รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

“นี่ยัยฟางทำไมแกไปนานจังอ่ะ” ยัยแก้วถามขึ้นเมื่อฉันเดินกลับมาถึงโต๊ะ
 
“พอดีฉันไปเดินชนกับหนึ่งในผู้ชายโต๊ะนั้นน่ะ” ฉันพูดแล้วชี้ไปทางโต๊ะของป๊อปปี้ ผู้ชายที่เกือบจะทำให้ฉันหวั่นไหวไปกับรสจูบ
 
“ฮะฮะ บังเอิญจังเลยนะเพราะว่าฉันก็ไปชนกับผู้ชายโต๊ะนั้นด้วยอ่ะ” ยัยจินนี่พูด
 
“ฉันก็ด้วยนะ แถมยังโดนคาสโนว่ากะล่อนนั้นขโมยจูบอีกต่างหาก”ยัยเฟย์พูดขึ้น
 
“เฮ้ย จริงเหรอ ฉันก็โดนเหมือนกันแต่เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นนะ” ยัยแก้วพูดขึ้นบ้าง
 
“ฉันก็โดน ฉันเดินไปชนคนที่ตัวเตี้ยสุดอ่ะ “ ยัยพิม
 
“เฮ้ย ฟาง สร้อยแกหายไหนว่ะ” ยัยเฟย์ทักขึ้นทำให้ฉัน ต้องเอามือสำรวจที่บริเวรคอทันที ฉันจำได้ว่าฉันไม่ได้ถอดวางไว้ที่ไหนแน่นอน นอกจากจะมีคนแอบเอาไปก็เท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครได้เข้าใกล้ฉันเลยนี่น่า หรือว่าจะเป็น….
 
“เฮ้ย ฟาง แกเงียบทำไมอ่ะ แล้วสรุปสร้อยแกหายไปไหน” ยัยแก้วปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
 
“หึหึ มีคนคิดจะใช้สร้อยของฉันเป็นเหยื่อล่อฉันออกไปน่ะสิ” ฉันพูดจบแล้วพยักพเยิดไปทางโต๊ะของป๊อปปี้ เมื่อเห็นว่าฉันหันไปมองเขาก็ชูสร้อยของฉันขึ้นเมื่อเป็นการเยาะเย้ย ว่าฉันยังไม่รู้จักเขาดีพอ
 
“เฮ้ยฟาง ผู้ชายที่ถือสร้อยแกอยู่อ่ะ หล่อเป็นบ้าเลยอ่ะ” ยัยพิมพูด
 
“แล้วแกจะทำไงอ่ะฟางแกจะยอมตกเป็นเหยื่อเขาหรือไง” ยัยจินนี่ถามฉัน
 
“หึหึ จะล่อฉันมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ จินนี่ เดี๋ยวได้รู้กันว่าใครจะเป็นเหยื่อใคร ” ฉันพูดแล้วลุกขึ้นไปหา เหยื่อ ของฉันทันที
 
Poppy part
“เฮ้ ไอ้ป๊อป สร้อยอะไรว่ะ ฉันเห็นแกจ้องมันมาตั้งแต่ที่กลับมานั่งเลยนะเว้ย”ไอ้เคนตะถามผม ผมก็เลยชูสร้อยของฟางให้พวกมันดู
 
“เฮ้ย ป๊อป ของสาวคนไหนว่ะ”ไอ้จองเบพูดขึ้น
 
“มีผู้หญิงคนนึงเดินมาทางนี้ด้วยว่ะ สวยเป็นบ้าเลย” เสียงของเขื่อนดังขึ้น และเมื่อผมหันไปมองร่างบางที่กำลังเดินมาทางนี้ มันก็ให้ผมยิ้มขึ้นมา
 
“หึหึ” ผมหัวเราะในลำคอ
 
“เฮ้ย ป๊อป อย่าบอกนะว่าสร้อยนี่เป็นของผู้หญิงคนนั้น”ไอเขื่อนพูด
 
“โทษที บังเอิญใช่ว่ะ”ผมละสายตาจากร่างบางหันมาตอบไอ้เขื่อน
 
“ร้ายจังเลยนะ ป๊อป” เสียงหวานกระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม
 
“….”
 

 
อัพแล้วน๊าาาาาาา
ยาวกว่าเดิมนิดนึงงง