Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน ตักแต่เนื้อ ทานผักด้วยสิคะ”ฟางดุป๊อปปี้เมื่อเห็นป๊อปปี้กินแต่เนื้อ ก่อนฟางจะหันหน้ามา
ตักผักให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เอ้า ฟางทำไมไม่ทานข้าวด้วยกันล่ะ รึว่ารังเกียจพี่”ป๊อปปี้มองฟางที่ดูแลตัวเองแต่ไม่ทานข้าวกับ
เขาก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“ไม่ได้รังเกียจค่ะ แต่พี่ป่วยอยู่นะ นี่ไง ฟางก็กินส่วนของฟางนี่ไง”ฟางพูดแล้วเอาถาดอาหารที่แยก
กับของป๊อปปี้ให้ดู
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็หันมาทานข้าวด้วยกันสิครับ ไม่งั้นพี่คงคิดว่าฟางเองอ่ะ รังเกียจพี่”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ ฟางจึงหัน
หน้ามากินข้าวกับเขา
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย เดี๋ยวนี้ขี้น้อยใจบ่อยนะ หมีอ้วน”ฟางย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ทันทีก่อนจะนั่งตักผักใส่จานให้
ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มขอบคุณแล้วนั่งกินข้าวกับฟาง เมื่อทานข้าวเสร็จฟางก็เอาจานอาหารไปล้างที่บ้าน
ป๊อปปี้เลยออกมาเดินด้านนอก เพื่อสูดบรรยากาศยามเย็นของภายในไร่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ พ่อเลี้ยงครับ หายไข้ไวนะครับ สงสัยมีพยาบาลดีเค้าคอยดูแล”โทโมะและแก้วที่พาแต้งกิ้ว
มาเดินเล่นก็ทักป๊อปปี้
 
 
 
 
“เอๆ ถ้าหายไข้ไวแบบนี้ เดี๋ยวฟางก็กลับไปดุแลลูกได้แล้วล่ะสิ”แก้วพูด ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยๆ ปวดหัวอีกแล้วเนี่ย สงสัยคืนนี้ต้องฝากฟ้ากับเฟิร์สให้ทุกคนดูแลแล้วล่ะ แค่กๆ”ป๊อปปี้รีบพูด
แล้วทำเป็นไอทันที
 
 
 
 
 
 
“แหม ไวเชียว ทักแล้วปวดทัว แถมยังไอ เสียงนี่แข็งแรงเชียว ไม่ต้องมาโกหก ป๊อปปี้”โทโมะพูด
และผลักป๊อปปี้เบาๆ
 
 
 
 
 
“โทโมะน่ะก็ว่าป๊อปปี้เข้า เค้าอาจจะอยากอยู่สวีทหวานกับฟางก็ได้นี่นา”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“แต่ไข้ก็จะหายแล้ว เดี๋ยวฟางก็จะกลับไปใช้งาน แล้วก็สั่งเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูด โทโมะจึงกอดคอ
แล้วเดินมาพูดกัน2คน
 
 
 
 
 
 
“ก็เอางี้สิ ก่อนจะถูกแกล้งนะ เราก็จัดการให้รางวัลภรรยาแสนสวยคนนี้ก่อนไง”โทโมะพูด
 
 
 
 
“ให้รางวัล รางวัลอะไรน่ะ”ป๊อปปี้มองหน้าโทโมะอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
“ก็คนเราอ่ะนะ ไม่ได้เจอกันเกือบปี ไม่มีเหงา หรือว้าเหว่บ้างเร้อ นี่ไม่ได้ยุนะ แต่คนป่วยน่ะ เค้า
อยากหายป่วยไวๆน่ะก็ต้องทำอะไรให้เหงื่อมันออกเยอะๆนะ”โทโมะพูดอย่างเจ้าเหล่
 
 
 
 
 
“โทโมะ ไปกันเถอะ เดี๋ยวเราจะได้พาแต้งกิ้วไปเที่วในเมืองกันนะ”แก้วตะโกนเรียกสามีหนุ่มก่อนจะ
ให้โทโมะอุ้มลูกแล้วเดินไป ป๊อปปี้นิ่งคิดถึงคำพูดโทโมะ
 
 
 
 
 
“จริงสิ คนป่วยก็ต้องทำให้มันเหงื่อออกจะได้หายไวๆ”ป๊อปปี้คิดออกทันทีกับคำพูดโทโมะเมื่อกี้นี้
ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปรอฟางในห้องของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาๆ ไปที่บ้านเล็กดีกว่า”ป๊อปปี้นึกได้ก่อนจะเดินออกจากบ้านพักคนงานไปที่บ้านหลังเล็กที่ตัว
เองสร้างมาไม่นานนี้ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ตกลงหายป่วยแล้วใช่มั้ยคะ เดินซะปร๋อเชียว ฟางจะได้ไปนอนกับลูกคืนนี้”ฟางเดินออกมาจาก
บ้านก็ชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังเดินไปที่บ้านเล็กก็รีบพูดดักสามี
 
 
 
 
 
“ก็ค่อยยังชั่วแล้วน่ะครับ พี่เลยแวะจะมาเอาของที่บ้านเล็ก เดี๋ยวคงกลับไปนอน ฟางจะได้ไม่ต้องมา
นอนเฝ้าพี่ไง”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะทำทีเป็นไอแค่กๆแล้วเดินเข้าไปในบ้านเล็กอย่างเนือยๆ ฟางมองตาม
ด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเดินตามป๊อปปี้เข้ามาในบ้านเล็ก
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”ป๊อปปี้เห็นเงาฟางเดินตามมาจากกระจกที่บานประตูก็ทำทีเป็นไอไม่หยุดก่อนจะแกล้งทำ
เป็นมานั่งทรุดลงกับโซฟาหน้าห้องนอน
 
 
 
 
 
“ไหวมั้ยเนี่ยพี่ป๊อป ถ้าอยากได้อะไรก็บอกฟางสิคะเดี๋ยวฟางจะได้ไปเอาให้พี่”ฟางพูดแล้วเดินมานั่
งข้างป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไหนบอกว่าค่อยยังชั่วแล้ว นี่ทำไมไข้ไม่ลดเลยล่ะคะ”ฟางที่เอามืออังหน้าผากป๊อปปี้ก็รีบพูดขึ้น
ทันที ป๊อปปี้หันไปมองหน้าฟางอย่างเหนื่อยๆพลางคิดในกะไม่ให้ตัวร้อนตลอดได้ยังไงล่ะ เมื่อกี้นี้
เขาใช้ให้คนงานไปเด็ดใบแก้วมาเกือบหมดเพื่อกินแล้วจะได้ตัวร้อนแบบนี้ได้เล่นเอาปากของป๊อปปี้
แทบพัง
 
 
 
 
 
 
“สงสัย พี่คงลืมกินยามั้งครับ งั้นพี่วานฟางหน่อยได้มั้ย ไปเอาพาราที่ห้องนอนมาให้พี่หน่อย”ป๊อปปี้
พูดขอร้องฟาง ฟางจึงเดินเข้าไปในห้องชายหนุ่มแล้วเมื่อเปิดไฟก็อึ้งเมื่อเห็นภาพแต่งงานของเขา
และเธอถูกอัดกรอบมาใบใหญ่ติดตรงหัวเตียง ฟางเดินไปดูใกล้ๆแล้วเห็นรูปข้างเตียงเป็นรูปตอนที่
เธอกับป๊อปปี้เล่นเกมส์เก็ยองุ่นที่งานเก็บองุ่นเมื่อปีที่แล้ว เป็นรูปถ่ายตอนทีเผลอทำให้ฟางอมยิ้ม
เมื่อเห็นรูปนี้
 
 
 
 
 
 
ตึง
 
 
 
 
 
ฟางรีบหันขวับไปหาป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ล้มลงไปกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ถ้าหน้ามืดแล้วตัวร้อนแบบนี้ฟางว่าให้เขื่อนไปเอารถออกแล้วไปหาหมอมั้ยคะ”ฟางรีบ
เข้าไปประคองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องครับๆ พี่แค่ปวดหัว เอ่อ พอดีพี่มียาอยู่แล้วน่ะฟาง พี่ว่าเดี๋ยวทานยาแล้วนอนพักสุกคืนนึง
เท่านี้ก็หายแล้วล่ะ”ป๊อปปี้รีบร้องห้ามเพราะกลัวเรื่องจะไปกันใหญ่ก่อนจะบอก ฟางจึงค่อยๆประคอง
ป๊อปปี้เข้าไปในห้องนอน ป๊อปปี้อมยิ้มเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน
 
 
 
 
 
“เหงื่อออกแถมตัวยังร้อน เดี๋ยวพี่ป๊อปทานยานะคะ แล้วฟางจะไปเอากะละมังกับผ้าชุดน้ำมาเช็ดตัว
ให้”ฟางยื่นยาและแก้วน้ำให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะเธอจำได้ว่าคืนที่พวกเขื่อนพา
ป๊อปปี้มานอนแล้วเธอเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ มันยังมีพวกกะละมังเล็กๆในห้องน้ำนี้อยู่
 
 
 
 
 
 
“ปิดประตูด้วยได้มั้ยอ่ะ พี่หนาว กลัวยุงกัดด้วย”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางออกมา ฟางจึงเดินไปปิดประตูให้
ก่อนจะมานั่งข้างเตียงแล้วถอดเสื้อแขนยาวของป๊อปปี้ออกเพื่อจะเช็ดตัวให้ ฟางเมื่อเห็นแผงอก
กว้างของป๊อปปี้ก็หน้าแดงไม่กล้าสบตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้แอบเหล่มองก็อมยิ้มกับท่าทางเขินของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เช็ดด้านบนแล้วเช็ดด้านล่างด้วยนะครับ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ฟางได้ยินก็หน้าแดงจัดก่อนจะก้มหน้างุดๆ
แล้วค่อยๆถอดกางเกงป๊อปปี้ด้วยมือไม้สั่น ป๊อปปี้เห็นฟางที่ทำทีประหม่าเหมือนรักกันใหม่ๆก็กลั้น
ขำไว้ไม่อยู่
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป จะทำอะไรน่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พลิกตัวฟางมาอยู่ใตร่างของเขา
 
 
 
 
 
“หมอบอกว่าเวลาที่คนเราเป็นไข้เนี่ยเราต้องทำกิจกรรมที่เรียกเหงื่อออกมา พี่จะได้หายไข้ไวๆไงล่ะ
จ้ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะโน้มหน้าลงไปหอมแก้มเนียนของฟาง ฟางพยายามดันอกกว้างของป๊อปปี้
ออก
 
 
 
 
 
 
“หมีอ้วน พอเลย ป่วยแล้วยังจะหื่นอีกนะ ไม่เอานะ”ฟางดิ้นไปมาเมื่อถูกป๊อปปี้หอมแก้มซ้ายทีขวา
ทีไม่หยุด
 
 
 
 
 
“คิดถึงเมียพี่จะแย่อยู่แล้ว เกือบปีเลยนะที่ฟางใจร้ายทิ้งให้พี่เลี้ยงลูกคนเดียวอ่ะ”ป๊อปปี้พูดพลาง
ซุกไซร้ไปตามตัวฟาง
 
 
 
 
 
“สมน้ำหน้า ใครทำล่ะ ก็ต้องเลี้ยง รึไม่อยากเลี้ยงลูกคะ”ฟางพูดดุๆ ก่อนจะยอมถูกป๊อปปี้ถอดเดรส
สวยลงไปกองกับพื้น เหลือแต่ชุดชั้นใน ป๊อปปี้จูบไล้ลงมาถึงเนินอก
 
 
 
 
 
“อยากสิ พี่นะเต็มใจเลี้ยง แล้วก็เต็มใจมีเพิ่มด้วยล่ะ”พูดจบป๊อปปี้ก็จูบปากฟางอีกครั้งก่อนจะปลด
ตะขาบราแล้วถอดบราของฟางออกไปให้พ้นตัวแล้วบีบเคล้นอกสวยคู่นั้นของฟางเพื่อกระตุ้นอารมณ์
หญิงสาว
 
 
 
 
 
 
“อืม คนบ้า คนฉวยโอกาส ลามกที่สุด”ฟางถอนจูบป๊อปปี้ออกมาแต่ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรก่อนจะดูด
เม้มอกสวยคู่นั้นสลับกันจนฟางร้องครางออกมาอย่างพึงพอใจแล้วโอบรอบคอชายหนุ่มไว้ ป๊อปปี้
ถอนปากออกจากอกคู่สวยแล้วจูบไล้ลงมาถึงช่วงล่างของฟางแล้วค่อยๆถอดกางเกงชั้นในออกมา
แล้วโยนไปพ้นๆทางก่อนจะก้มฉกชิมน้ำหวานนั้นจากร่องกลีบกุหลาบของภรรยาสาว ฟางบิดเกร็งไป
ด้วยความเสียว แล้วร้องครางออกมา
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ป๊อป มะ ไม่ไหวแล้ว อย่าทรมานฟางอีกเลย”ฟางร้องออกมาทำให้ป๊อปปี้รู้ทันทีว่าฟางพร้อม
แล้ว ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะขึ้นมาทาบทับร่างบางแล้วค่อยๆสอดแกนกลางความเป็นชายที่พร้อมแล้ว
เข้าไปในตัวสาว
 
 
 
 
 
 
 
“อึก”ฟางกระตุกด้วยความคับแน่นเพราะร่างกายห่างหายเรื่องอย่างว่าเป็นเวลานาน ป๊อปปี้จูบไปทั่ว
ใบหน้าหวานของภรรยาสาวแล้วแช่แกนกลางไว้สักพักเมื่อแกนกลางขยายตัวและภายในของฟาง
เริ่มปรับสภาพได้แล้วก็ค่อยๆขยับสะโพกนั้นช้าๆ
 
 
 
 
 
 
“แฮ่กๆ คนลามก นี่ไม่ได้ป่วยจริงๆใช่มั้ยเนี่ย”ฟางสั่นไปตามแรงกระแทกของชายหนุ่มแล้วถาม
 
 
 
 
 
“ป่วยสิจ้ะ เป็นไข้ ทรมานจะตาย ทรมานไม่ได้เจอเมียมาเกือบปี”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะจับขาเรียว
ของฟางเกี่ยวกับสะโพกตัวเองไว้เพื่อให้ชายหนุ่มจะได้ซอยสะโพกเข้าไปในตัวสาวถนัดๆยิ่งขึ้น
 
 
 
 
 
“อ๊ะๆ ได้ คืนนี้ฟางจะยอมพี่ แต่พรุ่งนี้ ถ้า อ๊ะ ไข้หายแล้ว พี่เจอดีแน่ ว้าย”ฟางที่ร้องครางออกมาก็ขู่
ก่อนจะถูกป๊อปปี้พลิกร่างบางมาอยู่ด้านบนแล้วชายหนุ่มก็นอนด้านล่างแทน
 
 
 
“ยอมครับ งานนี้ยอมให้ฟางใช้งานหนักๆทั้งวันทั้งคืนเลย ขอแค่มีเมียมานอนกอดทุกคืนก็
พอ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนะเด้งสะโพกเข้าไปในตัวฟางจนฟางร้องออกมาด้วยความเสียว
 
 
 
 
 
 
“ได้ ซี้ด ยอมให้ถูกใช้งานหนักนักใช่มั้ย”ฟางพูดก่อนจะเอามือทาบทับที่อกกว้างของชายหนุ่มก่อน
จะขย่มสะโพกนั้นบนแกนกลางของชายหนุ่มอย่างแรง ฟางหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน
 
 
 
“อ๊ะ ฟาง ฟางกำลังทำให้พี่ขาดใจรู้มั้ย”ป๊อปปี้ร้องแล้วเอามือขยำอกสวยคู่นั้น ทำให้ฟางหลับตา
พริ้มเพราะมันเป็นยากระตุ้นความต้องการที่ซ่อนภายในตัวของฟางอย่างดี
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะแล้วขย่มสะโพกอยู่อย่างนั้น พลาง
หลับตาพริ้ม ป๊อปปี้จึงพลิกตัวฟางมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้งก่อนจะดนเข่าของฟงทั้ง2ข้างชิดกับอกเพื่อให้
ชายหนุ่มสอดใส่เข้าไปลึกๆ
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะพี่ป๊อป แรงอีกๆ”ฟางร้องออกมาแล้วเอามือโอบรอบลำคอสามียิ่งทำให้ป๊อปปี้ขยับสะโพกเข้า
ออกอย่างแรงจนฟางร้องครางไม่เป็นภาษาก่อนจะกระตุกเกร็งออกมาเมื่อถึงฝั่งฝัน แต่ชายหนุ่มทียัง
ไม่ถึงจุดนั้นก็รีบซอยสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น
 
 
 
 
“อ๊ะ ฟาง พี่เองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”ป๊อปปี้ที่เปลี่ยนให้ขาเรียวของฟางทั้ง2ข้างตั้งฉากแล้วเร่ง
สะโพกตัวเองให้เร็วขึ้นก็พูดขึ้น ฟางจึงดึงชายหนุ่มลงมาจูบอย่างดูดดื่มโดยที่ช่วงล่างยังคงทำงาน
อยู่
 
 
 
 
 
 
“อ๊า”ป๊อปปี้ฉีกสายธารสีขาวเข้าไปในลำตัวฟางจนหญิงสาวกระตุกเกร็งแล้วร้องครางออกมาพร้อมกับ
ชายหนุ่ม ก่อนทั้งคู่จะหอบหายใจกันอย่างเหนื่อยอ่อน จากนั้นป๊อปปี้ค่อยๆก้มเอาหน้าซุกลงที่อกนุ่ม
ของฟางเพื่อพักเหนื่อย
 
 
 
 
 
 
 
“แฮ่กๆ พรุ่งนี้เตรียมตัวลงแปลงองุ่นใหม่ด้านท้ายเลย จากนั้นก็เอาไวน์ไปส่งแทนคนงานด้วย”ฟาง
สั่ง ป๊อปปี้เงยหน้ามายิ้มก่อนจะหอมแก้มฟางไปฟอดหนึ่ง
 
 
 
 
“ใช้งานเยอะแบบนี้นะ แบบนี้ต้องรีบเติมพลังซะแล้ว”ป๊อปปี้พูดพลางซุกไซร้ที่ต้นคอของฟาง
 
 
 
 
 
“อื้อ พี่ป๊อปอ่ะ ฟางยังไม่หายโกรธพี่นะ ได้คืบจะเอาศอก หมีอ้วน”ฟางพูดแล้วเอามือกอดชายหนุ่ม
ไว้
 
 
 
 
 
 
“ฟางรู้มั้ย ว่าเซ็กส์เนี่ย มันช่วยให้เราลดน้ำหนักได้เหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงดูดเม้มอกสวย
อีกครั้ง
 
 
 
 
“คนบ้า ถ้าพรุ่งนี้น้ำหนักไม่ลดนะ ตายแน่”ฟางพูดแล้วกัดฟันกับสิ่งที่ป๊อปปี้กำลังปรนเปรอให้เธอ
 
 
 
 
 
“ได้ลเย ถ้าพี่น้ำหนักไม่ลง เดี๋ยวเราก็มาทำแบบนี้กันใหม่เนาะ ทำทุกวันๆ เดี๋ยวก็ลดแล้ว”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะเริ่มนัวเนียไปตามตัวของฟาง
 
 
 
 
“อ๊า พี่ป๊อป คนลามก”ฟางร้องก่อนจะเริ่มบทรักนี้กับสามีหลังากที่ห่างหายไม่เจอกันนานเกือบปี
 
 
 
 
 
 
 
ก็บอกแล้วว่าฟางดูแลป๊อปปี้ตอนป่วยแบบใสๆ ส่วนเนี่ยน่ะ คือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง
 
 
กลับมาอัพแล้ว บอกแล้วว่าช่วงนี้ยุ่งมากจริงๆ อาจจะอัพได้ไม่บ่อยนะ