รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”เฟย์ที่สวมผ้าคลุมและเอาฮู้ตคลุมแอบมาดูแม่ของเธอที่โบสถ์อีกครั้ง เธอแอบมาที่นี่ในตอน

กลางวันทุกวัน เพื่อมาแอบมาดูแม่ของเธอทุกครั้งที่ท่านออกมาทำความสะอาดรอบๆโบสถ์และเอา

ดอกไม้มาวางที่หลุมศพเธอทุกวันๆ

 

 

 

 

 

“วันนี้กุหลาบดอกสวยมากเลยนะลูก แม่เลยตัดมาให้หนูซะเยอะเลย”แม่ของเฟย์พูดแล้ววางดอกไม้

ลง

 

 

 

 

“แม่คิดถึงหนูนะลูก”แม่เฟย์พูดแล้วร้องไหเออกมา ทำให้เฟย์ที่แอบมองอดร้องไห้ไปด้วยไม่ได้

 

 

 

 

“ว้าย”แม่ของเฟย์หน้ามืดแล้วจะล้มลง เฟย์ตกใจจะเข้าไปช่วยประคองแม่แต่ต้องชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แลกกับชีวิตแม่ผู้เป็นที่รัก เมื่อเจ้าเป็นปีศาจไปแล้วเจ้าจะกลับไปใช้ชีวิตตามปกติไม่ได้ แม้แต่คนที่

เจ้าแลกชีวิตด้วยก็ห้ามเจอ ไม่เช่นนั้น ทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิม”เสียงของปีศาจเมวเฒ่ายังคง

ดังก้องในหูทำให้เฟย์เข้าไปช่วยแม่ตัวเองที่ล้มไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“มาครับคุณน้า เดี๋ยวผมช่วย”เขื่อนรีบเข้ามาประคองแม่เฟย์ขึ้น ทำให้เฟย์ชะงักแปลกใจที่เขื่อนมาที่

นี่

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจพ่อหนุ่มมากเลยนะจ้ะ นี่มาไหว้หลุมศพหรอ เข้าไปสิ”แม่เฟย์ที่เขื่อนพามานั่งที่ม้านั่งก็พูด

 

 

 

 

“อ๋อ ผมไม่ได้มาไหว้ใครครับ ผมมาหาคุณน้า”เขื่อนพูด แม่เฟย์มองอย่างแปลกใจ

 

 

 

“มาหาน้า เรารู้จักกันหรอลูก”แม่เฟย์ถามกันอย่างแปลกใจ

 

 

 

 

“เราไม่รู้จักกันหรอกครับแต่ผมเป็นเพื่อนเฟย์เค้าน่ะครับ”เขื่อนโกหก

 

 

 

 

 

”เห้อ เฟย์เป็นเด็กเงียบๆเพื่อนน้อย ตอนที่เค้าเสียก็มีแค่เพื่อนไม่กี่คนมางานฝังศพเค้าแล้วก็หายไป

เลย จะมีก็แค่เรานี่ล่ะที่มาที่นี่ มาเดี๋ยวน้าจะพาไปหาเฟย์นะ”แม่เฟย์พูดพลางพาเขื่อนมาหาเฟย์

เขื่อนมองปีที่กิดที่สลักหน้าหลุมศพ อายุน้อยกว่าเขาเยอะเลย

 

 

 

 

 

“ผมว่าเวลาเค้ายิ้มเค้าน่ารักดีนะครับ”เขื่อนพูดแล้วมองรูปหน้าหลุมศพที่เป็นรูปเฟย์ผมสั้น ใส่เหล็ก

ดัดฟันยิ้มจนตาหยีบ่งบอกว่ามีความสุขมาก ผิดกับทุกครั้งที่เจอที่ชอบทำหน้าจิกทั้งเหวี่ยงทั้งวีนใส่

เขา

 

 

 

 

 

“เวลาแม่ทำงานกลับบ้านมาเมื่อก่อนนะ เฟย์เค้าจะวิ่งมารับแม่ เอาน้ำมาให้แล้วนวดให้แม่ทุกครั้ง

อ้อนบอก แม่จ๋า เฟย์อยากกินไอติมบ้างล่ะ แม่จ๋า เราไปเที่ยวด้วยกันบ้างล่ะรายนี้เค้าชอบอ้อนแม่

บางทียังจับแม่แต่งหน้าแต่งตัวอีกนะลูก บอกเค้าฝันอยากเป็นดีไซน์เนอร์ระดับโลกล่ะ ถ้าเค้ายัง

อยู่คงโตเป็นสาวแล้วล่ะมั้ง”แม่เฟย์พูดถึงอดีตที่เฟย์ชอบทำให้เขื่อนฟังแล้วเศร้า

 

 

 

 

“หึ ไม่คิดเลยว่ะติ๊งต๊องแบบนี้”เขื่อนพูดเบาๆแล้วคิดถึงเฟย์จอมร้ายกาจที่ชอบทำร้ายลลูกน้องเขา

กับเฟย์คนนี้ไม่อยากะเชื่อเลยว่าเป็นคนเดียวกัน

 

 

 

 

“แต่เพราะวันนั้น เราไปเที่ยวกันแล้วนั่งแท็กซี่กลับ แต่ถูกสิบล้อปาดหน้ามาชน แม่รอด แต่เฟย์

เค้า”แม่เฟย์พูดแล้วน้ำตาไหลออกมาเขื่อนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แม่เฟย์

 

 

 

 

 

“คุณน้าต้องเข้มแข็งไว้นะครับ เพราะผมว่าเฟย์เค้าอยู่ดูคุณน้าไม่ใกล้ไม่ไกลนี้หรอกฮะ ยิ่งคุณน้า

ร้องไห้น่ะ เฟย์เค้าก็ไม่มีความสุขนะครับ”เขื่อนพูดแล้วเหล่มองเฟย์ที่แอบหลังต้นไม้ใหญ่

 

 

 

 

 

“ขอบใจเรามากนะที่พูดปลอบน้า มาคุยให้คนแก่หายเหงาแบบนี้”แม่เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณน้าเหงาเดี๋ยวผมจะมาเยี่ยมคุณน้าบ่อยๆเลยนะครับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มก่อนแม่

เฟย์จะเข้าตัวเข้าไปสวดมนต์ในโบสถ์ เขื่อนหันกลับมามองหลุมศพเฟย์อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายคุยอะไรกับแม่ชั้นน่ะ”เฟย์เดินดุ่มๆเข้ามาว่าเขื่อนทันที เขื่อนหันหลับไปมองคนตัวเล็กที่แต่ง

หน้าปกปิดหน้าตัวเองด้วยเครื่องสำอางโทนเข้มจนหนาเตอะแล้วส่ายหน้าก่อนจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นพูดกับนายไม่ได้ยินรึไง รึว่ามีหน้าที่แค่พยักหน้ารับคำสั่งอย่างเดียวไม่มีสมองคอยตอบ

รับคนอื่นน่ะ”เฟย์เดินไล่ตามเขื่อนว่าเขื่อนอย่างเผ็ดร้อน

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นถามไม่ได้ยินรึไงว่านายมา ว้าย”เฟย์พูดไม่หยุดแล้วต้องร้องเมื่อเขื่อนหยุดเดินเธอจึงชนกับ

แผ่นหลังของเขื่อนจนส้นสูงที่ใส่ทำให้เธอเซจะล้ม

 

 

 

 

 

“ร้อนแบบนี้ทำให้ใจมันร้อน งั้นก็อยู่ในน้ำให้ใจเย็นๆละกัน”เขื่อนยักคิ้วกวนๆแล้วผลักเฟย์ตกสระน้ำ

เล็กๆข้างโบสถ์ทันที

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางตกน้ำไป โชคดีที่น้ำไม่ลึกมากเฟย์รีบขึ้นมาเอาเรื่องเขื่อน

 

 

 

 

 

“นี่นายอยากตายนักใช่มั้ย ได้”เฟย์ตัวเปียกไปทั้งตัวแล้วโมโหมาก

 

 

 

 

“อ่ะ เช็ดหน้าเช็ดตาซะ”เขื่อนดึงเฟย์ไปที่รถตัวเองก่อนจะเปิดรถเอาผ้าชนหนูให้เฟย์เช็ด เฟย์มอง

เขื่อนอย่างแปลกใจแต่ก็เช็ดหน้าที่เปียกของตัวเองทำให้เครื่องสำอางหนาเตอะจองตัวเองหลุดออก

จนหมด เขื่อนลอบมองเฟย์ที่ไม่แต่งหน้า ยัยนี่หน้าเด็กจัง หน้าใสอีกต่างหาก

 

 

 

 

 

 

 

“นายอยากตายรึไงที่ทำแบบนี้กับชั้น กล้ามากนะ”เฟย์โวยวาย

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไอติม”เขื่อนชี้ไปที่ร้านไอติมฝั่งตรงข้ามแล้วดึงมือเฟย์ไปด้วย เฟย์เหวอทันที

 

 

 

 

 

“อ่ะ ไถ่โทษที่ทำเปียกน้ำ”เขื่อนตรงไปซื้อไอติมโคนมาแล้วยื่นให้เฟย์ ก่อนจะรับไอติมมากินแล้วนั่ง

ลงใต้ต้นไม้ใหญ่ เขื่อนนั่งลงข้างๆมองเฟย์กินไอติมเหมือนเด็กเลย

 

 

 

 

 

“อ่ะ ปากเลอะหมดแล้ว”เขื่อนเอานิ้วเช็ดครีมไอติมที่เลอะให้เฟย์ เฟย์เหวอ หน้าแดงทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โฮ่งๆ”ลูกหมาโกลเด้นตัวหนึ่งวิ่งมาเห่าเฟย์ เฟย์ตกใจตามนิสัยของปีศาจแมวจะปีนขึ้นต้นไม้ เขื่อนรี

บดึงเฟย์ไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ชั้นไม่ชอบมัน”เฟย์ดิ้นโวยวาย

 

 

 

 

 

“อะไรกัน มันน่ารักจะตาย ไม่เชื่อดูนี่สิ ว่าไงเจ้าหมาน้อย”เขื่อนพูดแล้วขอมือลูกหมาตัวนั้นที่เชื่อฟัง

เขื่อนว่านอนสอนง่าย เฟย์นั่งลงข้างๆแล้วมองลูกหมาอย่างไม่เป็นมิตร

 

 

 

 

 

“หมาบ้า”เฟย์พูด แล้วลูกหมาหันมาเห่าเฟย์ทีนึงเฟย์สะดุ้งจะหนี แต่ลูกหมาตัวนั้นรีบมาเลียที่มือ

ของเฟย์เพื่อผูสัมพันธ์ทำเอาเฟย์เหวอทันที

 

 

 

 

 

“ดูท่ามันจะชอบเธอนะ ดูสิ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มที่ลูกหมาตัวนั้นติดเฟย์แจ เฟย์นิ่งสกพักก่อนจะอุ้มมัน

มาแล้วเฟลอยิ้มออกมาพลางลูบหัวลูกหมาตัวนั้น

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ตั้งชื่ให้มันล่ะ น่ารักดี”เขื่อนถามเฟย์ที่เริ่มติดลูกหมาตัวนั้นแล้ว

 

 

 

 

“ชั้นไม่ชอบเลี้ยงสัตว์”เฟย์รีบพูดก่อนจะเอาลูกหมาตัวนั้นให้เขื่อน

 

 

 

 

 

“หัวหอม”เขื่อนพูดแล้วอุ้มลูกหมาตัวนั้นอย่างเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“ชื่ออะไรแปลกชะมัดเลยนายเนี่ย”เฟย์พูดแล้วนั่งยองๆมองลูกหมาในมือเขื่อนแล้วเล่นกับมัน เขื่อน

มองแล้วยิ้มเมื่อเห็นเฟย์ในมุมนี้ อย่างน้อยยัยนี่ก็ไม่ซึมเหมือนเมื่อกี้ คงหายเหงาได้บ้างล่ะน่า

 

 

 

 

 

special partเขื่อนเฟย์นะ   ถ้าชอบคู่นี้ก็โหวตกับเม้นเยอะๆน้าาา