แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

"นวล คุณป๊อปล่ะ"ฟางที่กลับจากโรงพยาบาลแล้วกลับมาไม่เห็นป๊อปปี้เลยถามสาวใช้

 

 

"รู้สึกว่าจะอยู่ด้านบนค่ะ"นวลตอบอย่างนอบน้อม

 

 

"อยู่ห้องนอนใช่มั้ย"ฟางถามเสียงเรียบ

 

 

"เอ่อ..."นวลก้มหน้าอึกอัก

 

 

"ตกลงคุณป๊อปอยู่ไหนนวล"ฟางถามเสียงต่ำ

 

 

"คะ...คือ คุณชายอยู่...ในห้อง...คุณปอนด์ค่ะ"นวลตอบกะตุกกะตัก ทำให้ฟางชะงักเงียบนิ่ง

 

 

"แล้วห้องคุณปอนด์อยู่ไหน"ฟางถามต่อ

 

 

"อยู่ด้านขวามือห้องคุณชายค่ะ"นวลตอบฟางเลยให้ออกไป แล้วเดินขึ้นชั้นตรงมาที่ด้านขวามือของห้องป๊อปปี้ซึ่งประตูถูกเปิดแง้นไว้ เธอเลยไปส่องก็เห็นร่างสูงนั่งบนเตียงนอนสีขาวแล้วมองไปที่รูปติดผนังถูกใส่ในกรอบสีทองด้วยแววตาเศร้าๆ

 

 

"พี่ปอนด์ ป๊อปทำถูกใช่มั้ย"หลังจากที่ร่างสูงนั่งอยู่นานก็พูดออกมา ฟางที่ยืนแอบอยู่ได้ยินและเห็นทุกอย่าง เห็นแม้กระทั่ง...น้ำตาลูกผู้ชาย

 

 

"ผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจที่สุด โดนแค่นั้นยังน้อยไป"ป๊อปปี้พูดเยาะๆ

 

 

"เขาทิ้งพี่แบบไม่มีเยื่อใย...ทำ...ทำให้พี่ต้องตาย"ป๊อปปี้พูดกัดฟันทั้งน้ำตาแล้วกำมือแน่น

 

 

"เธอทำให้คนมากมายต้องเจ็บปวด แม้กระทั่ง...ฟาง...น้องสาวของเธอ"ป๊อปปี้พูดแล้วก้มหน้าหลับตาเมื่อนึกถึงฟาง

 

 

"ตอนนี้พี่ก็รู้ความจริงแล้วนะครับว่าฟางไม่ผิด แต่คนที่ผิดคือ...ฟา"ป๊อปปี้ลืมตาแล้วเงยหน้าขึ้น

 

 

"ที่ผมทำไปฟางอาจจะคิดว่าผมใช้เธอเป็นเครื่องมือไม่ใช่อยากรับผิดชอบเธอจริงๆ แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่ง ผมรู้ผมมันเลวที่ใช้ผู้หญิงตัวเล็กๆเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น แต่..."ป๊อปปี้พูดถึงตรงนี้ก็ชะงักทำให้คนที่แอบฟังชะงักตาม

 

 

"แต่...ทำไมผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นต้องใช้ชื่อฟางมาหลอกพี่ด้วยล่ะ เขามีเหตุผลอะไร"ป๊อปปี้พูดต่อ ฟางที่ยืนฟังก็คิดตามแล้วเข้าห้องโดยที่ค่อยๆเปิด ปิดประตูเสียงเงียบแล้วมานั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมกับนั่งครุ่นคิด

 

 

"นั่นสิ พี่ฟามีเหตุผลอะไรถึงใช้ชื่อเรา"ฟางพึมพำ เพราะเธอรู้ดีว่าพี่สาวของเธอเป็นคนมีเหตุผล ทำอะไรก็ต้องมีเหตุผล

 

 

แอ้ด

 

 

ฟางสะดุ้งหยุดคิดทันทีพอได้ยินเสียงประตูหันไปมอง ก็เป็นร่างสูงของป๊อปปี้ที่เข้ามาแต่คราบน้ำตายังไม่หมด

 

 

"กลับมาแล้วหรอ"ป๊อปปี้ยืนถามมือล้วงกระเป๋ากางเกง

 

 

"เห็น ก็แสดงว่ากลับมาแล้ว"ฟางตอบกวนๆทำเป็นไม่รู้

 

 

"เธอนี่มัน... ชั่งเหอะ แล้วพี่สาวเธอล่ะเป็นไงบ้าง"ป๊อปปี้ทำท่าจะว่าฟางแต่ก็หยุดแล้วเปลี่ยนคำถาม

 

 

"ก็ดีหัวแตกเย็บ5เข็ม ยังไม่ได้สมใจนายหรอก"ฟางตอบแบบประชด

 

 

"หึ แค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอกแต่คราวหน้าไม่แน่"ป๊อปปี้พูดเจ้าเล่ห์ ฟางหันขวับมามองทันทีมองด้วยสายตาโกรธๆ

 

 

"นายจะทำอะไรพี่ฉัน!"ฟางขึ้นเสียงแล้วลุกขึ้น

 

 

"หึ เดี๋ยวก็รู้"ป๊อปปี้เหยียดยิ้มชั่วร้ายแล้วหยิบของใช้ส่วนตัวแต่โดนฟางกระชากอย่างแรง

 

 

"ฉันขอล่ะนะ อย่าทำอะไรพี่สาวฉันเลย"ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

"แล้วทีพี่เธอทำกับพี่ชายฉันล่ะ!"ป๊อปปี้สบัดแขนออกทำให้ร่างบางเซจนเกือบล้ม ฟางทรุดตัวนั่งคุกเข่าต่อหน้าร่างสูงทั้งน้ำตา ทำให้ป๊อปปี้ยืนมองด้วยความตกใจ

 

 

"ฉันขอร้องล่ะนะ ป๊อปปี้ ยกโทษให้พี่สาวฉันเถอะซักนิดก็ยังดี จะให้ฉันกับฉันก็ยอม"ฟางยกมือขึ้นไหว้แล้วกำลังจะก้มกราบป๊อปปี้ แต่ถูกมือหนาดึงต้นแขนให้ลุกขึ้น

 

 

"เธอจะทำบ้าอะไร!"ป๊อปปี้ตะคอกใส่ร่างบาง

 

 

"ฉันก็จะกราบขอร้องนายไง"ฟางพูดทั้งน้ำตา ทำให้ร่างสูงถึงกับหัวเสีย

 

 

"ไม่จำเป็น ต่อให้เธอกราบฉันกี่พันครั้งฉันก็ไม่มีวันยกโทษให้พี่สาวเธอ!"ป๊อปปี้ตะโกนใส่ฟางแล้วเดินถือของออกไปเข้าห้องพี่ชายปล่อยให้ร่างบางที่ทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้อยู่อย่างนั้น

 

 

 

ป๊อปปี้โหดร้ายที่สุดอ่ะ

 

 

อัพแล้ว เม้น+โหวตด้วยนะคะ