จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 
          [Fang' Part]
 
          เอ... แป้ง... แป้ง... แป้ง..  แป้งอยู่ไหนกันนะ -*- มันน่าจะอยู่เลาะนี้นี่นา... อืมม.. เอ๊ะ ! นั่นไง ! อยู่บนสุดของชั้นเลยแฮะ.. งืออ ฟางสูงแค่ 159 ซม. เองนะคะ อย่ารังแกกันแบบนี้สิคุณแป้งงง T^T
 
          ฮึบบ !!
 
       ฉันพยายามที่จะเขย่งเท้าให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำให้ แต่ไม่ว่าจะเขย่งยังไงมันก็ยังไม่สูงพอที่ฉันจะหยิบแป้งทำขนมเค้กนั่นได้ TT
 
          พรึบ !!
 
       อยู่ๆก็มีมือปริศนาหยิบแป้งทำขนมเค้กนั้นลงมา พร้อมกับที่ฉันหันหน้าไปดูพอดี.. และมันก็ทำให้...
 
         ตึกตัก ตึกตัก ♥
 
      พอหันไปไม่ทันได้ ปลายจมูกของฉันก็จรดเข้ากับปลายคางของพี่ป๊อบ.. ( ก็ฉันเตี้ยนี่นา TT ถ้าคิดว่าจมูกของเราจะชนกันล่ะก็.. ฝันไปได้เลย ) เพียงเสี้ยววินาทีที่ฉันเงยหน้าขึ้น.. สายตาของเราต่างก็สบกัน... สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า 'หัวใจ' ก็เต้นถี่ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ...
 
          ความรู้สึกนี้มัน... ?
 
          "เอ่อ... " 
 
          "เอ่อ... ป๊อบขอโทษนะครับ ป๊อบแค่จะช่วยฟาง..."
 
          "เอ่อ.. ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟางต้องขอบคุณพี่ป๊อบนะคะ..." 
 
          "ครับ..."
 
        >///< อร้ายยย ! ทำไมเป็นความรู้สึกเขินๆนะ ทั้งๆที่ความรู้สึกแบบนี้ฉันเองก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับพี่โทโมะเลยสักครั้ง... แต่ทำไมกับพี่ป๊อบปี้... ความรู้สึกนี้ถึงได้...
 
          ตึกตัก ตึกตัก ♥
 
         กรี๊ดดดด !! หยุดเต้นได้แล้วนะ ไอ้หัวใจบ้า !! ( หยุดเต้นก็ตายสิยะ !! )
 
          "เอ่อ.. ได้ของครบหมดแล้ว ใช่มั้ยครับฟาง ?" พี่ป๊อบถามขึ้น กลบกับความเงียบที่เข้าปกคลุม
 
         "เอ่อ... ครบหมดแล้วค่ะ " ฉันตอบ พร้อมมองอุปกรณ์ที่เตรียมพร้อมไว้อย่างสำรวจ
 
          "..."
 
          "เรากลับกันเลยไหมคะ เดี๋ยวคนเขาจะรอ.."
 
          "..."
 
          พี่ป๊อบไม่ได้ตอบอะไรออกมา เพียงแต่...
 
          พรึบ !!
 
       อยู่ๆพี่ป๊อบก็นั่งลงกับพื้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ! เขานั่งพิงกับพนังห้องคหกรรม ก่อนจะเงยหน้ามองฉันที่ยืนอยู่ แล้วตบที่พื้นเบาๆสองสามทีเป็นเชื้อเชิญให้นั่งลงข้างเขา
 
          นั่งก็ได้...
 
          พรึบ !
 
     ฉันนั่งลงข้างพี่ป๊อบปี้ ก่อนจะเงยหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง มองท้องฟ้าที่เปล่งประกายงดงามอยู่เบื้องบน เจ้านกน้อยบินเล่นล่องลอยเวหา.. ก้อนเมฆสีขาวสะอาดตาประดับท้องฟ้าให้ดูน่ามองยิ่งขึ้น.. นี่ถ้าเป็นเวลากลางคืน ดวงดาวคงจะสวยน่าดู..
 
           "ท้องฟ้าสวยจังนะคะ" ฉันพูดพร้อม ดวงตายังไม่ละจากท้องฟ้างามนั่น
 
          "ครับ... ป๊อบก็ว่างั้น"
 
          "ฟางน่ะ... อยากมาที่โรงเรียนตอนกลางคืนจังเลย อยากมาดูว่าดาวบนท้องฟ้าที่โรงเรียนนั้นจะสวยงามขนาดไหน.."
 
          "..."
 
          "ถ้าได้มาสักครั้งก็คงจะดี..." 
 
          "งั้นเรามากันไหม ?"
 
          "คะ ?"
 
          "ฟางอยากมาดูดาวที่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ งั้นคืนนี้เรามาดูดาวกัน นะครับ^^"
 
            "ยามคงไม่ให้เข้าแน่ๆค่ะ.. ฟางคงไม่ได้ดูหรอก"
 
            "ฟางอยากได้อะไร.. ต้องการสิ่งไหน ขอแค่บอกป๊อบ... ป๊อบจะทำให้ฟางสมหวังตามปราถนา..^^"
 
              "ฮ่ะๆ ป๊อบพูดอย่างกับเป็นเทวดา..."
 
            "ถ้าเป็นเทวดา แล้วได้คู่ควรกับนางฟ้าอย่างฟาง.. ป๊อบก็ยินดีจะเป็นนะ"
 
               "ป๊อบ...?"
 
               ตึกตัก ตึกตัก ♥
 
             เขาจะรู้ตัวมั้ยนะ ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา... มันอาจจะเป็นคำพูดธรรมดาๆ แต่สำหรับฉัน... มันเป็นคำพูดที่แสนจะพิเศษ และอยากจะให้เขาพูดกับฉันเพียงคนเดียว... 
 
            ไม่ทันได้คิดอะไร.. ใบหน้าหล่อเจ้าเสน่ห์นั่น ก็เลื่อนลอยเข้ามาใกล้ๆก่อนที่ริมฝีปากของเราจะประกบกัน.. รู้ว่ามันผิด แต่ความรู้สึกดีๆที่มีมันไม่สามารถห้ามกันได้จริงๆ รสจูบที่แสนอ่อนหวานนิ่มนวล... มันส่งความสุขให้ฉันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.. 
 
             ให้ตายสิ... จะบาปไหมนะ.. ถ้าฉันจะ รัก คนสองคนพร้อมๆกัน.. 
 
[ Tne End Fang' Patr]
 

 
วิจารณ์กันหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจในการ up ฟิค นี้ต่อ ^^ 
 
ไม่ วิจารณ์ ฟิค ไม่จบ OK. นะคะ :)