รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางลงมาจากชั้นบนในเช้าวันต่อมาต้องแปลกใจที่เห็นป๊อปปี้นั่งอยู่ในห้องหนังสือชั้น

ล่าง

 

 

 

 

 

 

“ขอพี่ดูแผลเราหน่อยสิ”ป๊อปปี้เดินมาจับที่แผลฟางอย่างอ่อนโยนแล้วจะแกะผ้าพันแผลออกมา

 

 

 

 

 

“อย่าเลยค่ะ ฟางได้ยาจากเควินแล้ว ทาเช้าเย็นเดี๋ยวก็หาย”ฟางรีบพูดแล้วชักแขนกลับ

 

 

 

 

 

“ลำพังยาสมุนไพรที่เควินปรุงยาเองน่ะจะไปหายอะไรเร็วเท่าจูบพี่”ป๊อปปี้พูดตามตรงทำให้ฟางที่

ได้ยินคำว่าจูบก็หน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อวานทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ฟางว่าทายาน่ะดีแล้วล่ะค่ะ เพราะฟางยังไม่คุ้นชินกับการรักษาแผลของพี่”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รึว่าฟางชอบเควิน”ป๊อปปี้พูดขึ้นมา

 

 

 

“หา ฟางเนี่ยนะชอบเควิน”ฟางแทบเหวอเมื่อเจอป๊อปปี้ยิงคำถามมาแบบนี้

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ไม่ยอมให้พี่รักษาให้หายไวๆ เพราะว่าอยากจะให้เควินทายาให้ทุกวันล่ะสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป มันไม่ใช่อย่างที่พี่ป๊อปคิดนะ คนบ้า”ฟางพูดก่อนจะเดินปึงปังออกมาจากห้องหนังสือแล้ว

ชะงักเมื่อเจอจินนี่กำลังเดินเข้ามาในห้องหนังสือ แล้วภาพที่ป๊อปปี้จูบกับจินนี่เมื่อคืนผุดเข้ามาในหัว

ฟาง

 

 

 

 

 

 

“แผลเป็นยังไงบ้างคะน้องฟาง”จินนี่ถามแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“เอ่อ ได้ยาเควินมาทาก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เอ่อ ฟางขอตัวก่อนนะคะ”ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางถอนหายใจแล้วใช้ช้อนพรวนเขี่ยๆดินในกระถางต้นไม้ในเรือนกระจกอย่างเซ็งๆ

 

 

 

 

 

 

“ถอนหายใจ1ครั้งอายุจะลดลง1ปี แต่ฟางถอนหายใจมาแล้ว10ครั้ง นี่ฟางอายุลดลงไปแล้ว10ปี

นะเนี่ย”เควินพูดขึ้นขณะขนพวกสมุนไพรเข้ามาในเรือนกระจก

 

 

 

 

 

“อายุลดก็ดีสิ จะได้ไม่แก่ หน้าเด็กๆแบบนี้ตลอดไง”ฟางยิ้มขำก่อนจะมองไปรอบๆเรือนกระจก หลัง

จากที่เควินรักษาแผลให้เธอเมื่อวานทำให้ฟางรู้ว่าเวลาว่างจากการฝึกซ้อมและการดูแลพวกป๊อปปี้

ของเควินแล้ว เควินมักจะชอบขลุกอยู่ในเรือนกระจกนี้เพื่อปรุงยารักษามาจากสมุนไพรในนี้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวถ้าคิดยาอายุวัฒนะได้นะจะให้ฟางลองคนแรกเลย”เควินพูดแล้วขำก่อนจะรินยาสีน้ำเงินลง

แก้วตัวเองแล้วดื่มมันจนหมด

 

 

 

 

 

“ยานี่มันยาอะไรหรอเควิน”ฟางมองหลอดยาที่เควินเทลงแก้วเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”เควินอึกอัก

 

 

 

 

“มันก็คือยาชะลอการแปลงร่างไงล่ะ แล้วยิ่งคืนนี้พระจันทร์เต็มดวงแบบนี้ด้วย ต้องกิน3เวลาหลัง

อาหาร”เขื่อนเดินเข้ามาในเรือนกระจกแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ไหนเขื่อนบอกว่าเควินไม่ใช่แวมไพร์ไง แล้วทำไมถึงต้องกินมันด้วย”ฟางถาม

 

 

 

 

“เพราะเควินเป็นมนุษย์หมาป่าไง แต่ก็แค่ลูกครึ่งเท่านั้นล่ะ แม่เป็นมนุษย์ พ่อเป็นหมาป่า”เควินพูด

 

 

 

 

“ชั้นน่ะเจอเควินถูกพี่ชายตัวเองที่ร่วมมือกับพวกแวมไพร์กระหายเลือดทำร้ายจนเจ็บเกือบปางตาย

ชั้นเลยช่วยพาเควินมาไว้ที่นี่และดูแลจนถึงทุกวันนี้”เขื่อนพูดถึงอดีตของเควิน

 

 

 

 

 

“ถ้าวันนั้นชั้นไม่ได้เจอพี่เขื่อนนะ มีหวัง ชั้นคงต้องตายไปแล้วเพราะบาดแผลนั่นแล้วแท้ๆ”เควินพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห ขนาดเควินยังโดนทำร้ายจากคนในครอบครัวเลย”ฟางมองเควินอย่างสงสาร

 

 

 

 

 

 

“นั่นล่ะ ชั้นกับคุณชายถึงได้ห่วงเธอมากเวลาที่เธอต้องออกไปทำงานข้างนอก แล้วโดยเฉพาะ

คุณชาย แทบนอนไม่ติดโลงเมื่อเธอออกไปทำงานทุกวัน จนตอนที่เธอยังไม่มาอยู่ที่นี่นะ คุณชาย

ต้องแอบไปดูเธอที่ทำงานทุกๆวันตลอดเลย”เขื่อนพูดทำให้ฟางนิ่งแก้มแดงขึ้น นี่พี่ป๊อปแอบดูแล

เธอตลอดงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“ห่วงแค่ไหน สุดท้ายก็เป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“นี่ฟาง อย่าบอกนะเธอแอบชอบพี่ตัวเอง”เควินพูดอย่างตกใจที่เห็นอาการของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“มารู้ตัวอีกทีชั้นก็รู้สึกแบบนั้นเข้าเต็มๆไปแล้ว ชั้นถึงได้ทรมานทุกครั้งเวลาพี่ป๊อปอยู่ใกล้คุณจินนี่ไง

รู้ว่ารักไม่ได้ แต่สุดท้ายก็เผลอใจคิดอะไรแบบนี้กับพี่ชายตัวเอง ชั้นนี่แย่จริงๆเลยเนาะ”ฟางพูด

เศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

“ความรู้สึกแบบนี้มันไม่เข้าใครออกใครหรอก แต่เธอก็รู้ว่าสุดท้ายความรักครั้งนี้ของเธอมันเป็นไปไม่

ได้หรอก เพราะเธอกับคุณชายคือพี่น้องกัน”เขื่อนพูดนิ่งๆแล้วมองฟางอย่างสงสาร

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วยังอยู่ที่นี่ก็คงจะดีสินะ จะได้ช่วยให้ชั้นเลิกคิดอะไรบ้าๆแบบนี้”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”แก้วถอนหายใจแล้วนั่งมองพระอาทิตย์ที่จะตกดิน เธอต้องกลายเป็นทาสของโทโมะแล้วอยู่

แต่บนหอคอยนี้มาเกือบอาทิตย์แล้วสินะ ฟางจะเป็นยังไงบ้างนะ

 

 

 

 

 

 

 

“ถอนหายใจอยู่นั่นล่ะ ไม่เบื่อบ้างรึไง”โทโมะที่กลายร่างจากค้างคาวเป็นแวมไพร์เดินเข้ามาหาแก้ว

แล้วนั่งลงข้างๆแก้ว แก้วขยับตัวหนีแต่ถูกโทโมะล๊อคตัวไว้ไม่ให้หนี

 

 

 

 

 

“ไปเที่ยวกันเถอะ”โทโมะพูดจบก็อุ้มแก้วออกไปจากหอคอย

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดด ไอ้บ้า มันเสียวนะ”แก้วร้องเมื่อถูกโทโมะอุ้มแล้วกระโดดลงมาจากหอคอยสูง

 

 

 

 

 

 

 

“หึๆ แค่นี้ก็เสียวแล้วหรอ ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะเนี่ย เธอนี่เครื่องติดง่ายจริงๆ”โทโมะหัว

เราะหึๆวกพูดถึงเรื่องอย่างว่าแล้วไต่ไปตามต้นไม้อย่างคล่องแคล่ว จนมาถึงเนินเขาแห่งหนึ่งที่

พระจันทร์เต็มดวง

 

 

 

 

 

 

“สวยจัง”แก้วมองพระจันทร์ดวงโตตรงหน้า ที่ตรงนี้ที่โทโมะพาเธอมามันเห็นพระจันทร์ชัดมากก่อน

ที่แก้วจะสังเกตรอบๆเธอเป็นทุกดอกไม้สีขาว แก้วจึงค่อยๆนั่งลงกับพื้นหญ้าแล้วสูดอากาสอย่าง

สดชื่น

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”แก้วร้องตกใจเมื่อจู่ๆโทโมะก็ล้มตัวนอนหนุนตักแก้วทันที

 

 

 

 

 

“มันเมื่อยหรอกน่าเลยมานอนน่ะ”โทโมะรีบพูดก่อนจะมองแหวนของพ่อแม่ตัวเองที่นิ้วชี้ที่ใส่ซ้อน

กัน2วง

 

 

 

 

 

 

“คิดถึงแฟนนายหรอ”แก้วที่เข้าใจว่าแหวนนั่นคือแหวนของแฟนโทโมะก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า นี่แหวนพ่อกับแม่ชั้น”โทโมะตอบก่อนจะมองที่แหวนทั้ง2วงอย่างเศร้าๆ แก้วที่เห็นท่าทางของ

โทโมะซึมแปลกๆก็เข้าใจได้ว่าแหวน2วงนี้คงมีค่าทางจิตใจของโทโมะมากสินะ

 

 

 

 

 

“ทำอะไรของเธอ แอบแต้ะอั๋งชั้นหรอ”โทโมะพูดเมื่อแก้วเอา2มือจับที่มือโทโมะแล้วกุมไว้

 

 

 

 

“เวลาชั้นเหงาหรือเสียใจนะ แม่ชั้นเค้าจะเดินมาจับมือชั้นแบบนี้แม่บอกว่ามันคือการให้กำลังใจ คน

ที่ถูกสัมผัสจะรู้ได้ว่าคนที่จับมือเราเค้าจริงใจและเป็นห่วงเราแค่ไหน”แก้วพูด โทโมะหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่มีอีกวิธีนึงที่เราจะรู้ว่าคนที่สัมผัสเราตอนนี้เค้าจริงใจรึเปล่า”โทโมะพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วกอด

แก้ว แก้วตกใจเมื่อถูกชายหนุ่มสวมกอดมา แต่ก็ยอมให้โทโมะกอดและกอดตอบเขา

 

 

 

 

“อืมม”โทโมะถอนกอดแก้วออกมาแล้วสบตาร่างบางก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้วอย่างอ่อนโยน

แก้วชะงักก่อนจะโอนอ่อนไปกับรสจูบนี้ ทั้งคู่จูบกันอยู่เนิ่นนานใต้แสงจันทร์ที่ส่องอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนพระจันทร์เต็มดวง นายได้กลายร่างเป็นหมาป่ารึเปล่าเนี่ย”ฟางถามเควินในตอนเช้าที่เควิน

และเขื่อนขึ้นมารับใช้พวกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แหะๆ ก็พี่เขื่อนน่ะสิครับ กลัวว่ายาที่ผมกินไปจะไม่สามารถทำให้ผมนิ่งพอ เลยเอายานอนหลับฉีด

ให้ผม เมื่อคืนผมก็เลยหลับยาวไม่ได้แปลงร่างเลย”เควินพูดแล้วหัวเราะออกมา ฟางที่เห็นความร่า

เริงของเควินก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาด้วยเป็นจังหวะเดียวกับที่ป๊อปปี้และจินนี่เดินลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พี่จะไปส่งฟางที่ทำงานเองนะ ไม่ต้องกวนเขื่อนกับเควินเค้าหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ป๊อป พี่ป๊อปออกแดดไปนะเดี๋ยวเค้าก็จับได้พอดี พี่อยู่ที่นี่ล่ะค่ะฟางว่าถ้าเลิก

งานแล้วจะให้เขื่อนกับเควินไปส่งฟางซื้อของใช้ซะหน่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เดี๋ยวนี้ฟางคงจะลืมไปแล้วสินะว่ามีพี่เป็นพี่ชายอยู่”ป๊อปปี้พูดแกมแอบงอนนิดๆทำให้จินนี่ชะงัก

กับท่าทีของคู่หมั้นหนุ่มที่แสดงอาการงอนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 

 

 

“เปล่านะคะ แต่มันเป็นความจริง โลกของฟางมีชีวิตได้ตอนกลางวัน แต่พี่มีชีวิตได้ตอนกลาง

คืน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นฟางพูดแบบนี้ก็แสดงว่าฟางคงเบื่อที่นี่แล้วอยากไปจากพี่ชายคนนี้แล้วสินะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

“ป๊อป ปล่อยน้องฟางไปเที่ยวเล่นตามประสาของน้องฟางบ้างก็ได้นะ มันก็จริงที่น้องฟางพูดว่าโลก

ของพวกเรากับน้องเค้ามันต่างกัน และอีกอย่างป๊อปน่าจะหมดห่วงเพราะมีทั้งเขื่อนและก็เควินมา

ดูแลน้องฟางเค้าแบบนี้น่ะ”จินนี่พูดให้ป๊อปปี้เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห นี่เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เอะๆ รึว่าเกิดเรื่องรักสามเศร้าขึ้นมาซะแล้ว”กวินกลับมาจากเที่ยวกับสาวๆ

แล้วเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าว่างมากก็ช่วยหัดทำอะไรที่ประโยชน์เถอะกวิน”จินนี่ว่ากวิน

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิทำอะไรที่มีประโยชน์ดีน้า ทำลูกดีมั้ย”กวินพูดกวนๆแล้วจ้องหน้าจินนี่ จินนี่ชะงักรีบคล้อง

แขนป๊อปปี้แล้วกอดแน่นทันที ฟางชะงักเมื่อเห็นท่าทางแสดงเจ้าเข้าเจ้าของของจินนี่ก็ซึมลงไป

ทันที จินนี่คงจะหึงหวงเธอกับป๊อปปี้สินะ

 

 

 

 

 

 

“พอเลยๆ วันนี้อยากจะไปกับพวกเขื่อนก็ได้แต่พรุ่งนี้พี่ต้องไปรับ เพราะคุณตาท่านอยากพบ

ฟาง”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะเอาการ์ดสีเงินยื่นให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ ทำไมคุณตาผู้อาวุโสถึงอยากพบฟางล่ะ”จินนี่ถามอย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

ก็เหมือนเดิมนะ เรื่องนี้เรามีความลับของตัวละครเยอะ ยังไงก็อย่าหายไปละกน ช่วงนี้ไรเตอร์อาจไม่ว่างจริงๆเพราะมันเปิดเรียนแล้วอ่ะ ต้องเข้าใจนะ มันยุ่งจริงๆ

 

 

 

อัพอ่ะอัพพแน่ค่ะ แต่รีดเดอร์ต้องคอมเม้น แสดงความคิดเห็นต่อฟิคของไรเตอร์ให้ไรเตอร์

ด้วยนะคะ แลกกัน ยังไงก็อัพอยู่แล้วค่ะ แต่บางทีไรเตอร์แค่รู้สึกว่าถ้าจะมาอ่านอย่างเดียว

ฟรีๆ ไรเตอร์ไม่รู้หรอกค่ะว่าฟิตไรเตอร์เป็นยังไง เพราะทั้งโพสมีแต่คำว่าอัพเท่านั้น