รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

“นี่ยัยฟางทำไมแกไปนานจังอ่ะ” ยัยแก้วถามขึ้นเมื่อฉันเดินกลับมาถึงโต๊ะ

“พอดีฉันไปเดินชนกับหนึ่งในผู้ชายโต๊ะนั้นน่ะ” ฉันพูดแล้วชี้ไปทางโต๊ะของป๊อปปี้ ผู้ชายที่เกือบจะทำให้ฉันหวั่นไหวไปกับรสจูบ

“ฮะฮะ บังเอิญจังเลยนะเพราะว่าฉันก็ไปชนกับผู้ชายโต๊ะนั้นด้วยอ่ะ” ยัยจินนี่พูด

“ฉันก็ด้วยนะ แถมยังโดนคาสโนว่ากะล่อนนั้นขโมยจูบอีกต่างหาก”ยัยเฟย์พูดขึ้น

“เฮ้ย จริงเหรอ ฉันก็โดนเหมือนกันแต่เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นนะ” ยัยแก้วพูดขึ้นบ้าง

“ฉันก็โดน ฉันเดินไปชนคนที่ตัวเตี้ยสุดอ่ะ “ ยัยพิม

“เฮ้ย ฟาง สร้อยแกหายไหนว่ะ” ยัยเฟย์ทักขึ้นทำให้ฉัน ต้องเอามือสำรวจที่บริเวรคอทันที ฉันจำได้ว่าฉันไม่ได้ถอดวางไว้ที่ไหนแน่นอน นอกจากจะมีคนแอบเอาไปก็เท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครได้เข้าใกล้ฉันเลยนี่น่า หรือว่าจะเป็น….

“เฮ้ย ฟาง แกเงียบทำไมอ่ะ แล้วสรุปสร้อยแกหายไปไหน” ยัยแก้วปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์

“หึหึ มีคนคิดจะใช้สร้อยของฉันเป็นเหยื่อล่อฉันออกไปน่ะสิ” ฉันพูดจบแล้วพยักพเยิดไปทางโต๊ะของป๊อปปี้ เมื่อเห็นว่าฉันหันไปมองเขาก็ชูสร้อยของฉันขึ้นเมื่อเป็นการเยาะเย้ย ว่าฉันยังไม่รู้จักเขาดีพอ

“เฮ้ยฟาง ผู้ชายที่ถือสร้อยแกอยู่อ่ะ หล่อเป็นบ้าเลยอ่ะ” ยัยพิมพูด

“แล้วแกจะทำไงอ่ะฟางแกจะยอมตกเป็นเหยื่อเขาหรือไง” ยัยจินนี่ถามฉัน

“หึหึ จะล่อฉันมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ จินนี่ เดี๋ยวได้รู้กันว่าใครจะเป็นเหยื่อใคร ” ฉันพูดแล้วลุกขึ้นไปหา เหยื่อ ของฉันทันที

Poppy part

“เฮ้ ไอ้ป๊อป สร้อยอะไรว่ะ ฉันเห็นแกจ้องมันมาตั้งแต่ที่กลับมานั่งเลยนะเว้ย”ไอ้เคนตะถามผม ผมก็เลยชูสร้อยของฟางให้พวกมันดู

“เฮ้ย ป๊อป ของสาวคนไหนว่ะ”ไอ้จองเบพูดขึ้น

“มีผู้หญิงคนนึงเดินมาทางนี้ด้วยว่ะ สวยเป็นบ้าเลย” เสียงของเขื่อนดังขึ้น และเมื่อผมหันไปมองร่างบางที่กำลังเดินมาทางนี้ มันก็ให้ผมยิ้มขึ้นมา

“หึหึ” ผมหัวเราะในลำคอ

“เฮ้ย ป๊อป อย่าบอกนะว่าสร้อยนี่เป็นของผู้หญิงคนนั้น”ไอเขื่อนพูด

“โทษที บังเอิญใช่ว่ะ”ผมละสายตาจากร่างบางหันมาตอบไอ้เขื่อน

“ร้ายจังเลยนะ ป๊อป” เสียงหวานกระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม

“….”

อัพแล้วน๊าาาาาาา

ยาวกว่าเดิมนิดนึงงง