รักไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มืดแล้วสินะ”แก้วที่เผลอหลับบนเตียงแล้วลืมตาขึ้นมาพบว่าด้านนอกมือแล้วก็ลุกขึ้นไปที่หน้าต่าง
แล้วมองด้านนอก สูงใช่เล่นนะเนี่ย แล้วเธอจะหนีไปจากหอคอยนี้ได้ยังไง ก่อนสายตาของแก้วจะ
หันไปเห็นประตูที่เฟยืเปิดออกไปเมื่อกี้อ้าอยู่ก็ลองเดินไปพร้อมกับตะเกียงที่เฟย์เอามาไว้
 
 
 
 
 
“บันไดชันเหมือนกันแฮะ”แก้วมองบันไดหินเก่าๆแล้วส่องตะเกียงเดินลงบันไปมาถึงชั้นล่างแล้วพบ
ว่ามีห้องอยู่3ห้องและประตูใหญ่ที่ถูกปิดตาย
 
 
 
 
 
“อ๊า โทโมะแรงอีก”เสียงครางของสาวคนหนึ่งร้องออกมาทำให้แก้วชะงักก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไป
ใกล้ประตูห้องห้องหนึ่งที่มีเสียงครางของชายหญิงมาออกมา ก่อนที่แก้วจะแง้มประตูนั้นเข้าไปแล้ว
ต้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะกำลังแสดงบทรักกับสาวคนหนึ่งอย่างถึงพริกถึงขิง
 
 
 
 
 
 
“อ๊า เธอนี่ยังร้อนแรงไม่เปลี่ยนเลยนะหวาย”เมื่อถึงฝังฝันโทโมะก็นัวเนียแล้วพูดกับหวาย หวายยิ้ม
และหัวเราะคิกคักกับโทโมะบนเตียง
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
แก้วตกใจกับภาพที่เห็นจนมืออ่อนทำตะเกียงที่เอามาด้วยตกแตกจนโทโมะและหวายชะงัก
 
 
 
 
 
“ไม่มีมารยาทเข้ามาทำไม”โทโมะว่าแก้วทันทีก่อนจะสะบัดน้ำในแจกันข้างๆหกลงมาเพื่อดับไฟที่
ตกจากตะเกียงทำให้แก้วโดนน้ำกระเด็นใส่หน้า
 
 
 
 
 
“ใครหรอโทโมะ”หวายมองแก้วอย่างไม่ค่อยเป็นมิตร แก้วรู้สึกแปลบๆที่เห็นหวายนอนบนเตียงกับ
โทโมะก็รีบวิ่งหนีกลับขึ้นไปบนห้องนอนชั้นบนหอคอยตามเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ถุงเลือดเดินได้”โทโมะไม่พูดอะไรมากก่อนจะหันไปนัวเนียกับหวายต่อ
 
 
 
 
“นึกว่าจะเปลี่ยนรสนิยมมาคบมนุษย์ซะอีก”หวายยิ้มเยาะโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดเรื่องของคนอื่นเลยน่า มาสนุกกันต่อเถอะ”โทโมะพูดแล้วบดจูบหวายแล้วเริ่มบรรเลงเพลง
รักต่อทันที ส่วนแก้วเมื่อขึ้นมาถึงบนห้องด้านบนก็รีบปิดประตูห้องแล้วลงกลอนอย่างดี
 
 
 
 
 
 
“ผีดิบบ้ากาม ทุเรศที่สุด”แก้วพูดอย่างฮึดฮัดก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วนอนคลุมโปงเพื่อข่ม
ตาให้นอนหลับเพื่อลืมบทรักที่ร้อนแรงของโทโมะและสาวคนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาซะเย็นเลยนะ2พี่น้อง”จินนี่ทักเมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้ขับรถกลับมา โดยตลอดทางฟางและ
ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรเลยจนฟางอึดอัดแล้วแกล้งหลับมาตลอดทาง
 
 
 
 
 
“ก็ไปเที่ยวกันตามประสาพี่น้องน่ะจินนี่ นานๆทีจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไป
โอบเอวจินนี่ ฟางที่ยืนมองอยู่ก็หน้าเศร้าลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ไปตามประสาพี่น้องแล้วแครอลล่ะ”แครอลที่ได้ยินก็ปาหนังสือที่อ่านลงกับพื้นอย่างหัวเสียก่อนจะ
เข็นวีลแชร์หนีป๊อปปี้ไป แจมเองที่นั่งอยู่กับโบว์ก็เหวอรีบวิ่งมาแล้วต้องตกใจเมื่อแครอลจะเข็นตัว
เองตกน้ำไป
 
 
 
 
 
“แครอลอย่าทำอะไรบ้าๆนะ”ป๊อปปี้ตกใจ ตายล่ะแล้วกวินก็ดันออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนข้างนอกด้วยสิ
เนี่ย
 
 
 
 
 
“ใช่แครอลมันบ้า ใครไปดีเท่านั่งมนุษย์น้องสาวสุดที่รักของพี่ป๊อปล่ะ แครอลมันก็แค่ผีดิบง่อยไม่มี
ประโยชน์”แครอลพูดก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยนิสัยเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
“คุณแครอลคะ อย่าคิดจะอะไรแบบนี้นะคะ”แจมรีบพูดแต่แครอลโมโหเรียกแจกันแล้วซัดใส่แจมจน
หัวแตก แจมมองแครอลอย่างแค้นเคือง
 
 
 
 
 
“โบว์ พาแจมไปทำแผลก่อนเถอะเดี๋ยวทางนี้ชั้นจัดการเอง”ป๊อปปี้สั่งโบว์ก่อนจะเดินไปหาแครอลที่
กำลังโกรธจัดอยู่ แครอลที่โมโหเหมือนพายุทอร์นาโดก็ใช้พลังวิเศษที่ติดตัวมาตอนเป็นแวมไพร์
ขว้างปาสิ่งของใส่ป๊อปปี้ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
ที่ทับกระดาษที่แครอลเรียกมา กระแทกเข้าใส่ป๊อปปี้อย่างแรงจนชายหนุ่มหัวแตก
 
 
 
 
 
 
“น้องแครอล เลิกบ้าได้แล้ว แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ”จินนี่ที่เห็นคู่หมั้นตัวเองบาดเจ็บก็รีบ
ว่าก่อนจะกอดไม่ให้แครอลทำร้ายป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดดด นังหน้าด้าน เมื่อก่อนก็คบกับพี่กวิน พอพี่ป๊อปมาก็ไปหมั้นกับพี่ป๊อป แกมันมารยา”แครอล
เห็นจินนี่กอดป๊อปปี้แน่นก็ระเบิดอารมณ์ก่อนที่ตาจะเป็นสีทองเพราะปล่อยพลังมากขึ้น จนแจกันใบ
ใหญ่ที่ตกแต่งรอบๆสระน้ำ แตกไปหลายใบ
 
 
 
 
 
 
“บอกว่าเลิกบ้าได้แล้ว”จินนี่โกรธที่แครอลพูดเรื่องกวินก็เผลอซัดพลังใส่แครอลจนแครอลกระเด็น
ตกน้ำไป
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
ฟางตกใจรีบกระโดดน้ำตาม แล้วเห็นแครอลที่ขาแข็งช่วยเหลือตัวเองไม่ได้กำลังดิ้นทุรนทุรายฟาง
รีบว่ายน้ำไปช่วยแครอลขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แครอลอย่าเป็นอะไรนะ”ฟางที่ว่ายกลับฝั่งเห็นแครอลที่เริ่มชักก็ตกใจมากก่อนจะพาแครอลขึ้นฝั่ง
ได้สำเร็จ ก่อนจะเห็นแครอลชักเกร็งแล้วจะกัดลิ้นตัวเอง ก็ตัดสินใจเอาข้อมือตัวเองให้แครอลกัด
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องด้วยความเจ็บเพราะเขี้ยวคมของแครอลฝังลงไปที่แขนสวย ด้วยสัญชาตญาณที่เป็นนัก
ล่า เมื่อได้รับรสถึงเลือดแครอลก็ดูดเลือดฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แครอล อย่าทำแบบนี้”ป๊อปปี้ตกใจรีบดึงฟางออกอย่างแรงทำให้ฟางเซไปชนกับเสาตามพละกำลัง
ของแวมไพร์ แครอลมองป๊อปปี้แล้วจะทำร้ายเมื่อป๊อปปี้ดึงฟางออกจากตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“แครอล นอนเดี๋ยวนะ”จินนี่สั่งทำให้แครอลสลบลงในอ้อมกอดป๊อปปี้ ชายหนุ่มรีบอุ้มแครอลไปที่
ห้องนอนทันที
 
 
 
 
 
 
“จินนี่ พาผู้บำบัดเอายามาให้แครอลด้วย การที่ดื่มเลือดสดๆแบบนี้มันกระตุ้นให้เป็นนักล่าดีเลยที
เดียว แล้วก็เอาเลือดให้แครอลดื่มด้วยนะ”ป๊อปปี้สั่งแล้วให้ผู้บำบัดเข้าไปดูแลแครอล
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ เพราะจินนี่แท้ๆที่ทำให้แครอลอาละวาดแบบนี้”จินนี่ร้องไห้ออกมาอย่างรู้สึกผิด ป๊อปปี้จึง
ดึงจินนี่ไปกอดปลอบเธอทันที
 
 
 
 
 
“อย่าโทษตัวเองเลยนะ ครั้งนี้ก็ผิดที่ป๊อปเหมือนกันที่ละเลยไม่ดูแลแครอลเอง ไม่ร้องนะ
ครับ”ป๊อปปี้กอดกับจินนี่ก่อนจะโน้มไปจูบปลอบจินนี่อย่างอ่อนโยน ฟางที่เอาผ้าพันแผลกุมแผลที่
ถูกแครอลกัดมองไปที่ชั้น2ที่เห็นป๊อปปี้กับจินนี่จูบกัน แล้วน้ำตาใสๆก็ดันไหลออกมาจากตา
ทั้ง2ข้างอย่างไม่มีสาเหตุ ก่อนจะเดินอกมานอกปราสาททันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้”เขื่อนและเควินกลับเข้ามาหลังจากออกไปทำธุระให้ป๊อปปี้
ต้องตกใจเมื่อเห็นฟางมานั่งร้องไห้ที่สวนนอกปราสาท
 
 
 
 
 
“แครอลโกรธที่พี่ป๊อปไม่สนใจเธอ เลยเผลออาละวาดทำร้ายคนอื่น แล้วคุณจินนี่โกรธที่แครอล
เผลอทำร้ายพี่ป๊อปเลยทำร้ายแครอลจนตกน้ำ ชั้นเลยไปช่วยน่ะ แต่ไม่คิดว่าแครอลเค้าจะคลั่งแล้ว
กัดชั้น”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“มันเป็นปกติล่ะ แครอลน่ะเค้าไม่สบายแต่เด็ก พอถูกขัดใจก็จะเริ่มอาละวาดแบบนี้และต้องดื่มเลือด
เพื่อที่จะได้หาย”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“แล้วนี่เธอเจ็บมากเลยหรอ ร้องไห้ใหญ่เลย”เควินถามฟางที่น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“อื้อ เจ็บมากๆเลยล่ะ”ฟางตอบก่อนจะร้องไห้ออกมา เควินสงสารจึงดันหัวฟางไปซบไหล่เพื่อปลอบ
ฟางโดยที่เขื่อนมองฟางอยู่เงียบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม อ๊ะ”แก้วรู้สึกตัวเหมือนมีใครกำลังอยู่บนตัวเธอแล้วกำลังนัวเนียกับร่างกายของเธอก็พยายามจะ
ดันออก
 
 
 
 
“จะดันทำไมล่ะ อยากไม่ใช่รึไง ถึงได้ลงไปหาชั้น”ทันทีที่แก้วได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่านี่คือโทโมะก็
พยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผล ก่อนที่โทโมะจะขึงแจนทั้ง2ข้างของแก้วไว้แล้วกดลงที่ตราทาสบนตัว
แก้ว
 
 
 
 
 
“โอ๊ย อย่ากด มันเจ็บ”แก้วร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกโทโมะกดลงที่ตราทาสนั่น
 
 
 
“ทาสที่ขัดใจเจ้านายก็ต้องโดนลงโทษแบบนี้ล่ะ”โทโมะเยาะก่อนจะผลักแก้วลงกับเตียง แก้วกุม
แขนตัวเองด้วยความเจ็บปวดแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
“เกลียดชั้นมากทำไมไม่ฆ่าชั้นให้ตายไปเลยล่ะ”แก้วพูดเสียงสั่นอย่างน้อยใจในตัวเอง ทำไมเธอ
ทำดีมาตลอดชีวิต แต่กลับต้องกลายมาเป็นทาสของแวมไพร์กระหายเลือดและบ้ากามแบบเขา
 
 
 
 
 
“ฆ่าเธอให้ตายทันทีมันจะไปสนุกอะไร สู้จับมาเป็นทาสแล้วทรมานเล่นดีกว่า เร้าใจกว่าเยอะ”โท
โมะพูด
 
 
 
 
 
“แล้วชั้นไปทำอะไรให้นายนักหนา นายถึงไม่พอใจ ในเมื่อนายก็ฆ่าเพื่อนชั้นตายไปแล้ว ทำไมไม่
ฆ่าชั้นให้ตายไปอีกคนเลยล่ะ”แก้วหันขวับมามองหน้าโทโมะแล้วว่า แต่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เมื่อสบกับสายตาของโทโมะ น้ำตาความอ่อนแอถึงพาลไหลออกมาไม่หยุดแบบนี้ โทโมะนิ่งเงียบ
ไม่ตอบแล้วมองแก้วที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นเงียบๆ เขาเองก็หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมไม่ฆ่าแก้วให้
ตายเหมือนกับที่เขาทำกับเหยื่อรายอื่นๆที่ผ่านมา
 
 
 
 
 
 
“จะร้องไห้อีกนานมั้ยห้ะ ยัยทาส มานี่ดิ๊”โทโมะเปลี่ยนเรื่องแล้วว่าแก้ว ก่อนจะสั่งให้แก้วเดินตาม
เขามาที่โซฟาตัวยาว แก้วตกอยู่ในสถานะทาสต้องทำตามที่โทโมะสั่งทุกอย่าง เมื่อแก้วเดินมานั่ง
กับพื้นข้างๆโซฟายาวที่โทโมะนอนอยู่ ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อออกจนหมดแล้วโยนมันไปให้พ้นๆ
ทางก่อนจะพลิกคว่ำ
 
 
 
 
 
“นวดให้หน่อย เมื่อย”โทโมะพูดสั้นๆ แก้วเหวอแต่ก็ยอมทำตาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆโทโมะแล้วกด
น้ำหนักลงเพื่อนวดให้แวมไพร์หนุ่มทันที หึ่ย แวมไพร์ร้ายกาจแบบนี้เมื่อเป็นด้วยรึไง
 
 
 
 
“ห้ามแอบบ่นในใจ ถ้าบ่นนะชั้นจะทำให้เธอไม่ได้นอนแน่”โทโมะสั่งแก้วทันที
 
 
 
 
 
“ไอ้แวมไพร์บ้ากาม”แก้วหน้าแดงแล้วว่าโทโมะทันที ก่อนจะนวดให้โทโมะต่อโดยที่โทโมะแอบยิ้ม
ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
 
 
 
 
 
 
 
ก็ไม่แปลกที่ป๊อปปี้จะจูบกับจินนี่เพราะเค้าเป็นคู่หมั้นกัน แต่ฟางนะสิ...
 
 
 
อยากรู้ก็เม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะคะ