แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

"คุณฟางคะอย่าทำเลยนะคะเดี๋ยวป้าทำทำเอง"เสียงเอะอะโวยวายทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงร่างกายเปลือยเปล่าลืมตาตื่นขึ้น แล้วก็ต้องตกใจเพราะไม่เห็นร่างบางเลยรีบลุกอาบน้ำใส่เสื้อผ้าลงมาด้านล่างทันที

 

"คุณฟางคะเดี๋ยวป้าทำเอง"มีเสียงออกมาจากครัวทำให้ชายป๊อปปี้หันไปมอง

 

"ไม่ต้องค่ะป้า เดี๋ยวฟางช่วยทำ"แล้วเสียงเล็กก็ตอกกลับป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางก็รีบเข้าไปในครัว เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้

 

"เนี่ยค่ะป้า ฟางทำใกล้เสร็จแล้วป้าไปทำอย่างอื่นเถอะค่ะเดี๋ยวฟางจัดการเอง"ฟางบอกป้าแม่บ้านในขณะลงมือทำอาหาร

 

ป๊อปปี้ย่องไปหาป้าแม่บ้านแล้วสะกิดบอกให้ออกไปจากครัว

 

"ที่ฟางทำเนี่ยก็เพราะเจ้าของบ้านนี้น่ะโหด แล้วก็ดุมากเลยนะคะป้าเขานะชอบแกล้งฟางสารพัด แต่เนี่ยอาหารที่ฟางทำเขาชอบทั้งนั้นเลยนะคะ มีสเต็กหมู กุ้งชุบแป้งทอด ปลาทอด แล้วก็ไข่เจียวชะอมเขาบอกว่าคุณแม่ของเขาทำอร่อยมากๆ แต่เขาเคยทานอาหารฝีมือฟางแล้วนะคะเขายังไม่บอกเลยว่าฟางทำอร่อยเหมือนแม่เขารึเปล่า"ฟางพูดยาวเหยีดทำให้ร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงกับยิ้มแล้วส่ายหน้า

 

"จำได้ด้วยเหรอว่าฉันชอบกินอะไร"ป๊อปปี้โอบเอวบางของฟางจากด้านหนัง ทำให้คนที่ทำอาหารอยู่ถึงกับสะดุ้ง

 

"เอ๊ะ นี่นายตกใจหมดเลยเดี๋ยวน้ำมันก็กระเด็นหรอก"ฟางว่า เพราะกำลังทำกุ้งชุบแป้งทอด

 

"แหม เมียฉันนี่น่ารักจังเลยนะ เมื่อคืนไม่ได้นอนทั้งคืนยังอุตส่าห์ลุกมาทำอาหารแต่เช้าอีก"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางเขิน

 

"พูดอะไรของนายเนี่ย"ฟางว่าแล้วทำแก้มป่องป๊อปปี้เห็นก็รู้หมั่นเขี้ยวก็ขโมยหอมฟอดใหญ่

 

"ฟอดดด หอมจัง"ป๊อปปี้พูด

 

"ตาบ้าออกไปเลยนะ เห็นมั้ยฉันทำอะไรอยู่"ฟางว่า

 

"อะ อะ ก็ได้"ป๊อปปี้พูดแล้วผละออกจากฟางมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น

 

"อ้าว พ่อป๊อปอยู่นี่เอง"มีเสียงทักร่างสูงดังขึ้น

 

"คุณแม่สวัสดีครับ"ป๊อปปี้ยกมือไหว้เมื่อเห็นแม่ของฟาง แล้วเชิญนั่ง

 

"แล้วฟางล่ะลูก"คุณหญิงถาม

 

"ทำอาหารอยู่ในครัวน่ะครับ แล้วนี่ คุณแม่มาคนเดียวเหรอครับ"ป๊อปปี้บอกแล้วถาม

 

"อ๋อ ฟาอยู่ด้านนอกน่ะจ่ะ กำลังเอาของให้แม่บ้านเอามาเก็บแม่ซื้อของมาเพียบเลย"คุณหญิงตอบ ป๊อปปี้ได้ยินชื่อฟานัยน์ตาก็แสดงความเจ้าเลห์ทันที

 

"สวัสดีค่ะคุณป๊อปปี้"ฟาที่เดินเข้ามาเอ่ยทักร่างสูงที่มองเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

 

"ครับ เชิญนั่งครับ"ป๊อปปี้เหยียดยิ้มมุมปากแล้วเชิญฟานั่ง

 

"แล้วนี่ยัยฟางอยู่ไหนเหรอคะ"ฟาทีนั่งลงข้างแม่ตัวเองเอ่ยถาม

 

"ฟางอยู่นี่ค่ะทุกคน"เสียงเล็กสดใสดังขึ้นทุกคนหันไปมองก็เห็นฟางเดินเข้ามาแล้วนั่งคั่นแม่ตัวเองกับป๊อปปี้

 

"ไงเรา พ่อป๊อปบอกว่าเราทำอาหารนี่"แม่ของฟางถาม

 

"ค่ะ งั้นคุณแม่กับพี่ฟาทานอาหารด้วยกันเลยสิคะ ฟางให้แม่บ้านจัดโต๊ะอาหารอยู่"ฟางชวนยิ้มๆ

 

"จ้า"แม่ของฟางตอบ

 

"งั้นผมขอตัวไปดูก่อนนะครับว่าแม่บ้านจัดโต๊ะเสร็จรึยัง"ป๊อปปี้บอกแล้วลุกออกไปฟางมองตามแต่ก็ไม่พูดอะไร

 

"จัดโต๊ะเสร็จรึยังครับป้าอิ่ม"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องทานข้าวเอ่ยถาม

 

"เสร็จแล้วค่ะ จะให้ป้าไปตามพวกคุณฟางมั้ยคะ"แม่บ้านถาม

 

"ไม่ต้องครับ ทุกคนจะไปทำอะไรก็ไปเถอะครับ"ป๊อปปี้บอก

 

"ค่ะ"แล้วแม่บ้านก็ออกจากห้องไป

 

"หึ คุณหนูฟาได้เวลาแก้แค้นของฉันแล้ว"ป๊อปปี้เหยีดยิ้มแล้วหยิบซอสน้ำมา เหยาะใส่จานข้าวที่คิดจะให้ฟานั่ง แล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำบีบน้ำยาล้างห้องน้ำเต็มพื้น แล้วก็ไปตามทุกคนมาที่ห้องทานข้าวเขามองตามฟาที่นั่งลงตรงจานข้าวที่เขาใส่ซอสน้ำปลาเยอะๆ

 

"ทานกันได้เลยครับ"ป๊อปปี้บอกแล้วมองฟาที่ตักข้าวเข้าปากแล้ว

 

"อุ๊บ"ฟาทำท่าจะอาเจียนทุกคนมองอย่างสงสัย

 

"ฟาเป็นอะไรลูก"คุณหญิงถามลูกสาว

 

"ขอโทษนะคะทุกคน"ฟาบอกแล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำ

 

"ว้าย!"

 

โครม!

 

"ฟา/พี่ฟา"คุณหญิงและฟางร้องอย่างตกใจแล้วรีบไปดูฟาที่ห้องน้ำส่วนป๊อปปี้เหยียดยิ้มแล้วเดินด้วงกระเป๋ากางเกงตามไปอย่างสบายๆ พอไปทุกคนไปถึงห้องน้ำก็เห็นฟานอนสลบอยู่กับพื้นที่หัวมีเลือดไหลออก

 

"ตายแล้ว! ฟาลูกแม่!"คุณหญิงร้องและกำลังจะเข้าไปในห้องน้ำแต่ฟางจับไว้ก่อน

 

"เดี๋ยวค่ะคุณแม่ ระวังค่ะพื้นมีน้ำยาเต็มเลย"ฟางบอกแล้วปิดจมูกเพราะเหม็น

 

"ฮึกๆ ฟา"คุณหญิงน้ำตาไหลพวกแม่บ้านรีบเข้ามาดูและค่อยๆเข้าไปในห้องน้ำและค่อยพยุงร่างฟาออกมา ฟางที่กำลังจะตามพวกแม่บ้านกับแม่ออกไปก็หันมามองป๊อปปี้ที่ยิ้มเหยียดยิ้มมุมปากแววตาสะใจอยู่

 

"ฝีมือนายใช่มั้ย"ฟางพูดรอดไรฟันแล้วผลักร่างสูงที่ทำเป็นไม่สะทกสะท้าน

 

"หึ ฉันไม่รู้เรื่องแต่ที่พี่สาวเธอโดนมันยังไม่สาสมด้วยซ้ำไป"ป๊อปปี้พูด

 

"ถ้าพี่สาวฉันเป็นอะไรนายตายแน่"ฟางพูดอย่างคาดโทษแล้ววิ่งออกไป ป๊อปปี้ยืนนิ่งอยู่กับที่แววตาสะใจ

 

 

ป๊อปปี้นี่ร้ายจริงๆ

 

เม้น+โหวตด้วยนะคะ