รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพี่ป๊อปบอกทางไปหาคุณตาอาวุโสดีกว่าค่ะ ฟางไม่อยากรบกวนพี่ป๊อป เอ่อ พี่ป๊อปควรจะอยู่กับ

คุณจินนี่นะคะ ป่ะเควิน เขื่อน เราไปกันเถอะ”ฟางพูดสั้นๆแล้วดึงแขนเควินและเขื่อนออกมา ก่อนที่

จะไปทำงานและนับว่าโชคดีที่วันนี้ร้านของฟางเลิกงานไวตั้งแต่บ่าย3โมง ฟางจึงชวนเขื่อนและเควิน

ไปร้านเค้กแถวโรงเรียนเก่าของเธอ ซึ่งได้ตกแต่งร้านใหม่ไปเกือบะจำร้านไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“นี่ต้องลองทานช้อคโกแลตร้านนี้อร่อยมากเลยนะ”ฟางเอาเค้กช้อคโกแลตที่ถูกเสิร์ฟให้เควินและ

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

“อร่อยจังเลย นี่สมัยเรียนฟางมาร้านนี้บ่อยไม่กลัวอ้วนหรอ”เควินแซว

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก เพราะว่าทุกเย็นนะ พี่ป๊อปชอบพามาเลี้ยงเค้กที่นี่ ของฟรี ฟางก็เลยชอบ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

คิดถึงสมัยเด็ก ถ้าป๊อปปี้ไม่พาไปกินไอติมในห้างก็จะต้องพาเธอมาที่นี่ที่เธอเคยบอกป๊อปปี้ว่าเธอ

ชอบร้านนี้

 

 

 

 

 

“กะจะมาร้านที่มีความทรงของฟางกับคุณชายแล้วทำไมไม่ยอมให้คุณชายพาฟางมาเองล่ะวัน

นี้”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปออกแดดไม่ได้นี่นา ถึงออกได้กะมีแต่ร่างกายอ่อนแรงลงไปไว สู้ให้คุณจินนี่ดูแลพี่ป๊อปใน

ปราสาทนั่นล่ะดีแล้ว”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ เขื่อนจึงเอามือขยี้ผมฟางจนผมยุ่ง

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่น้า มานั่งน้อยใหน้างอแบบนี้อีกแล้ว กินเค้กไปเลย”เขื่อนพูดก่อนทั้ง3จะทานเค้กเสร็แล้ว

สายตาเขื่อนหันไปเห็นรูปที่แปะที่ฝาผนังร้าน เป็นรูปของลูกค้าที่เคยมาในร้านนี้แล้ว เขื่อนไล่ดูจน

เจอรูปของฟางในชุดนักเรียนถ่ายคู่กับป๊อปปี้ในชุดนักศึกษา

 

 

 

 

 

 

“คุณชายหน้าไม่เปลี่ยนเลยนะเขื่อน จะมีแค่ฟางเท่านั้นล่ะ น่ารักขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะเลย”เควินเห็น

รูปแล้วก็พูดตรงๆทำให้ฟางเมื่อถูกชมก็ยิ้มดีใจก่อนจะดันแขนเควินเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ เดี๋ยวนะ”เควินที่หัวเราะคิกคักกับฟางก็สอดสายตาไปดูรูปที่ถูกแปะไว้ล่างสุกแล้วต้องตกใจเมื่อ

เห็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนักเรียน ม.ต้นหน้าเหมือนกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“บ้าน่า ยัยนั่นคือปีศาจแมวจะมาอยู่ที่ในสังคมมนุษย์ได้ยังไง”เขื่อนเองก็ตกใจ ก่อนจะอาศัยช่วงที่

เจ้าของร้านเผลอแอบดึงรูปของเฟย์มาโดยที่ไม่ลืมแอบดึงรูปของป๊อปปี้และฟางมาด้วย

 

 

 

 

 

 

“ครับคุณป๊อป อ๋อ เลิกแล้วครับ งั้นเดี๋ยวผมพาฟางไปที่ปราสาทขาวเลยนะครับ สวัสดีครับ”เขื่อนรับ

สายจากป๊อปปี้ที่โทรตามแล้วพาฟางขับรถขึ้นไปทางเหนือก่อนจะเลาะเข้าไปในหมู่บ้านเล็กๆติดกับ

ชายป่า แล้วก็เห็นประตูเหล็กใหญ่คู่กับกำแพงหินสูงมีน้ำล้อมรอบก่อนประตูสูงนั่นจะเปิดลงมาให้รถ

ขับผ่านเข้าไปได้ ฟางมองจากในรถ ปราสาทสีขาวตระหง่านตรงหน้าดูเงียบสงบไม่เหมือนปราสาท

แวมไพร์ของป๊อปปี้ที่ดูอึมครึมไปด้วยบรรยากาศแบบโกธิค

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ ที่แท้ก็นึกว่ารถของใคร รถของนายเขื่อน องค์รักษ์ผู้ซื่อสัตย์นี่เอง”เสียยงใครบางคนพูดขึ้นขณะ

ที่ห้อยหัวเล่นที่ต้นไม้ก่อนจะตีลังกากระโดดลงมาตรงหน้าเขื่อน เควินและฟาง

 

 

 

 

“แล้วนายล่ะ มาอยู่ตามต้นไม้แบบนี้นายเป็นแวมไพร์รึว่าลิงล่ะเคนตะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“หึ่ย เงียบไปเลยอย่างนายถ้าไม่จับแต่งตวใส่สูทชั้นก็นึกว่าเป็นมนุษย์กบซะอีก”เคนตะว่าเขื่อนกลับ

 

 

 

 

“นี่เธอมาที่นี่ทำไม รึอยากมาให้พวกชั้นกัด ได้นะ”ธามไทออกมาจากปราสาทแล้วพูดขึ้นแล้วมอง

ฟางอย่างเจ้าเล่ห์ฟางรีบคล้องแขนเควินแล้วหลบด้านหลังทันที

 

 

 

 

 

 

“ผู้อาวุโสท่านอยากเจอฟางเลยเชิญฟางมาทานอาหารค่ำที่นี่ ฟางมานี่”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อเดินมาจาก

โรงจอดรถพร้อมจินนี่ก่อนจะดึงแขนฟางออกมาจากเควินทันที

 

 

 

 

 

 

“ตานี่ก็แปลก ให้มนุษย์ร่วมโต้ะกับพวกเรา คงจะต้องเป็นอาหารเองน่ะสิไม่ว่า”ธามไทเยาะ

 

 

 

 

 

“ก็ลองจับฟางเป็นอาหารดูสิธามไท นายคงได้โดนผู้อาวุโสสาปพอดี”จินนี่พูดก่อนจะดึงป๊อปปี้มาคุย

ทำให้ป๊อปปี้ต้องปล่อยมือจากแขนของฟาง

 

 

 

 

 

“แหม กระหนุงกกระหนิงกันเชียวเลยนะจินนี่ เอ แล้วแบบนี้กวินไม่ช้ำใจแย่หรอ ยิ่งอยู่ด้วยกันใน

ปราสาทหลังเดียวกันด้วยสิ”ธามไทพูดยิ้มๆ ฟางหันไปมองจินนี่ที่นิ่วหน้าแล้วกอดแขนป๊อปปี้แน่น

ด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

“อย่างกวินน่ะหรอจะเสียใจเป็น อยู่ไม่เคยติดปราสาทสักวัน ดีแต่หาเรื่องกัดคอแล้วก็ร่วมรักกับสาวๆ

มนุษย์น่ะสิไม่ว่า”จินนี่พูดก่อนจะดึงป๊อปปี้เข้าไปในบ้าน ฟางรีบเดินตามเพราะไม่อยากอยู่ใกล้ธาม

ไทเพราะนึกถึงคืนที่ธามไทกับเคนตะตั้งใจจะกัดเธอ

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะป๊อปปี้ สวัสดีค่ะจินนี่”เมื่เข้ามาในตัวปราสาทก็มีสาวน้อยคนหนึ่งในชุดสีขาวทักทายขึ้น

 

 

 

 

“สวัสดีจ้ะฟ้า คุณตาล่ะไปไหนแล้ว”จินนี่ทักทายสาวน้อยคนนั้นอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

“อยู่ที่โบสถ์เล็กที่ห้องใต้หลังคาค่ะ คุณตาบอกว่าให้ทุกคนไปรอที่โต้ะอาหารเลยค่ะ”ฟ้าพูดก่อนจะ

เดินนำพวกของป๊อปปี้ให้เดินมานั่งรอที่โต้ะอาหาร

 

 

 

 

“อ้าว แล้วเควินกับเขื่อนไม่นั่งด้วยกันล่ะ”ฟางเมื่อนั่งลงข้างป๊อปปี้ก็รีบถาม

 

 

 

 

“ไว้รอเราเปิดตัวว่าเควิน เป็นแฟนก่อนสิ เค้าถึงจะได้มีสิทธ์นั่งทานข้าวกับฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่ป๊อปอนุญาตฟางก็คงจะเปิดตัวคบกับเควินเร็วๆนี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดอย่างหงุดหงิดที่ป๊อปปี้ยัดเยียด

ตัวเองให้กับเควินตลอดจนเธอรู้สึกรำคาญ ส่วนเควินเองที่ยืนข้างเขื่อนก็อ้าปากเหวออย่างงงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ2พี่น้องคู่นี้อย่าพึ่งทะเลาะกันน้า คุณตามาแล้ว”จินนี่พูดแล้วชี้ไปที่ฟ้าที่กำลังประคองผู้

อาวุโสลงมาจากบันได แต่ธามไทที่นั่งในโต้ะอาหารรีบวิ่งไปอย่างเร็วเพื่อประคองคุณตามาจากฟ้า

 

 

 

 

 

 

“ถอยไปเลย ยัยแม่มด”ธามไทไล่ฟ้า

 

 

 

 

 

“ฟ้าเปล่าเป็นแม่มดนะคะ ก็แค่พวกเล่นแร่แปรธาตุธรรมดาๆ”ฟ้ารีบพูด

 

 

 

 

“มันก็ปรุงยาเหมือนกับพวกแม่มดล่ะน่า ถอยไปเลย”ธามไทเถียงฟ้า

 

 

 

 

 

“พอกันทั้งคู่นั่นล่ะ เห็นมั้ยว่าแขกเรารออยู่นะ”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะถูกธามไทและฟ้าประคองกันมา

คนละข้างแล้วนั่งลงที่โต้ะอาหารก่อนอาหารแบบมนุษย์จะถูกนำมาเสิร์ฟให้ฟาง ฟ้าและธามไท

 

 

 

 

 

“ทำไมนายถึงกินอาหารเหมือนกับชั้นล่ะ”ฟางสงสัยเมื่อเห็นธามไทนั่งกินสปาเก็ตตี้เหมือนของเธอ

และฟ้า แทนที่จะดื่มเลือดในแก้วไวน์เหมือนกับแวมไพร์อื่นๆ

 

 

 

 

 

 

“ธามไทเป็นลูกครึ่งแวมไพร์กับมนุษย์น่ะหนูฟาง”ผู้อาวุโสพูด ธามไทชะงักก่อนจะรวบช้อนส้อมแล้ว

วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ฟ้าเห็นก็ถอนหายใจก่อนจะรีบวิ่งไปตามธามไทมา

 

 

 

 

“คุณตาไปพูดเรื่องนี้ทำไม คุณตาก็รู้ว่าธามไทมันเจ็บกับเรื่องนี้มากแค่ไหนที่ต้องเสียแม่ไป”เคนตะ

พูดพลางส่ายหน้า ก่อนที่ฟ้าจะดึงธามไทกลับมาที่โต๊ะอาหารแล้วทานอาหารต่อจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“ฟางคะ คุณตาเชิญให้ฟางเข้าไปพบที่ห้องหนังสือค่ะ”ฟ้าพูดก่อนจะเดินนำฟางไปที่ห้องหนังสือ

เมื่อฟางเข้าไปในห้องหนังสือก็พบว่าป๊อปปี้กำลังคุยกับผู้อาวุโสหน้าตาเคร่งเครียด

 

 

 

 

 

“ฟางมารบกวนรึเปล่าคะ เอ่อ ฟางไปรอข้างนอกก็ได้ค่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกฟาง ป๊อปปี้คุยเสร็จพอดี มานี่สิ”ผู้อาวุโสพูดก่อนป๊อปปี้จะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ฟาง

มองป๊อปปี้ที่นิ่งใส่เธอ จนเธอรู้สึกแปลกใจแต่ไม่ได้ถามเพราะต้องเดินมาหาผู้อาวุโสกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอคะ ทำไมคุณตาถึงอยากเจอมนุษย์อย่างฟาง”ฟางถามขึ้น

 

 

 

 

 

“เพราะหนุเป็นเด็กดีไงล่ะจ้ะ ตาเลยเอ็นดุหนู อยากให้หนูอยู่กับป๊อปปี้อยู่ด้วยกันนานๆ”ผู้อาวุโสพูด

 

 

 

 

 

“เอ้า ยังไงฟางก็ต้องอยู่กับพี่ป๊อปอยู่แล้วนิคะ เราเป็นพี่น้องกันนี่นา”ฟางพูด แต่ผู้อาวุโสยิ้มก่อนจะ

เดินมาที่กระถางใบหนึ่งใส่น้ำสีเงินวาวก่อนจะบอกให้ฟางหลับตา แล้วพาฟางมาดูที่กระถางนั่น ภาพ

ที่ฟางและป๊อปปี้สมัยเด็กออกมา ก่อนฟางจะลืมตาดูแล้วแปลกใจเมื่อเห็นด้ายสีแดงผู้คู่ตัวเองกับ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

“ในโลกนี้ไม่มีหรอกที่ใครเกิดมาแล้วจะไม่มีคู่”ผู้อาวุโสพูด

 

 

 

“ไม่จริงน่า คุณตาฟางเป็นน้องของพี่ป๊อปนะคะ อย่าอำฟางสิ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

“อำไม่อำก็มาดูนี่สิ”ผู้อาวุโสพูดแล้วเดินมาที่โต๊ะทำงานตัวเอง ฟางเดินตามมาติด แล้วผู้อาวุโสก็ให้

ฟางดูหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งคล้ายกับอัลบั้มแต่มีพวกตัวหนังสืออยู่ด้านใน ฟางเปิดมาอ่านเจอการจัด

ลำดับของแวมไพร์ในตระกูลแล้วมองรูปของแวมไพร์หนุ่มคนหนึ่งที่ยืนเคียงคู่กับแวมไพร์สาวสวยที่

หน้าละม้ายคล้ายป๊อปปี้มากและในมือก็อุ้มเด็กทารกคนหนึ่งไว้

 

 

 

 

 

 

“คาลอส แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์รุ่นที่3กับแอนเดรีย คนรักของเขา แต่ชีวิตน่าสงสารต้องถูกพวกกบฏ

ลอบสังหาร ด้วยความที่รักลูกชายที่กำลังเกิดมาไม่นานจึงฝากลูกชายไว้กับองค์รักษ์คนสนิทให้

เลี้ยงดู”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะเปิดหน้าต่อไปที่เป็นอันดับองค์รักษ์พิทักษ์เหล่าแวมไพร์ตั้งแต่รุ่นแรกจน

มาถึงรุ่นล่าสุดฟางตกใจอย่างมากเมื่อเห็นรูปของพ่อและแม่ของเธอ

 

 

 

 

 

“นายพงษ์เป็นมือดีของที่นี่ ด้วยความที่รักและซื่อสัตย์ในตัวเจ้านายมาก จึงรับเลี้ยงดูลูกชายของเจ้า

นายและรักเหมือนลูกชายแท้ๆอีกคน โดยที่ตอนนั้น ภรรยาของเขากำลังตั้งท้องอ่อนๆ”ผู้อาวุโสพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

“และเพื่อไม่ให้พวกกบฏตามล่าตัวลูกชายของคาลอสได้ ต้องดื่มยานี้เพื่อคงสภาพร่างกายมนุษย์ไว้

แต่เมื่อร่างกายมนุษย์ถูกทำลายไป ร่างกายที่แท้จริงก็ฟื้นออกมาจากการหลับใหล กลายเป็นเจ้า

ชายแห่งรัตติกาลตามเดิม”ผู้อาวุโสพูดก่อนจะสลัดรูปของป๊อปปี้ออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”ฟางอึ้ง อ้าปากค้างกับสิ่งที่รับรู้ในตอนนี้ เธอกับเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพแล้วนะคะ หวังว่าทุกคนคงจะรู้แล้วนะคะว่าทำไมป๊อปปี้ถึงไปอยู่กับฟางได้ คงหายสงสัยกับความลับอันแรกของไรเตอร์แล้วนะคะ 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะคะ