จแล้วก็ออกไป”จินนี่ออกปากไล่กวิน
“ได้ ถ้าเธออยากให้ชั้นไป ชั้นไปก็ได้ อ้อ ชั้นจะบอกอะไรไว้อย่างนะ ว่าฟางน่ะเป็นคนสวย น่ารัก
ใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงทุกราย บางทีว่าที่เจ้าบ่าวของเธออาจไม่ได้ดีตลอดไป”กวินนิ่งเงียบสกพัก
ก่อนจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจากวนๆตามแบบของเขาแล้วเดินออกจาห้องจินนี่ทาง
หน้าต่างที่เข้ามา จินนี่สงสัยกับคำพูดกวินก่อนจะมองแหวนที่กวินพึ่งสวมซ้อนกับแหวนป๊อปปี้
“ฮึก ฮือๆ ชั้นเกลียดนายกวิน ชั้นเกลียดนาย”จินนี่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุดก่อนะทรุดตัว
นอนลงกับเตียงแล้วปล่อยเสียงร้องไห้ตัวเองออกมาบนที่นอนเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน
“เธอแน่ใจนะ ว่างานแต่งงานที่จะถึงในวันเสาร์นี้ เธอจะไม่ไปเที่ยวที่ผับจริงๆ”เขื่อนถามฟางถึงงาน
แต่งงานป๊อปปี้ที่จะมีในวันเสาร์นี้ที่ปราสาทแล้วถามฟางอย่างเป็นห่วงกลัวฟางเห็นภาพบาดตา
บาดใจ
“ช่างชั้นเถอะน่าเขื่อน ชั้นน่ะทนได้”ฟางยิ้มก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้และจินนี่ที่ลองชุดเจ้าบ่าวเจ้า
สาวที่ห้องรับรอง เธอมองป๊อปปี้และจินนี่ในห้องที่หัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุขก่อนที่จินนี่จะเดิน
ไปจัดเนคไทให้ป๊อปปี้ให้ตรง แล้วป๊อปปี้ก็เอาผมที่ตกลงมาคล้องที่หูจินนี่ไว้ ฟางยืนมองภาพนั้นจาก
กระจกในห้องแล้วยิ่งปวดใจที่ในสายตาป๊อปปี้นั้นมีแต่จินนี่ไม่มีเธอเลย
“ถ้ามันเจ็บแล้วจะไปมองมันทำไมล่ะฟาง”เขื่อนมองตามสายตาฟางแล้วพูดขึ้น
“ถ้านี่คือความสุขของพี่ป๊อป ชั้นก็คงต้องยินดีด้วยสินะ”ฟางพูดแล้วซึมก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
เขื่อนเห็นแล้วก็ดึงฟางไปกอดหลวมๆเพื่อปลอบเธอ
ชอบกันนัก ขอกันนักดราม่าๆใช่มั้ย หึๆ งั้นก็อย่าได้มีความหวานกันเลยยย
รีดเดอร์ขอไรเตอร์จัด และตอนต่อไปก็ดราม่า ถัดไปก็ดราม่า สนุกแน่นอนนนน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ