รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

Fang part

“ร้ายจังเลยนะ ป๊อป” ฉันเดินเข้ามาหาเขาแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหู

“ตอนนั้นคุณบอกผมว่าให้หาอะไรที่มันดึงดูดหน่อยไม่ใช่เหรอจูบนั่นน่ะเป็นแค่กลลวงเองนะครับฟาง คุณยังไม่รู้จักผมดีเลยนะครับ” เขากระซิบกลับโดยเน้นที่ประโยคสุดท้ายเหมือนจะบอกว่า ฉันควรรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้

“หึหึ แล้วพวกคุณจะไม่แนะนำตัวให้ฉันรู้จักหน่อยเหรอค่ะ” ฉันพูดแล้วปรายตาไปมองเพื่อนๆของเขา

“สวัสดีครับผมเขื่อนครับ เอ่อคุณ???” หนุ่มหน้ากวนแนะนำตัวขึ้น

“ฟางค่ะ ฉันชื่อฟาง ^_^” ฉันตอบพร้องส่งยิ้มหวาน

“ผมเคนตะครับ” หนุ่มที่เดินไปชนกับพิมนั่นเอง

“ผมจองเบครับ” หนุ่มใส่แว่นพูดขึ้น

“ผมชื่อ โทโมะ ครับยินดีที่ได้รู้จักครับคุณฟาง” ผู้ชายหน้าหวานที่ชื่อโทโมะยื่นมือมาจะเชคแฮนด์กับกับพร้อมส่งสายตากรุ่มกริ่มมาให้ ฉันยื่นมือไปจับมือกับเขา

“เฮ้ยๆ ไอ้โมะ นานไปล่ะ ปล่อยได้ล่ะ” ป๊อปปี้แย้งขึ้นแล้วแยกมือฉันกับโทโมะออก

“ทุกคนค่ะ ฉันขอยืมตัวเพื่อนของคุณสักพักนะค่ะ”ฉันลุกขึ้นยืนแล้วหันพูดกับเพื่อนๆของป๊อปแล้วหันมาออกแรงดึงเนคไทต์ของป๊อปทำให้เขาต้องลุกขึ้นตาม

ฉันลากเขามายังมุมๆหนึ่งที่เป็นมุมมืดของผับ

“คุณลากผมมาเนี่ยเพราะต้องการสร้อยนี่ใช่มั้ย” เขาพูดแล้วชูสร้อยของฉันขึ้น

“ใช่ ฉันขอสร้อยของฉันคืน ^_^ “รอยยิ้มหวานเจี๊ยบของฉันถูกส่งไปให้หนุ่มหน้าหล่อ

“ผมคืนแน่แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”เขาพูดแล้วโยนสร้อยของฉันลงกระเป๋าเสื้อ

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร??”

“คบกับผมแล้วผมจะคืนสร้อยให้คุณ”

“หึ สำหรับคุณแค่นี้ก็พอแล้ว” ฉันพูดจะก็โน้มคอของเขามาประกบปากลงไปทันที เขาดูเหมือนจะอึ้งเล็กน้อยแต่ก็จูบตอบฉันได้อย่างร้องแรงไม่แพ้กัน คงคิดว่าจะชนะฉันได้สินะ หึ ฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกที่ทำให้นายแพ้เอง ฉันค่อยๆถอนริมฝีปากช้าๆ

“คุณนี่หวานจัง”

“หึหึ คุณก็ยังรู้จักฉันน้อยไป”ฉันพูดพร้อมชูสร้อยของฉันที่ขึ้น

“O_O”เขาอึ้งไปชั่วขณะแต่ก็ปรับสีหน้ามาเป็นอย่างเดิมได้

“คุณนี่ร้ายกว่าที่ผมคิดไว้มากเลยนะฟาง”

ฉันถึงบอกไงว่าคุณควรจะรู้จักฉันให้มากว่านี้” ฉันพูดจบก็เดินออกมาทันที โดยที่ปล่อยให้เขายืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

 ‘นายยังรู้จักฉันน้อยไป’

อัพแล้วน๊าาาาาาา

ฟางนี่ร้ายไม่เบาเลยยย