Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นัด8โมงทำไมออกมาสาย”ฟางดุป๊อปปี้ที่วิ่งมาทำงานช้าในตอนเช้า

 

 

 

 

“โธ่ฟาง สายแต่5นาทีเอง ก็วันนี้ฟางนัดพี่มาที่แปลงท้ายสุดของไร่นี่นา และอีกอย่างพี่เองก็ไม่มีรถ

ด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ดีออกนี่คะ วิ่งมาทุกเช้า เดี๋ยวพุงก็ลด”ฟางพูดก่อนจะยื่นตะกร้ากับกรรไกรตัดองุ่นให้

 

 

 

 

 

“แล้ววันนี้คนงานไปไหนหมดล่ะครับทำไมถึงนัดพี่มาทำงานที่นี่คนเดียว”ป๊อปปี้ถามฟางอย่างแปลก

ใจ

 

 

 

 

 

“พวกเค้าก็ไปช่วยกันคัดแยกองุ่นไงล่ะคะ แต่พี่ยังต้องทำงาน เอาล่ะค่ะ ช่วยตัดองุ่นให้ฟางหน่อย

ถ้าไม่เต็มตะกร้า ไม่ต้องพัก อ้อ เอาลูกโตๆด้วยนะคะ”ฟางพูดก่อนจะกลับไปนั่งที่ผ้าปูที่ฟางเอามาปู

แล้วนั่งอ่านหนังสือการจัดการบริหารงานที่เธอไม่ถนัดป๊อปปี้ลอบมองฟางเป็นระยะๆแล้วตัดองุ่นไป

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ป๊อปปี้ร้องเมื่อตัวเองตัดองุ่นไปแล้วไม่ได้มองทำให้กรรไกรเข้ามือ ฟางตกใจรีบพาป๊อปปี้มา

ทำแผลทันที

 

 

 

 

 

“เหม่ออะไรคะ รึว่าหลับใน กรรไกรแค่นี้ยังจับให้เป็นแผลอีก”ฟางดุป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“ก็มัวแต่มองเมียไงครับ เมียสวย โอ๊ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มฟางหมั่นไส้ก็เอาแอลกอฮอล์เช็ดแผล

ป๊อปปี้อย่างแรงก่อนจะปิดพลาสเตอร์ให้ป๊อปปี้จนเสร็จ

 

 

 

 

 

“เท่านี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ อ้อ ตามมาด้วยนะคะ เพราะพี่ต้องไปช่วยคนงานชนถังไม้โอ้คอันใหม่ที่จะเอา

มาใส่ไวน์ อ้อ วิ่งไปนะคะ เพราะรถกอล์ฟเต็มแล้ว”ฟางพูดก่อนจะวางตะกร้าองุ่นและของต่างๆไว้

ข้างตัวเองก่อนจะขับรถกอล์ฟไล่จี้ป๊อปปี้ให้วิ่งไปจนถึงโรงบ่มไวน์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกกำลังกายยามเช้ากับภรรยาสุดสวยเป็นไงบ้างเพื่อน”โทโมะมองป๊อปปี้ที่หอบแฮกๆหน้าโรงบ่ม

ไวน์

 

 

 

 

 

“ฟางนะฟาง นึกว่าเรียกเราไปทำไม ที่แท้ก็ใช้ให้เราเก็บองุ่นไปกินเอง บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ากินองุ่น

ที่จะขาย”ป๊อปปี้บ่น

 

 

 

 

 

“แหม ทำให้เมียนิดๆหน่อยๆไม่ได้รึไงครับพ่อเลี้ยง อย่าบ่นสิ เดี๋ยวเมียไม่ให้เข้าบ้านนะ”โทโมะ

แซว

 

 

 

 

 

“แค่นี้ก็จะโดนไล่ไปนอนกลางแปลงองุ่นอยู่แล้วเนี่ย”ป๊อปปี้พูดอย่างเซ็งๆ

 

 

 

 

 

“บ่นอะไร ฟางบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าให้มาช่วยเค้าขนถังไม้โอ้คยังจะมาอู้งานคุยกับโทโมะอีกงั้นหรอ

ถ้าถังไม้โอ้ค50ถังพี่ยังขนไม่ได้ วันนี้ไม่ต้องทานข้าวกลางวัน”ฟางดุป๊อปปี้ ป๊อปปี้รีบวิ่งไปขนของ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โหดจังเลยๆ เอๆ เมื่อคืนใครนะ แอบให้กั้งเอาพัดลมลงไปให้ป๊อปปี้น้า”โทโมะแกล้งแซวฟางถึง

เรื่องเมื่อคืนที่ป๊อปปี้ลืมเอาพัดลมลงไปเพราะห้องคนงานไม่มีแอร์ แล้วป๊อปปี้ยิ่งขี้ร้อนลำพังพัดลม

ตัวเดียวเอาไม่อยู่

 

 

 

 

 

“ใครบอก พัดลมในห้องมันเกินมาละน่า แล้วฟ้ากับเฟิร์สหนาวฟางเลยให้กั้งเอาออกมาไว้”ฟางพูด

แล้วอุ้มตะกร้าองุ่นที่ป๊อปปี้ตัดให้เดินกลับบ้านทันที โทโมะแอบมองแล้วก็ขำกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หอมจังเลยฟาง นี่อบพายองุ่นไปให้ใครหรอ”แก้วและเฟย์ที่กล่อมลูกนอนแล้วเดินมาหาฟางและ

โบว์ที่ทำขนมอยู่

 

 

 

 

“ว่าจะทำไปให้คนงานในไร่น่ะ ลองทำดู กะว่าถ้าร้านที่ขยายออกแล้วฟางจะทำขนมที่ทำจากองุ่น

ทั้งหมดเลย”ฟางพูดแล้วนึกถึงร้านขนมที่กำลังต่อเติมอยู่ตอนนี้

 

 

 

 

 

 

“เอ ทำพายองุ่นแล้วไหง พุดดิ้งช้อคโกแลตมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ”แก้วพูดเมื่อเปิดตู้เย็นมาเจอ

 

 

 

 

 

“ช้อคโกแลตเหลือ เลยว่าทำๆอะไรที่เป็นของกินดีกว่า เปล่าเอาไปให้ใครเป็นพิเศษซักหน่อย”ฟาง

รีบพูด

 

 

 

 

 

“จ้า ไม่ได้เอาไปให้ใครเลยจ้า เอ้ะๆ นี่ก็เที่ยงแล้วนี่นา คนงานจะได้กินข้าวรึยังน้า”เฟย์แซวฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ป่ะโบว์ พายอบเสร็จหมดแล้วไปกันเถอะ” ฟางพูดแล้วยกถาดพายออกไป โดยที่ไม่ลืมเอาพุดดิ้ง

ช้อคโกแลตออกไปด้วย

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะทุกคน มื้อเที่ยงวันนี้ฟางลองทำพายองุ่นมาให้ทุกคนชิมดูนะคะ เพราะฟางกะจะขยายร้าน

ขนมในไร่นี้ ทุกคนช่วยติชมกันด้วยนะคะ”ฟางพูดแล้วตัดแบ่งพายองุ่นให้คนงานจนครบแต่สายตา

กลับมองหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ป๊อปปี้เค้าไปไหนแล้วล่ะโทโมะ”ฟางถามถึงคนตัวสูงทันที

 

 

 

 

 

“ก็ฟางบอกเองไม่ใช่หรอว่า50ถังไม้โอ้กถ้าขนไม่เสร็จไม่ต้องทานข้าวเที่ยง ป๊อปปี้ยังขนไม่เสร็จ

รายนั้นเลยไม่มาทานข้าว แต่ปล่อยให้คนงานมาทานก่อนเลย”โทโมะพูด ฟางจึงเดินมาที่โรงเก็บถัง

ไม้โอ้ก เห็นป๊อปปี้ขนถังไม้โอ้กคนเดียวจนเหงื่อท่วมตัว ฟางจึงเดินมามาใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

“โหมงานหนัก ไหวหรอเรานั่นน่ะ”ฟางกอดอกแล้วพูดขึ้น ทำให้ป๊อปปี้หันหน้ากลับมาแล้วชนกับฟาง

ฟางรีบถอยหลังทำให้สะดุดขาตัวเองแล้วจะหงายหลัง ป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมากอดทันที

 

 

 

 

 

 

“อี๋ เหม็นเหงื่อ ปล่อยเลยนะ”ฟางรีบผลักป๊อปปี้ออกก่อนจะเอามือที่โดนเหงื่อป๊อปปี้ป้ายเสื้อชาย

หนุ่มทันที ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“แล้วฟางมาที่นี่ทำไมน่ะ อีก3ถังพี่ก็เสร็จแล้วล่ะครับ มีแรงเหลือไว้ให้ฟางใช้งานอีกเยอะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่ให้ทำงานแล้วยังจะประชดกันใช่มั้ย เออ ดี ข้าวเที่ยงก็ไม่ต้องกินมันละกัน”ฟางโมโห ปาก

ล่องพุดดิ้งช้อคโกแลตใส่ป๊อปปี้แล้วเดินปึงปังออกไปทันที ป๊อปปี้แกะกล่องที่ฟางปาใส่เขาออกมา

พบว่าเป็นพุดดิ้งช้อคโกแลตแต่ตอนนี้ด้านหน้าเละไปแล้ว ชายหนุ่มจึงนั่งลงกับถังไม้โอ้กแล้วนั่งกิน

พุดดิ้งนั้นแล้วแอบยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าโชว์พาว ยกถังไม้โอ้กเองแล้วไม่ยอมทานข้าวเหมือนคนงานคนอื่นๆ แล้วทำไมถึงยังมา

สายล่ะคะ”ฟางดุป๊อปปี้ที่มาทำงานสายอีกแล้ว

 

 

 

 

 

“คือพี่เจอโทโมะเค้าขนเอาของมาเข้าสปาฝั่งโน้นพี่เลยไปช่วยโทโมะมาน่ะครับ ขอโทษนะที่มา

สาย”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“ข้ออ้างแอบอู้ล่ะสิ วันนี้ตอนกลางคืนพี่ต้องไปติดไฟที่ท้ายไร่เพื่อความปลอดภัยด้วยนะคะ 3ทุ่มไป

เองนะคะหวังว่าพ่อเลี้ยงของไร่นี้คงจะไม่ผิดนัดอีกนะคะ เพราะแค่นี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าพี่น่ะชอบเบี้ยว

และก็อู้งานขนาดไหน”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แค่มาสายนิดๆหน่อยๆฟางน่าจะหยวนๆกันได้นะ เพราะถึงพี่สายในนี้แต่เวลาทำงานจริงๆพี่ก็ไม่

เตยสายนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“รู้มั้ยคะ การที่คนเราพลาดไปแค่นาทีเดียวก็อาจจะทำให้เปลี่ยนแปลงได้ไปตลอดชีวิตก็ได้นะ

คะ”ฟางพูดก่อนจะโยนหมวกให้ป๊อปปี้ใส่ก่อนจะเดินไปนั่งเล่นกับฟ้าและเฟิร์สที่โบว์และแก้วช่วยกัน

เลี้ยงไปพร้อมๆกับแต้งกิ้วลูกของแก้ว ป๊อปปี้มองฟางที่เดินเชิดไม่สนใจตัวเองก็ถอนหายใจ มองเมีย

และลูกที่เล่นด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยพี่เห็นหน้าลูกเมียมีความสุขดี พี่ก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเข้าไปทำงานใน

ไร่ต่อแล้วต่อด้วยการเข้าไปในโรงบ่มไวน์เอาไวน์ไปส่งในเมืองกับกั้งและเขื่อนตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปครับ โหมงานหนักแบบนี้ทานอะไรรึยังครับ เดี๋ยวคืนนี้ต้องไปตรวจรอบๆไร่อีก”กั้งถามขณะ

ที่ป๊อปปี้ยกไวน์ไปส่งให้ร้านอาหารต่างๆในเมือง

 

 

 

 

“เถอะน่า กินอีกเดี๋ยวฟางก็ว่าว่าอ้วนอีก ถือว่าลดน้ำหนักละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะกลับขึ้นไป

บนรถเขื่อนกับกั้งมองหน้ากันก่อนจะขับรถมาส่งป๊อปปี้ที่ไร่แล้วรอเวลา3ทุ่มไปเดินตรวจรอบๆไร่ตาม

ที่ฟางสั่ง

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

ซ่า

 

 

 

เสียงฝนด้านนอกตกลงมาอย่างหนักทำให้ฟางที่อาบน้ำเสร็จรีบไปปิดหน้าต่างแล้วมากอดลูก

 

 

 

 

 

 

“โอ๋ๆ แม่ฟางอยู่นี้นะฟ้า เฟิร์ส หลับนะคะคนดีของแม่”ฟางกล่อมลูกที่สะดุ้งตื่นมาให้หลับเหมือนเดิม

ก่อนจะไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วมองออกไปที่หน้าต่าง

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย ฝนตกแล้วยังไม่ไปไหนกันอีกหรอ”ฟางพึมพำมองแสงไฟริบหรี่ตรงแถวแปลงองุ่นก็พูด

อย่างหงุดหงิดก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปหากั้งและโบว์

 

 

 

 

“กั้ง ไปบอกพี่ป๊อปทีว่าให้กลับบ้านพักไปนอนได้แล้ว”ฟางรีบไปบอกกั้ง ชายหนุ่มและโทโมะรีบขับ

รถไปที่ท้ายไร่แล้วพบว่า ป๊อปปี้กำลังช่วยคนงานชาย2-3คนขึงรั้วที่หักอยู่ไม่ยอมเลิก

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปครับ คุณฟางสั่งให้กลับบ้านพักไปนอนได้แล้วครับ”กั้งสวมเสื้อกันฝนลงมาบอกป๊อปปี้ ชาย

หนุ่มอมยิ้มทันที

 

 

 

 

 

“ฝากบอกฟางด้วยนะว่าขอบคุณนะที่ยังเป็นห่วงกัน แต่ชั้นต้องล้อมรั้วตรงนี้ใหม่น่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะ

กลับไปนอนทันทีเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะช่วยคนงานทำงานต่อ

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ยอมก็ช่วยกันเนี่ยล่ะ จะได้เสร็จๆ ลูกเมียแต่ละกันจะได้เลิกห่วง”โทโมะพูดแล้วลงรถไปช่วย

ป๊อปปี้กับคนงานล้อมรั้วที่พังกับกั้ง จนเสร็จแล้วก็ไปส่งป๊อปปี้ที่บ้านพักคนงานก่อน2หนุ่มจะขับรถ

กลับบ้านมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปกลับบ้านพักแล้วครับ แต่กว่าจะกลับก็ต้องให้ล้อมรั้วที่พังให้เสร็จซะก่อน”กั้งรายงานให้

ฟางฟังพลางเช็ดผมตัวเอง และแก้วก็เช็ดผมให้โทโมะเช่นกัน

 

 

 

 

 

“หึ อยากโชว์พาวนักใช่มั้ย ได้ แล้วพรุ่งนี้จะได้เห็นดีกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะขึ้นห้อง

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วถามหน่อยสิ ถ้าชั้นเป็นแบบป๊อปปี้น่ะแก้วจะแกล้งชั้นอย่างที่ฟางทำมั้ย”โทโมะถามทันที

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ แต่จะจับเจี๋ยนให้เป็ดกินแล้วแก้วก็จะหย่ากับโทโมะไปแต่งงานกับฝรั่ง”แก้วพูดแล้วยักคิ้ว

กวนๆใส่โทโมะ

 

 

 

 

“เดี๋ยวเถอะ ถ้าเค้าเป็นขันทีเค้าจะแต่งหญิงมาแข่งกับแก้ว”โทโมะแอบย่นจมูกใส่แก้วนิดนึง

 

 

 

 

 

“ไหน อยากแต่งหญิงหรอ มานี่ มาให้แก้วทดสอบซิ”แก้วดึงโทโมะเข้าไปในห้องทันทีก่อนจะ

หัวเราะคิกคักกัน2คนในห้อง

 

 

 

 

 

 

“โดนฝนอ่ะ สงสัยจะเป็นไข้ ต้องขอยาจากโบว์มากินแล้วล่ะ”กั้งรีบอ้อนโบว์บ้าง

 

 

 

“อยากกินยาหรอ งั้นเข้าห้องเราดีกว่าเนอะ ดึกละ”โบว์พูดยิ้มๆก่อนกั้งจะอุ้มโบว์เข้าไปในห้องตัวเอง

บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมาฟางตื่นแต่เช้าออกมาดูแปลงองุ่นที่โดนฝนตกหนักแล้วมีหลายต้นที่เสียหาย

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวต้นที่ล้มเนี่ย เอาไม้มาค้ำหน่อบนะ ส่วนผลไหนที่หล่นมาก็เก็บไปทิ้งซะ”ป๊อปปี้ที่ตื่นแต่เช้ามา

ดูแปลงองุ่นเช่นกันก่อนจะสั่งคนงานให้จัดการกับพวกต้นองุ่นที่เสียหาย

 

 

 

 

 

“ตื่นเข้าเหมือนกันนี่คะ นึกว่าจะขี้เกียจนอนเป็นหมีจำศีลซะอีก”ฟางพูด

 

 

 

 

“นี่เห็นพี่เป็นคนไม่มีความรับผิดชอบขนาดนั้นเลยหรอฟาง ทำอย่างไม่รู้จักกันซะงั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ใครจะไปรู้ล่ะคะ รู้จักกันมาตั้งนานอาจจะร้ายใส่เราก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่ป๊อปปี้คว้ามือฟางไว้

 

 

 

 

“บอกว่ายังไงคะ อย่ามาจับ ถ้าว่างมากก็อย่าดีแต่สั่งคนงานสิ ไปช่วยคนงานเค้าทำโน่นดีกว่านะ

คะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ครับแม่เลี้ยง”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปช่วยคนงานเอาไม้มาค้ำต้นองุ่น ขณะที่ทำงาน

อยู่นั้น เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าโลกหมุนโอนเอียงไปหมด ป๊อปปี้สะบัดหน้าสักพักก่อนจะนั่งยองๆเพื่อ

ปักไม้

 

 

 

 

 

“พ่อเลี้ยงระวังนะครับ”เสียงของคนงานรีบบอกเมื่อคนงานยกไม้ยาวมา ป๊อปปี้รีบก้มหลบทันที แต่

ตอนนั้นเอง ป๊อปปี้ที่กำหลบด้วยความไว กลับหน้ามืดและล้มเป็นลมไปทันที

 

 

 

 

“พ่อเลี้ยงครับ ตายล่ะ พ่อเลี้ยงตัวร้อนจี๋เลย”คนงานชายรีบพูดก่อนจะไปตามกั้งมาแล้วรีบพาป๊อปปี้

กลับไปที่บ้านพักทันที

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะกั้ง พี่ป๊อปไม่สบายเป็นลมล้มคาแปลงองุ่น”ฟางรับสายจากกั้งก็ตกใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

อย่างว่าอ่ะนะ คนเราไม่ใช่หุ่นยนต์ไม่ใช่รถถัง ก็มีเจ็บป่วยบ้างเป็นธรรมดา 555

 

 

 

อัพแล้วนะจ้ะ อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ