รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

Fang part
 
ลานจอดรถ
 
“พี่ป๊อปปล่อยฟางเดี๋ยวนี่นะ”ฉันพูดพลางทุบหลังพี่ป๊อปแต่ดูเหมือนว่ามันไม่มีผลอะไรกับพี่ป๊อปเลย
 
“ก็ได้!!”พี่ป๊อปปล่อยฉันลงกับกระโปรงรถพี่ป๊อปอย่างแรง
 
“พี่ป๊อปฟางเจ็บนะ”ฉันพูด
 
“แล้วพี่ไม่เจ็บหรือไงห๊ะ!!”พี่ป๊อปตะคอกฉันอย่างแรง
 
“แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยล่ะ เรื่องนี้พี่เป็นคนผิดนะ”ฉันพูด
 
“พี่รู้ว่าพี่ผิด แต่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ ฟางหักหน้าพี่โดยการให้ไอ้เวรนั่นกุมมือ โอบเอว มันจะมากไปไหม”พี่ป๊อปพูด
อย่างไม่ลดละ
 
“แล้วพี่จะมาสนใจฟางทำไมค่ะ เบื่อไม่ใช่เหรอ ยัยแบมก็อยู่นี่ค่ะทำไมไม่ไปหวงยัยนั่นล่ะค่ะ”ฉันพูดบ้างเรื่องนี้เขาเป็นคน
ผิดแท้ๆแต่กลับพาลว่าฉันเป็นคนผิด
 
“พี่ไม่ได้ยุ่งกับแบม เขามายุ่งกับพี่เอง”พี่ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
 
“แต่พี่ก็เล่นด้วยนี่ค่ะ“ฉันพูด ตอนนี้น้ำตามันเริ่มจะปริ่มๆที่ขอบตา ทำไมกัน ทำไมฉันถึงรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่อกซ้าย
 
“พี่ขอโทษ แล้วฟางรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”พี่ป๊อปถาม
 
“อ๋อ นี่ไงค่ะ ฟางลืมโทรศัพท์ไว้ที่รถพี่ฟางเลยใช้โทรศัพท์บ้านโทรไปหาพี่แต่พี่ก็ไม่รับฟางเลยโทรไปที่บ้านพี่ ฟางถึงได้รู้ว่า
 
พี่มาที่นี่ไงค่ะ”ฉันพูดหลังจากที่เข้าไปหยิบโทรศัพท์มาจากบนรถของพี่ป๊อป
 
“พะ พี่ขอโทษนะฟาง”พี่ป๊อปพูดอย่างสำนึกผิด แต่ถ้าฉันให้อภัยตอนนี้เขาก็ทำอีกแน่ๆ
 
“ไม่ค่ะ ฟางขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดแล้วรีบวิ่งปี่รถของฉันอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้พี่ป๊อปที่ยืนอึ้งอยู่ตามได้ทัน
 
บรืนนน!!
 
เสียงรถสปอร์ตสีขาวของฉันดังขึ้น พร้อมกับตัวรถที่ขับเคลื่อนอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าสู่ชานเมืองทันที
 
 
 

 
แก้วโมะ กับ เฟย์เขื่อน ขอเลื่อนเป็นตอนหน้านะ แต่จะน้อยหน่อยเพราะไรต์จะเน้นที่ฟางกับป๊อป
 
ตอนนี้สั้นนิดนึงน๊าาาาาาา