รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

สามวันต่อมา
 
ติ่งติ่อง ติ่งต่อง
 
เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นสองครั้ง ทำให้ฉันต้องลุกขึ้นจากเตียงนอนอันแสนสุขสบาย แล้วไปเปิดประตูทันที
 
“เพิ่งตื่นหรือไงฮ่ะ”พี่ป๊อปทักขึ้นเมื่อประตูเปิดออก
 
“หาววว พี่มีอะไรเหรอค่ะ”
 
“นี่ฟางลืมเหรอ”พี่ป๊อปพูดแล้วทำหน้าเหมือนหมีงอนนน
 
“ลืม??”
 
“นี่ฟางลืมนัดของพวกเราจริงๆเหรอเนี่ย T^T”
 
“นัด!! ใช่นัด วันนี้มีนัดที่บ้านพี่ป๊อปนี่น่า”
 
“กว่าจะนึกออกนะยัยกระต่ายตัวแสบ”พี่ป๊อปพูดแล้วเอามือมายีผมของฉันที่ฟูอยู่แล้วให้ฟูเข้าไปอีก
 
“แล้วนัดกี่โมงล่ะค่ะ พี่หมี!!!”ฉันพูดแล้วเอามือไปหยิกแก้มของพี่ป๊อปแรงๆ
 
“โอ๊ยย พี่เจ็บนะ เอ่อ เรานัดกันตอนเก้าโมงนะ”
 
“แล้วนี่กี่โมงแล้วค่ะ”
 
“แปดโมงครึ่ง”
 
“ห๊าาาา!!! โอ๊ย ทำไมพี่ไม่ปลุกฟางให้เร็วกว่านี้ล่ะค่ะ งั้นฟางไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ”ฉันพูดแล้ววิ่งปรู๊ดเข้าไปในห้องน้ำทนที
 
“555” ป๊อปปี้หัวเราะไล่หลังมา
 
บ้านจิระคุณ
 
“พวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอค่ะพี่ป๊อป”ฉันถามเมื่อไม่เห็นใครในบ้านเลย
 
“เดี๋ยวก็คงมาแล้วแหละ ^_^”
 
“มาแล้ววววว” เสียงดังแปดหลอดของเขื่อนดังขึ้นพร้อมกับเฟย์ที่เดินตามมาโดยที่มือถือของพะรุงพะรัง
 
“นี่ไอ่พี่เขื่อนมาชวนเฟย์ถือเดี๋ยวนี่เลยนะ”เฟย์ที่ถือของบ่นใส่เขื่อนเมื่อเห็นว่าเขื่อนไม่ช่วยถือของ
 
“คร้าบบบบ ที่ร๊ากกกก”
 
“แล้วถืออะไรมามากมายเหรอเฟย์”ป๊อปปี้ถาม
 
“อ๋อ ขนมน่ะ เฟย์ซื้อมาเองแหละ”
 
ล่อซะเยอะเชียว ไอ้เขื่อนแล้วไอ้โมะกับแก้วอ่ะ”ป๊อปปี้หันไปถามเอน
 
“ฉันมาแล้วน่า”โทโมะพูดพ้อมกับกอดคอแก้ว
 
“หวานกันจริงๆเลยนะ ยัยแก้วกับโทโมะเนี่ย”
 
“แล้วคู่เราไม่หวานหรือไงห่ะ”ป๊อปปี้ถามฉันแล้วหอมแก้มฉัน
 
“>///< นี่นาย ทำอะไรของนายเนี่ย”ฉันพูดพร้อมกับใบหน้าที่แดงจัด
 
“เธอไม่โดนแค่นี่แน่ เธอต้องโดนลงโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วทำตากรุ่มกริ่ม
 
“ลงโทษอะไร ฉะ อุ๊บ!!!” คำพูดของฉันถูกกลืนไปเมื่อป๊อปปี้โน้มหน้าลงมาจูบฉัน
 
“เฮ้ยๆทำไรกันเกรงใจเพื่อนๆมองดิเว้ย”เสียงของเคนตะดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้กับฉันผละออกไปทันที
 
“>///<”
 
“เอ่อ แล้วที่นัดมารวมกันเนี่ย มีไรหรือเปล่าว่ะ”ป๊อปปี้ตอบ
 
“อ๋อ ก็แค่จะชวนไปเที่ยวน่ะ”จองเบพูดขึ้น
 
“เที่ยว ที่ไหนเหรอ “ยัยเฟย์เริ่มออกอาการดี๊ด๊า
“ทะเลน่ะ”ยัยจินนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆจองเบพูดขึ้น
 
“ทะเลที่ไหนเหรอ”ป๊อปปี้ถาม
 
“ยังไม่รู้เลยอ่ะ ก็เลยนัดมาถามนี่ไง”ยัยพิมตอบ
 
“งั้นไปที่เกาะส่วนตัวของฉันก็ได้”โทโมะเสนอ
 
“ก็โอเคนะ เป็นส่วนตัวดี”ฉันพูด
 
“แล้วจะไปวันไหนดีอ่ะ”ยัยแก้วถาม
 
“ถ้าออกไปวันนี้ก็น่าจะถึงประมาณตอนเย็นๆน่ะ เพราะว่ามันไม่ได้ไกลมาก”โทโมะพูด
 
“งั้นฉันว่าเราไปอยู่ที่นั่นสักสี่ห้าวันแล้วกัน” ยัยเฟย์พูด
 
“ถ้าอย่างนั้นทุกคนก็กลับไปเก็บเสื้อผ้าแล้วไปเจอกันที่บ้านฉันตอนบ่ายนะ แก้วเธอไปกับฉัน”โทโมะพูดแล้วลลากแก้ว
ออกไปทันที
 
“งั้นค่อยเจอกันนะฟาง”ยัยเฟย์พูดแล้วพาเขื่อนออกจากบ้านของป๊อปปี้ไปทันที
 
“งั้นฉันไปล่ะ เคนตะลุก”ยัยพิม
 
“คร้าบบๆ”เคนตะพูดแล้วเดินตามยัยพิมออกไปทันที
 
“ฉันว่านะ อนาคตไอ่เคนตะต้องกลัวเมียแน่ๆเลยว่ะ”จองเบพูด
 
“แล้วนายไม่กลัวจินนี่เหรอ”ฉันถามกลับไป
 
“เอ่อ ไปกันเถอะจินนี่”จองเบยึกยักแล้วพาจินนี่เดินออกไปทันที
 
“ฮะฮะ พี่ว่านะพอแต่งงานนะไอ้พวกนี้ต้องกลัวเมียแน่ๆเลย”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วพี่ไม่กลัวเหรอ”ฉันถาม
 
“ไม่กลัวหรอกพี่มีวิธีจัดการของพี่น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วทำตาเจ้าเล่ห์
 
“วิธีอะไร”
 
“ไม่บอก ฟางก็ลองมาเป็นเมียพี่ดูก่อนสิ”
 
“>///< อะ ไอพี่ป๊อปบ้ารีบไปเก็บของได้แล้ว เดี๋ยวฟางยังต้องไปเก็บของๆฟางอีกนะ”
 
“เขินหรือไงฮ่ะยัยตัวแสบ นี่แน่ะ”
 
จุ๊บ!! จุ๊บ!!
 
“>///< อะ ไอพี่ป๊อปบ้า” ฉันก้มหน้างุดๆเมื่อป๊อปปรี้ขโมยจุ๊บแก้มของฉันทั้งสองข้าง แล้วเจ้าตัวก็รีบวิ่งขึ้นไปเก็บของบนห้องของตัวเอง
 

 
ตอนหน้าหวานน้ำตาลเรียกแม่แน่นอนจร๊าาาาาา