My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ

9.4

เขียนโดย keang_sujittra

วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.22 น.

  20 session
  110 วิจารณ์
  38.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 18.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) Special Part [TK+KF+PF]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Kaew Part

ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะของไอ้ตุ๊ดปากมอม ไอ้บ้านี่มันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษบ้างเลยเหรอไงนะ ฉันมายืนอยู่ข้างหน้าแล้วมันยังไม่สนใจเลย แต่แก้วซะอย่างเรื่องอะไรจะถอย ฉันจัดการนั่งลงข้างๆหมอนั่นทันที ส่วนหมอนั่นน่ะเหรอ หันมามองหน้าฉันแวบนึงแล้วก็หันกลับไปมองกระดานต่อ ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยว่ามันจะมองอะไรนักหนา ทั้งๆที่มันก็มีแค่กระดานเปล่า!!!~ สงสัยจะมองให้ทะลุไปออกห้องข้างๆได้เลยล่ะมั้ง

 

“นี่ ฉันไม่มีหนังสืออ่ะ ขอดูด้วยดิ” ฉันแกล้งขอ ความจริงก็ขอไปงั้นแหละ ฉันเป็นนางฟ้าซะอย่างจะเสกมาเองก็ย่อมได้ แต่ฉันอยากแกล้งนายนี่อ่ะ เห็นหน้าแล้วหมั่นไส้

 

“เป็นนางฟ้าไม่ใช่เหรอ หนังสือแค่นี้คงไม่ใช่เรื่องนอกปัญญาเธอล่ะมั้ง ขนาดบัตรประชาชนกับบัตรนักศึกษาเธอยังหามาได้อย่างสบายๆ” เหอะ ฉันว่าความจริงฉันน่าจะเสกตะกร้อมาครอบปากนายนี่ตั้งแต่ตอนอยู่ที่บ้านเนอะ จะได้ไม่มาเที่ยวไล่กัดคนอื่นอย่างนี้ ว่าแต่... ไอ้หมอนี่มันรู้ได้ไงว่ะ

 

“ชิ หาเองก็ได้ ไม่ง้อนายหรอก” ฉันเชิดหน้าใส่หมอนั่น อารมณ์เสียอ่ะ ไอ้บ้านี่หน้าเหมือนตุ๊ดแล้วยังจะใจแคบอีก อ้อ ต้องแถมปากสุนัขไปด้วยจะได้ครบสูตร มิน่าล่ะถึงยังหาแฟนไม่ได้สักที

 

“นี่! ถ้าจะด่าก็ด่าออกมาเลย ไม่ต้องด่าในใจ เสียเวลา” กรี๊ดดด!!! ฉันอุตส่าห์คิดในใจแล้วนะ มันรู้ได้ไงว่ะคะ

 

“ด่าเดิ่งอะไร ไม่มี้ ใครจะไปกล้าด่านาย ออกจะเลิศเลอเพอร์เฟกต์ซะขนาดนั้น” ตรงไหน? ไอ้บ้านี่มันเพอร์เฟกต์ตรงไหน ใครก็ได้เอาน้ำยาบ้วนปากมาล้างปากฉันที รู้สึกว่าช่วงนี้ฉันจะโกหกบ่อยเกินไปละ ว่าแต่ไอ้ตุ๊ดนี่มันมีเวทย์เหรอไงว่ะ ทำไมอ่านความคิดฉันออกด้วยอ่ะ

 

“ฉันไม่มีเวทย์มนตร์หรอก แล้วก็ไม่ใช่พวกเดียวกับเธอด้วย” นั่น! มันรู้ความคิดฉันอีกล่ะ

 

“ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ นายรู้ได้ไงว่าฉันคิดแบบนั้น” เยี่ยม! ทำไมฉันต้องมานั่งให้ไอ้บ้านี่อ่านความคิดฉันด้วยว่ะ

 

“ไม่เคยมีใครเคยบอกเธอเหรอว่าตาเธอน่ะอ่านง่ายจะตายไป เธอคิดอะไรมันก็สื่อออกมาทางแววตาหมดนั่นแหละยัยทอม!” เจอประโยคนี้ของนายนั่นเข้าไปทำเอาฉันอึ้งเลย นี่ตาฉันอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเรอะ ไอ้บ้านี่แค่มองแวบเดียวถึงได้รู้หมดทั้งตับไตไส้พุงแบบนี้ ทำไมทุกคนใจร้ายกับฉันแบบนี้ คนสวยเซ็ง!!!!

Kaew End

.

.

.

.

.

Faye Part

“นั่งด้วยคนสินายเขื่อน” ฉันบอกนายเขื่อนเมื่อเดินมาถึงโต๊ะของนายนั่น คอยดูดิถ้านายนั่นไม่ยอมคนสวยจะงอลลลล

 

“ฮะ เธอจะนั่งกับฉันเหรอ” ดูมันถามสิ ฉันพูดกับนายคงอยากจะนั่งกับนายโทโมะมั้ง

 

“ก็ฉันพูดกับนาย จะให้ไปนั่งกับหมาที่ไหนล่ะ”

 

“เอ๊ะ! เธอนี่ ฉันอุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ” นายนั่นกระชากเสียง สงสัยคงจะเริ่มโมโหที่ฉันไปกวนอวัยวะเบื้องล่างของเขาเข้า ช่วยไม่ได้ก็นายเกิดมาน่ากวนนี่นา

 

“เธอยากนั่งตรงนี้ก็นั่งไป ตามสบาย อย่าหนีไปก่อนก็แล้วกัน”

 

“หนี? หนีทำไม นายไม่เห็นมีอะไรให้ฉันกลัวเลย”

 

“เธอรู้ได้ไงว่าฉันไม่น่ากลัว ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย”

 

“ก็ลองดูสิ ถ้านายทำฉันสาป เอาให้เป็นกบไปเลยไม่ใช่แค่เป็นใบ้เหมือนเมื่อเช้าหรอก ลองดูมั้ยล่ะ” ชิ! ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

 

“เอาสิ!” นั่นนนนน! ดูมันสิ ลอยหน้าลอยตาท้าฉันอยู่ได้ มันน่านักเชียว

 

“ได้ยินว่าถ้าถูกสาปให้เป็นกบต้องจุมพิตกับเจ้าหญิง แต่ฉันไม่มีเจ้าหญิง งั้นเอานางฟ้าแทนล่ะกัน เธอว่าดีมั้ยยัยนางฟ้าตัวแสบ” นายนั่นพูดแถมยังหันมามายักคิ้วให้ฉันอีก อ๊ากกกกก! ขอประมวลคำพูดแป๊ป นายนั่นบอกว่าถ้าถูกสาปให้เป็นกบต้องจูบกับเจ้าหญิง แต่ไม่มีเจ้าหญิงก็เลยจะจูบนางฟ้าแทน นางฟ้า! งั้นก็ฉันอ่ะดิ กรี๊ด!!! ไอ้กบโรคจิต >O<

 

“อี๋! ไอ้ทุเรศ ลามก ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม หน้าตาไม่ดีแล้วยังจิตใจสกปรกอีก”

 

“โห่ มาเป็นชุด อย่าอื่นไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้หน้าตาไม่ดีนี่เจ็บจี๊ดเลย เธอว่าใครยัยหัวหอม!

 

“ขนาดนายยังไม่รู้เลยแล้วฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ จริงมั้ย!” ฉันยิ้มให้นายนั่นอย่างกวนๆ เหอะ ได้กวนไอ้กบแล้วสบายใจจัง

 

“ฝากไว้ก่อนนะยัยตัวแสบ ฉันไม่จบแค่นี้แน่” นายนั่นชี้หน้าฉันพร้อมกับอาฆาต คิดว่าแค่นี้จะทำให้เฟย์เย่คนนี้กลัวเหรอไง คิดเร็วไปสิบชาติย่ะไอ้กบ!!!

Faye End

.

.

.

.

.

Fang Part

“ใครอนุญาตให้เธอนั่งตรงนี้!” ไอ้หมีหันมามองฉันตาเขียวปัดทันที่ที่ฉันหย่อนก้นอันสวยงามของฉันลงบนเก้าอี้ข้างๆนายนั่น แต่มีเหรอที่คนอย่างฟางจะกลัว เหอะ ก็ฉันเป็นนางฟ้านี่ เรื่องอะไรจะไปกลัวมนุษย์ล่ะ

 

“ฉันอนุญาตตัวเอง แล้วอีกอย่างที่ตรงนี้มันก็ว่างอยู่ ทำไมฉันจะนั่งไม่ได้” ฉันตอกกลับไป ดูเหมือนหมอนั่นจะนิ่งไปสามวิ ก่อนจะกัดคนสวยอย่างฉันต่อ -O-

 

“แต่ที่ตรงนี้ห้ามคนนั่ง เธอไม่รู้เหรอไง” ถ้าไม่จำเป็นฉันก็ไม่นั่งหรอกย่ะ เสียรัศมีนางฟ้าอย่างฉันหมด!!!

 

“อ้าวเหรอ โทษทีนะฉันไม่รู้” ฉันจีบปากจีบคอบอกเขา ฟังๆแล้วเริ่มจะหมั่นไส้ตัวเองขึ้นมายังไงก็ไม่รู้สิ -_-;

 

“ตอนนี้รู้แล้ว เธอก็ไปซะสิ” เหอะ ไล่กันจัง คอยดูนะฉันจะทำให้นายแทบดิ้นตายเลยคอยดู

 

“ไม่อ่ะ” ฉันปฏิเสธ แอบเห็นหมอนั่นทำหน้าเหวอด้วยล่ะ สะใจชะมัด “ก็นายบอกเองหนิว่าห้ามคนนั่ง แต่พอดีว่าฉันไม่ได้เป็นคนธรรมดาอ่ะนะ เพราะว่าฉันเป็นนางฟ้า!!!

 

“หึ! แม่มดต่างหาก นางฟ้าที่ไหนจะเที่ยวเดินสาปคนเล่นกัน ฉันไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าใครเลือกเธอไปเป็นนางฟ้า เตี้ยก็เตี้ย หน้าตาก็งั้นๆ แถมยังหัวฟูอีก” คราวนี้ฉันถึงกับเหวอ ไม่ใช่สิ! ฉันอึ้งเลยต่างหาก ไอ้บ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันเนี่ย!!!

 

“นายหล่อตายแหละไอ้หมี หน้าก็แบน หูก็ลีบ ตาก็ตี๋ แถมปากยังเสียอีก” ฉันตอกกลับไปบ้าง แต่ดูเหมือนไอ้หมีมันจะไม่สะทกสะท้านเลยแฮะ สงสัยจะยังแรงไม่พอ

 

“ปากเธอก็ไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่หรอกมั้ง เป็นนางฟ้าแท้ๆแต่พูดจาไม่เข้าหูเอาซะเลย หันพูดให้มันดีๆบ้างดิ เผื่อฉันจะมองว่าเธอเป็นนางฟ้าขึ้นมาบ้าง” ไอ้หมอนี่ ปากเสียไม่เลิกแฮะ

 

“โทษทีนะ พอดีว่านางฟ้าอย่างฉันเนี่ยเลือกได้ว่าจะพูดดีๆกับใคร ส่วนคนที่ปากเสีย ชอบว่าคนอื่นไปวันๆเนี่ย อาจจะสาปให้กลายเป็นใบ้ชั่วคราวเผื่อจะดีขึ้นบ้าง นายอยากลองอีกครั้งมั้ยล่ะ!” ฉันว่ากลับ นายนั่นถึงกับกัดฟันกรอดเลยล่ะ เห็นแล้วสะใจชะมัด ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร!!

 

“นั่นไง เธอมันแม่มดในคราบนางฟ้าชัดๆ ยัยหัวฟู!!” ตึ่ง! เสียงเส้นประสาทฉันขาด ฉันเริ่มจะทนกับความกวนของนายนี่ไม่ไหวแล้วนะ คำก็ฟู สองคำก็ฟู หัวฉันฟูแล้วมันไปหนักร่างกายส่วนไหนของนายฟ๊ะ!

 

“มันจะมากไปแล้วนะไอ้หมี นายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันแบบนั้น หา!!!” ฉันลุกขึ้นจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ถ้าประสาทสัมผัสเขาไม่ตายด้าน ฉันว่าเขาน่าจะรู้นะว่าฉันกำลังโกรธ แต่ไอ้บ้านี่! ไอ้บ้านี่!! ไอ้บ้านี่มันยิ้มอ่ะ!!! ฉันกำลังโกรธนายอยู่นะเฟ้ย ช่วยทำหน้าให้มันสมกับที่ฉันโกรธหน่อยจะได้มั้ยยยยยยย

 

“ธนันต์ธรญ์ มีปัญหาอะไรรึเปล่า” แล้วฉันก็รู้เหตุผลว่าทำไมไอ้หมีมันถึงนั่งยิ้มเป็นคนบ้า สงสัยเมื่อกี้ฉันจะลืมตัวส่งเสียงดัง(มากกกกก)ไปหน่อย ดูดิตอนนี้ทุกคนในห้องหันมาจ้องฉันกันหมดเลย ฉันรู้นะว่าฉันสวย แต่คนสวยก็อายเป็นนะเฟ้ย จ้องกันอยู่ได้ เพราะไอ้หมีบ้านั่นคนเดียวเลย

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ขอโทษนะคะที่สงเสียงดังไปหน่อย” ฉันหันไปพูดกับอาจารย์ ก่อนจะหันมาทำตาเขียวปั๊ดใส่ไอ้หมีที่นั่งทำหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนอยู่ข้างๆ ฝากไว้ก่อนเหอะ มีโอกาสเมื่อไหร่นายเจอดีแน่!!!

Fang End

.

.

.

.

.

ฮูเล มาแล้วจ้ามาแล้ว มาอัพให้อีกตอนแล้ว สามคู่สามรส ชอบคู่ไหน อยากให้เพิ่มบทคู่ไหนบอกได้นะคะ คือตอนนี้แต่งเองเริ่มงงเองล่ะ รู้สึกว่าตอนหน้าจะมีมารผจญ อยากรู้ว่าเป็นใคร เจอกันตอนต่อไปค้าาาาาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา