My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ

 

นอกห้อง
เขื่อนเปิดประตูห้องพร้อมกับโผล่หัวออกมาเหลียวซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าพี่ชายทั้งสองยังไม่ตื่นก็โล่งอก
 
“เฮ้อ ทางสะดวก” เขื่อนพูดพร้อมกับถอนหายใจ
 
“นี่! จะยืนถอนหายใจอยู่อีกนานมั้ย จะออกก็ออกไปสิ ยืนอยู่ทำไม” เฟย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยเสียงที่ไม่เบานัก ทำเอาเขื่อนถึงกับสะดุ้ง
 
“เฮ้ย! อย่างสงเสียงดังสิ เดี๋ยวพี่ฉันตื่น” เขื่อนหันไปดุหญิงสาวเบาๆ
 
“โห่ โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะกลัวพี่ชายอยู่อีกเหรอ” เฟย์พูดเสียงเยาะ ทำเอาเขื่อนถึงกับหน้าตึง
 
“หรือว่าเธอไม่กลัวพี่สาวเธอล่ะ” เขื่อนย้อนถามบ้าง
 
“กลัวสิ”
 
“นั่นไง! เห็นมั้ยเธอก็เหมือนกันนั่นแหละ มานี่เลย แล้วก็ไม่ต้องส่งเสียงดังอีกล่ะ” เขื่อนพูดดักคอก่อนจะลากหญิงสาวไปที่บันได แต่....
 
“ไอ้เขื่อน นั่นแกจะไปไหนน่ะ” เสียงที่ดังขึ้นทำเอาเขื่อนถึงกับสะดุ้งและหันไปมองต้นเสียงทันที
 
“เอ่อ พี่ป๊อป พี่ตื่นแล้วเหรอ” เขื่อนเอ่ยถามพี่ชายเสียงอ่อย พร้อมกับส่งยิ้มแหยๆให้
 
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้ายังไม่ตื่นฉันจะมายืนคุยกับแกได้ไง” ป๊อปปี้ย้อน
 
“แล้วทีนี้แกจะบอกฉันได้รึยังว่าแกจะไปไหนแต่เช้า แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร หรือว่าเดี๋ยวนี้แกบังอาจพาผู้หญิงเข้ามานอนถึงในบ้านเลยงั้นเหรอ” ป๊อปปี้ร่ายยาว ทำเอาเขื่อนถึงกับเหวอ
 
“เดี๋ยว พี่ป๊อป ใจเย็นก่อนพี่ ทีละคำถาม” เขื่อนรีบเบรกพี่ชายก่อนที่จะถูกโวยไปมากกว่านี้
 
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ คือว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาในห้องผมได้ไงก็ไม่รู้ แถมยังคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้าอีก ผมก็เลยคิดว่าเขาอาจจะกระทบกระเทือนทางสมอง เลยว่าจะพาไปตรวจซะหน่อย” เขื่อนอธิบาย
 
“คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้าเหรอ” ป๊อปปี้ทวนคำแล้วนึกถึงหญิงสาวที่อยู่ในห้องตนขึ้นมา
 
“รอแป๊ปนะไอ้เขื่อน” ป๊อปปี้หันไปบอกน้องชายก่อนที่ตัวเองจะหายเข้าไปในห้องแล้วลากฟางออกมา
 
“โอ้ย! นี่นายจะลากฉันทำไมเนี่ย ฉันเดินเองได้” ฟางโวยวายพร้อมกับสะบัดแขนที่ชายหนุ่มกุมไว้จนหลุด
 
“นี่! เงยหน้าขึ้นมาดูสิว่ายัยนี่เป็นพรรคพวกของเธอรึเปล่า”  ป๊อปปี้แขวะ ฟางจึงหันไปดูและพบว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยน้องสาวตัวแสบของเธอเอง
 
“ยัยเฟย์...” สองพี่น้องวิ่งมากอดกันทันที
 
“พี่ฟาง! พี่ฟางช่วยเฟย์ด้วย ไอ้หมอนี่มันคิดว่าเฟย์เป็นคนบ้าอ่ะ” เฟย์ร้องโวยวายพร้อมกับชี้ไปที่เขื่อน
 
“ไอ้บ้านี่ก็คิดว่าพี่เป็นขโมยเหมือนกัน” ฟางชี้ไปที่ป๊อปปี้
 
“นี่เธอสองคนเป็นพี่น้องกันเหรอ” ป๊อปปี้ถามขึ้นอย่างแปลกใจ
 
“ถามได้ หน้าอย่างนี้คงจะเป็นแม่ลูกกันมั้ง” ฟางตอบอย่างกวนๆ ป๊อปปี้ถึงกับหน้าตึง
 
“เอ๊ะ! เธอนี่ ฉันถามดีๆ เดี๋ยวก็จับส่งตำรวจซะเลย” ป๊อปปี้ขู่ แต่สองพี่น้องไม่ได้สนใจ
 
“พี่ฟาง แล้วยัยแก้วล่ะ” เฟย์เอ่ยถามพี่สาวเมื่อนึกขึ้นได้
 
“นั่นสิ นี่นายสองคน ห้องนั้นน่ะเป็นห้องพี่ชายนายใช่มั้ย” ฟางหันมาถามสองหนุ่มที่ยืนหน้าเหวออยู่ใกล้ พร้อมกับชี้มือไปยังห้องของโทโมะ
 
“เธอรู้ได้อ่ะ” เขื่อนถามอย่างแปลกใจ
 
“เอาเป็นว่าฉันรู้แล้วกันนา ไปเปิดประตูให้หน่อยสิ” ฟางเอ่ยบอก
 
“ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจปลุกเดี๋ยวโดนเตะ” เขื่อนพูดพร้อมกับส่ายหน้าประมาณว่าไม่เอาเด็ดขาด
 
“นานะ ฉันรับรองว่าพี่ชายนายตื่นแล้วแน่นอน” เฟย์อ้อนอีกแรง แต่เขื่อนก็ยังส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียว จนฟางเริ่มโมโห
 
“ช้าจริง ฉันไปเปิดเองก็ได้” ฟางพูดพร้อมกับเดินไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร ประตูห้องก็เปิดออกซะก่อน พร้อมกับร่างของโทโมะที่เดินออกมาจากห้อง แต่แล้วก็ต้องชะงัก ยืนจ้องหน้าฟางเขม็ง
 
“เธอเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง” โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย ก่อนจะหันไปหาน้องชาย “ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน อธิบายดิ๊”
 
“เอ่อ คือว่า พวกผมก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะพี่โมะ ไม่รู้เข้ามาได้ไง พอตื่นขึ้นมาก็เห็นอยู่ในห้องแล้ว แถมยังเพ้อว่าตัวเองเป็นนางฟ้าด้วยนะพี่” เขื่อนพูด ป๊อปปี้รีบเสริมทันที
 
“ใช่ เห็นไอ้เขื่อนบอกว่าจะพาไปเช็คสมอง เลยว่าจะฝากยัยนี่ไปส่งตำรวจด้วย” ป๊อปปี้ชี้ไปที่ฟาง หญิงสาวหันมามองตาเขียวปัด
 
“งั้นดีเลยไอ้เขื่อน เดี๋ยวฉันฝากยัยนี่ไปโรงบาลบ้าด้วย ท่าทางจะอาการหนักใช่ย่อยเหมือนกัน” โทโมะพูดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้อง “อ้าวเฮ้ย! หายไปไหนแล้วว่ะ” ชายหนุ่มอุทานอย่างแปลกใจปนงง เมื่อเข้าไปในห้องแล้วไม่เจอหญิงสาวอยู่ในนั้น
 
“เฮ้ย!!!” เสียงของน้องชายทั้งสองที่ดังอยู่ด้านนอกทำให้โทโมะรีบออกมาดู
 
“มีอะไรกันน่ะ เฮ้ย! เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย”  ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจไม่ต่างไปจากน้องชาย เพราะหญิงสาวที่เขาตามหาอยู่ออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
 
“เฟย์ ฟาง” แก้วส่งเสียงเรียกเพื่อนจากทางด้านหลัง สองสาวหันไปมอง
 
“แก้ว!” เมื่อเห็นว่าเป็นใครสองพี่น้องจึงรีบวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนสาวไว้ทันที
 
“เป็นไงบ้างอ่ะแก้ว” ฟางเอ่ยถามเพื่อนหลังจากผละออกจากอ้อมแขนของอีกฝ่าย
 
“ไม่เป็นไรหรอก แต่เกือบโดนไอ้ตุ๊ดนั่นจับส่งโรงบาลบ้าซะแล้วล่ะ” แก้วเอ่ยบอกเพื่อนพร้อมกับมองไปทางโทโมะที่ยังยืนอึ้งไม่หาย
 
“ใช่ ฉันก็เกือบโดนไอ้หมีนั่นจับส่งตำรวจเหมือนกัน” ฟางว่า
 
“ส่วนฉันก็เกือบโดนไอ้กบนั่นจับไปเช็คสมองด้วย” สองพี่น้องรุมกันฟ้องแก้ว ทำให้สามหนุ่มที่ยืนฟังบทสนทนาของทั้งสามอยู่ถึงกับอึ้ง
 
“ไอ้ตุ๊ด...”
 
“ไอ้หมี...”
 
“ไอ้กบ...” สามพี่น้องหันมามองหน้ากัน ก่อนจะหันไปจ้องสามสาวเขม็ง
 
“นี่เธอว่าฉันงั้นเหรอ!!!” สามหนุ่มตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
.
.
.
.
.
พระเอกของเรามีฉายาด้วยแฮะ แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวตอนหน้ามาเจอกับฉายานางเอกกัน แอบบอกนิด ใครอยากเห็นพระเอกเป็นใบ้ต้องรอตอนหน้า เจอกันตอนต่อไปค้าาาาาาาาา