รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  171.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) หัวใจอ่อนแอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ่ๆ ไม่ต้องร้องไห้ดีใจขนาดนั้นนะที่ชั้นไม่ฆ่าเธอให้ตาย เพราะมันสะใจมากกว่าที่เห็นคนอย่าง

เธอทรมานต้องรับใช้ชั้นแบบนี้”โทโมะหัวเราะเยาะแก้วที่นั่งร้องไห้บนเตียง

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว ชั้นเกลียดนาย”แก้วเงยหน้ามาพูดทั้งน้ำตาแล้วมองโทโมะอย่างเคียดแค้น

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้หวังให้เธอมารัก เอาล่ะ มาเริ่มงานแรกของเธอดีกว่า ยัยถุงเลือดเดินได้”โทโมะพูดจบก็

ดันแก้วลงไปนอนบนเตียงอีกครั้งก่อนจะฝังเขี้ยวลงไปที่รอยเดิมที่ครั้งหนึ่งเขาเคยกัดเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดด”แก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะรู้สึกว่าเลือดไหลออกมาจากต้นคอสวย โทโมะรีบ

เลียไปตามต้นคอของแก้ว เลียจนเลือดที่ไหลออกมาหยุดไหลแล้วแผลของโทโมะก็ค่อยๆสมานกัน

จนเป็นปกติ แก้วที่เริ่มอ่อนแรงจากถูกโทโมะข่มขืนและเสียเลือดไปเริ่มปรือตาอย่างอ่อนแรง

 

 

 

 

 

 

“หึ แค่นี้ก็หมดแรงงั้นหรอนี่พึ่งงานแรกเองนะ”โทโมะยิ้มเหยียดๆก่อนจะมองไปที่ร่างบางที่อ่อนแรง

และกำลังจะหลับ ที่จริงยัยนี่ก็สวยนะ ถ้าเขาเป็นมนุษย์เขาคงหลงรักไปแล้ว โทโมะมองแก้วสักพัก

ก่อนจะเอาผ้าห่มที่หล่นปลายเตียงขึ้นมาห่มตัวเองและตัวแก้ว โทโมะมองร่างบางที่หลับไปแล้วก็ก้ม

ลงหอมแก้มเนียนก่อนจะกอดแก้วไว้แล้วหลับลงด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานอะไรหน่อยสิคะคุณฟาง”โบว์พูดแล้วเอาอาหารมาให้ฟางบนห้อง ฟางมองอาหารที่มีแต่ของ

ชอบของเธอแล้วดันมันไปเบาๆ ตอนนี้เธอไม่มีกระจิตกระใจจะทานอะไรเลย ป๊อปปี้เดินเข้ามาใน

ห้องนอนแล้วมองโบว์ที่ถอนหายใจ ป๊อปปี้โบกมือเชิงให้โบว์ออกไปก่อนจะมานั่งข้างฟาง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ทานอะไรเลยล่ะฟาง เดี๋ยวก็ไม่สบายเอานะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้แก้วจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้อ่ะพี่ป๊อป จะได้กินอะไรบบ้างรึยังนะ”ฟางพูดก่อนจะร้องไห้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

“อย่าร้องไห้สิฟาง ตอนนี้พี่ให้พวกมือดีของปราสาทไปตามแกะรอยหาแก้วแล้วนะ เราเองน่ะก็อย่า

กังวลแบบนี้ ทานอะไรด้วยสิ พี่เป็นห่วงเรานะ”ป๊อปปี้เอาหัวฟางมาพิงซบลงที่ไหล่กว้างตัวเอง พอ

ฟางได้ยินคำว่าเป็นห่วงจากป๊อปปี้ก็กอดชายหนุ่มแน่น

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ ฟางกลัว ฟางกลัวว่าแก้วจะเป็นอะไรไป”ฟางร้องไห้เหมือนเด็กแล้วกอดป๊อปปี้แน่นหา

ที่พึ่งพิง

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฟาง”จินนี่เดินเข้ามาในห้องก็ชะงักเมื่อเห็นฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้เห็นจินนี่ก็แอบขืนตัว

เล็กน้อย ฟางจึงรีบปล่อยตัวป๊อปปี้ จินนี่เดินมานั่งข้างฟางแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ทานข้าวเถอะนะน้องฟาง นี่ป๊อปปี้เค้าลงมือทำให้น้องฟางหมดเลยนะ ถ้าฟางเป็นอะไรไปป๊อปปี้คง

ไม่ยอมดื่มเลือดแน่ๆ”จินนี่พูดเพราะเห็นอาการคู่หมั้นหนุ่มที่ห่วงอาการของฟางจนลงมือทำของชอบ

ของฟางทั้งหมดให้ฟางกินแล้วไม่ยอมทานเลือดแม้แต่น้อย

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฟางยอมทานข้าวแล้วก็ได้ค่ะ พี่ป๊อปเองต้องดื่มเลือดด้วยนะฟางไม่งอแงแล้วก็ได้”ฟางเมื่อ

รู้ว่าป๊อปปี้ห่วงตัวเองมากจนไม่ยอมทานอะไรก็รีบเอาถาดอาหารมาวางที่โต้ะแล้วกินข้าวทันที

 

 

 

 

 

“จ้า เดี๋ยวสักพักพี่จะให้โบว์มาเก็บจานนะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อฟางทานข้าวได้ก่อนจะออกห้องไป

กับจินนี่

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้คิดอะไรบ้าๆเนี่ยยัยฟาง นั่นพี่ชายเรานะ”ฟางที่แวบนึงมองจินนี่คล้องแขนป๊อปปี้ก็เศร้าลงไป

ก่อนจะรีบเรียกสติตัวเองกลับมาแล้วนั่งทานข้าวต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“สบายใจแล้วนะคะป๊อป ทีนี้ก็ได้เวลามื้อค่ำของตัวเองแล้วนะ”จินนี่ยิ้มก่อนจะพาป๊อปปี้ไปดื่มเลือด

ที่เธอเตรียมไว้ให้

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับ ที่ดูแลป๊อปมาตั้งแต่วันแรกที่ป๊อปมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆจนทุกวันนี้”ป๊อปปี้ยิ้มให้จินนี่

ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้จินนี่เพื่อจะจูบคู่หมั้นสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ประเจิดประเจ้อไปหน่อยหรอครับ นี่อย่าลืมสิว่าที่นี่ไม่ได้อยู่กัน2คน”กวินรีบขัดคอทำให้ป๊อปปี้

และจินนี่ต้องผละออกจากกันแล้วมองไปที่กวินที่กำลังพาแครอลกลับห้อง แครอลมองจินนี่ด้วย

ความไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปพาแครอลไปนอนหน่อยสิคะ แครอลง่วง”แครอลรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ป๊อปเค้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย วันนี้ให้กวินพาแครอลเข้านอนบ้างเถอะนะ”จินนี่พูดแล้วรีบดึง

ป๊อปปี้ไปให้พ้นๆจากตรงนั้นเพราะเธอไม่อยากเจอกวินตอนนี้เลย

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่ายัยแฟนเก่าพี่จะยอมพี่ไง แล้วนี่ทำไมถึงยังมายุ่งกับพี่ป๊อปอีก”แครอลว่าพี่ชายทันที

 

 

 

 

 

 

“ไปนอนป่ะ ส่วนเรื่องยัยนั่นเดี๋ยวพี่จัดการเอง”กวินพูดตัดบทก่อนจะเข็นวีลแชร์ของแครอลเข้าไปใน

ห้องนอน เพราะไม่อยากฟังเสียงบ่นของน้องสาวตัวเองสักเท่าไหร่

 

 

 

 

 

 

 

“จ้า ฝันดีนะป๊อป บาย”จินนี่บอกลาคู่หมั้นหนุ่มแล้วเดินกลับห้องนอนเพื่อจะอาบน้ำ แต่ต้องร้องเมื่อ

ถูกใครพุ่งกระชากเธอเข้าไปในห้องนอนก่อนจะล๊อคห้องไว้แน่นหนา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปเดี๋ยวนี้นะกวิน”จินนี่ตกใจเมื่อรู้ว่าใครที่ดึงเธอเข้ามาในห้องนอนเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงก็รีบโร่เข้าไปหาป๊อปปี้เลยสินะ”กวินเยาะ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นห่างเค้าไม่ได้ เพราะป๊อปปี้คือคู่หมั้นของชั้น”จินนี่ไม่ยอมกวินอีกต่อไปรีบเชิดหน้าพูดทันที

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้น่ะแค่คู่หมั้นแต่ชั้นคือผัวเธอ และตอนนี้ชั้นคิดว่าชั้นควรจะลงโทษเมียไม่รักดีของชั้นที่กล้า

มากไปสนิทสนมกับชายอื่นแบบนี้”กวินพูดก่อนจะผลักร่างจินนี่ลงไปที่เตียงและขึ้นคร่อมก่อนจะบด

จูบจินนี่อย่างร้อนแรงและจัดการลงโทษหญิงสาวโดยที่จินนี่ไม่เต็มใจรับมันเลย

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนกลับไปทำงานของเขื่อนเถอะ ฟางอยู่ได้”ฟางหันไปบอกเขื่อนที่มานั่งเฝ้าเป็นบอดี้การ์ดให้

เธอทั้งวัน

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าถ้าเกิดฟางถูกพวกนั้นจับตัวไปอีกล่ะ ไม่ได้ๆ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าฟางเกรงใจเขื่อนนี่นา ต้องมายืนคุมฟางทำงานแบบนี้อ่ะ”ฟางได้แต่ยิ้มเจื่อนๆที่เขื่อนมาเฝ้า

เธอกับเควิน และ2หนุ่มก็แอบทำให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆของเธอแปลกใจเหมือนกันที่ฟางมีคนมา

เฝ้าแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าฟางเกรงใจเขื่อน เกรงใจเควิน งั้นพี่ก็ขออยู่ดูแลเราแทนฟางละกัน”ป๊อปปี้เดินออกมาจาก

มุมมืดแล้วพูดขึ้น ฟางตกใจเพราะป๊อปปี้มาในเสื้อแจ้กเก็ตแขนยาว สวมหมวกและแว่นตาดำมิดชิด

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ออกมาจากปราสาททำไมคะ เดี๋ยวทุกคนก็รู้หรอก”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่ห่วงเรานี่นา ดูท่าทางเราน่ะ ไม่ชอบใจที่เขื่อนกับเควินจะมาเฝ้าเราทำงานวันนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว พี่

เลยเอะใจแล้วตัดสินใจว่าจะมาเฝ้าเรา และก็จริงอย่างที่คิดไว้ว่าต้องงอแง”ป๊อปปี้พูดเพราะเขารู้นิสัย

ฟางดีว่าฟางไม่ชอบให้ใครมาตามจี้ และยิ่งเป็นคนที่ไม่สนิทแบบนี้แล้ว ฟางคงอึดอัดแย่

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ป๊อปจะมาเฝ้าฟางได้ไงคะ พี่น่ะโดนแดดมากๆพี่ก็อ่อนแอและเดี๋ยวคนอื่นๆก็จะรู้เข้า

หรอก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วง อยู่ในร่มไม่เป็นไรหรอก วันนี้ให้พี่อยู่กับเรานะๆๆๆ”ป๊อปปี้รีบอ้อนน้องสาวสุดรักอย่าง

ฟางทันที ฟางเมื่อถูกพี่ชายแวมไพร์ของเธออ้อนแล้วเข้ามาใกล้ก็ใจเต้นรัว

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่า พี่ปกป้องฟาง ฟางดูแลพี่ จะเอาอย่างงั้นก็ได้”ฟางตกลงยอมป๊อปปี้ในที่สุด

 

 

 

 

 

 

ขอโทษน้าที่อัพช้า เน็ตมันรวนอ่ะเลยมาอัพให้ช้าา

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา