จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 
     อาทิตย์ต่อมา...
 
     วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนฉันจะจักนิทรรศการ เพราะงั้นฉันเลยต้องมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อช่วยเพื่อนๆพี่ๆจัดซุ้มของเราเอง ซึ่งไอ้เฮียป๊อบที่มา ทุบ (?) ประตูปลุกฉันเอาตั้งแต่ตีห้า - -' ! แล้วลากฉันมาโรงเรียนหกโมงตรง ! ให้ตายเถอะ มันจะรีบมาหา ... อะไรวะ = = !
 
     "อ้าว แก้ว  !  พี่ป๊อบ ! ทางนี้ค่ะ ซุ้มเราอยู่นี่ >< " ยัยฟางกวักมือเรียกเราสองคนที่เดินอยู่ข้างทาง (?) พร้อมกับแบกตะกล้าขนาดใหญ่ไปที่ไหนสักที่ เห็นอย่างนั้น ไอ้เฮียป๊อบก็โชว์ความเป็นสุภาพบุรุษทันที - -'
 
      " มาๆ ป๊อบช่วยนะฟาง"
 
      "..ขอบคุณค่ะ -//- "
 
     แต่ก็อย่างที่สงสัย.. สองคนนี้เป็นแปลกๆ จริงๆแหละ เมื่อคืนเฮียป๊อบก็ออกไปไหนไม่รู้ดึกๆดื่นๆ กลับบ้านมาประมาณเที่ยงคืนครึ่ง แต่ด้วยความที่ฉันง่วงจัด เลยไม่ได้ซักถามอะไรออกไป ส่วนยัยฟาง... วันนี้ดูแจ่มใสแปลกๆ.. หรือฉันคิดไปเองหว่า - -*
 
       "มัวเหม่ออะไรอยู่ ทำไมไม่ไปช่วยเขาจัดซุ้ม ?" อยู่ๆเสียงเข้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง...
 
        "-*- โทโมะ"
 
        "ก็ฉันน่ะ - -' อยากให้เป็นใครล่ะ" 
 
        "เปล่าซะหน่อย -o-' ไปจัดซุ้มดีกว่า..." ฉันเตรียมตัวจะชิ่ง แต่...
 
        หมับ !
 
        อยู่ๆโทโมะกับเอื้อมมือมาจับแขนฉันไว้ ก่อนจะกระชากเข้าหาตัวเบาๆ ฉันเงยหน้ามองโทโมะหน้ายู่ ก่อนจะชะงักเมื่อเขาก้มหน้าเข้ามาระยะประชิด..
 
        ตึกตัก ตึกตัก ♥
 
        เอ่อ... เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยนะ -///-
 
         "ฮ่ะๆ หน้าแดงเลยแฮะ.. คิดอะไรฮะ ยัยงั่ง !"
 
         "อะ..อะไร ! ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย -o- ไม่คุยด้วยละ ไปช่วยเขาจัดซุ้มดีกว่าา.." ว่าแล้วฉันก็รับดันตัวเองออกมาจากอ้อมแขนโทโมะ แล้วรีบชิ่งหนีไม่ทันฟังที่คนตัวสูงพูด...
 
          "ฮ่ะ.. น่ารัก ไม่เปลี่ยนจริงๆ.."
 
           .
           .
           .
 
           "ไอ้พี่เขื่อน ! เฟย์บอกแล้วไง ให้เอาโต๊ะนั้นตั้งไว้ตรงนี้ ! ทำไมไม่ฟังกันบ้างฮะ ?" 
 
         "โถ่ เฟย์คร้าบบ - -' เขื่อนเหนื่อยแล้วนะ เขื่อนว่าตั้งตรงนี้สวยดีออก"
    
           "ดีบ้าอะไรล่ะ ! เกะกะพนักงานเสิร์ฟจะตาย ! เอาไปเปลี่ยนเลยนะ"
 
             "ช่างพนักงานเสิร์ฟปะไร เขื่อนเป็นพนักงานต้อนรับนี่ -o-' "
 
             ไอ้พี่เขื่อนมันพูดได้น่าตบมาก - -' 
 
           เฮ้อออ ! จริงๆแล้วการจัดซุ้มนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแฮะ - -' เพราะว่าต่างคนต่างมีความคิดที่ไม่เหมือนกันทั้งนั้น คนนู้นอยากได้แบบนั้น คนนี้อยากได้แบบนี้ เหมือนกับพี่เขื่อนกับยัยเฟย์ไงล่ะ จากที่รักกันจบแทบจะกลืนกิน ตอนนี้จะดีกันให้ได้แล้ว - -' 
 
          "แกสองคนจะเถียงกันให้ได้อะไรวะ - -' ทำๆไปเหอะ แม่ง ! จะได้จบๆสักที" พี่เคนตะว่า
 
         "ไม่จบหรอก - -' ต้องเรียกลูกค้ามาเพิ่มคะแนนนิยมก่อน ถึงจะจบ" พี่จองเบว่า
 
           การจัดนิทรรศการนี้จะมีการประกวดซุ้มที่เราจัดขึ้น โดยให้พวกรุ่นน้อง ม.1 ถึง ม.4 เป็นคนให้ค่าคะแนนนิยมแต่ละซุ้ม ซุ้มไหนได้มากที่สุด ซุ้มนั้นจะเป็นฝ่ายชนะ ทางโรงเรียนจะให้รางวัลเป็นการ หยุดเรียนไปเที่ยว หนึ่งอาทิตย์ โดยที่จะมีอาจารย์เป็นคนนำทางไป
 
             มันก็ดีตรงนี้แหละ :)
 
              ป๊อกๆ !
 
             - -' ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเฮียป๊อบต้องให้ฉันมานั่งตอกตะปูซุ้มด้วย ทำไมไม่ให้คนมีหุ่นกำยำอย่างโทโมะมาทำ ! ทำไมต้องเป็นฉัน ! - -' แต่ก็นะ... เกิดฉันโวยวายไป ก็จะโดนด่าเปล่าๆ คงทำได้แต่หุบปากและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เท่านั้นเอง
 
             "อ่ะ น้ำ" 
 
           อยู่ๆก็มีมือปริศนายื่นขวดน้ำมาตรงหน้าฉัน มันคงจะเย็นหน้าดูดูจากไอน้ำที่ออกมาจากขวดนั่นอ่ะนะ ฉันเงยหน้ามองตามแขนแกร่งนั้นจนรู้ว่าใครคือเจ้าของแขนนี่..
 
           "โทโมะ..." อีกแล้ว - -'
 
           "กินน้ำหน่อยไหม ไปพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้" 
 
          "อืม" ฉันตอบแค่นั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืน ยื่นค้อนกับตะปูให้เขาจัดการ พร้อมรับน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วนั่งลงข้างๆดูเขาตอกตะปูไปด้วย ( เหมือนว่าจะว่างมาก - -' ) 
 
            ป๊อกๆๆๆ
 
            "นายกับฟางเป็นยังไงบ้าง" ฉันถามออกไปกลบความเงียบ ( อันที่จริงไม่เงียบหรอก แค่รู้สึกว่ามันเป็นแปลกๆ ถ้าไม่ได้คุยกัน )
 
            "ก็ดี.."
 
            "หรอ..." ฉันพึมพำถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ
 
            รู้ทั้งรู้ว่าถามไปก็เจ็บเปล่าๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไมใจยังอยากจะถาม ไม่มีคำพูดออกจากปากเราสองคน โทโมะก็ตอกตะปูต่อไป ส่วนฉันก็นั่งดื่มน้ำต่อไป ( เพราะไม่มีอะไรจะทำ - -' ) 
 
             .
             .
             .
 
             เวลา 09:00
 
             ปัง !!!
 
             เสียงจุดพลุบอกเวลางานเริ่ม ( เพื่อ ? ) ต่างคนต่างทำหน้าที่เข้าซุ้มของตัวเอง ยัยเฟย์ กับ พี่เขื่อน เป็นพนักงานต้อนรับอยู่หน้าซุ้ม ส่วนฉัน (ที่อยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟที่ยัยฟางเช่ามา) ก็นั่งอยู่หน้าเคาว์เตอร์ (ไม้ที่ช่วยกันสร้าง) โดยมีโทโมะนั่งอยู่ข้างๆ
 
           รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้โทโมะจะทำตัวติดกับฉันมากกว่าติดกับยัยฟางซะอีก - -' 
 
          "นายว่าจะมีคนเข้าซุ้มเราไหม?" ฉันถามออกไป พรางมองไปรอบๆร้านที่ตอนนี้เงียบกรีบสิ้นดี 
 
            "ต้องมีสิ ฝีมือเค้กของฟางอร่อยมากเลยนะ" 
 
            "..อืม ชาเฮียป๊อบก็อร่อยเหมือนกัน.."
 
          "ฟางเรียนทำเค้กมาตั้งแต่ ม.3 จนตอนนี้ก็ ม.5 ฟางเชียวชานเรื่องการทำเค้กมาก แถมยังทำให้ฉันกินตั้งหลายครั้ง อยากบอกว่าทำอร่อยมากเลยล่ะ ฉันยังติดใจ"
 
           "..." แล้วเขาจะมาบอกฉันทำไม !
 
       "เค้กที่ฟางทำอร่อยที่สุดน่ะ คือเค้กนมสดสอดไส้สตอเบอร์รี่ ฮ่ะๆ.. ฟางชอบทำให้ฉันกินเป็นประจำ จนฉันชอบมันไปด้วย"
 
            "..." ให้ตายเถอะ... เหมือนน้ำตาจะไหลลงมาให้ได้...
 
            "อยู่กับฟาง.. ฉันมีความสุขมากๆเลย..."
 
             "..." แล้วนายมาอยู่กับฉันทำไม...?
 
             "แต่เดี๋ยวนี้... ฟางดูแปลกๆไป เหมือนไม่ใช่ฟางคนเดิม ไม่ค่อยมีเวลาว่างทำเค้กให้ฉันกินเหมือนเมื่อก่อน ฉันรู้สึกได้... ถึงแม้ฟางจะไม่บอก ฉันก็รู้สึกได้"
 
              "..." นายกำลังจะพูดอะไรนะ .. ?
 
            "จนล่าสุด.. ฉันเห็นฟางกับ..." โทโมะเว้นไว้ช่วงหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเงียบไปอย่างไม่มีสาเหตุ
 
          แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันสงสัย .. ฉันสงสัยแค่ว่า เขาจะมายุ่งกับฉันทำไม ? ในเมื่อในใจของเขาก็มีฟางซะมากมายขนาดนั้น มีฟางจนไม่มีที่ว่างให้ฉันเข้าไปเลย.. แล้วเขาจะมายุ่งอยู่กับฉันทำไม..
 
             "แก้ว.." อยู่ๆโทโมะก็เรียกชื่อฉัน ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะซบลงที่ไหล่ฉันอย่างอ่อนล้า...
 
                "..."
 
                "ฉัน เหงา เหลือเกิน..."
 
                หรือฉันจะเป็นได้แค่คน คลายเหงา ให้นายกันนะ ... โทโมะ
 

 
เม้นท์สิ >< ' ตอนหน้าจะเป็นตอนของ เฟย์ กับ เขื่อน นะคะ [ KF ] ใครจิ้นคู่นี้ติดตามด้วยนะ :)