แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

 
 
 
 
 
     หลายชั่วโมงผ่านไปป๊อปปี้ เควิน ปอนด์และฟามารวมกันอยู่หน้าห้องคลอด
 
 
 
"ไอป๊อป แกนั่งก่อนก็ได้พึ่งฟื้นยังซ่าอีก"ปอนด็เข้ามาเอ็ดน้องชายที่เดินไปเดินมาไม่ยอมนั่ง
 
 
 
"โถ่ พี่ปอนด์ก็ผมเป็นห่วงฟางกับลูกนี่"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
"ฉันเชื่อเลย ตั้งแต่รักษาคนไข้ที่กลายเป็นเจ้าชายนิททรา เจ้าหญิงนิททรา ฉันไม่เคยเห็นใครฟื้นแล้วถามยังวิ่งคล่อง เดินคล่องได้ขนาดนี้มาก่อนเลย"เควินพูดยิ้มแล้วส่ายหน้าขำๆ
 
 
 
"ปอนด์ ฟาหิว"ฟาที่นั่งอยู่ข้างๆเควินบอก
 
 
 
"อ้าว ทำไงดีอ่ะผมก็อยากเห็นหน้าหลานนะ"ปอนด์พูด
 
 
 
"ก็ฟาหิวนี่คะ ฟาอยู่นี่ถ้าหลานออกมาเดี๋ยวฟาดูให้ ไปเลยนะ"ฟาสั่งเสียงเข้ม
 
 
 
"ครับๆ เดี๋ยวผมไปซื้อของมาให้"ปอนด์บอกและกำลังจะไปซื้อของแต่ประตูห้องคลอดก็เปิดออก แล้วมีนก็เดินออกมาพร้อมรถเข็นเด็ก
 
 
 
"ลูกพ่อ"ป๊อปปี้เข้าไปดูลูกสาวใกล้ๆ
 
 
 
"นายได้ลูกสาวนะป๊อป"มีนบอกยิ้มๆ
 
 
 
"แหม หลานเรานี่สวยแล้วก็น่ารักเหมือนแม่จริงๆ"ฟาที่ปอนด์พยุงมาดูหลานพูดยิ้มๆ
 
 
 
"ฟ้า ลูก พ่อ"ป๊อปปี้พูดเหนื่อยๆ
 
 
 
ตุบ
 
 
 
แล้วร่างของป๊อปปี้ก็ล้มลงไปนอนกับพื้นและหมดสติไป
 
 
 
"ป๊อปปี้"ทุกคนร้องอย่างตกใจที่จู่ๆป๊อปปี้ก็ล้มลงไปนอนสลบ เควินเลยให้คนไปเอารถเข็นมาพาป๊อปปี้ไปที่ห้องพักคนไข้
 
 
 
"ไอป๊อปนะไอป๊อป ไม่น่าเลยสังขารยังไม่พร้อมยังซ่าอีก"ปอนด์บ่นเมื่อพาน้องชายมาที่ห้องพัก
 
 
 
"แหม ปอนด์ก็ป๊อปเขาอยากเห็นลูกเขาหนิ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำแบบนี้มั้ย"ฟาย้อนถาม ปอนด์ยิ้มเจื่อนๆให้ภรรยาแล้วไปนั่งข้างๆที่โซฟา แล้วเควินก็เข้ามาดูอาการ
 
 
 
"หึหึ ป๊อปปี้แค่เหนื่อยสงสัยฟื้นมาก็คงไม่ต้องทำกายภาพบำบัดมาก แต่จะมีนิดหน่อย ก็เล่นซะฟื้นขึ้นมาก็วิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตา"เควินที่ตรวจอาการป๊อปปี้เสร็จแล้วพูด
 
 
 
"คงสมใจมันแล้วล่ะ เห็นหน้าลูกแล้วก็สบายใจ เลยหมดแรง"ปอนด์พูด 
 
 
 
"งั้นถ้าป๊อปปั้ฟื้น ก็ไปตามฉันแล้วกันนะ"เควินบอกแล้วเดินออกไปจากห้อง สองสามีภรรยามองป๊อปปี้อย่างขำๆ เพราะตอนอยากไปลูกล่ะมีแรงวิ่ง แต่พอเห็นก็สบายใจหมดแรงไปเลย แล้วก็คงเป็นห่วงฟางด้วย สองสามีภรรยาคิดอีกว่าเมื่อไหร่ทั้งสองคนจะบอกรักกันแบบตรงๆซักที
 
 
 
ดูป๊อปปี้สิพอเห็นลูกก็หมดแรงเลย 
 
ใกล้จบแล้วจริงๆ
 
เม้น+โหวตด้วยนะคะ