จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

 

        ที่บ้าน..
 
          ฮัดชิ่ว ~ !! 
 
          ฟืดดด ! ( เสียงสูดน้ำมูก - -' )
 
       เฮ้อออ ! ทำไมฉันอ่อนแอถึงขนาดนี้นะ - -' กะอีแค่ทำงานหนักนิดๆหน่อยๆ ทำเอาไม่สบายเลยเหรอเนี่ยย -o- แล้วฉันจะได้ไปเที่ยวกับคนอื่นๆไหมนะ...
 
         ได้ยินไม่ผิดกันหรอกคะ เพราะซุ้มที่ชนะการประกวดคะแนนนิยม คือซุ้มของฉันเองแหละ -_- มันสร้างความดีใจให้กับทุกๆคนในซุ้ม เหมือนจะมีแต่ฉันที่ไม่รู้สึกอะไรเลย 
 
         ทุกคนอย่าลืมสิ ! ฉันกำลังหลบหน้าโทโมะอยู่นะ การที่ได้ไปเที่ยวด้วยเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์นั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องดีซะด้วย TT และเหมือนกับว่าโทโมะก็พอที่จะดูออกว่าฉันแปลกๆไป เขาจึงได้แต่มองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ทำท่าอยากจะเข้ามาคุยด้วยหลายครั้ง แต่เป็นฉันเองที่ทางเดินหนี...
 
         เฮ้อออ ! ฉันอยากจะเข้มแข็งให้มากกว่านี้นะ แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ยิ่งพอคิดถึงที่เขาพูดเมื่อเช้า...
 
           'อยู่กับฟาง...ฉันมีความสุขมากๆเลย...'
 
          ให้ตายเถอะ... เขาทำฉันจุกจนพูดไม่ออกเลยแฮะ แล้วที่เขามาอยู่กับฉัน แปลว่าอะไรล่ะ ? แล้วเรื่อง เมื่อคืนนั้น เขาเห็นฉันเป็นฟางด้วยหรือเปล่า ?
 
            ปวดใจจัง... :( 
 
           .
           .
           .
 
             [ Fang' Patr]
 
             ณ ห้างสรรพสินค้า
 
          ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน เพื่อมาซื้อของใช้จำเป็นในการไปเที่ยวครั้งนี้ >< ซึ่งคนที่จะพาฉันมาก็เป็นไปไม่ได้ นอกจาก โทโมะ แฟนหนุ่มของหล่อของฟางน้อยคนนี้เอง ^//^ 
 
        ก็พอรู้ว่าฉันจะมาซื้อของ โทโมะก็รีบขับรถมารับฉันอยู่บ้านโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน อาฮะ... เขาเป็นแฟนที่ดีมากเลยล่ะ คอยไปรับไปส่งฉันตลอดเวลา แถมยังคอยชิมเค้กสูตรใหม่ที่ฉันคิดค้นมันขึ้นมา แถมยังทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลาด้วย ♥ 
 
        "ฟางครับ" อยู่ๆโทโมะก็เรียกชื่อฉัน พร้อมเดินมาหยุดอยู่ข้างๆฉันแล้วยิ้มหวาน
 
            "คะ มีอะไรเหรอคะ โทโมะ?" 
 
            "หลับตาหน่อยจิ ^v^"
 
            "- -' ? อะไรของโมะเนี่ย"
 
            "นะครับ ^^ คนดีของผม"
 
             "เอ่อ... ค่ะ -///- "
 
         ฉันค่อยๆหลับตาตามที่โทโมะบอก ก่อนจะรู้สึกเหมือนโทโมะทำอะไรยุกยิกๆกับหัวของตัวเอง -*- จนกระทั่ง...
 
           จุ๊บ ! ♥ 
 
            โทโมะก้มลงมาจุ๊บแก้มฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว !!
 
            "ทะ.. โทโมะ !!"
 
            "^^ คร้าบบบ "
 
            "ฮึ๋ยย  !  ทำบ้าอะไรของโทโมะเนี่ย !" ฉันว่า พรางทุบไหล่เขาอย่างเขินๆ พร้อมลูบแก้มตัวเองเบาๆ
 
            ฮือออ จะมีใครเห็นไหมเนี่ยยย T///T
 
            "ฮ่ะ ๆ ฟางไปส่องกระจกดูสิ :) "
 
            "- -' ทำไมต้องส่องกระจกด้วย ?"
 
            "เอาน่าาา เชื่อโมะสิ ><"
 
           ฉันเดินไปที่กระจกที่แขวนอยู่ในร้านอย่างช่วยไม่ได้ โดยที่มีโทโมะเดินตามมาด้วยติดๆ 
 
               ทำตัวหน้าสงสัยจริง ๆ - -*
 
               อ๊ะ !...
 
          "นี่มัน..." ฉันมองกิ๊ปติดผมในกระจกอย่างอึ้งๆ ก่อนจะค่อยๆระบายยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
 
         กิ๊ปติดผมที่เขียนคำว่า TF ติดอยู่เด่นประกายแก่สายตาของฉัน พอมองผ่านกระจกก็พบว่าโทโมะเองก็สวมกำไลข้อมือที่มีคำว่า TF อยู่ด้วยเช่นเดียว กัน...
 
            "^^ สวยไหมครับ " โทโมะถามออกมายิ้มๆ
 
            "สวย.. สวยมากเลยโมะ ฟางชอบมันมากๆเลย... "
 
             "ถ้าชอบก็เก็บรักษามันไว้นะครับ คนดีของโทโมะ ^^"
 
             ฉันจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุดเลยค่ะ.. โทโมะ ...♥
 
[ The End Fang' Patr ]
 
 
             [Poppy' Patr]
 
              ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร.. 
              
         ผมรู้สึกเจ็บที่ใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมองเห็น คนที่ผมรัก เธอกำลังมีความสุขกับ คนรักของเธอ นั่นแปลว่าผมคงไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว.. เธอคงจะลืมคืนดูดาวของเราไปแล้ว...
 
         แต่คุณรู้มั้ย ? ... ผมยังจำ คืนดูดาว นั้นได้เสมอ ค่ำคืนแห่งความสุขและความทรงจำ คืนนั้น... ที่ผมได้ บอกความในใจ กับเธอไป...
 
           จากนี้มันคงจะไม่มีอีกแล้ว...
 
[ The End Poppy' Patr ]
 
 

 
แต่งไปก็สงสารป๊อบปี้ไป TT
ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามตอนต่อไปนะคะ :) 
 
ปล. เม้นท์ ๆ ♥