My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ
เขียนโดย 
keang_sujittra
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.22 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 18.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) เรื่องที่ค้างคาใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าวันต่อมา
“เป็นไรว่ะไอ้เขื่อน นั่งเหม่อแต่เช้าเชียว” โทโมะเอ่ยถามเมื่อเห็นน้องชายดูเหม่อๆ
“เปล่าหรอกพี่โมะ แค่คิดว่ายัยสามคนนั่นไปไหน ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานล่ะ” เขื่อนตอบ โทโมะส่ายหน้ากับความคิดน้องชาย ก่อนจะเดินเข้าครัวไป
“หนีกลับสวรรค์ไปแล้วมั้ง สงสัยความอดทนจะน้อยไปหน่อย” ป๊อปปี้พูดแทกเสียงเยาะ
“บ่นแต่เช้าเลยนะไอ้หมี ไม่ได้กินน้ำผึ้งมาเหรอไง” ฟางที่มาทันได้ยินประโยคเด็กพอดีพูดขึ้น
“เฮ้ย!! ยัยฟู มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“มาทันได้ยินนายพูดก็แล้วกัน” ฟางว่า
“แล้วนี่เมื่อวานพวกเธอไปไหนมา หรือว่าเป็นนางฟ้าแล้วอยู่นิ่งๆไม่ได้” เขื่อนพูดขึ้นบ้าง
“พูดมาก เดี๋ยวแม่เอาเท้ายัดปากซะเลยดีมั้ยเนี่ย พวกเราไปสวรรค์มาต่างหาก” เฟย์แอบกัดเล็กๆ
“แล้วจะกลับมาทำไมอีกล่ะ” ป๊อปปี้พูดแทรกขึ้นมาอีก
“คิดว่าฉันอยากกลับมานักรึไงล่ะไอ้หมี” ฟางหันมาเหวี่ยงใส่ชายหนุ่มทันที
“เงียบไปเลยนะยัยฟู ฉันไม่ได้ง้อเธอสักหน่อย” ป๊อปปี้ว่า
“นี่ไอ้ป๊อปไอ้เขื่อน เงียบๆหน่อยได้มั้ยว่ะ จะกินมั้ยข้าวน่ะ” โทโมะตะโกนออกมาจากในครัว ป๊อปปี้กับเขื่อนหุบปากฉับทันที
“เธอก็ด้วยเฟย์ฟาง จะยั่วโมโหสองคนนี้ไปถึงไหน อยู่เงียบๆบ้างดิ” แก้วพูดบ้าง สองพี่น้องถึงกับหน้ามุ่ย
“เป็นเพราะนายคนเดียวเลยไอ้หมี ทำให้ฉันถูกด่าเลย” ฟางหันมาโทษป๊อปปี้
“ฉันก็โดนเหมือนกันไม่เห็นเหรอไงล่ะ ยัยฟู!” ป๊อปปี้สวนกลับทันที
“นี่!!!” คราวนี้ทั้งโทโมะและแก้วต่างประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน ทำเอาทั้งสี่ถึงกับสะดุ้ง
“ครับๆ คุณพี่ชาย พวกผมจะไม่ส่งเสียงดังแล้วครับ” เขื่อนตะโกนบอกพี่ชาย
“มีอะไรเหรอแก้ว” เฟย์เอ่ยถามเพื่อนอย่างสงสัย เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่จ้องสองหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาเขม็ง
“นี่ป๊อปปี้ เขื่อน ขอดูมือหน่อยสิ” แก้วเอ่ยบอกขณะเดินเข้าไปใกล้
“ดูอะไร ดูทำไมอ่ะ” เขื่อนถามอย่างสงสัยแต่ก็ส่งมือให้โดยดี
“เหอะนา นายด้วยป๊อปปี้”
“ฉันไม่ใช่หมานะจะได้มาขอมือน่ะ” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับยื่นมือให้ แก้วจับมือทั้งสองไว้พร้อมกับเพ่งมองอย่างใช้สมาธิ สักพักหญิงสาวก็ถึงกับสะดุ้ง
“แก้ว! เป็นอะไรรึเปล่า เหงื่อแตกซิกเลย” ฟางรีบเข้าไปประคองเพื่อนรักไว้อย่างเป็นห่วง
“ปะ เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่....มึนหัวนิดหน่อยน่ะ” พูดพลางหลบสายตาเพื่อนที่จ้องมาอย่างจับผิด
“ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน กินข้าว” เสียงโทโมะที่ดังมาจากโต๊ะอาหารแทรกขึ้น
“ครับๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” เขื่อนตะโกนตอบพี่ชาย ก่อนจะหันมาพูดกับสามสาว “พวกเธอก็ไปกินด้วยกันสิ”
“ไม่เป็นไรหรอก คือว่าพวกเราอิ่มทิพย์น่ะ” เฟย์เอ่ยบอก เขื่อนพยักหน้ารับรู้
“อืม อ้าวเฮ้ยพี่ป๊อป โห่ไปไม่รอกันเลย” เขื่อนบ่นเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินนำไปก่อนแล้ว ก่อนจะเดินตามพี่ชายไปที่โต๊ะอาหาร
“แก้ว บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเมื่อกี้เธอเป็นอะไร” ฟางหันมาคาดคั้นเพื่อนต่อ
“ก็บอกว่าเปล่าไง ไม่มีอะไรหรอก” แก้วว่า ก่อนจะเมินหน้าหนีไปทางอื่น
“โกหก พวกเราเป็นเพื่อนเธอนะแก้ว ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ มีอะไรก็บอกมาเถอะ เก็บไว้คนเดียวมันน่าอึดอัดนะ” เฟย์พูด แก้วหันมามองหน้าเพื่อนทั้งสองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะพูด
“ก็ได้ๆ พวกเธอจำเรื่องที่ฉันบอกว่ายัยสามคนเมื่อวานไม่ใช่เนื้อคู่ของไอ้พวกนี้ได้รึเปล่า”
“อืม จำได้สิ” สองพี่น้องพยักหน้า “ทำไมเหรอ”
“ฉันไม่เห็นด้ายแดงของสามคนนั่นก็จริง แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรแก้ว” ฟางถามอย่างสงสัย
“ด้ายแดงของพวกเธอสองคนน่ะ มัน...”
“มันทำไมแก้ว บอกมาเร็วๆสิ” เฟย์เร่ง แก้วมองหน้าเพื่อนอย่างลำบากใจ
“มันเรืองแสง!” แก้วโพล่งออกมา ทำเอาสองพี่น้องถึงกับอึ้ง หันมามองหน้ากันทันที
“มะ หมายความว่าไงอ่ะแก้ว ตอนนี้เราอยู่บนโลกมนุษย์นะ ทำไมมันถึงเรืองแสงได้ล่ะ” ฟางพูดทั้งที่ยังอึ้งไม่หาย
“ฉันก็ไม่รู้ ความจริงตอนแรกฉันก็ไม่ได้สังเกตหรอก แต่ตอนที่ยัยสามคนนั่นเข้ามานั่นแหละฉันถึงได้เห็น”
“หมายความว่าด้ายแดงของเราเรืองแสงตั้งแต่อยู่มหาลัยแล้วงั้นเหรอ” เฟย์ถาม แก้วพยักหน้า
“แต่ว่าเธอเคยบอกพวกเราไม่ใช่เหรอ ว่าด้ายแดงจะปรากฏก็ต่อเมื่อคนทั้งสองอยู่ในพิภพเดียวกัน แล้วทำไมมันถึงเรืองแสงตอนอยู่โลกมนุษย์ล่ะ” ฟางพูด
“หรือว่าตอนอยู่มหาลัยจะมีชาวสวรรค์มาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ” เฟย์ออกความเห็น แต่แก้วส่ายหน้า
“ไม่ใช่หรอกเฟย์ มันคงไม่ใช่แบบนั้น”
“ทำไมล่ะแก้ว” ฟางถามอย่างสงสัย
“มันอาจจะเป็นอย่างที่เธอว่าได้ถ้าเกิดด้ายแดงของพวกเธอเรืองแสงเฉพาะตอนอยู่มหาลัย”
“หมายความว่าไง?” เฟย์ถาม แก้วเงียบ
“แก้ว!” ฟางเรียกซ้ำอย่างร้อนรน แก้วกัดริมฝีปากตัวเองก่อนจะบอก
“ตอนนี้... ด้ายแดงของพวกเธอ... ก็กำลังเรืองแสงอยู่” ทันทีที่แก้วพูดจบ สองพี่น้องต่างก็อ้าปากค้างด้วยความอึ้ง
“กะ แก้ว มันคง... ไม่ใช่อย่างที่พวกเราคิดใช่มั้ย ใช่มั้ยแก้ว” ฟางเขย่าแขนเพื่อนพร้อมกับถาม จนเฟย์ต้องเข้ามาห้าม
“ใจเย็นก่อนพี่ฟาง ฟังยัยแก้วอธิบายก่อนสิ” แก้วถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะพูดโดยไม่สบตาเพื่อน
“ด้ายแดงของนายเขื่อนกับป๊อปปี้... ก็เรืองแสงเหมือนกัน!”
“อะไรนะ!!!”
.
.
.
.
.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
