พรหมรักลวงใจ

"จินนี่"เคนตะเข้าไปกอดเธอ
 
"คะ"จินนี่มองเขา
 
"ขอโทษนะ"เขาเอ่ยออกมา
 
"เรื่องอะไรคะ"จินนี่มอง
 
"ขอโทษที่ทำร้ายจิตใจ ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจมาตลอด"
 
"ฉันไม่เคยโกรธคุณเลยค่ะ คุณไม่ต้องขอโทษหรอก"จินนี่บอก
 
"ขอบคุณนะ"เคนตะหอมแก้มเธอ
 
"ค่ะ"จินนี่ยิ้มบางๆ
 
"เมียฉันเนี่ยน่ารักเสมอเลย"เคนตะพูด
 
"อ๊ะ....คุณเคน"จินนี่ตกใจเมื่อถูกสามีอุ้มขึ้น
 
"ว่าไง"เคนตะวางร่างเล็กบนเตียงแล้วถาม
 
"ฉันรักคุณนะคะ"จินนี่ยิ้มหวาน
 
"รักแค่ไหน"เคนตะถาม
 
"ที่สุดค่ะ"แล้วทั้งสองก็เริ่มบรรเลงเพลงรักกันสองคนอย่างมีความสุข
 
 
"คุณภาณุ....."ฟางฟื้นขึ้นมาเห็นชายหนุ่มนอนฟุบหลับอยู่ข้างๆก็รีบ
หลับตาทำเป็นหลับต่อ
 
"ฟาง"ป๊อปปี้รู้สึกเหมือนว่าฟางตื่นแล้ว แต่พอมองดูก็เห็นว่าร่างบางยัง
คงนอนนิ่ง
 
"เธอจะทรมานฉันไปถึงไหน"
 
"ฉันอยากแต่งงานกับเธอจะแย่อยู่แล้วนะ"ป๊อปปี้บอกแล้วกุมมือเธอแน่น
 
"......"ฟางทำเป็นว่าเพิ่งฟื้นขึ้นมา
 
"ฟาง เธอฟื้นแล้ว"ป๊อปปี้ดีใจมาก
 
"คุณเป็นใคร...แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน แล้วฉันเป็นใคร โอ๊ย...ปวดหัว"
ฟางรีบทำเป็นปวดหัว
 
"ฟาง เธอเป็นอะไร"ป๊อปปี้ห่วงเธอ
 
"ไม่รู้ ...ฉัน ไม่รู้"
 
"นอนพักก่อนไหม"เขาถาม
 
"คุณชื่ออะไรเหรอคะ"ฟางถามเขานิ่งๆ
 
"ภาณุไง คุณภาณุของเธอ"
 
"ภาณุไหน ฉันจำไม่ได้"เธอบอก
 
"อะไรนะ"ป๊อปปี้อึ้ง นี่มันอะไรกัน ทำไมฟางถึงจำเขาไม่ได้
 
"ขอโทษจริงๆนะคะ"ฟางพูด ป๊อปปี้มองหน้าเธออย่างไม่รู้จะทำยังไงให้
ความทรงจำคนรักกลับคืนมา
 
 
สงสารพี่ป๊อปดีไหมน้อ...ฮ่าๆ