ที่เดิมตรงนั้น

 

" ใช่ครับ คุณมีอะไรหรือเปล่า" ป๊อปปี้หันมาตอบเจ อย่างเรียบบ

 

 

 

" ผมไม่รู้หรอกน่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับฟาง แต่น้องสาวของผมก็เจ็บพอพอกับกับคุณอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ถ้าคุณทำได้แล้วก็ขอร้องอย่ามาทำให้ฟางต้องเจ็บไปกว่านี้เธอพยายามทำตามที่ใส้สัญญากับคุณอยู่ ถึงแม่ว่ามันจะให้ให้เธอเจ็บ แต่เธอก็กำลังพยายาม แค่นี้ผมว่าคุณคงเข้าใจน่ะ " ป๊อปปี้นั่งฟังที่เจพูดออกมานิ่ง  นี่เธอยังลืมเขาไม่ได้งั้นหรอ  (ก็เอออ่ะดิฮึ่ย ไม่รู้อะไรเลยหรืองไง มันน่านัก) 

 

 

 

" เอ่อ ขอโทษน่ะคะ คุณเป็นเพื่อนกับคุณฟางหรือเปล่าคะ " พนักงานสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาถามแป้ง 

 

 

 

" คะมีอะไรหรือเปล่าคะ " แป้งตอบพลางถามอย่าเป็นห่วง

 

 

 

" อ๋ฮคุณฟางเป็นลมน่ะคะ อยู่หลังร้าน แต่เอ๋ะ นั่นไงออกมาพอดี " พนักงงานสาวตอบพลางชี้ไปที่ฟางที่หมดสติแล้วก็มีพนักงานชายอีกคนที่อุ้มเธออกมา

 

 

 

 

" เอาเธฮมานี่ " ป๊อปปี้ไม่ได้ฟังอะไร ก็รีบวิ่งไปที่ตัวของฟางพร้อมกับช้อนร่างบางให้มาอยู๋ในอ้อมกอดของตัวเอง พลางมองหน้าร่างบางที่สลบไปใบหน้าของหญิงสาวมีแต่คราบน้ำตา  นี่คงจะร้องไห้หนักเลยละสิ ป๊อปขอโทษน่ะฟาง 

 

 

 

 

" ขอบคุณมากน่ะคะที่ช่วยเพื่อนเราไว้ " แป้งเอ่ยขอบคุณพนักงานเสร็จก็เดินเข้าไปหยิบกระเป๋าฟาง ส่วนเจ นั้นเดินตรงมาหาป๊อปปี้ เพื่อนของป๊อปปี้กลัวว่าจะมีเรื่องเลยเดินตามไป

 

 

 

 

" ผมขอตัวฟางคืนด้วยครับ " เจเดินเข้าไปพูดกับป๊อปปี้พร้อมกับทำท่าทางจะช้อนตัวฟางไปจากเขา  แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมเบี่ยงตัวหลบ ทำเอาทั้งเจ และเพื่อนขอป๊อปปี้ต่างยิ้มพอใจกับการกระทำของเขา 

 

 

 

 

" ไม่เป้นไรเชิญคุณไปสนุกต่อเถอะ เดี๋ยวผมพาฟางกลับบ้านเอง " ป๊อปปี้พูดพลางจะเดินไปที่รถ แต่ 

 

 

 

" คงจะไม่ได้หรอกครับ เพราะว่าคืนนี้ฟางจะไปค้างกับผม " เจพูดขึ้นทำเอาป๊อปปี้หันขวับไปมอง ด้วยสายตาแข็งกร้าวว 

 

 

 

" พี่ป๊อปจะพายัยฟางไปไหน พี่เจไปอุ้มยัยฟางสิคะ " แป้งที่เดินตามออกมาเห็นว่าป๊อปปี้ที่ดอุ้มฟาง อยู่ก็รีบทักขึ้น 

 

 

 

" เดี๋ยวพี่ดูแลฟงเอง เราไปสนุกกับเพื่อนต่อเถอะนั่นกระเปป๋าฟางใช่ไหม มา ไปแล้วน่ะ แล้วเจอกันเว้ย " ป๊อปปี้ไม่ยอมทำตามแถมยังพูดเองเออเอง แล้วก็รีบพาฟางไปที่รถตัวเองแล้วขับออกไปทนัที  การกระทำของเขานั้นเรียกรอยยิ้มของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นได้ 

 

 

 

 

"  ไอ้ป๊อปเอ้ย เนี่ยหรอว้ะที่เรียกว่าเพื่อนอ่ะ " เพื่อชายคนหนึ่งของป๊อปปี้พูดจบก็มองหน้ากัน แล้วก็ต่างแยกย้ายยกันไป 

 

 

 

 

 ณ คอนโดป๊อปปี้ 

 

 

" ตัวร้อนหนิ " ป๊อปปี้ที่พาฟางมานอนที่ห้องของตัวเอง วางร่างบางลงบนเตียง ก็ลองเอามือแตะที่หน้าผากก็พบว่าตัวของร่างบางนั้นร้อน ร่างสูงเดินหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับกะละมังพร้อมกัมมกับผ้าสีขาวผืมเล็ก ป๊อปปี้นั่งที่ข้างร่างบางพร้อมกับ ค่อยเช็ดที่หน้า ลงมาถึงแขน 

 

 

 

" อือออ " ฟางที่ได้รับความเย็น เข้ามาก็ทำให้เธอค่อยๆๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห้ฯป๊อปปี้ที่นั่งข้างกาย เธอคงฝันไปละมั้ง เธอเลยหลับตาแล้วลืมขึ้มาอีกครั้ง มันก็ยังเหมือนเดิมภาพที่เธอเห็นคือป๊อปปี้นั่งยิ้มกับการกระทำของเธอยอยุ๋ 

 

 

 

" นี่เลิกกระพิบได้แล้ว ไม่เมื่อตาบ้างหรอไง หืม " ป๊อปปี้ที่ขำกับการกระทำของร่างบางที่นอนอ อยู่นี่คงคิดว่าเป็นฝัน หรือมไ่ก็ภาพลวงตาละสิ ถึงได้ทำแบบนั้น 

 

 

 

" เอ่อ ป๊อป ฟ..ฟางมาอยู่นี่ได้ไองอ่ะ " ฟางถามพร้อมกับค่อยๆๆพยุงตัวเองลุกขึ้น 

 

 

 

" เอ่ออ อ๋อ ป๊อป.. เอ่อ มีพนักกงานมาบอกว่าฟางนอนสลบอยู่น่ะ ป๊อปเลยพามาที่น่ก่อนไง แล้วนี่เป็นไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง แล้สทำไมไปสลบตรงนั้น บรรยากาศดีหรอ" ป๊อปปี้ที่ถามพลางขำ 

 

 

 

" เอ่อ อ๋อฟางไปดูดาวน่ะ ร้านนั้นที่ดูดาวสวยดี " ฟางตอบพลางเลี่ยงไปมองทางอื่น  ป๊อปปี้ที่มองฟางอยู่ก็ระบายยิ้มออกมา กับคำพูดของร่างบางที่มันเป็นคำโกหกทั้งเพ 

 

 

 

" หรอ อืมแล้วทำไมตอนที่ป๊อปอุ้มฟางออกมามี หน้าฟางมีคราบน้ำตาละ " ป๊อปปี้ที่ทำหน้าถามอีกครั้ง เล่นเอาฟางชะงัก จริงด้วยสิ นี่เธฮร้องไห้จนสลบเลยหรือไงน่ะ 

 

 

 

" อ๋อ ฟางฟาง นั่งคิดถึงเนื้อฟาเพลงใหม่อ่ะมันซึ้งมากเลย ... ร้องไห้ " ฟางพูดแล้วไม่สบตาป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" อืมหรอ งั้นฟางไปอาบน้ำเถอะดึกแล้วจะได้พักผ่อน หิวไหมเดี๋ยวป๊อปไปหาไรให้ทาน " ป๊อปปี้พูดแล้วค่อยๆๆ ลุกขึ้น 

 

 

 

" เอ่อ ป๊อปคือฟางจะไปหายัยแป้งอ่ะ งั้นยังไงก็ขอบคุณมากน่ะที่ช่วยฟางเอาไว้ งั้นเดี๋ยวฟางไปก่อนน่ะ บาย " ฟางที่ตอบกลับไปอย่างร่าเริง พร้อมกับจะเดินออกไป

 

 

 

" เดี๋ยวฟาง แป้งเอ่อ แป้งเค้าไปสวีทกับแฟนมั้ง ไม่ต้องไปเป็น กขค เค้าหรอกอยู่กับป๊อปที่นี่แหละ " ป๊อปปี้พยายามเลี่ยงตอบคำถาม 

 

 

 

" เออ่ แต่ว่า " ฟางที่ใจหนึ่งก็ดีใจที่เธอจะได้อยู่กับเขา แต่อีกใจเธอก็กลัว ว่าเธอจะเจ็บ

 

 

 

" ตกลงตามนนี้น่ะ ไปอาบน้ำเถอะ ส่วนเสื้อผ้าอ่ะอยู่ในตู้น่ะ เดี๋ยวป๊อปลงไปหาอะไรมาให้ทานจะได้ทานยา ฟางตัวร้อนๆๆอ่ะ ขึ้นมาต้องเรียบร้อยน่ะ " ป๊อปปี้พูโกับฟางพลางยิ้มให้อย่างอบอุ่น 

 

 

 

" เอ่อ  งั้นก็ขอบใจมากน่ะ " ฟางพูดจบก็เดินไปที่ห้องน้ำโดยที่ไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวไปด้วย  ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเดินไปแล้วก็ยิ้มขึ้นมาทันที  เขาคิดว่าต่อจากนี้ไป อะไรมันจะเกิดก็ขอใให้มันเกิด แต่ตอนนี้ขอให้เขาได้ทำตามหัวใจตัวเองอีกสักครั้ง ป๊อปปี้คิดไกด้ก็รีบลงไปหาอาหารให้ฟางกับยาทันที 

 

 

 

" ฮึ่ย ป๊อปแค่ก้ทำให้ฟางหน้าแดงขนาดนี้เลยหรือไงน่ะ เฮ้ออ เขาก็เป็นห่วงในฐานะเพื่อนไงยัยฟาง อย่าคิดมากไปกว่านั้นเลย เพราะคนที่จะคือตัวเธอเองน่ะ " ฟางที่ยืนพูด กับตัวเองอยู่หน้ากระ จกแล้วยิ้มบางๆๆ ให้กับตัวเองก็ลงมือจัดการ แาบน้ำให้ตัวเองทันที หลังจากที่อาบน้ำเสร็จฟางก็เดินออกมาทั้งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เธอไม่ต้องกลัวว่าเขาจะอยู่ในห้องเพราะปกติเวลาที่เขาและเธอมาอยู่ด้วย กันเขาจะให้เกียรติเธอเสมอ 

 

 

 

 

" ยังอยู่อีกหรอ " ฟางเปิดไปที่ตู้เสื้อผ้าของป๊อปปี้ ก็พบกับเสื้อฟ้าของชายหนุ่มที่จัดเป็นระเบียบ ส่วนด้านซ้ายมือ เป็นเสื้อผ้าของเธอที่เขาแอบไปเอามาตอนไหนเธอก็ไม่รู้ แต่นานมากตั้งแต่เขาและเธฮ คบกัน ฟางยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว และรอช้าที่จะหยิบชุดเดรสสีหวานยาวถึงเข่าไปใส่ 

 

 

 

 

" ยังเหมือนเดิมหมดเลยสิน่ะ " ฟางที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกมาเพื่อดูที่ห้องของป๊อปปี้ ห้องนี้เธอไม่ได้มานานมาก ตั้งแต่เขาไปรเรียนต่อต่างประเทศ ตแ่เธอก็จำได้แทบทุกอย่างว่ามันมีอะไรตรงไหนอยู่บ้าง และตอนนี้ที่สำคัญทุกอย่างยังเหมือนเดิม