จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 

     อาทิตย์ต่อมา...

 

     วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนฉันจะจักนิทรรศการ เพราะงั้นฉันเลยต้องมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อช่วยเพื่อนๆพี่ๆจัดซุ้มของเราเอง ซึ่งไอ้เฮียป๊อบที่มา ทุบ (?) ประตูปลุกฉันเอาตั้งแต่ตีห้า - -' ! แล้วลากฉันมาโรงเรียนหกโมงตรง ! ให้ตายเถอะ มันจะรีบมาหา ... อะไรวะ = = !

 

     "อ้าว แก้ว  !  พี่ป๊อบ ! ทางนี้ค่ะ ซุ้มเราอยู่นี่ >< " ยัยฟางกวักมือเรียกเราสองคนที่เดินอยู่ข้างทาง (?) พร้อมกับแบกตะกล้าขนาดใหญ่ไปที่ไหนสักที่ เห็นอย่างนั้น ไอ้เฮียป๊อบก็โชว์ความเป็นสุภาพบุรุษทันที - -'

 

      " มาๆ ป๊อบช่วยนะฟาง"

 

      "..ขอบคุณค่ะ -//- "

 

     แต่ก็อย่างที่สงสัย.. สองคนนี้เป็นแปลกๆ จริงๆแหละ เมื่อคืนเฮียป๊อบก็ออกไปไหนไม่รู้ดึกๆดื่นๆ กลับบ้านมาประมาณเที่ยงคืนครึ่ง แต่ด้วยความที่ฉันง่วงจัด เลยไม่ได้ซักถามอะไรออกไป ส่วนยัยฟาง... วันนี้ดูแจ่มใสแปลกๆ.. หรือฉันคิดไปเองหว่า - -*

 

       "มัวเหม่ออะไรอยู่ ทำไมไม่ไปช่วยเขาจัดซุ้ม ?" อยู่ๆเสียงเข้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง...

 

        "-*- โทโมะ"

 

        "ก็ฉันน่ะ - -' อยากให้เป็นใครล่ะ" 

 

        "เปล่าซะหน่อย -o-' ไปจัดซุ้มดีกว่า..." ฉันเตรียมตัวจะชิ่ง แต่...

 

        หมับ !

 

        อยู่ๆโทโมะกับเอื้อมมือมาจับแขนฉันไว้ ก่อนจะกระชากเข้าหาตัวเบาๆ ฉันเงยหน้ามองโทโมะหน้ายู่ ก่อนจะชะงักเมื่อเขาก้มหน้าเข้ามาระยะประชิด..

 

        ตึกตัก ตึกตัก ♥

 

        เอ่อ... เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยนะ -///-

 

         "ฮ่ะๆ หน้าแดงเลยแฮะ.. คิดอะไรฮะ ยัยงั่ง !"

 

         "อะ..อะไร ! ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย -o- ไม่คุยด้วยละ ไปช่วยเขาจัดซุ้มดีกว่าา.." ว่าแล้วฉันก็รับดันตัวเองออกมาจากอ้อมแขนโทโมะ แล้วรีบชิ่งหนีไม่ทันฟังที่คนตัวสูงพูด...

 

          "ฮ่ะ.. น่ารัก ไม่เปลี่ยนจริงๆ.."

 

           .

           .

           .

 

           "ไอ้พี่เขื่อน ! เฟย์บอกแล้วไง ให้เอาโต๊ะนั้นตั้งไว้ตรงนี้ ! ทำไมไม่ฟังกันบ้างฮะ ?" 

 

         "โถ่ เฟย์คร้าบบ - -' เขื่อนเหนื่อยแล้วนะ เขื่อนว่าตั้งตรงนี้สวยดีออก"

    

           "ดีบ้าอะไรล่ะ ! เกะกะพนักงานเสิร์ฟจะตาย ! เอาไปเปลี่ยนเลยนะ"

 

             "ช่างพนักงานเสิร์ฟปะไร เขื่อนเป็นพนักงานต้อนรับนี่ -o-' "

 

             ไอ้พี่เขื่อนมันพูดได้น่าตบมาก - -' 

 

           เฮ้อออ ! จริงๆแล้วการจัดซุ้มนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแฮะ - -' เพราะว่าต่างคนต่างมีความคิดที่ไม่เหมือนกันทั้งนั้น คนนู้นอยากได้แบบนั้น คนนี้อยากได้แบบนี้ เหมือนกับพี่เขื่อนกับยัยเฟย์ไงล่ะ จากที่รักกันจบแทบจะกลืนกิน ตอนนี้จะดีกันให้ได้แล้ว - -' 

 

          "แกสองคนจะเถียงกันให้ได้อะไรวะ - -' ทำๆไปเหอะ แม่ง ! จะได้จบๆสักที" พี่เคนตะว่า

 

         "ไม่จบหรอก - -' ต้องเรียกลูกค้ามาเพิ่มคะแนนนิยมก่อน ถึงจะจบ" พี่จองเบว่า

 

           การจัดนิทรรศการนี้จะมีการประกวดซุ้มที่เราจัดขึ้น โดยให้พวกรุ่นน้อง ม.1 ถึง ม.4 เป็นคนให้ค่าคะแนนนิยมแต่ละซุ้ม ซุ้มไหนได้มากที่สุด ซุ้มนั้นจะเป็นฝ่ายชนะ ทางโรงเรียนจะให้รางวัลเป็นการ หยุดเรียนไปเที่ยว หนึ่งอาทิตย์ โดยที่จะมีอาจารย์เป็นคนนำทางไป

 

             มันก็ดีตรงนี้แหละ :)

 

              ป๊อกๆ !

 

             - -' ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเฮียป๊อบต้องให้ฉันมานั่งตอกตะปูซุ้มด้วย ทำไมไม่ให้คนมีหุ่นกำยำอย่างโทโมะมาทำ ! ทำไมต้องเป็นฉัน ! - -' แต่ก็นะ... เกิดฉันโวยวายไป ก็จะโดนด่าเปล่าๆ คงทำได้แต่หุบปากและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เท่านั้นเอง

 

             "อ่ะ น้ำ" 

 

           อยู่ๆก็มีมือปริศนายื่นขวดน้ำมาตรงหน้าฉัน มันคงจะเย็นหน้าดูดูจากไอน้ำที่ออกมาจากขวดนั่นอ่ะนะ ฉันเงยหน้ามองตามแขนแกร่งนั้นจนรู้ว่าใครคือเจ้าของแขนนี่..

 

           "โทโมะ..." อีกแล้ว - -'

 

           "กินน้ำหน่อยไหม ไปพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้" 

 

          "อืม" ฉันตอบแค่นั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืน ยื่นค้อนกับตะปูให้เขาจัดการ พร้อมรับน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วนั่งลงข้างๆดูเขาตอกตะปูไปด้วย ( เหมือนว่าจะว่างมาก - -' ) 

 

            ป๊อกๆๆๆ

 

            "นายกับฟางเป็นยังไงบ้าง" ฉันถามออกไปกลบความเงียบ ( อันที่จริงไม่เงียบหรอก แค่รู้สึกว่ามันเป็นแปลกๆ ถ้าไม่ได้คุยกัน )

 

            "ก็ดี.."

 

            "หรอ..." ฉันพึมพำถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ

 

            รู้ทั้งรู้ว่าถามไปก็เจ็บเปล่าๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไมใจยังอยากจะถาม ไม่มีคำพูดออกจากปากเราสองคน โทโมะก็ตอกตะปูต่อไป ส่วนฉันก็นั่งดื่มน้ำต่อไป ( เพราะไม่มีอะไรจะทำ - -' ) 

 

             .

             .

             .

 

             เวลา 09:00

 

             ปัง !!!

 

             เสียงจุดพลุบอกเวลางานเริ่ม ( เพื่อ ? ) ต่างคนต่างทำหน้าที่เข้าซุ้มของตัวเอง ยัยเฟย์ กับ พี่เขื่อน เป็นพนักงานต้อนรับอยู่หน้าซุ้ม ส่วนฉัน (ที่อยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟที่ยัยฟางเช่ามา) ก็นั่งอยู่หน้าเคาว์เตอร์ (ไม้ที่ช่วยกันสร้าง) โดยมีโทโมะนั่งอยู่ข้างๆ

 

           รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้โทโมะจะทำตัวติดกับฉันมากกว่าติดกับยัยฟางซะอีก - -' 

 

          "นายว่าจะมีคนเข้าซุ้มเราไหม?" ฉันถามออกไป พรางมองไปรอบๆร้านที่ตอนนี้เงียบกรีบสิ้นดี 

 

            "ต้องมีสิ ฝีมือเค้กของฟางอร่อยมากเลยนะ" 

 

            "..อืม ชาเฮียป๊อบก็อร่อยเหมือนกัน.."

 

          "ฟางเรียนทำเค้กมาตั้งแต่ ม.3 จนตอนนี้ก็ ม.5 ฟางเชียวชานเรื่องการทำเค้กมาก แถมยังทำให้ฉันกินตั้งหลายครั้ง อยากบอกว่าทำอร่อยมากเลยล่ะ ฉันยังติดใจ"

 

           "..." แล้วเขาจะมาบอกฉันทำไม !

 

       "เค้กที่ฟางทำอร่อยที่สุดน่ะ คือเค้กนมสดสอดไส้สตอเบอร์รี่ ฮ่ะๆ.. ฟางชอบทำให้ฉันกินเป็นประจำ จนฉันชอบมันไปด้วย"

 

            "..." ให้ตายเถอะ... เหมือนน้ำตาจะไหลลงมาให้ได้...

 

            "อยู่กับฟาง.. ฉันมีความสุขมากๆเลย..."

 

             "..." แล้วนายมาอยู่กับฉันทำไม...?

 

             "แต่เดี๋ยวนี้... ฟางดูแปลกๆไป เหมือนไม่ใช่ฟางคนเดิม ไม่ค่อยมีเวลาว่างทำเค้กให้ฉันกินเหมือนเมื่อก่อน ฉันรู้สึกได้... ถึงแม้ฟางจะไม่บอก ฉันก็รู้สึกได้"

 

              "..." นายกำลังจะพูดอะไรนะ .. ?

 

            "จนล่าสุด.. ฉันเห็นฟางกับ..." โทโมะเว้นไว้ช่วงหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเงียบไปอย่างไม่มีสาเหตุ

 

          แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันสงสัย .. ฉันสงสัยแค่ว่า เขาจะมายุ่งกับฉันทำไม ? ในเมื่อในใจของเขาก็มีฟางซะมากมายขนาดนั้น มีฟางจนไม่มีที่ว่างให้ฉันเข้าไปเลย.. แล้วเขาจะมายุ่งอยู่กับฉันทำไม..

 

             "แก้ว.." อยู่ๆโทโมะก็เรียกชื่อฉัน ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะซบลงที่ไหล่ฉันอย่างอ่อนล้า...

 

                "..."

 

                "ฉัน เหงา เหลือเกิน..."

 

                หรือฉันจะเป็นได้แค่คน คลายเหงา ให้นายกันนะ ... โทโมะ

 

---

 

เม้นท์สิ >< ' ตอนหน้าจะเป็นตอนของ เฟย์ กับ เขื่อน นะคะ [ KF ] ใครจิ้นคู่นี้ติดตามด้วยนะ :)