รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ ยิ้มๆ ถึงบ้านแล้วเนี่ย”เควินพูดเมื่อเลิกงานแล้วพาฟางกลับมาที่
ปราสาท
 
 
 
 
 
“เออ เนาะ ปลอบกันไปปลอบกันมาทำไมไม่คบกันเลยล่ะ”เขื่อนที่จับรถแทนเควินจากลับพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“ตลกละ เด็กแบบนี้นี่บอกเลยไม่ใช่สเป้ค”เควินรีบพูดทันที ฟางจึงดันหัวเควินเบาๆก่อนะหัวเราะ
ออกมาทั้งคู่ เขื่อนส่ายหัวแล้วยิ้มเมื่อเห็นฟางยิ้มได้แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะจีบกันอีกนานมั้ยยะ หมั่นไส้”แจมเดินออกมาที่ประตูเห็นเควินช่วยฟางถือของแล้วหัวเราะคิก
คักใส่กันก็รู้สึกหมั่นไส้ฟางที่ฟางมาใหม่แต่มีทั้งเขื่อน ป๊อปปี้และก็เควินรุมล้อม
 
 
 
 
 
“ทำไม เงียบไปเลยเธอน่ะ ยัยปลิงดูดเลือดขี้อิจฉา ชั้นน่ะมองหน้าเธอก็รู้แล้วล่ะว่าเธอนะกำลงอิจฉา
ฟาง อ้ะ รึจะเถียงว่ามันไม่จริง”เควินว่าแจมก่อนจะขี้หน้าแล้วจ้องจับผิด
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดดด แกว่าชั้นหรอ ไอ้ตัวเพาะเห็บ อย่าอยู่เลย”แจมโมโหพุ่งจะไปทำร้ายเควิน
 
 
 
 
 
“อย่าทำร้ายเควินนะ”ฟางรีบผลักแจมไปอีกทาง แล้วดึงเควินไป แมโมโหเมื่อถูกฟางผลักก่อนจะ
ตรงไปทำร้ายอีกครั้ง เควินตกใจเมื่อเห็นแจมจะทำร้ายฟาง ก็รีบผลักแจมกระแทกเข้ากับเสาที่โถง
ทันที
 
 
 
 
 
“นี่เกิดอะไรขึ้นน่ะ”จินนี่ที่ตื่นมายามเย็นแล้วลงมาชั้นล่างเห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้ามาห้าม
 
 
 
 
 
“ก็ยัยนี่น่ะสิคุณจินนี่ เป็นบ้าอะไรไม่รู้ มาหาพวกเราและจะทำร้ายฟาง นี่ถ้าคุณป๊อปรู้นะว่ายัยนี่
ทำร้ายฟางน้องคุณป๊อป ยัยนี่เจอดีแน่”เควินคาดโทษแจม จินนี่ชะงักแล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน คุณป๊อปเห็นชั้นเลือดออก ตัวช้ำแบบนี้ พวกนายมันพวกหมาหมู่”แจมโวยวายก่อนจะขึ้นไป
ชั้นบน
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยเควิน มีเรื่องกันอีกแล้วเนี่ย”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
 
“มาเหนื่อยไปทานอะไรเย็นๆดีกว่านะน้องฟาง”จินนี่พูดแล้วพยายามตัดความคิดมากของตัวเองเมื่อ
เห็นสายตาที่ฟางเศร้าเมื่อเช้านี้แล้วดึงฟางไปที่ครัว
 
 
 
 
 
 
“อ้าวป๊อป มานี่สิ จินนี่ว่าจะเอานี่ไปให้ป๊อปพอดีเลย เป็นไง นาฬิกาสวยมั้ย”จินนี่พูดแล้วจูงมือป๊อปปี้
มาใกล้ฟางก่อนจะเปิดถุงแล้วเอากล่องที่ใส่นาฬิกาที่ไปซื้อมาแล้วเปิดให้ป๊อปปี้ดู
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับ นี่เนื่องในโอกาสอะไรครับเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วถามจินนี่
 
 
 
“ก็ลืมไปแล้วหรอคะ วันนี่เป็นวันแรกที่ป๊อปเข้ามาในปราสาทหลังนี้ มาช่วยจินนี่จากตอนงานเลี้ยง
ต้อนรับไม่ให้ถูกแชนเดอเลียหล่นทับ และวันนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวของเรา”จินนี่พูดถึง
เหตุการณ์วันที่เธอเจอป๊อปปี้ครั้งแรกที่นี่ก่อนจะยิ้มเอียงอาย ป๊อปปี้ยิ้มแล้วเหล่มองฟางที่มองอยู่
ก่อนจะหอมแก้มจินนี่ทีนึง
 
 
 
 
 
“แหม สวีทหวานแบบไม่เกรงใจใครแบบนี้เปิดห้องเลยมั้ยครับ จะได้มีทายาทไวๆ”กวินเดินเข้ามา
เห็นก็แจวะจินนี่และป๊อปปี้ทันที ก่อนจะเดินมานั่งข้างฟาง
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้นะว่าเธอคิดอะไรกับป๊อปปี้”กวินกระซิบกระซาบกับฟาง
 
 
 
 
 
“กวิน อย่ายุ่งกับน้องฟางนะ ถอยออกห่างเดี๋ยวนี้เลย”จินนี่กลัวว่ากวินจะบอกเรื่องของเธอกับกวินก็
ระแวงไว้ก่อนแล้วรีบสั่งห้าม กวินยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
“แล้วไง ชั้นจะอยู่ใกล้ แล้วก็ทำแบบนี้ แล้วยังไง”กวินเยาะก่อนจะโอบไหล่ฟางทันที
 
 
 
 
“ถ้าต้องการมากก็ออกไปหาผู้หญิงข้างนอก อย่ามายุ่งกับฟาง”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งแล้วจ้องหน้ากวิน
อย่างเอาเรื่องโดยที่กวินทำหน้าตากวนป๊อปปี้ตอบไป
 
 
 
 
“นี่พึ่งจะรู้ว่าที่นี่เดี๋ยวนี้มนกลายเป็นที่ที่ผู้ชายเค้าใช้เป็นศึกชิงนางกันแล้วนะคะ”แครอลพูดพลางถูก
แจมเข็นมาชั้นล่างมองหน้าฟางอย่างไม่พอใจที่พี่ชายทั้ง2ไปสนใจฟางมากกว่าตัวเอง
 
 
 
 
 
“ผู้ชายทั้งปราสาทนี่เค้าก็ต้องการฟางหมดล่ะค่ะ ไม่งั้นเค้าคงไม่ทำร้ายแจมหรอก”แจมพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
“แต่เธอทำตัวเธอเองนะแจม เธอน่ะไปหาเรื่องฟางกับเควินเค้าก่อนนะ”จินนี่พูดเพราะเห็นเหตุการณ์
ทั้งหมด
 
 
 
 
 
“เข้าข้างกันใหญ่เลยนะคะ ลูกน้องแครอลถูกผู้ชายของยัยนั่นทำร้าย แม้แจมจะว่าก็จริงแต่นี่เควินทำ
ร้ายแจมแบบนี้พี่ป๊อปจะว่ายังไงคะ”แครอลโวยวายไม่ยอม ป๊อปปี้มองฟางและแจมสลับกัน
 
 
 
 
“แล้วแครอลจะให้พี่ทำยังไง”ป๊อปปี้ถามแครอล
 
 
 
 
 
“ไล่ไอ้เควินนั่นออกไปจากที่นี่ซะ หมาอันธพาลแบบนี้แครอลไม่ชอบ”แครอลพูดแล้วยิ้มเยาะใส่ฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะพี่ป๊อป ฟางขอล่ะค่ะ อย่าไล่เควินไปนะคะเควินเค้ามีพวกพี่น้องเค้าจ้องทำร้ายเค้าอยู่ เค
วินทำไปเพื่อปกป้องฟาง ให้ฟางรับผิดชอบแทนเควินนะคะ”ฟางรีบจับแขนป๊อปปี้เพื่อขอร้องชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
“แหมรักกันมากมีเสียสละกันด้วย ถ้าเควินไม่ออกก็ต้องเป็นเธอที่ออกไป เอ้ะ ระออกไปทั้ง2คนเลย
ล่ะ ตัวซวยเหมือนกัน คนหนึ่งก็เป็นหมาอันธพาล อีกคนก็มนุษย์สร้างปัญหา”แครอลว่า
 
 
 
 
 
“แครอลมันจะมากไปแล้วนะ เงียบ”จินนี่ใช้พลังออกคำสั่งใส่แครอล
 
 
 
 
 
“นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะมาออกคำสั่งใส่น้องชั้นน่ะ”กวินโมโหแล้วกระชากแขนจินนี่อย่างแรง
 
 
 
 
 
“เพราะว่านายให้ท้ายน้องจนเสียนิสัยแบบนี้ไงกวิน ปล่อย”จินนี่พูดอย่างโมโหพยายามสะบัดมือหนี
 
 
 
 
 
“กวินปล่อนจินนี่เดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้โมโหและผลักกวินออกห่างจินนี่แล้วกอดจินนี่แน่น
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ป๊อปปี้”กวินโมโหพุ่งเข้าไปผลักป๊อปปี้ออกจากจินนี่ก่อนจะพุ่งเข้าไปทำร้ายป๊อปปี้ ทั้งคู่ซดกันนัว
ก่อนที่กวินจะตะปบเล็บใส่กลางอกเป็นแผล เสื้อขาดกระจุย
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดพี่ป๊อป พี่กวินออกไปจากพี่ป๊อปเดี๋ยวนี้นะ”แครอลโมโหอาละวาดเอาที่เขี่ยบุหรี่ฟาดใส่กวินจน
หัวแตก
 
 
 
 
 
“ชั้นพี่แกนะ แกเห็นมันดีกว่าชั้นหรอ”กวินมองหน้าแครอลอย่างเสียใจก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้อย่าง
แค้นจัด
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงล่ะนังตัวซวย เมื่อก่อนพวกเราอยู่กันอย่างมีความสุขมาตลอด แต่พอแกเข้ามาทุกอย่างก็เป็น
แบบนี้ ชั้นเกลียดแกได้ยินมั้ย”แครอลระเบิดอารมณ์ตะคอกฟางก่อนจะให้แจมประคองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ฟางดูแลพี่ป๊อปแทนเองค่ะ”ฟางพูดแล้วดึงป๊อปปี้ไปจากแจมก่อนจะพามาที่ห้องใต้ดินที่เป็นที่อยู่
ของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอกฟาง เดี๋ยวพี่ให้จินนี่มาทำแผลพี่เอง”ป๊อปปี้เบี่ยงตัวออกแล้วดันฟางไปจากเขา
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะพี่ป๊อป ในเมื่อฟางกับเควินคือตัวปัญหาของเรื่องนี้ให้ฟางรับผิดชอบเรื่องนี้ ให้ฟางทำแผล
ให้พี่เถอะนะ”ฟางพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูซับที่อกกว้างของป๊อปปี้
 
 
 
 
“อย่าทำให้พี่ลำบากใจกว่านี้อีกเลยฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้นจะเดินหนี แต่ฟางร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“พี่เป็นอะไรของพี่ ตั้งแต่วนที่ไปหาคุณตาที่ปราสาทขาวพี่ก็ถอยห่างฟาง ไหนพี่สัญญาว่าพี่จะรักจะ
ดุแลปกป้องฟางไง นี่พี่จะผิดสัญญาหรอ”ฟางพูดทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
 
 
 
 
 
“ปกป้องน่ะพี่ยังคงปกป้องฟางน้องสาวพี่คนนี้เสมอ แต่อย่างอื่นพี่คงทำไม่ได้”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้
ฟางอึ้ง
 
 
 
 
 
“นี่พี่คงรู้เรื่องจากคุณตาแล้วใช่มั้ย พี่ถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ พี่ป๊อป ฮือๆ อย่าทำแบบนี้กับฟางได้มั้ย
ฟางเจ็บนะ”ฟางพูดจบก็กอดป๊อปปี้จากด้านหลังแล้วร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น
 
 
 
 
 
“เรื่องของเรามันไม่มีวันเป็นจริงหรอกฟาง และอีกอย่างพี่มีจินนี่อยู่แล้ว ฟางเองก็ควรจะคบกับเควิน
นะ เพราะเควินเค้าก็ปกป้องฟางได้ดีเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วแกะมือฟางออก
 
 
 
 
 
 
“ถึงพี่จะไล่ฟางให้ไปหาคนอื่น แต่วันนี้ฟางขอดูแลพี่ได้มั้ยคะ ให้ฟางดูแลพี่เถอะนะ”ฟางพูดแล้วรีบ
วิ่งขึ้นไปชั้นบนเพื่อจะหยิบกล่องยาลงมาทำแผลให้ป๊อปปี้ แต่เมื่อถือกล่องยาลงมาก็ชะงักเมื่อเห็น
จินนี่อยู่กับป๊อปปี้ จินนี่กอดป๊อปปี้แล้วแตะลงที่แผลที่อกกว้างของชายหนุ่ม ก่อนทั้งคู่จะโน้มหน้าลง
จูบกันอย่างดูดดื่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
มือของฟางมันอ่อนแรงเมื่อเห็นภาพนั้นแล้วฟางก็ต้องรีบวิ่งไปจากตรงนั้นเพราะไม่อยากให้ป๊อปปี้
มอง
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางวิ่งร้องไห้มาจนถึงเรือนกระจกของเควิน เควินและเขื่อนออกมาแล้วตกใจ
 
 
 
 
 
“เรื่องคุณชายอีกล่ะสิเนี่ย”เขื่อนมองหน้าฟางที่นั่งข้างเควินแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ฮือๆ เค้ารู้ว่าเป็นยังไง แต่เค้าก็ยังผลักไสไล่ชั้นอยู่ดี ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาจนตัวสั่น มันคงผิด
มากสินะที่ผู้ชายคนนี้ตลอดชีวิตเคยเป็นพี่แต่เธอเผลอใจไปรักเข้า สุดท้ายต้องเจ็บแบนี้
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ร้องออกมาเถอะ ร้องออกมาให้พอนะ”เควินกอดปลอบฟางแน่น
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ชั้นเป็นหัวหน้าของที่นี่ไม่มีนโยบายพาคนในออกนอกนะ แต่ถ้าเธอเป็นแบบนี้คงจะอึดอัดมาก
เอางี้มั้ย เดี๋ยวชั้นพาไปปลดปล่อย”เขื่อนนั่งยองตรงข้ามฟางก่อนจะพูดขึ้น ฟางเงยหน้ามองหน้า
เขื่อนอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยาสมุนไพร อาการจะได้ทุเลาลงนะอย่าลืมทานล่ะ”นนี่พูดเมื่อป๊อปปี้มาส่งที่หน้าห้องนอนเธอ
ก่อนจินนี่จะหอมแก้มคู่หมั้นหนุ่มส่งท้ายแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อจัดการอาบน้ำ
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สบายจัง”จินนี่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
 
“สบายมากมั้ยล่ะกับการเล่นชู้ต่อหน้าสามีตัวเอง”กวินพูดอย่างโกรธจัดจินนี่หันไปมองกวินที่นั่งที่
เตียงตัวเองอย่างตกใจก่อนที่จินนี่จะวิ่งไปที่ประตูแต่กวินลอยเข้ามาดักจินนี่แล้วชกที่ท้องจินนี่ตามพ
ลังของตัวเองที่มีอยู่ไป3ทีจนจินนี่ไร้เรี่ยวแรงทุกอย่างถูกกวินอุ้มพาดบ่าโยนลงเตียงอย่างแรง
 
 
 
 
 
“ยะ อย่าทำไรบ้าๆนะกวินไม่งั้นชั้นจะร้องให้ป๊อปปี้ช่วย”จินนี่พยายามดิ้นด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
“ก็เอาสิ มันจะได้รู้ว่ากำลังยุ่งกับเมียชาวบ้านอยู่”พูดจบกวินก็กระชากผ้าคลุมอาบน้ำแล้วโยนมันไป
จากตัว
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อื้อ”จินนี่ร้องแต่ถูกกวินจูบปิดปากก่อนจะถูกกวินข่มเหงตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
บอกแล้วว่า ชื่อเรื่องชื่อ รักไม่ได้ ก็ต้องรักไม่ได้สิ
 
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตนะคะ หึๆ