จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

        หลังจากเหตุการณ์เมื่อตอนเช้านั้นผ่านมา ฉันกับโทโมะก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย อาจจะเป็นเพราะตอนนี้ลูกค้าเต็มซุ้มแล้วมากกกว่า แต่ก็อย่างที่เขาว่า.. ฟางทำเค้กอร่อยมาก เพราะถ้าไม่อร่อยลูกค้าคงไม่เข้าร้านเยอะขนาดนี้หรอก  - -' 

       "รับอะไรดีคะ..." ฉันเดินไปหาลูกค้าโต๊ะหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ซึ่งมาเป็น ชาย 2 หญิง 1 

       "เอาไรดีอ่ะ กวิน " ผู้หญิงคนเดียวในโต๊ะถามขึ้น

       "อยากกินขนมเค้กใบเตย.. หนึ่งที่ครับ "แล้วเขาก็หันมาพูดกับฉัน

       ยิกๆ ( เสียงจดรายการ )

       "งั้น.. ป๊อบปี้ เอาเค้กนมสด หนึ่งที่ค่ะ" 

       ยิกๆ

       "อ่า.. งั้น ทีเจ เอาเค้กช็อคโกแลต  ครับ" ผู้ชายที่มีรอยศักดิ์เต็มตัว พูดเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่ทั้งสามคนจะเริ่มพูดพร้อมกัน..

        "ชาเย็นหนึ่งแก้วค่ะ/ครับ"

         - -' แหม พร้อมใจกันสั่งน้ำเหลือเกินนะ 

        ยิกๆ ( แต่ก็จดต่อไป) 

        'เค้กใบเตย 1 เค้กนมสด 1 เค้กช็อคโกแลต 1 ชาเย็น 3 โต๊ะ 2'

        ฉันแปะโน๊ะไว้บนโต๊ะ เพียงไม่นานผู้ช่วยทำเค้ก ( พี่จองเบ ) ก็หยิบโน๊ตแผ่นนั้นไปให้ยัยฟาง ส่วนฉันเมื่อเห็นว่ายังไม่มีลูกค้าเข้า จึงนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเคาว์เตอร์มองคนนู้นที คนนี้ที อย่างคนไม่มีอะไรจะทำ - -'

        พรึบ 

        "เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด.."

        จนฉันรู้สึกถึงมีคนมานั่งลงข้างๆ และไม่ต้องสงสัยว่าเขาคนนั้นคือใคร เพราะถึงไม่บอก.. ฉันก็รับรู้ได้ว่าเป็นเขา..

        โทโมะ

        ให้ตายเถอะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาตอนนี้นะ เพราะหลังจากที่เขาพูดความในใจเรื่องยัยฟางออกมาแล้ว ทำเอาฉันรู้สึกแย่ และไม่กล้าสู้หน้าเขาขึ้นมาทันที U_U 

         นี่ฉันกำลังเป็นอะไรอยู่นะ... ?

         "เป็นอะไรหรือเปล่าแก้ว ? ทำไมหน้าดูซีดๆ" อยู่ๆโทโมะก็ถามขึ้น พร้อมยกมือขึ้นมาแตะหน้าผากฉันเบาๆอย่างเป็นห่วง

         อ่าาา @///@ หน้ามืด ! ตายลาย คล้ายยย จะเป็น ลม !!

         "อะ..เอ่อ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก ^^; " ฉันตอบแค่นั้น และเลี่ยงที่จะสบตาเขาโดยตรง

         ให้ตายเถอะ.. ทำไมฉันถึงไม่กล้าสู้หน้าเขาได้ขนาดนี้นะ..

         "ฉันเอายาให้ไหม ? "

         "ไม่เป็นไร >< เชิญนายทำงานไปเถอะ เอ่อ.. ฉันแค่เหนื่อยๆ พักหน่อยก็หาย" 

          "แน่นะ ? "

          "อื้ม ! >< "

           โทโมะไม่เซ้าซี้อะไรฉันต่อไป ก่อนจะเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อเมื่อเห็นว่ามีลูกค้าเข้ามา 

            เฮ้อออ.. !! แต่ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ยังสู้หน้าเขาไม่ได้อยู่ดีสินะ   U-U อยากให้ถึงเวลากลับบ้านไวๆจัง.. 

             .

             .

             .

             ณ หอประชุมใหญ่

             ตอนนี้พวกเราทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่หอประชุมใหญ่ เป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะประกาศรางวัลว่าซุ้มไหนที่จะชนะ และจะได้ไปเที่ยวที่ ไหนเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ว่านั่น..

             แต่ฉันไม่ตื่นเต้นหรอกนะ ไอ้เรื่องชนะ หรือไม่ชนะนั่นน่ะ ฉันแค่อยากลับบ้าน อยากพักผ่อน ไม่อยากสู้หน้าโทโมะเท่านั้นเอง UoU

             "เอาล่ะค่ะน้องๆ ในที่สุดก็ถึงเวลาประกาศผลแล้วนะคะ >< ฮ่ะๆ  คงตื่นเต้นกันล่ะซี้ ~ " พี่จินนี่พูดผ่านไมล์อย่างอารมณ์ดี 

              "ประกาศเลยค่ะ พี่จินนี่ >< !" นักเรียนห้อง 3 ตะโกนข้ามหัวฉันออกไป - -'

               "ฮ่ะๆๆ เอาล่ะค่ะ เรามาประกาศกันเลยนะคะ... ซุ้มที่ชนะ คือซุ้มห้อง..."

โปรดติดตามตอนหน้านะคะ :) ♥ 

[ เม้นท์ ช่วย กัน นะ คะ :) ] 

upppppp ♥ ♥ :)