จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

          [Fang' Part]

          เอ... แป้ง... แป้ง... แป้ง..  แป้งอยู่ไหนกันนะ -*- มันน่าจะอยู่เลาะนี้นี่นา... อืมม.. เอ๊ะ ! นั่นไง ! อยู่บนสุดของชั้นเลยแฮะ.. งืออ ฟางสูงแค่ 159 ซม. เองนะคะ อย่ารังแกกันแบบนี้สิคุณแป้งงง T^T

          ฮึบบ !!

       ฉันพยายามที่จะเขย่งเท้าให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำให้ แต่ไม่ว่าจะเขย่งยังไงมันก็ยังไม่สูงพอที่ฉันจะหยิบแป้งทำขนมเค้กนั่นได้ TT

          พรึบ !!

       อยู่ๆก็มีมือปริศนาหยิบแป้งทำขนมเค้กนั้นลงมา พร้อมกับที่ฉันหันหน้าไปดูพอดี.. และมันก็ทำให้...

         ตึกตัก ตึกตัก ♥

      พอหันไปไม่ทันได้ ปลายจมูกของฉันก็จรดเข้ากับปลายคางของพี่ป๊อบ.. ( ก็ฉันเตี้ยนี่นา TT ถ้าคิดว่าจมูกของเราจะชนกันล่ะก็.. ฝันไปได้เลย ) เพียงเสี้ยววินาทีที่ฉันเงยหน้าขึ้น.. สายตาของเราต่างก็สบกัน... สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า 'หัวใจ' ก็เต้นถี่ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ...

          ความรู้สึกนี้มัน... ?

          "เอ่อ... " 

          "เอ่อ... ป๊อบขอโทษนะครับ ป๊อบแค่จะช่วยฟาง..."

          "เอ่อ.. ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟางต้องขอบคุณพี่ป๊อบนะคะ..." 

          "ครับ..."

        >///< อร้ายยย ! ทำไมเป็นความรู้สึกเขินๆนะ ทั้งๆที่ความรู้สึกแบบนี้ฉันเองก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับพี่โทโมะเลยสักครั้ง... แต่ทำไมกับพี่ป๊อบปี้... ความรู้สึกนี้ถึงได้...

          ตึกตัก ตึกตัก ♥

         กรี๊ดดดด !! หยุดเต้นได้แล้วนะ ไอ้หัวใจบ้า !! ( หยุดเต้นก็ตายสิยะ !! )

          "เอ่อ.. ได้ของครบหมดแล้ว ใช่มั้ยครับฟาง ?" พี่ป๊อบถามขึ้น กลบกับความเงียบที่เข้าปกคลุม

         "เอ่อ... ครบหมดแล้วค่ะ " ฉันตอบ พร้อมมองอุปกรณ์ที่เตรียมพร้อมไว้อย่างสำรวจ

          "..."

          "เรากลับกันเลยไหมคะ เดี๋ยวคนเขาจะรอ.."

          "..."

          พี่ป๊อบไม่ได้ตอบอะไรออกมา เพียงแต่...

          พรึบ !!

       อยู่ๆพี่ป๊อบก็นั่งลงกับพื้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ! เขานั่งพิงกับพนังห้องคหกรรม ก่อนจะเงยหน้ามองฉันที่ยืนอยู่ แล้วตบที่พื้นเบาๆสองสามทีเป็นเชื้อเชิญให้นั่งลงข้างเขา

          นั่งก็ได้...

          พรึบ !

     ฉันนั่งลงข้างพี่ป๊อบปี้ ก่อนจะเงยหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง มองท้องฟ้าที่เปล่งประกายงดงามอยู่เบื้องบน เจ้านกน้อยบินเล่นล่องลอยเวหา.. ก้อนเมฆสีขาวสะอาดตาประดับท้องฟ้าให้ดูน่ามองยิ่งขึ้น.. นี่ถ้าเป็นเวลากลางคืน ดวงดาวคงจะสวยน่าดู..

           "ท้องฟ้าสวยจังนะคะ" ฉันพูดพร้อม ดวงตายังไม่ละจากท้องฟ้างามนั่น

          "ครับ... ป๊อบก็ว่างั้น"

          "ฟางน่ะ... อยากมาที่โรงเรียนตอนกลางคืนจังเลย อยากมาดูว่าดาวบนท้องฟ้าที่โรงเรียนนั้นจะสวยงามขนาดไหน.."

          "..."

          "ถ้าได้มาสักครั้งก็คงจะดี..." 

          "งั้นเรามากันไหม ?"

          "คะ ?"

          "ฟางอยากมาดูดาวที่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ งั้นคืนนี้เรามาดูดาวกัน นะครับ^^"

            "ยามคงไม่ให้เข้าแน่ๆค่ะ.. ฟางคงไม่ได้ดูหรอก"

            "ฟางอยากได้อะไร.. ต้องการสิ่งไหน ขอแค่บอกป๊อบ... ป๊อบจะทำให้ฟางสมหวังตามปราถนา..^^"

              "ฮ่ะๆ ป๊อบพูดอย่างกับเป็นเทวดา..."

            "ถ้าเป็นเทวดา แล้วได้คู่ควรกับนางฟ้าอย่างฟาง.. ป๊อบก็ยินดีจะเป็นนะ"

               "ป๊อบ...?"

               ตึกตัก ตึกตัก ♥

             เขาจะรู้ตัวมั้ยนะ ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา... มันอาจจะเป็นคำพูดธรรมดาๆ แต่สำหรับฉัน... มันเป็นคำพูดที่แสนจะพิเศษ และอยากจะให้เขาพูดกับฉันเพียงคนเดียว... 

            ไม่ทันได้คิดอะไร.. ใบหน้าหล่อเจ้าเสน่ห์นั่น ก็เลื่อนลอยเข้ามาใกล้ๆก่อนที่ริมฝีปากของเราจะประกบกัน.. รู้ว่ามันผิด แต่ความรู้สึกดีๆที่มีมันไม่สามารถห้ามกันได้จริงๆ รสจูบที่แสนอ่อนหวานนิ่มนวล... มันส่งความสุขให้ฉันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.. 

             ให้ตายสิ... จะบาปไหมนะ.. ถ้าฉันจะ รัก คนสองคนพร้อมๆกัน.. 

[ Tne End Fang' Patr]

วิจารณ์กันหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจในการ up ฟิค นี้ต่อ ^^ 

ไม่ วิจารณ์ ฟิค ไม่จบ OK. นะคะ :)