My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ

พักเที่ยง

“ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน ไปกินข้าว” โทโมะเอ่ยบอกน้องชายทั้งสองก่อนจะเดินนำออกไป

“ครับๆ รีบจริงเลยพี่โมะเนี่ย ไปกันเหอะพี่ป๊อป”

“อืม” ป๊อปปี้รับคำสั้นๆก่อนจะเดินออกไปอีกคน ฟางทำท่าจะตามแต่โดนเฟย์ดึงไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวสิพี่ฟาง พี่จะไปไหนน่ะ”

“อ้าว ก็ตามไอ้สามคนนั่นไปไง” ฟางพูด

“แล้วเราไม่ไปกินข้าวกันเหรอ”

“จะบ้าเหรอไงยัยเฟย์ พวกเราน่ะอิ่มทิพย์ย่ะอิ่มทิพย์” แก้วพูด

“เออ จริงด้วย แหะๆ ลืมอ่ะ โทษที” เฟย์ยิ้มแห้งๆ

“ป่ะ ไปกันเหอะ ไอ้สามตัวนั่นเดินเร็วยังกับไปตามควาย เดี๋ยวตามไม่ทัน” ฟางพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป แต่มีเสียงหนึ่งเรียกขึ้นซะก่อน

“เดี๋ยว! ยัยเด็กใหม่สามคนนั่นน่ะ หยุดก่อน”

“มีอะไรกับพวกเราเหรอ” ฟางหันไปถามอย่างสงสัย แม้จะไม่ค่อยปลื้มกับน้ำเสียงที่อีกฝ่ายเรียกเธอนัก ตอนนี้ด้านหน้าของเธอมีหญิงสาวที่เรียกได้ว่าสวยใช่เล่นยืนอยู่สามคน

“พวกเธอกล้าดียังไงไปนั่งข้างพวก The Prince น่ะ รู้รึเปล่าว่าพวกเขาไม่ชอบ” คนที่ดูท่าแล้วจะเป็นหัวโจกพูดขึ้นอย่างหาเรื่อง

“ใช่ แล้วที่สำคัญพวกเราก็ไม่ชอบด้วย” ผู้หญิงอีกคนหนึ่งเสริมขึ้นด้วยท่าทีไม่ต่างกัน ส่วนอีกคนน่ะเหรอ ดูเหมือนก็อยากจะห้ามอยู่หรอก แต่สงสัยจะไม่กล้า

“มันเป็นสิทธิ์ของฉันไม่ใช่เหรอที่จะนั่งตรงไหน ฉันก็แค่เห็นว่าที่นั่งตรงนั้นมันว่างฉันก็เลยนั่ง” ฟางว่า

“อีกอย่าง เธอไม่ใช่สามคนนั้นแล้วจะรู้ได้ไงว่าเขาชอบหรือไม่ชอบ” แก้วพูดบ้าง

“ใช่ แล้วฉันก็ไม่สนพวกเธอด้วย เพราะถึงยังไงฉันก็นะนั่ง” เฟย์ตอกกลับเป็นคนสุดท้ายอย่างสะใจ

“กรี๊ดดดด ยัยบ้า อยากถูกตบมากนักรึไง” หวายง้างมือเตรียมตบทันที สามสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่กลัว

“ก็ลองดูสิ ถ้าเธอตบฉันต่อย เอาสิ!” แก้วเอ่ยท้าอย่างไม่กลัว

“ยัยหวาย ใจเย็น” แจมเอ่ยห้ามเพื่อน

“ใช่ อย่ามีเรื่องกันเลยนะ ฉันขอร้อง” จินนี่ห้ามขึ้นอีกคน เลยโดนเพื่อนมองอย่างโกรธๆ

“เงียบไปเลยนะเธอจินนี่ ถ้าไม่ช่วยก็เงียบปากของเธอไปเลย” หวายว่า ก่อนจะหันมาหาสามสาว

“คิดจะยั่วโมโหฉันเหรอไงหะ ยัยทอมบ้า!!” หวายว่าใส่หน้าแก้ว

“เธอน่ะสิบ้า อยู่ดีๆก็มากรี๊ดๆ อ้อ แล้วเพื่อนฉันก็ไม่ใช่ทอมด้วย” ฟางแก้ตัวให้เพื่อนทันที

“ใช่! แล้วก็อย่าแม้แต่จะคิดนะว่าจะทำอะไรพวกฉัน เพราะพวกฉันเอาคืนแน่ ไม่เชื่อลองดู” เฟย์ขู่

“กรี๊ดดดด ยัยพวกบ้า ฝากไว้ก่อนเหอะ ฉันไม่จบแค่นี้แน่” หวายร้องกรี๊ดส่งท้ายก่อนจะโดนจินนี่ลากออกไป

“ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่าจะมีผู้หญิงที่บ้าไอ้สามคนนั่นขนาดนั้นน่ะ” แก้วพูดขณะมองตามหวายที่โดนเพื่อนทั้งสองลากไป

“นั่นสิ แล้วนี่เราไม่ตามสามคนนั่นไปแล้วเหรอพี่ฟาง” เฟย์หันมาถามพี่สาว

“ไม่ต้องแล้วล่ะ ถึงตามไปก็ไม่ทันอยู่ดี เป็นเพราะยัยสามคนนั่นแท้ๆเลย” ฟางว่าอย่างหงุดหงิด

“จริงสิ แล้วยัยพวกสามคนเมื่อกี้จะใช่เนื้อคู่ของสามคนนั่นรึเปล่าอ่ะแก้ว”

“ไม่ใช่หรอก!” ฟางโพล่งออกมา ทำเอาทั้งเพื่อนและน้องสาวหันมามองด้วยความแปลกใจ

“พี่ฟางรู้ได้ไงอ่ะ พี่ไม่ได้มีพลังความรักเหมือนยัยแก้วซะหน่อย” เฟย์ถามพี่สาวอย่างสงสัย

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ อยู่ๆมันก็พูดออกมาเอง” ฟางพูดอย่างสงสัยกับอาการตัวเองเหมือนกัน

“แต่ถึงยังไงสามคนนั่นก็ไม่ใช่เนื้อคู่ของพวกนั้นหรอก” แก้วพูด

“ทำไมอ่ะ หรือว่าเธอไม่เห็นด้ายแดงเหรอแก้ว” เฟย์เอ่ยถาม เพราะด้ายแดงเป็นสัญลักษณ์ของคนที่เป็นเนื้อคู่กัน ซึ่งมีเพียงชาวสวรรค์ที่มีพลังความรักเท่านั้นที่จะมองเห็นได้

“ของไอ้สามพี่น้องนั่นน่ะยังไม่เห็นเพราะไม่ได้ดู ส่วนของยัยสามคนเมื่อกี้น่ะเห็น” แก้วตอบ

“แล้วเธอรู้ได้ไงว่าไม่ใช่เนื้อคู่ของไอ้บ้าสามพี่น้องนั่น” ฟางถามบ้าง

“ก็ถ้าคนที่เป็นเนื้อคู่กัน อยู่ใกล้ๆกันด้ายแดงมันก็ต้องเรืองแสงสิ แต่ของยัยสามคนเมื่อกี้ฉันไม่เห็นว่ามันจะเรืองแสงเลย แต่ว่า...”

“แต่ว่าอะไรอ่ะแก้ว มีอะไรเหรอ” เฟย์เอ่ยถามเพื่อนอย่างสงสัย

“คือ... เปล่า ไม่มีอะไรหรอก”

“อย่าโกหกพวกเราเลยนะแก้ว บอกมาเถอะ” ฟางพูด

“เอาไว้ถ้าฉันมั่นใจเมื่อไหร่ค่อยบอกล่ะกันนะ เฟย์ ฟาง”

“ก็ได้ๆ” สองพี่น้องจำต้องพยักหน้า แม้จะอยากรู้มากก็ตามที

“ขอบใจมากนะ” พูดจบแก้วก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างกังวล เธอไม่ได้อยากจะปิดบังเพื่อนทั้งสอง แต่ตอนนี้เธอไม่รู้จะบอกเรื่องนี้กับทั้งสองคนยังไงดีจริงๆ

.

.

.

.

.

ว้าวๆๆ ตัวร้ายเริ่มออกล่ะ มารผจญแรงพอมั้ยจ๊ะ แอบบอกนิดหนึ่งว่านี่ไม่ใช่ร้ายที่สุดจ้า นี่แค่จิ๊บๆ น้ำจิ้มๆ ต้องคอยดูกันต่อไปว่าคนที่ร้ายที่สุดคือใคร แล้วเรื่องที่แก้วแอบกังวลจะเป็นเรื่องอะไรกันน้า เจอกันตอนต่อไปค่ะ