รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย”แก้วร้องโวยวายไม่เป็นผลเมื่อโทโมะอุ้มแก้วพาดบ่ากระโดดผ่านต้นไม้สูงมา

จนถึงตอหอยร้างแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากปราสาทร้างที่กบดานของพวกแวมไพร์กระหายเลือดเท่า

ไหร่นัก

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

โทโมะโยนแก้วลงกับพื้น โชคดีที่พื้นนั้นเป็นพื้นพรมทำให้แก้วไม่เจ็บมาก

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ไอ้ผีดิบโรคจิต”แก้วรีบว่าพลางเอามือลูบสะโพกตัวเองเมื่อถูกโทโมะโยนลงมา

 

 

 

 

 

“ก็ปล่อยแล้วจะบ่นอะไรอีกนักหนาวะ”โทโมะพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระโดดไปนั่งบนชั้นไม้เก่าๆ

 

 

 

 

 

“โทโมะ แย่แล้ว พวกกวังมันเห็นโทโมะแบกยัยนี่มาที่หอคอยนี้ เราจะทำไงดี”เฟย์รีบกลายร่างจาก

แมวดำแล้วรีบไปบอกโทโมะทันที เพราะเมื่อกี้ตอนมาเฟย์ดันเจอเข้ากับพวกกวัง พวกนั้นเห็นโท

โมะแบกมนุษย์สาวมาในถิ่นก็หมายจะเข้ามาดูดเลือดแก้ว

 

 

 

 

“โธ่โว้ย เพราะเธอ จะแหกปากร้องโวยวายสุดทางทำไมเล่า”โทโมะโวยวายใส่แก้ว

 

 

 

 

“แล้วนายจะมาจับชั้นมาทำไมเล่า”แก้วย้อนว่าโทโมะอย่างไม่ยอมแพ้ โทโมะโมโหจัดพุ่งเข้ามาบีบ

คอแก้วจนหญิงสาวตัวลอย แก้วไอ แล้วรีบทุบที่แขนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“พอก่อนสิโทโมะอย่าพึ่งตีกัน นี่ถ้านายจะพายัยนี่มานะ งั้นนายก็จะเอายัยนี่มาให้พวกกวังดูดเลือด

ด้วยงั้นสิ”เฟย์รีบเจ้าไปห้ามโทโมะไม่ให้ทำร้ายแก้วแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

“ไม่มีทาง”โทโมะพูดก่อนจะสะบัดตัวแก้วลงกับพื้นอีกครั้ง

 

 

 

 

“แล้วนายจะเอายังไง อย่าลืมสิ นายน่ะมีสถานะที่พวกนั้นสามารถเล่นงานนายได้เหมือนกัน ลำพังที่

นายกินเลือดยัยสาวน้อยนั่นไปมันก็ไม่สามารถให้นายมีพลังได้เท่าพวกนั้นที่มากันเป็นกลุ่ม

หรอก”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

“จริงสิ ไอ้เลว แกฆ่าพิม ไอ้ชั่ว”แก้วนึกถึงพิมก็คว้าเอาเชิงเทียนฟาดใส่โทโมะอย่างแรงจนโทโมะ

หัวแตกแล้วมองกลับมามองแก้วด้วยสายตาโกรธจัด ตาเป็นสีแดงวาว

 

 

 

 

“ต่อให้ชั้นตายนะ ชั้นก็ยอม ถ้าทำให้ปีศาจร้ายอย่างแกตายไปด้วย”แก้วพูดแล้วพุ่งเอาด้านแหลมที่

ปักเทียนพุ่งหมายจะแทงเข้าที่อกของโทโมะ แต่ชายหนุ่มหลบทัน ทำให้โดนเต็มๆที่หัวไหล่

 

 

 

 

“โทโมะ นี่ ยัยบ้า มันจะมากไปแล้วนะ”เฟย์ร้องอย่างตกใจก่อนจะเข้าไปทำร้ายแก้วแต่โทโมะกาง

มือห้ามไว้

 

 

 

 

“เฟย์ไปรอด้านนอก ถ้าพวกนั้นมาบอกว่าพวกมันจะไม่มีทางได้กินเลือกยัยนี่ เพราะยัยนี่จะเป็น

สมบัติของชั้น”โทโมะสั่ง เฟย์มองนิดนึงก่อนจะหายออกไปนอกหน้าต่างหอคอย ก่อนม่านจะร่นลง

มาปิดหน้าต่างนั่นทันที แก้วตกใจแล้วจะง้างเชิงเทียนแทงโทโมะอีก

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

โทโมะผายมือผลักแก้วชนกำแพงจนหญิงสาวทรุดลงด้วยความเจ็บก่อนจะตกใจเมื่อเอามือจับที่หัว

ตัวเองพบว่าโทโมะทำร้ายเธอจนหัวแตก

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว แกนี่มันนรกส่งมาเกิดจริงๆ ไอ้ชั่ว”แก้วโมโห คว้าของใกล้ๆตัวปาใส่โทโมะไม่หยุด

 

 

 

 

“กล้ามากนะที่ทำแบบนี้กับชั้น ลืมไปรึไงว่าชั้นเป็นใคร”โทโมะกระชากแก้วขึ้นมาแนบลำตัวอย่างแรง

แล้วมองแก้วอย่างโกรธจัด แก้วรู้สึกได้ว่าเขากำลังโกรธมากจนแทบจะฆ่าเธอได้เหมือนกัน

 

 

 

 

 

“ยะ อย่า”แก้วร้องแล้วเบือนหน้าหนีเมื่อโทโมะโน้มหน้ามาใกล้ ชายหนุ่มไม่ฟังแล้วเลียเข้าที่เลือดที่

ไหลมาจากแผลที่หัวของแก้ว แก้วหลับตาปี๋เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นอุ่นๆชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ตอนนอนกับไอ้กวินไม่เป็นแบบนี้รึไง รึว่าแค่นอนเฉยๆแต่ไม่ได้กินเลือด”โทโมะเยาะก่อนจะ

เหวี่ยงแก้วไปที่เตียง4เสาจนหญิงสาวขดตัวงอด้วยความจุก ก่อนจะพยายามถอยหนีโทโมะที่เริ่ม

แกะกระดุมเสื้อตัวเองออกมาช้าๆแล้วโยนมันออกไปเผยให้เห็นแผลที่หัวไหล่ที่แก้วแทงเมื่อกี้ก่อน

โทโมะจะโดขึ้นเตียงแล้วกระชากแก้วอย่างแรงจนแก้วมาอยู่ใต้ร่างของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

แควก

 

 

 

แก้วดิ้นสุดแรงเมื่อสื้อยืดสีขาวถูกฉีกทึ้งออกมากลายเป็นเศษผ้าก่อนจะโยนมันออกไปพ้นๆทาง

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ”แก้วเริ่มกลัวชายหนุ่มแล้วพยายามดิ้นหนี ก่อนจะถูกโทโมะกระชากบราสีสวยออกไปจน

แก้วร้องเมื่อถูกเนื้อผ้าบาดที่เนื้อขาวเนียนของแก้ว

 

 

 

 

“อ๊ะ”แก้วร้องเมื่อโทโมะก้มลงดูดเม้มอกสวยอย่างหื่นกระหายและบีบเคล้นมันอย่างแรงจนแก้วออก

มาด้วยความเจ็บแต่ชายหนุ่มไม่สนใจก่อนจะถอดกระชากกางเกงยีนส์ของแก้วและชั้นในของเธออก

จนแก้วไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น แก้วง้างมือบีบที่แผลโทโมะ แต่ชายหนุ่มกลับล๊อคแขนแก้วไว้

ได้ทัน

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว ฮึก อย่าทำอะไรชั้นนะ”แก้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความกลัวแล้วจิกเล็บลงบนไหล่กว้างโท

โมะ แก้วทั้งจิก ตีและทุบจนโทโมะรำคาณก่อนจะสั่งให้เชือกที่มัดผ้าม่านที่ติดเตียง4เสามารัดมือ

ทั้ง2ของแก้วติดกับเตียงทำให้ผ้าม่านไหลลงมาปิดเตียงนั่น โทโมะยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนลง

มาฉกชิมกลีบกุหลาบสาวของแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไม่ ยะ อย่า”แก้วร้องออกมาด้วยความรู้สึกประหลาดเกร็งไปทั่วตัวกับสิ่งที่โทโมะปรนเปรอ โท

โมะล๊อคขาทั้ง2ข้างของแก้วไว้ทำให้แก้วที่กัดปากตัวเองไม่ให้ครางเริ่มทนไม่ไหวร้องออกมาก่อน

จะปล่อยน้ำรักออกมาให้ชายหนุ่มดูดกลืนมันไปจนหมดสิ้น

 

 

 

 

“หึ หมดแรงแล้วหรอ นี่ยังไม่ถึงจุดสนุกเลยนะ”โทโมะเยาะก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงตัวเองจน

สภาพเปลือยเปล่าก่อนจะฉีกขาแก้วอีกครั้งแล้วกระแทกความเป็นชายเข้าไปในตัวแก้วจนมิดด้าม

 

 

 

 

 

 

“กรี้ด เจ็บ”แก้วร้องออกมา น้ำตาของเอไหลออกมาด้วยความเจ็บและจุกเมื่อถูกโทโมะทำแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ ผู้หญิงของไอ้กวินยังบริสุทธ์อยู่งั้นหรอ”โทโมะเยาะเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากโพรงสาว

แก้วร้องไห้ออกมาทั้งเจ็บและเสียใจที่ความสาวของตัวเองถูกแวมไพร์หนุ่มพรากไปแล้ว

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เจ็บ”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อโทโมะเริ่มขยับสะโพกกระแทกเข้ามา แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นจนโท

โมะรำคาญรีบจูบปิดปากเพราะไม่อยากได้ยินเสียงสะอื้นก่อนจะเอามือบีบเคล้นอกสวยอย่างแรง

โดยที่ไม่สนใจเลยว่าแก้วจะรู้อย่างไรก่อนจะเร่งสะโพกอย่างแรงจนถึงฝั่งฝัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วเมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระก่อนนอนกอดตัวเองที่เปลือยเปล่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น โทโมะ

มองเยาะๆก่อนจะเดินลงจากเตียงไปหยิบมีดสั้นมาก่อนจะขึ้นคร่อมแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไร อย่านะ”แก้วที่เจ็บไปตามตัวร้องห้ามเมื่อเห็นโทโมะเอามีดสั้นมา โทโมะไม่ตอบก่อนจะ

กรีดเลือดตัวเองออกมาที่ฝ่ามือ

 

 

 

 

 

“กิน”โทโมะสั่งแก้ว

 

 

 

 

 

“ไม่”แก้วร้องแล้วพยายามหนีทำให้โทโมะบีบปากแก้วแล้วปล่อยให้เลือดหยดเข้าปากแก้วที่ร้องไห้

หนีไม่ได้ เมื่อแก้วดื่มเลือดโทโมะไปแล้วโทโมะยิ้มเยาะก่อนจะจับข้อมือเรียวของแก้วแล้วกรีดข้อ

มือจนแก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะกดมือที่มีเลือดตัวเองไปที่แผลของแก้วอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“กรี้ด ทำไมมันร้อนแบบนี้”แก้วเริ่มรู้สึกว่าเลือดโทโมะซึมเข้าไปในแผลตัวเองแล้วตกใจเมื่อเห็น

เลือดเป็นสีดำและเส้นเลือดของเธอโผล่ออกมารอบๆปากแผล แก้วร้องด้วยความเจ็บเมื่อได้ยินเสียง

โทโมะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอไม่เข้าใจมัน แก้วดิ้นทุรนทุรายบนเตียงด้วยความทรมาน โทโมะลุก

ขึ้นไปสวมเสื้อคลุมอย่างใจเย็น แก้วบิดไปมาแล้วกุมแปลตัวเองอย่างเจ็บปวดและร้องไห้ก่อนที่แผล

ของแก้วเปลี่ยนจากเส้นเลือดสีม่วงกลายเป็นสีดำแล้วเริ่มพันกันเพื่อปิดปากแผลด้วยเส้นเลือดสีดำ

พันเป็นตัวอักษรว่าTOMO

 

 

 

 

 

 

“กะ แกทำอะไรชั้น”แก้วอึ้งเมื่อเห็นแผลตัวเองมีตราคำว่าTOMOติดอยู่

 

 

 

 

 

“การตีตราจองให้เป็นทาสชั่วชีวิตไงล่ะ เกราะป้องกันมันก็แค่นั้นมีการทำลายได้ แต่ตราทาสมันจะ

ติดตัวเธอไปจนตาย เธอจะต้องเป็นทาสของชั้นไปจนตายจำไว้”โทโมะพูดเยาะๆอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ไม่!!”แก้วร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ

 

 

 

 

 

 

ตอนพิเศษแด่ชาวTKเลยละกันนะ เพราะถ้าแก้วไม่เป็นทาสโทโมะเรื่องก็ไม่เดิน

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตกันเยอะๆน้าาา