แรงแค้น พยาบาดไฟร้าย

"ทำไมพี่ฟาถึงใช้ชื่อเราตอนคบกับพี่พี่ชายนองป๊อปปี้นะ"ร่างบางยืนที่ระเบียงสายตามองท้องฟ้าก็พึมพำออกด้วยความสงสัย

แอ้ดดดดดดดด

อยู่ๆประตูห้องก็เปิดขึ้นฟางรีบหันไปมองก็พบกับร่างสูงของป๊อปปี้ที่เอาแขนวางไว้บนลูกบิดประตู

"มีอะไร"ฟางถาม

"เปล่า"ป๊อปปี้ตอบใบหน้ากวน

"บ้ารึไง เข้าห้องคนอื่นโยไม่มีธุระแถมตอนเข้ามายังไม่เคาะประตูอีก"ฟางว่า

"หึ เธออย่าลืมนะว่านี่บ้านฉัน ฉันมีสิทธิจะทำอะไรก็ได้"คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาฟางชงักแล้วหันหลังมองออกไปที่ระเบียงอีกครั้ง ป๊อปปี้เดินมายืนข้างๆ

"คิดถึงบ้านเหรอ เดี๋ยวฉันไปส่งก็ได้"ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางถอนทันที

"เฮ่อ ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะชดใช้ความผิดแทนพี่สาว"ฟางตอบ

"แน่ใจนะว่าจะชดใช้ความผิดแทน ไม่ใช่กลัวว่าพี่สาวเธอจะตกเป็นของฉัน เหมือนเธอที่ตกเป็น...."ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบฟางก็ใช้มือเรืยวปิดปากชายหนุ่มไว้

"นั่นมันก็เป็นส่วนหนึ่ง เพราะนายก็...."ฟางชงักค้างไว้และกำลังจะเดินออกไปแต่มือหนาของป๊อปปี้จับข้อมือเล็กของเธอไว้ก่อน

"ก็อะไร"ป๊อปปี้ถาม

"ช่างเถอะมันไม่สำคัญหรอก"ฟางตัดบทแล้วบิดข้อมือออกจากการเกาะกุม และเดินลงมาชั้นล่างมานั่งที่ห้องนั่งเล่น

"นี่แน่ะ"ป๊อปปี้เดินตามลงมาแล้วยีหัวของฟางที่นั่งอยู่

"เฮ้ย มายีผมฉันทำไมยะเดี๋ยวผมฉันฟูหมด"ฟางโวยหน้ายู่

"ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเดี๋ยวหรอกเพราะมันฟูอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ"ป๊อปปี้ระเบิดหัวเราะออกมา

"หือ ไอหน้าหมีไอหมีพูห์"ฟางยืนแล้วว่ากลับ

"นี่เธอว่าฉันหน้าเป็นหมีพูห์เหรอ"ป๊อปปี้โวยทันที

"ก็ไม่รู้สินะ"ฟางยักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ป๊อปปี้เลยกระโจนเข้าไปหาแต่ฟางหลบทันแล้ววิ่งรอบห้องนั่งเล่น

"ยัยฟู ยัยตัวแสบมาให้ฉันลงโทษเดี๋ยวนี้เลยนะ"ป๊อปปี้พูดพร้อมกับวิ่งไล่ฟาง

"ฮ่าๆๆ นายหมีพูห์ นายหมีพูร์จับฉันให้ได้ซี่"ฟางว่าและท้าทายแล้ววิ่งออกจากห้องนั่งเล่นแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไป ป๊อปปี้รีบวิ่งไล่ตามทันที

อัพแล้วนะคะ

เม้น+โหวตด้วยน้าาาาา