พรหมรักลวงใจ

"จินนี่"เคนตะเข้าไปกอดเธอ

"คะ"จินนี่มองเขา

"ขอโทษนะ"เขาเอ่ยออกมา

"เรื่องอะไรคะ"จินนี่มอง

"ขอโทษที่ทำร้ายจิตใจ ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจมาตลอด"

"ฉันไม่เคยโกรธคุณเลยค่ะ คุณไม่ต้องขอโทษหรอก"จินนี่บอก

"ขอบคุณนะ"เคนตะหอมแก้มเธอ

"ค่ะ"จินนี่ยิ้มบางๆ

"เมียฉันเนี่ยน่ารักเสมอเลย"เคนตะพูด

"อ๊ะ....คุณเคน"จินนี่ตกใจเมื่อถูกสามีอุ้มขึ้น

"ว่าไง"เคนตะวางร่างเล็กบนเตียงแล้วถาม

"ฉันรักคุณนะคะ"จินนี่ยิ้มหวาน

"รักแค่ไหน"เคนตะถาม

"ที่สุดค่ะ"แล้วทั้งสองก็เริ่มบรรเลงเพลงรักกันสองคนอย่างมีความสุข

"คุณภาณุ....."ฟางฟื้นขึ้นมาเห็นชายหนุ่มนอนฟุบหลับอยู่ข้างๆก็รีบ

หลับตาทำเป็นหลับต่อ

"ฟาง"ป๊อปปี้รู้สึกเหมือนว่าฟางตื่นแล้ว แต่พอมองดูก็เห็นว่าร่างบางยัง

คงนอนนิ่ง

"เธอจะทรมานฉันไปถึงไหน"

"ฉันอยากแต่งงานกับเธอจะแย่อยู่แล้วนะ"ป๊อปปี้บอกแล้วกุมมือเธอแน่น

"......"ฟางทำเป็นว่าเพิ่งฟื้นขึ้นมา

"ฟาง เธอฟื้นแล้ว"ป๊อปปี้ดีใจมาก

"คุณเป็นใคร...แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน แล้วฉันเป็นใคร โอ๊ย...ปวดหัว"

ฟางรีบทำเป็นปวดหัว

"ฟาง เธอเป็นอะไร"ป๊อปปี้ห่วงเธอ

"ไม่รู้ ...ฉัน ไม่รู้"

"นอนพักก่อนไหม"เขาถาม

"คุณชื่ออะไรเหรอคะ"ฟางถามเขานิ่งๆ

"ภาณุไง คุณภาณุของเธอ"

"ภาณุไหน ฉันจำไม่ได้"เธอบอก

"อะไรนะ"ป๊อปปี้อึ้ง นี่มันอะไรกัน ทำไมฟางถึงจำเขาไม่ได้

"ขอโทษจริงๆนะคะ"ฟางพูด ป๊อปปี้มองหน้าเธออย่างไม่รู้จะทำยังไงให้

ความทรงจำคนรักกลับคืนมา

สงสารพี่ป๊อปดีไหมน้อ...ฮ่าๆ