ที่เดิมตรงนั้น

หลังจากที่ฟางเดินเข้าไปก็นั่ง ปาร์ตี้กับเพื่อนอย่างสนุกสนาน โดยที่มีการโดนแกล้งจากเพื่อนชายเพื่อนสาวของเธอ รวมถึงแหนเพื่อนของเธอด้วยเพราะส่วนใหญ่เธอก็จะสนิทกับแฟนเพื่อนของเธออยู่แล้วเพราะเธอมักจะเป็นเแมื่สื่อให้รวมถึงยัยแป้งเพื่อนสาวคนสนิท และแน่นอนเขาคนนั้นรู้จักเพื่อนเธอมุกคน รู้ว่าว่าใครเป็นแฟนใครแต่ที่ไม่รู้คือ เพื่อสาวของเธอที่มีแฟนแล้วว

" อ้าววว ชนนนน" เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น 

" 5555 " เสียงทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข 

" เฮ้ยไอ้ป๊อป ไปเลลยตามึงร้องเพลงแล้ววันนี้อ่ะ อย่ามาทำเป็นลืมว่ะไปเลย " เพื่อนของป๊อปปี้บอกกล่าว

" เฮ้ยไม่เอาว่ะวันนี้เสียงไม่ดี " ป๊อปปี้กล่าวปฏิเสธ แต่เพื่อนของเขาก็ใช่ที่จะยอมลากเขาขึ้นมาบนเวทีอีกจนได้ 

" เอาละครับ วันนี้เรามีนักร้องสมัครเล่นมาช่วยเราร้องอีกแล้ว 55  ขอเสียงปรบมือด้วยคร๊าบบบบ " นักร้องคนเดิมที่ร้องเป็นประจำพูโขึ้น 

" ครับสำหรับเพลงนี้ผมเชื่อว่าอาจมีใครหลายๆๆคนชอบมัน หนึ่งในนั้นคงจะเป็นผมด้วย " ป๊อปปี้พูโจบก็เริ่มร้องโดยมีเสีย ปรบมือแล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดด 

" เฮ้ย ข้างนอกเขามีอะไรกันอ่ะ ไปดูกันเหอะยัยฟาง " ป้งที่พูโจบก็ลากฟางออกมาตามทันทีตามมาด้วยเพื่อนของเธอมทีเดินตามออมา

" ป๊อปปี้..." ฟางเรียกชื่อเขาเบาอย่างแทบจะแหบหาย เขาจิงๆๆ ฟางค่อยๆๆยิ้มออกมาที่เห็นว่าเขาขึ้นไปร้องเพลง อีกครั้ง นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ฟังเขาร้องเพลง 

" คิดอยู่ว่าต้องทนไว้ จะทุกข์จะทนเท่าไร ความรักจะพาหัวใจไป  คิดเอง ว่าต้องทนไว้ แต่ยิ่งทุกข์ยิ่งทนเท่าไร ความรักที่มียิ่งหายไปจะโทษดินจะโทษน้ำ จะโทษเดือนและดาว ..... " ป๊อปปี้ร้องเพลง ฟ้า พลางมองไปทั่วๆๆ แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องหยุดสายตาไว้ที่เดิมคือ ฟาง เธอมายืนดูเขาร้องเพลง เธอมองเขาเหมือนกับที่เขามองเธอ จะแตกต่างก็แค่ในตาของเธอมีน้ำตาจนทำให้เขาอยากจะกระโดดออกไปกอดปลอบเธอ แต่.... ตอนนี้เราไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเขาทำแบบนั้นไม่ได้ 

" ฟางไหวไหม " แป้งถามฟางที่ยืนข้างๆๆ แล้วมมีน้ำตาเธอรู้เสมอเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อนเธอกับเขาคนนนั้น เธอรู้ว่าเพื่อนเธอพยายามแค่ไหนที่จะกลับไปใช้คำว่าเพื่อนเหมือนเดิม แล้วเธอก็รู้ว่ามันยากสำหรับคนเคยพิเศษ 

" อืมไหวดิ ฟางไม่ได้เป็นอะไร ป๊อปี้องเพลงเพราะเนาะ ฟางอินเลยอ่ะ 555" ฟางที่หันมาตอบกับแป้งพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยที่เจ้าตังก็พยายามบังคับมันไม่ให้ไหลแต่มันก็ดื้อเหลือเกิน  พูดกับแป้งจบเธอก็หันไปมองเขาอีกครั้ง   

" เฮ้ออ ไอ้ป๊อปน่ะไอ้ป๊อปป แค่นี้ยังเจ็บไม่พออีกหรอว้ะ " เพื่อนสาวในกลุ่มของป๊อปปี้ที่นั่งดูเพื่อนหนุ่มร้องเพลงแต่สายตากลับมองที่สาวหวานคนหนึ่งที่มองเพื่อนเขาอยู่เหมือนกัน เฮ้อออ.........

" ฟ้าถ้าไม่ส่งมาให้เธอมีใจ บอกกันสัคำเป็นไร ว่าเหตุใดต้องมาทำร้ายกัน จากนี้เรื่องราวที่มี ก็ให้ลืมมันมันไป อย่าจำว่าเคยเป็นใคร ว่ามีใครที่เคยทำร้าย จบกันสักที จบกันแค่นี้ ไม่มีใครมีแต่ฟ้าที่มองมา เห็นน้ำตา .....  จากนี้เรื่องราวที่มีก็ให้ลืมมันไป อย่าจำได้ไหมว่ามีใครที่เคยทำร้าย ..." ป๊อปปี้ร้องเพลงพลางมองฟางด้วยสายตาเศร้าาาา 

" ฟางขอตัวก่อนน่ะ " ฟางพูดจบก็รีบวิ่งออกไป ทาหลังร้าน พอถึงก็ทรุดตัวนั่งลงอย่างหมดแรง ใช่เขาร้องเพลงนั้นให้เธอ เขามองเธอเขาต้องการอะไรต้องการให้เธอ ลืมเขาให้ได้ใช่ไหม 

" มันยากมากน่ะป๊อป ฟางพยายามแล้วแต่ .... ทำไมยิ่งพยายามมมันกลับทำไม่ได้ ฟางเจ็บเหลือเกิน ฟางขอโทษ ฮือออ..." ฟางที่นั่งพูดกับตัวเองพลางร้องไห้ออกมา เธอเหนื่อยเหลือเกิน เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป เธอไม่กล้าสู้หน้า เธอยังทำใจไม่ได้ เธอยังกลับไปเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้ 

" สนุกมากไหมว้ะไอ้ป๊อป" เพื่อนคนหนึ่งถามป๊อปปี้ที่เดินกลับมานั่งที่เดิม 

" สนุกดิวะ อ่ะคราวนี้กูร้องแล้วน่ะ เชิญพวกเมิงมาร้องบ้างเลยคร๊าบบ " ป๊อปปี้ที่รู้ความเพื่อนหมายความว่าไงแต่กลับเปลี่ยนเรื่องเพราะเขาก็ไม่อยากจะตอบเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงร้องเพลงนั้น เขาตอบไม่ถูก 

" คนนั้นใช่ไหมแป้งที่ชื่อป๊อปปี้" เจถามแป้งที่ยืนมองป๊อปปี้อยู่ 

" อืมใช่พี่เจ เฮ้อออ เขาต้องการให้ยัยฟางลืมขนาดนั้นเลยหรือไง แป้งสงสารยัยฟางอ่ะ" แป้งหันไปตอพร้อมกับสบตาแฟนหนุ่ม เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเดพื่อนสาวกับร่างสูง แล้วก็รู้ดีว่าตอนนี้เพื่อนของเธฮ อ่อนแอมากแค่ไหน เรื่องมันเกิดมานานแล้วถึงแม้เพื่อนเธอจะบอกว่าโอเคแล้ว แต่เธอรู้ว่ามันไม่โอตามที่เขาพูด 

" งั้นไปกับพี่หน่อยพี่ก็สงสารฟางเหมือนกกัน " เจพูดจบก็ดึงแป้งไปหาป๊อปปี้ทันที 

" คุณใช่ไหมครับที่ชื่อป๊อปปี้ .... " 

 อยากรู้ต้องเม้นน่ะ !!!