Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว

 

 

 

 

“เดี๋ยวจะมีผู้ประเมินคุณภาพของไร่มาตรวจไร่เราที่นี่นะป๊อป เพราะไร่ของเรายอดขายตก พ่อเลยคิด

ว่าพ่อจะส่งตัวผู้ช่วยที่จบด้านบริหารจากลอนดอนมาประเมินและช่วยป๊อป”พ่อของป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“งานที่ไร่ ผมดูแลมันมาตั้งนาน ผมทำเองได้ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วย”ป๊อปปี้รีบพูดเพราะเขาไม่

ชอบให้มีคนแปลกหน้าเข้ามายุ่งวุ่นวายกับหน้าที่การงานของเขาสักเท่าไหร่

 

 

 

 

 

“แต่เท่าที่สังเกต เจ้าของไร่นี้เมาหัวราน้ำแทบทุกวันทำให้กิจการของไร่ต้องหล่นฮวบ นี่ยังโชคดีที่มี

ธุรกิจของรีสอร์ทมาช่วยค้ำพยุงได้อยู่ไม่อย่างงั้น เจ๊งแน่ๆ”ฟางเดินเข้ามาพร้อมกับเฟย์และแก้วที่ไป

รีบเธอมาจากโรงแรม

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้อึ้งและดีใจเมื่อเห็นฟางก็รีบวิ่งหมายจะเข้าไปกอด แต่ฟางถอยหนีก่อนจะหยิบตลับ

เมตรออกมา

 

 

 

 

 

 

“1เมตร ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องก็ห่างไปเลย10เมตร”ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะนั่งลงตามเดิม

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะพ่อ ทำไมฟางถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วไอ้ตำแหน่งผู้ประเมินคุณภาพเนี่ยพ่อโกหกผม

เล่นใช่มั้ย อย่างฟางเนี่ยนะจะมาทำงานด้านบริหารได้”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“นี่ อย่ามาพูดดูถูก ฟางยังยื่นหัวโด่อยู่ตรงนี้ให้เกียรติกันหน่อยเถอะค่ะ”ฟางพูดขึ้นเสียงแข็ง เมื่อ

ป๊อปปี้จ๋อยลงไปฟางก็เดินมานั่งข้างๆ ก่อนที่ฟ้าและเฟิร์สจะถูกโบว์และกั้งอุ้มมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าพี่ป๊อปเมาไม่ดูแลไร่ ไม่ดูแลลูกไม่ใช่หรอคะ ทั้งๆที่ฟางให้คุณแม่เอาลูกมาให้พี่ป๊อป

เลี้ยงช่วงที่ฟางไปเรียนต่อ ก็ยังไม่คิดจะดูดำดูดี ไม่มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ทำอยู่ เนี่ยหรอพ่อ

เลี้ยงแห่งไร่องุ่นจิระคุณ ถ้ายังทำตัวเหลวไหลแบบนี้น่ะ อย่าเป็นเลยดีกว่าเจ้าของน่ะ สู้ให้กั้งเป็น

แทนยังจะดีอีก”ฟางว่าป๊อปปี้ยาวเหยียดทำให้โบว์และกั้งถึงกับสะดุ้งเมื่อถูกฟางพาดพิงมาถึงพวก

เขา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ นี่มันไร่ของพี่ สมบัติของพี่ ฟางจะยกให้ใครไปไม่ได้เด็ดขาด”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“แต่ที่แต่งงานได้ข่าวว่า สมบัติของสามีก็เหมือนสมบัติของภรรยา ดังนั้นฟางมีสิทธ์ทุกอย่างในไร่นี้

และสามารถประเมินว่าใครสมควรที่จะดูแลจัดการไร่นี้ ถ้าคนเก่ามันไม่มีประสิทธฺภาพงั้นเราก็เปลี่ยน

คนใหม่ไปเลยสิ จะได้ทำให้ไร่เรากลับมามีกำไรเหมือนเดิม เอ้ะ หรือว่าฟางพูดผิดจรงไหนคะว่าฟาง

ไม่มีสิทธ์”ฟางพูดแกมดุป๊อปปี้ก่อนจะชูแหวนแต่งงานที่นิ้วนางตัวเอง ป๊อปปี้ชะงักเพราะทุกอย่าง

เป็นความจริง

 

 

 

 

 

“ครับ ฟางพูดมาทั้งหมด ถูกหมดเลยครับ”ป๊อปปี้พูดจ๋อยๆ

 

 

 

 

 

“รู้นะไม่พอใจ แอบด่าฟางในใจใช่มั้ยคะ ได้ งั้นก็ถอดแหวนนี่แล้วไปอำเภอกัน”ฟางเล่นไม้ตาย

ทำให้ป๊อปปี้ตกใจมาก

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะฟางพี่ไม่ยอมหย่าให้ฟางนะ ครับ พี่ยอมหมดแล้วฟางอยากให้พี่ทำอะไรพี่ยอมหมด

แล้ว”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“หึ งั้นก็เริ่มจากอำนาจเจ้าของไร่ต่อจากนี้ พี่ป๊อปไม่มีสิทธ์อีกแล้ว เพราะเท่าที่ฟางฟังเรื่องพี่มา

ทำให้ฟางคิดว่าประสิทธิภาพเจ้าของไร่ของพี่มันลดถอยลงเถอะมาก และตอนนี้พี่ไม่เหมาะสมกับ

ตำแหน่งนี้ แต่ฟางก็จะไม่ใจร้ายกับพี่มากนะคะ ก็แค่อยากให้พี่นับหนึ่งใหม่ด้วยการให้พี่ไปเป็นคน

งานแล้วทำงานในไร่ทุกอย่าง”ฟางสั่งเสียงเข้มก่อนจะเดินขนกระเป๋าตัวเองขึ้นไปบนห้องป๊อปปี้รีบ

ถือกระเป๋าให้ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก็ขนข้าวของของพี่ออกไปให้หมดด้วยนะคะ”ฟางพูดนิ่งๆพลางกอดอก

 

 

 

 

“ห้ะ อะไรกันฟางนี่มันห้องนอนของพี่เหมือนกันนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“แค่เคยเป็นห้องของพี่ค่ะ ปัจจุบัน คือห้องนอนของฟางคนเดียว คนงานก็ไปนอนที่บ้านพักคนงานสิ

จะมานอนกับเจ้านายใช่ได้ที่ไหน รึจะเถียง”ฟางดุป๊อปปี้อีกยก ทำให้ป๊อปปี้สะอึกก่อนจะเดินไปเก็บ

กระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองอย่างจ๋อยๆ

 

 

 

 

 

“แต่พี่เป็นสามีของฟาง เป็นพ่อของฟ้ากับเฟิร์สนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

“แต่ฟางยังไม่หายโกรธพี่ค่ะ เอาล่ะ ฟ้าเฟิร์ส นอนบนเตียงซิลูก”ฟางสั่งลูกแฝดตัวเองนอนบนเตียง

ทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ 1 2 3 นอนบนเตียงตั้ง3คนมันเต็มแล้วนะคะพี่ป๊อป ดังนั้น พี่ป๊อปปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะว่าจะต้อง

ไปนอนที่บ้านพักคนงาน บาย”ฟางพูดแล้วกระพริบตาปริบๆอย่างใสซื่อก่อนจะไล่สามีหนุ่มออกจาก

ห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นึกครึ้มอะไรขึ้นมาเนี่ย อยู่ดีๆก็ไล่กันแล้วให้มานอนที่บ้านพักคนงานเนี่ยนะ”ป๊อปปี้บ่นกับโทโมะ

เขื่อนและกั้งที่มาส่งเขาที่บ้านพักคนงาน

 

 

 

 

 

“เอ่อ ห้องนี้ห้องหัวหน้าคนงานคนเก่าน่ะครับ มีห้องน้ำด้านในตัว ยังไงคุณป๊อปก็ใช้ห้องนี้ไปก่อนนะ

ครับ”กั้งพูดแล้วเอากระเป๋ามาจัดให้เจ้านายโดยมีโทโมะช่วยกั้งจัดห้องให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“หึ่ย คอยดูนะ ลูกหลับเมื่อไหร่จับปล้ำให้หายดื้อซะให้เข็ด”ป๊อปปี้คาดโทษฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ใครจะปล้ำใครไม่ทราบ ไหนลองพูดอีกทีซิ”ฟางเดินกอดอกแล้วเปิดประตูห้องป๊อปปี้ดังปังพร้อม

กับเฟย์ โบว์และแก้ว

 

 

 

 

 

 

“คือพี่ฟางเห็นว่าพี่ลืมของน่ะค่ะเลยเอาของมาให้”โบว์พูดแล้วโยนตุ๊กตาหมีพูห์ของป๊อปปี้ให้เขา

ทันที

 

 

 

 

 

 

“อ้อ กั้ง โทโมะ นี่น่ะห้องคนงาน เค้าเป็นแค่คนงานในไร่จะไปช่วยทำไม ถ้ายังจะช่วยอีก เห็นทีจะ

บอกให้โบว์กับแก้วช่วยกันพิจารณาแล้วล่ะว่าจะเพิ่มตำแหน่งคนขัดห้องน้ำในรีสอร์ทเพิ่มดีมั้ย”ฟางขู่

ทำให้กั้งและโทโมะหยุดช่วยป๊อปปี้จัดห้องทันที

 

 

 

 

 

“อ้อ ไหนๆเราก็ได้คนงานคนใหม่ของไร่มาแล้ว คงไม่เป็นไรนะคะถ้าจะเริ่มงานวันนี้วันแรกเลย”ฟาง

ยิ้มหวานแต่แฝงความร้ายกาจให้กับป๊อปปี้ทันทีแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนฟาง”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาจับแขนฟางแต่ฟางหันกลับมาแล้วสะบัดแขนหนี

 

 

 

 

 

“อย่ามาจับตัวฟาง ฟางยังไม่อนุญาต แล้วบอกว่ายังไง ห่างกี่เมตร”ฟางรีบดุป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ครับ แต่ฟาง พี่คิดถึงฟางมากนะ และพี่อยากจะบอกฟางว่า พี่ขอโทษ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางก็ทำอยู่นี่ไงคะ พี่ขอ โทษ ฟางก็ ให้ โทษ พี่อยู่นี่ไง อย่าลืมนะคะทำผิดไว้หลายกระทง จะ

มาอ้อนเหมือนเดิมน่ะ ฝันไปซะเถอะ เอาล่ะค่ะนี่ก็11โมงแล้ว ถือว่าเริ่มงานวันแรก ไปทานข้าวให้

เสร็จ แล้วเจอกันที่แปลงองุ่นบ่ายโมงตรง”ฟางพูดกับป๊อปปี้ก่อนจะสั่งชายหนุ่มแล้วเดินเชิดใส่ป๊อปปี้

เดินกลับบ้านไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เร็วๆสิครับคุณป๊อป”กั้งที่วิ่งตามป๊อปปี้มาที่จุดที่ฟางนัดพบในตอนบ่าย พลางมองป๊อปปี้ ที่ออกไป

กินข้าวนอกไร่ไม่ได้กินข้าวกับพวกคนงานในไร่เลยมาสาย

 

 

 

 

 

“สายไป30นาที วันนี้พี่ต้องทำงานล่วงเวลาแทนคนงานที่เค้าทำงานไปก่อนแล้ว”ฟางกอดอกมอง

ป๊อปปี้ที่วิ่งกระหืดกระหอบมากับกั้งแล้วสั่งเสียงเข้มก่อนจะให้โบวืและกั้งเอากรรไกรเก็บองุ่นและถัง

ใส่สั่งให้ป๊อปปี้ไปตัดองุ่นตลอดช่วงบ่ายท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางคะโบว์ว่าเล่นบทโหดแบบนี้ไม่ใจร้ายกับพี่ป๊อปไปหน่อยหรอคะ”โบว์ถามเมื่อเห็นฟางนั่งอยู่

ในร่ม และนั่งมองป๊อปปี้ที่ออกไปเก็บองุ่นในแปลงองุ่นกับคนงานอย่างสบายใจ

 

 

 

 

 

 

“เป็นเจ้าของไร่ต้องทำงานเป็นหมดทุกอย่างนะโบว์ แบบนี้จะเป็นเจ้านายที่มีประสิทธิภาพได้ยัง

ไง”ฟางพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อย หมีบ้า ทำไมไม่เอาหมวกมาใส่ล่ะ เดี๋ยวดำ

กว่าเดิมล่ะน่าดู

 

 

 

 

 

 

“พอกลับมาแบบนี้ แม่เลี้ยงของเราสวมบทโหดนะเนี่ย”แก้วเดินนำโทโมะและพาลูกแฝดของฟางมา

หาโดยที่โทโมะอุ้มแต้งกิ้วออกมาแล้วมองป๊อปปี้ที่เก็บองุ่นกับคนงานแล้วนั่งลงด้วยความเหนื่อย

โดยมีกั้งคอยพัดให้

 

 

 

 

“นี่แอบอู้หรอ ดีเลย วันนี้ทำงานเพิ่มไปอีก30นาที”ฟางที่หยิบโทรโข่งแล้วพูดดุป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้

และกั้งรีบลุกแล้วรีบไปตัดองุ่นต่อโดยที่กั้งยืนดูห่างๆเพื่อเช็คองุ่น โดยเข้าไปช่วยไม่ได้

 

 

 

 

 

“ฟ้า เฟิร์ส ดูไว้นะครับ คนทำผิดต้องถูกลงโทษแบบนี้ล่ะ”ฟางอุ้มลูกทั้ง2มานั่งข้างตัวเองแล้วชี้ไปที่

ป๊อปปี้ก่อนจะลุกพาลูกๆไปตายาย และนั่งคุยเรื่องขยายทำร้านไวน์ในไร่นี้เพื่อให้ลูกค้าที่มารีสอร์ท

ได้ดื่มด่ำบรรยากาศของไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะทุกคนที่ทำงานกันจนเย็นแบบนี้ ฟางลองทำน้ำองุ่นเย็นๆมาให้ทุกคนนะคะ”ฟางเดิน

มาพร้อมกับโบว์ที่เอาน้ำองุ่นมาแจกคนงานทุกคนหลังเลิกงานแล้ว

 

 

 

 

 

 

“เหนื่อยมั้ยคะพี่กั้ง ดูสิยืนกลางแดด เดี๋ยวก็ดำ ทีหลังต้องทาซันบล็อกก่อนออกมานะ”โบว์พูดพลาง

ซับเหงื่อให้กั้งและเอาน้ำให้สามีอย่างเอาใจ

 

 

 

 

 

“ฟางไหนอ่ะน้ำพี่”ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างฟาง แต่ฟางเขยิบหนี

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่ถึงเวลางานค่ะ ทั้งมาสายและก็แอบพักขณะที่คนอื่นทำงาน มาสายทำเพิ่ม30นาที แอบอู้

ทำเพิ่ม30นาที รวมเป็นชั่วโมงนึงพอดี เอาล่ะค่ะ ทุกคนคะ กลับบ้านไปพักผ่อนได้นะคะ ส่วนองุ่นที่

ตัดเสร็จเนี่ย พ่อเลี้ยงเค้าจะยกไปเก็บทั้งหมดเอง”ฟางพูดใส่ป๊อปปี้ก่อนจะหันไปสั่งคนงานทำเอา

ป๊อปปี้เหวอแล้วมองถังใส่องุ่นหลายสิบถังแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก

 

 

 

 

 

“แต่มันเยอะนะฟาง พี่ขอกินน้ำก่อนได้มั้ย”ป๊อปปี้หันไปอ้อน

 

 

 

 

“จะกินทำไม น้ำองุ่นมันหวาน แค่นี้ก็อ้วนพออยู่แล้ว เดี๋ยวมะรืนนี้ได้ข่าวจากคุณพ่อว่าพี่ต้องไปคุย

กับผู้ใหญ่ที่ประชุมในเมืองไม่ใช่หรอคะ ชักช้าอยู่ทำไม ไปทำงาน หมีอ้วน”ฟางรีบดุป๊อปปี้ทำให้

พวกของโทโมะและเฟย์ถึงกับขำก๊ากเมื่อป๊อปปี้ถูกฟางตั้งฉายาใหม่ให้ตัวเองว่าหมีอ้วน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางนะฟาง คำก็อ้วน 2คนก็น้ำหนักขึ้น หึ อย่าให้ได้กลับไปผอมนะ”ป๊อปปี้บ่นอุบขณะเอาองุ่นมา

เก็บในห้องคัดแยกคนเดียว และเทียวไปเทียวมาจนเก็บเสร็จก็รีบเดินกลับบ้านมาเพราะแม่ของเขา

เรียกกินข้าว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันน่ะแม่ ทำไมไม่มีจานข้าวของป๊อปอ่ะ”ป๊อปปี้นั่งลงที่โต้ะอาหารแล้วต้องแปลกใจเมื่อไม่มี

จานข้าวตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“กับข้าวที่แม่ทำวันนี้มันมีกะทิ และก็มันทั้งนั้น อ้วนๆแบบนี้จะกินเยอะทำไม พออ้วนก็จะมีโรค

แทรกซ้อนตั้งเยอะตั้งแยะ ดังนั้น ทานแค่สลัดพอ”ฟางเดินบ่นออกมาจากครัวแล้ววางจานสลัดให้

ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อ้าปากค้าง เขาทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแต่เจออาหารเย็นเป็นแค่สลัดผักงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ามเถียง เป็นคนงานห้ามเถียงเจ้านาย มีอะไรให้กินก็กินไป รึจะไม่กิน”ฟางดุทำให้ทุกคนบนโต้ะ

อาหารกลั้นขำกับฟางที่เล่นบทโหดใส่ป๊อปปี้ ก่อนฟางจะป้อนข้าวลูกๆจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“อะไรครับฟาง”หลังทานข้าวเสร็จป๊อปปี้ต้องแปลกใจที่ฟางมายืนแบมือใส่เขา

 

 

 

 

 

“วันนี้ได้ข่าวมาว่าที่มาทำงานสายเพราะออกไปทานข้าวข้างนอกกับกั้งใช่มั้ยคะ การที่พี่มีรถแล้วขับ

ไปไหนมาไหนได้มันทำให้พี่สายไม่ตรงต่อเวลาก็เอากุญแจรถมา และการที่พี่พกกระเป๋าตังค์เนี่ยมัน

จะทำให้พี่ใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่ายหรอแอบซื้อขนมไปตุนในห้องแบบที่พี่แอบซื้อมาวันนี้ ดังนั้น เอา

กระเป๋าตังค์มา”ฟางพูดยาวเหยียดทำให้ป๊อปปี้เหวอกว่าเดิมเมื่อเจอฟางขอกุญแจรถและกระเป๋า

ตังค์

 

 

 

 

 

“แบบนี้พี่ก็ไปไหรไท้ได้ติดแหง็กอยู่แต่ในไร่ไม่ใช่หรอฟาง”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“มันก็ดีแล้วนี่คะ จะได้ทำงานอย่างเดียว”ฟางพูดจบก็ริบกระเป๋าตังค์และกุญแจรถป๊อปปี้เดินไปทันที

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าต่อไป นางเอกของเราจะแสบสุดๆ5555

 

 

 

อัพแล้วอย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยน้าาาา