รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นพี่ป๊อปบอกทางไปหาคุณตาอาวุโสดีกว่าค่ะ ฟางไม่อยากรบกวนพี่ป๊อป เอ่อ พี่ป๊อปควรจะอยู่กับ
คุณจินนี่นะคะ ป่ะเควิน เขื่อน เราไปกันเถอะ”ฟางพูดสั้นๆแล้วดึงแขนเควินและเขื่อนออกมา ก่อนที่
จะไปทำงานและนับว่าโชคดีที่วันนี้ร้านของฟางเลิกงานไวตั้งแต่บ่าย3โมง ฟางจึงชวนเขื่อนและเควิน
ไปร้านเค้กแถวโรงเรียนเก่าของเธอ ซึ่งได้ตกแต่งร้านใหม่ไปเกือบะจำร้านไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“นี่ต้องลองทานช้อคโกแลตร้านนี้อร่อยมากเลยนะ”ฟางเอาเค้กช้อคโกแลตที่ถูกเสิร์ฟให้เควินและ
เขื่อน
 
 
 
 
 
 
“อร่อยจังเลย นี่สมัยเรียนฟางมาร้านนี้บ่อยไม่กลัวอ้วนหรอ”เควินแซว
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอก เพราะว่าทุกเย็นนะ พี่ป๊อปชอบพามาเลี้ยงเค้กที่นี่ ของฟรี ฟางก็เลยชอบ”ฟางพูดแล้วยิ้ม
คิดถึงสมัยเด็ก ถ้าป๊อปปี้ไม่พาไปกินไอติมในห้างก็จะต้องพาเธอมาที่นี่ที่เธอเคยบอกป๊อปปี้ว่าเธอ
ชอบร้านนี้
 
 
 
 
 
“กะจะมาร้านที่มีความทรงของฟางกับคุณชายแล้วทำไมไม่ยอมให้คุณชายพาฟางมาเองล่ะวัน
นี้”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปออกแดดไม่ได้นี่นา ถึงออกได้กะมีแต่ร่างกายอ่อนแรงลงไปไว สู้ให้คุณจินนี่ดูแลพี่ป๊อปใน
ปราสาทนั่นล่ะดีแล้ว”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ เขื่อนจึงเอามือขยี้ผมฟางจนผมยุ่ง
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่น้า มานั่งน้อยใหน้างอแบบนี้อีกแล้ว กินเค้กไปเลย”เขื่อนพูดก่อนทั้ง3จะทานเค้กเสร็แล้ว
สายตาเขื่อนหันไปเห็นรูปที่แปะที่ฝาผนังร้าน เป็นรูปของลูกค้าที่เคยมาในร้านนี้แล้ว เขื่อนไล่ดูจน
เจอรูปของฟางในชุดนักเรียนถ่ายคู่กับป๊อปปี้ในชุดนักศึกษา
 
 
 
 
 
 
“คุณชายหน้าไม่เปลี่ยนเลยนะเขื่อน จะมีแค่ฟางเท่านั้นล่ะ น่ารักขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะเลย”เควินเห็น
รูปแล้วก็พูดตรงๆทำให้ฟางเมื่อถูกชมก็ยิ้มดีใจก่อนจะดันแขนเควินเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ๋ เดี๋ยวนะ”เควินที่หัวเราะคิกคักกับฟางก็สอดสายตาไปดูรูปที่ถูกแปะไว้ล่างสุกแล้วต้องตกใจเมื่อ
เห็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนักเรียน ม.ต้นหน้าเหมือนกับเฟย์
 
 
 
 
 
 
“บ้าน่า ยัยนั่นคือปีศาจแมวจะมาอยู่ที่ในสังคมมนุษย์ได้ยังไง”เขื่อนเองก็ตกใจ ก่อนจะอาศัยช่วงที่
เจ้าของร้านเผลอแอบดึงรูปของเฟย์มาโดยที่ไม่ลืมแอบดึงรูปของป๊อปปี้และฟางมาด้วย
 
 
 
 
 
 
“ครับคุณป๊อป อ๋อ เลิกแล้วครับ งั้นเดี๋ยวผมพาฟางไปที่ปราสาทขาวเลยนะครับ สวัสดีครับ”เขื่อนรับ
สายจากป๊อปปี้ที่โทรตามแล้วพาฟางขับรถขึ้นไปทางเหนือก่อนจะเลาะเข้าไปในหมู่บ้านเล็กๆติดกับ
ชายป่า แล้วก็เห็นประตูเหล็กใหญ่คู่กับกำแพงหินสูงมีน้ำล้อมรอบก่อนประตูสูงนั่นจะเปิดลงมาให้รถ
ขับผ่านเข้าไปได้ ฟางมองจากในรถ ปราสาทสีขาวตระหง่านตรงหน้าดูเงียบสงบไม่เหมือนปราสาท
แวมไพร์ของป๊อปปี้ที่ดูอึมครึมไปด้วยบรรยากาศแบบโกธิค
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ ที่แท้ก็นึกว่ารถของใคร รถของนายเขื่อน องค์รักษ์ผู้ซื่อสัตย์นี่เอง”เสียยงใครบางคนพูดขึ้นขณะ
ที่ห้อยหัวเล่นที่ต้นไม้ก่อนจะตีลังกากระโดดลงมาตรงหน้าเขื่อน เควินและฟาง
 
 
 
 
“แล้วนายล่ะ มาอยู่ตามต้นไม้แบบนี้นายเป็นแวมไพร์รึว่าลิงล่ะเคนตะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“หึ่ย เงียบไปเลยอย่างนายถ้าไม่จับแต่งตวใส่สูทชั้นก็นึกว่าเป็นมนุษย์กบซะอีก”เคนตะว่าเขื่อนกลับ
 
 
 
 
“นี่เธอมาที่นี่ทำไม รึอยากมาให้พวกชั้นกัด ได้นะ”ธามไทออกมาจากปราสาทแล้วพูดขึ้นแล้วมอง
ฟางอย่างเจ้าเล่ห์ฟางรีบคล้องแขนเควินแล้วหลบด้านหลังทันที
 
 
 
 
 
 
“ผู้อาวุโสท่านอยากเจอฟางเลยเชิญฟางมาทานอาหารค่ำที่นี่ ฟางมานี่”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อเดินมาจาก
โรงจอดรถพร้อมจินนี่ก่อนจะดึงแขนฟางออกมาจากเควินทันที
 
 
 
 
 
 
“ตานี่ก็แปลก ให้มนุษย์ร่วมโต้ะกับพวกเรา คงจะต้องเป็นอาหารเองน่ะสิไม่ว่า”ธามไทเยาะ
 
 
 
 
 
“ก็ลองจับฟางเป็นอาหารดูสิธามไท นายคงได้โดนผู้อาวุโสสาปพอดี”จินนี่พูดก่อนจะดึงป๊อปปี้มาคุย
ทำให้ป๊อปปี้ต้องปล่อยมือจากแขนของฟาง
 
 
 
 
 
“แหม กระหนุงกกระหนิงกันเชียวเลยนะจินนี่ เอ แล้วแบบนี้กวินไม่ช้ำใจแย่หรอ ยิ่งอยู่ด้วยกันใน
ปราสาทหลังเดียวกันด้วยสิ”ธามไทพูดยิ้มๆ ฟางหันไปมองจินนี่ที่นิ่วหน้าแล้วกอดแขนป๊อปปี้แน่น
ด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
“อย่างกวินน่ะหรอจะเสียใจเป็น อยู่ไม่เคยติดปราสาทสักวัน ดีแต่หาเรื่องกัดคอแล้วก็ร่วมรักกับสาวๆ
มนุษย์น่ะสิไม่ว่า”จินนี่พูดก่อนจะดึงป๊อปปี้เข้าไปในบ้าน ฟางรีบเดินตามเพราะไม่อยากอยู่ใกล้ธาม
ไทเพราะนึกถึงคืนที่ธามไทกับเคนตะตั้งใจจะกัดเธอ
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะป๊อปปี้ สวัสดีค่ะจินนี่”เมื่เข้ามาในตัวปราสาทก็มีสาวน้อยคนหนึ่งในชุดสีขาวทักทายขึ้น
 
 
 
 
“สวัสดีจ้ะฟ้า คุณตาล่ะไปไหนแล้ว”จินนี่ทักทายสาวน้อยคนนั้นอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
“อยู่ที่โบสถ์เล็กที่ห้องใต้หลังคาค่ะ คุณตาบอกว่าให้ทุกคนไปรอที่โต้ะอาหารเลยค่ะ”ฟ้าพูดก่อนจะ
เดินนำพวกของป๊อปปี้ให้เดินมานั่งรอที่โต้ะอาหาร
 
 
 
 
“อ้าว แล้วเควินกับเขื่อนไม่นั่งด้วยกันล่ะ”ฟางเมื่อนั่งลงข้างป๊อปปี้ก็รีบถาม
 
 
 
 
“ไว้รอเราเปิดตัวว่าเควิน เป็นแฟนก่อนสิ เค้าถึงจะได้มีสิทธ์นั่งทานข้าวกับฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ถ้าพี่ป๊อปอนุญาตฟางก็คงจะเปิดตัวคบกับเควินเร็วๆนี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดอย่างหงุดหงิดที่ป๊อปปี้ยัดเยียด
ตัวเองให้กับเควินตลอดจนเธอรู้สึกรำคาญ ส่วนเควินเองที่ยืนข้างเขื่อนก็อ้าปากเหวออย่างงงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะค่ะ2พี่น้องคู่นี้อย่าพึ่งทะเลาะกันน้า คุณตามาแล้ว”จินนี่พูดแล้วชี้ไปที่ฟ้าที่กำลังประคองผู้
อาวุโสลงมาจากบันได แต่ธามไทที่นั่งในโต้ะอาหารรีบวิ่งไปอย่างเร็วเพื่อประคองคุณตามาจากฟ้า
 
 
 
 
 
 
“ถอยไปเลย ยัยแม่มด”ธามไทไล่ฟ้า
 
 
 
 
 
“ฟ้าเปล่าเป็นแม่มดนะคะ ก็แค่พวกเล่นแร่แปรธาตุธรรมดาๆ”ฟ้ารีบพูด
 
 
 
 
“มันก็ปรุงยาเหมือนกับพวกแม่มดล่ะน่า ถอยไปเลย”ธามไทเถียงฟ้า
 
 
 
 
 
“พอกันทั้งคู่นั่นล่ะ เห็นมั้ยว่าแขกเรารออยู่นะ”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะถูกธามไทและฟ้าประคองกันมา
คนละข้างแล้วนั่งลงที่โต้ะอาหารก่อนอาหารแบบมนุษย์จะถูกนำมาเสิร์ฟให้ฟาง ฟ้าและธามไท
 
 
 
 
 
“ทำไมนายถึงกินอาหารเหมือนกับชั้นล่ะ”ฟางสงสัยเมื่อเห็นธามไทนั่งกินสปาเก็ตตี้เหมือนของเธอ
และฟ้า แทนที่จะดื่มเลือดในแก้วไวน์เหมือนกับแวมไพร์อื่นๆ
 
 
 
 
 
 
“ธามไทเป็นลูกครึ่งแวมไพร์กับมนุษย์น่ะหนูฟาง”ผู้อาวุโสพูด ธามไทชะงักก่อนจะรวบช้อนส้อมแล้ว
วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ฟ้าเห็นก็ถอนหายใจก่อนจะรีบวิ่งไปตามธามไทมา
 
 
 
 
“คุณตาไปพูดเรื่องนี้ทำไม คุณตาก็รู้ว่าธามไทมันเจ็บกับเรื่องนี้มากแค่ไหนที่ต้องเสียแม่ไป”เคนตะ
พูดพลางส่ายหน้า ก่อนที่ฟ้าจะดึงธามไทกลับมาที่โต๊ะอาหารแล้วทานอาหารต่อจนเสร็จ
 
 
 
 
 
 
“ฟางคะ คุณตาเชิญให้ฟางเข้าไปพบที่ห้องหนังสือค่ะ”ฟ้าพูดก่อนจะเดินนำฟางไปที่ห้องหนังสือ
เมื่อฟางเข้าไปในห้องหนังสือก็พบว่าป๊อปปี้กำลังคุยกับผู้อาวุโสหน้าตาเคร่งเครียด
 
 
 
 
 
“ฟางมารบกวนรึเปล่าคะ เอ่อ ฟางไปรอข้างนอกก็ได้ค่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอกฟาง ป๊อปปี้คุยเสร็จพอดี มานี่สิ”ผู้อาวุโสพูดก่อนป๊อปปี้จะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ฟาง
มองป๊อปปี้ที่นิ่งใส่เธอ จนเธอรู้สึกแปลกใจแต่ไม่ได้ถามเพราะต้องเดินมาหาผู้อาวุโสกับฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรหรอคะ ทำไมคุณตาถึงอยากเจอมนุษย์อย่างฟาง”ฟางถามขึ้น
 
 
 
 
 
“เพราะหนุเป็นเด็กดีไงล่ะจ้ะ ตาเลยเอ็นดุหนู อยากให้หนูอยู่กับป๊อปปี้อยู่ด้วยกันนานๆ”ผู้อาวุโสพูด
 
 
 
 
 
“เอ้า ยังไงฟางก็ต้องอยู่กับพี่ป๊อปอยู่แล้วนิคะ เราเป็นพี่น้องกันนี่นา”ฟางพูด แต่ผู้อาวุโสยิ้มก่อนจะ
เดินมาที่กระถางใบหนึ่งใส่น้ำสีเงินวาวก่อนจะบอกให้ฟางหลับตา แล้วพาฟางมาดูที่กระถางนั่น ภาพ
ที่ฟางและป๊อปปี้สมัยเด็กออกมา ก่อนฟางจะลืมตาดูแล้วแปลกใจเมื่อเห็นด้ายสีแดงผู้คู่ตัวเองกับ
ป๊อปปี้
 
 
 
 
“ในโลกนี้ไม่มีหรอกที่ใครเกิดมาแล้วจะไม่มีคู่”ผู้อาวุโสพูด
 
 
 
“ไม่จริงน่า คุณตาฟางเป็นน้องของพี่ป๊อปนะคะ อย่าอำฟางสิ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
“อำไม่อำก็มาดูนี่สิ”ผู้อาวุโสพูดแล้วเดินมาที่โต๊ะทำงานตัวเอง ฟางเดินตามมาติด แล้วผู้อาวุโสก็ให้
ฟางดูหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งคล้ายกับอัลบั้มแต่มีพวกตัวหนังสืออยู่ด้านใน ฟางเปิดมาอ่านเจอการจัด
ลำดับของแวมไพร์ในตระกูลแล้วมองรูปของแวมไพร์หนุ่มคนหนึ่งที่ยืนเคียงคู่กับแวมไพร์สาวสวยที่
หน้าละม้ายคล้ายป๊อปปี้มากและในมือก็อุ้มเด็กทารกคนหนึ่งไว้
 
 
 
 
 
 
“คาลอส แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์รุ่นที่3กับแอนเดรีย คนรักของเขา แต่ชีวิตน่าสงสารต้องถูกพวกกบฏ
ลอบสังหาร ด้วยความที่รักลูกชายที่กำลังเกิดมาไม่นานจึงฝากลูกชายไว้กับองค์รักษ์คนสนิทให้
เลี้ยงดู”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะเปิดหน้าต่อไปที่เป็นอันดับองค์รักษ์พิทักษ์เหล่าแวมไพร์ตั้งแต่รุ่นแรกจน
มาถึงรุ่นล่าสุดฟางตกใจอย่างมากเมื่อเห็นรูปของพ่อและแม่ของเธอ
 
 
 
 
 
“นายพงษ์เป็นมือดีของที่นี่ ด้วยความที่รักและซื่อสัตย์ในตัวเจ้านายมาก จึงรับเลี้ยงดูลูกชายของเจ้า
นายและรักเหมือนลูกชายแท้ๆอีกคน โดยที่ตอนนั้น ภรรยาของเขากำลังตั้งท้องอ่อนๆ”ผู้อาวุโสพูด
ขึ้น
 
 
 
 
 
 
“และเพื่อไม่ให้พวกกบฏตามล่าตัวลูกชายของคาลอสได้ ต้องดื่มยานี้เพื่อคงสภาพร่างกายมนุษย์ไว้
แต่เมื่อร่างกายมนุษย์ถูกทำลายไป ร่างกายที่แท้จริงก็ฟื้นออกมาจากการหลับใหล กลายเป็นเจ้า
ชายแห่งรัตติกาลตามเดิม”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะสลัดรูปของป๊อปปี้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”ฟางอึ้ง อ้าปากค้างกับสิ่งที่รับรู้ในตอนนี้ เธอกับเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพแล้วนะคะ หวังว่าทุกคนคงจะรู้แล้วนะคะว่าทำไมป๊อปปี้ถึงไปอยู่กับฟางได้ คงหายสงสัยกับความลับอันแรกของไรเตอร์แล้วนะคะ 
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะคะ