Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยๆเดินนะแก้ว”โทโมะประคองแก้วลงจากรถอย่างทะนุถนอม แก้วที่ท้อง8เดือนลงรถมาแล้ว
คล้องแฟนโทโมะเดินเข้าไปในบ้านของป๊อปปี้และฟาง
 
 
 
 
 
“แก้ว ท้องอยู่แบบนี้อ่ะไม่ต้องมาก็ได้นะ มันอันตรายกับน้องด้วย”ฟางที่อุ้มท้อง7เดือนออกมารับโท
โมะกับแก้วโดยมีโบว์ดูแลพี่สะใภ้คนสวยไม่ห่าง
 
 
 
 
“แหมก็คนมันตื่นเต้นจะคลอดแล้วนี่นา ก็อาทิตย์ก่อนเฟย์พึ่งคลอดลูกชายไปนะ โอ้โห เขื่อนน่ะเห่อ
ลูกมากเลยรู้มั้ย”แก้วนั่งลงข้างฟางแล้วพูดถึงเฟย์ที่ท้องก่อนเพื่อนแล้วตอนนี้คลอดลูกออกมาเป็น
เด็กผู้ชายอ้วนท้วนสมบูรณ์
 
 
 
 
 
 
“ดีจัง ถ้าฟางไม่ติดว่าท้องแล้วพี่ป๊อปไม่ให้ไปนะ ฟางจะไปดูหน้าหลาน ว่าแต่หลานคนนี้ชื่ออะไร
อ่ะ”ฟางถามแก้ว
 
 
 
 
“เห็นเขื่อนตั้งชื่อว่าเขมเนี่ยล่ะ ตอนแรกเถียงกับเฟย์แทบตาย สุดท้ายเฟย์ก็ยอมชื่อนี้เพราะว่าพ่อ
ของลูกตั้งอ่ะเนาะ”แก้วพูดยิ้มๆที่ก่อนมาเขื่อนกับเฟย์เถียงกันเรื่องชื่อลูกแจ่สุดท้ายก็ยอมกับ นับว่า
แต่งงานแล้วเฟย์อ่อนลงให้เขื่อนเยอะมาก
 
 
 
 
 
“แล้วแก้วล่ะอยากได้ชื่ออะไรกับลูกสาวคนนี้”โทโมะถามแก้วที่ตอนที่ท้อง5เดือนไปอัลตร้าซาวน์
พบว่าเป็นลูกผู้หญิง
 
 
 
 
 
“อืม แล้วแต่คุณพ่อเลยค่ะ พ่อเป็นคนตั้งแก้วเชื่อว่าชื่อต้องเพราะอยู่แล้วล่ะ”แก้วพูดยิ้มๆกับโทโมะ
ทำให้ฟางและโบว์ที่นั่งพูดคุยด้วยก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
“แล้วฟางล่ะหนักใจมั้ยเนี่ยที่ท้องแฝดอ่ะ”แก้วถามฟางที่ท้องโตกว่าเธอเพราะฟางไปอัลตร้าซาวน์
มาพบว่าเธอท้องแฝด
 
 
 
 
 
“ก็ตื่นเต้นสิ ท้องแรกด้วยเนี่ย ต้องมาท้องแฝดอีก”ฟางพูดแล้วลูบท้องตัวเองอย่างเบามือ ลูกจ๋า
เดี๋ยวหนูคลอดมาเราก็จะเป็นครอบครัวที่อบอุ่น สมบูรณ์มีพ่อ แม่ลูกแล้วนะคะ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่กั้ง มีอะไรหรอคะทำไมรีบร้อนจัง”โบว์แปลกใจที่กั้งวิ่งมาเอาเอกสารให้ป๊อปปี้อย่างร้อนรน
 
 
 
 
“ก็ไร่ของนายแบงค์ที่ปิดตายน่ะสิครับ ตอนนี้ส่งบัตรเชิญไปงานเลี้ยงเปิดไร่อีกครั้ง พ่อเลี้ยงเลยให้พี่
มาเอาพวกเอกสารเพื่อไปคุยกับกวินน่ะสิครับ”กั้งรีบพูด
 
 
 
 
 
“หา นี่พวกพี่กวินกลับมาแล้วหรอคะ พี่กั้ง โบว์ไปด้วย”โบว์รีบพูดก่อนจะฝากฟางไว้กับโทโมะและ
แก้ว
 
 
 
 
 
 
“กวินกลับมางานนี้คงเอาลูกเอาเมียกลับมาสินะ”โทโมะพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
“ลูกเมีย อย่าบอกนะว่าลูกเมียของกวินก็คือแคท”ฟางพูด แล้วมองหน้าโทโมะ ชายหนุ่มพยักหน้า
นิ่งๆฟางเริ่มกังวลคิดถึงป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับที่ชวนผมมางานเปิดไร่ของคุณอีกครั้ง”ป๊อปปี้พูดกับกวินที่นั่งอยู่โต้ะเดียวกัน กวิน
ยิ้มนิดนึงก่อนจะรินไวน์ให้ป๊อปปี้ กั้งและป๊อปปี้มองหน้ากัน
 
 
 
 
 
“ผมต้องขอบคุณคุณป๊อปมากกว่านะครับที่ไม่สั่งปิดไร่ของผมจากเรื่องที่พี่ผมทำไว้กับภรรยาและ
น้องของคุณ”กวินพูดแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อหลายเดือนก่อนที่แบงค์ลักพาพวกของฟางมาทำร้ายที่นี่
แล้วหนีไปได้ จนป่านนนี้ก็ยังตามตัวแบงค์และพิมเลขาทรยศของป๊อปปี้ไม่พบ
 
 
 
 
 
 
“ก็เรืองนี้มันเป็นเรื่อส่วนตัวของคนแต่ละคนนี่ครับ และอีกอย่างนี้ไร่นี้ก็เป็นไร่ของครอบครัวคุณอีก
ยังไงผมคิดไว้อยู่แล้วว่าคุณจะต้องกลับมาดูแลไร่นี้ต่อจากพี่คุณ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วเรื่องของแคท คุณป๊อป เอ่อ”กวินอึกอัก คิดถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อนของเขา แคทและ
ป๊อปปี้
 
 
 
 
“ช่างเถอะครับเรื่องมันผ่านไปนานแล้ว และอีกอย่างผมก็แต่งงานใหม่แล้วคุณกวินไม่ต้องกังวลนะ
ครับ เรื่องของผมกับแคทตอนนี้ไม่มีอะไรที่ผมต้องติดใจแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กวิน
 
 
 
 
 
 
 
“กวิน เธอไปดูน้องคิมให้แคทหน่อยสิ เดี๋ยวแคทจะเอาคิตตี้ขึ้นไปนอน”เสียงหวานใสที่คุ้นหูของ
ป๊อปปี้เรียกให้กวินหันไป แคทในชุดเดรสยาวสีสวยกำลังอุ้มลูกสาววัย6เดือนอยู่
 
 
 
 
“อื้อ ไหนคิตตี้ง่วงแล้วหรอคะ ขยี้ตาใหญ่เลย”กวินลุกขึ้นไปดูคิตตี้และแคท ป๊อปปี้มองความอ่อน
โยนที่กวินดูแลแคทและลูกเปลี่ยนไปจากกวินที่อารมณ์ร้อนเมื่อหลายปีก่อนโดยสิ้นเชิง นี่แคทคง
เปลี่ยนกวินได้จริงๆสินะ
 
 
 
 
 
 
“อุ้มหลานมั้ยป๊อป”เมื่อกวินออกไปหาลูกชายคนโตแล้วแคทก็เดินมาหาป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อน
จะรับลูกสาวของแคทมาอุ้มไว้พลางมอง หน้าเหมือนแม่มากโตไปคงจะสวย
 
 
 
“สบายดีมั้ย”แคทและป๊อปปี้พูดออกมาพร้อมกัน ก่อนจะหยุดชะงักและหัวเราะออกมาพร้อมกัน
ป๊อปปี้จึงอาสาอุ้มคิตตี้ขึ้นไปนอนให้แคท
 
 
 
 
“ป๊อปนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ ชอบใส่เสื้อยืดเดิมๆ โทนสีเดิมๆ”แคทมองป๊อปปี้ที่แต่งตัวโทนสบายๆ
แล้วพูดขึ้น เหมือนกับตอนที่เธอกับเขาคบกันไม่มีผิด เธอเคยพยายามให้ป๊อปปี้ใส่เสื้อเชิ้ตก็ไม่ยอม
ใส่สักที
 
 
 
 
 
“ก็คนมันชอบอะไรเดิมๆนี่นา และอีกอย่างมันใส่สบายดี แล้วอีกอย่างก็ใส่ได้ทุกโอกาสด้วย”ป๊อปปี้
พูดทำให้แคทยิ้มไม่ได้ก่อนจะให้แม่บ้านดูแลลุกแล้วเธอก็ลงมาข้างล่างกับป๊อปปี้
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่าแต่งงานแล้ว สาวที่ไหนกันนะที่พ่อเลี้ยงไร่จิระคุณยอมสยบได้น่ะ”แคทแซว
 
 
 
“เอาเป็นว่าถ้าแคทเห็นแล้วแคทจะรู้เองล่ะ ว่าแต่แคทเถอะ สบายดีมั้ย”ป๊อปปี้ถามเรื่องแคท
 
 
 
 
“อื้อ แต่อยู่เมืองน้องคิมอ่ะป่วยง่าย พอกลับมาที่ไทยเมื่ออาทิตย์ก่อนนะ วิ่งซนทั่วไร่เลย เล่นซะแค
ทกับกวินจับไม่ทัน”แคทพูดถึงลูกขายคนโตของเธอที่ได้2ขวบแล้ววิ่งปร๋อ ซนเหมือนกวินตอนเด็กๆ
มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป กลับบ้าน ทิ้งพี่ฟางอยู่ที่บ้านนานแล้วนะคะ พี่ฟางยิ่งท้องแก่อยู่ด้วย”โบว์ที่วิ่งมาเจอป๊อปปี้
กับแคทนั่งคุยกันก็รีบเรียกพี่ชายทันที
 
 
 
 
“ฟาง”แคทหันไปมองหน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มให้แคทนิดนึง
 
 
 
 
 
“แหมป๊อป เมียของป๊อปท้องแล้วหรอ งั้นดีเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้แคทว่าจะแวะไปไหว้พ่อแม่ของป๊อป
พอดีจะเอาของฝากไปให้ท่านเดี๋ยวขอไปดูหน้าผู้หญิงที่โชคดีของป๊อปหน่อยนะ”แคทพูดยิ้มๆแล้ว
แตะไหล่ป๊อปปี้เบาๆก่อนะเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาแล้วจ้า”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากไร่ของกวินก็รีบมากอดฟาง ฟางแอบเขยิบตัวหนีเล็กน้อย
 
 
 
“เป็นไงคะ เจอแฟนเก่า สวยขึ้นมั้ยคะ”ฟางพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
“สวยจ้ะ แต่สวยน้อยกว่าเมียคนนี้ของพี่”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะนอนหนุนตักของฟางทันที
 
 
 
 
“อ๊ะพี่ป๊อป เค้าท้องอยู่นะเดี๋ยวทับลูก”ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มไม่ยอมลุกก่อนจะหันไปจูบที่ท้องสวยที่นูน
ของฟาง
 
 
 
 
“อ๊ะ ลูกดิ้น”ฟางร้องนิดนึงด้วยความตกใจที่ลูกแฝดทั้ง2ของเธอดิ้นเมื่อป๊อปปี้จูบที่ท้อง ป๊อปปี้ยิ้ม
อย่างดีใจ
 
 
 
 
 
“ไหนๆ ลูกดิ้นหรอ ไงแฝด อีกไม่กี่เดือนเราก็จะเจอกันแล้วนะครับ อยู่ในท้องก็อย่าดิ้นบ่อยนะ แม่
ฟางเค้าเจ็บ เดี๋ยวถ้าเราเจอกันนะ พ่อจะพาเรากับแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นเนาะ”ป๊อปปี้ลูบท้องสวยของฟาง
แล้วพูดคุยกับลูกในท้อง ฟางมองสามีหนุ่มที่เอาใจใส่ดูแลเธอและลูกในท้องไม่มีตกบกพร่อง และ
ต้องเหนื่อยกับงานขยายกิจการของอีก เขาเหนื่อยเพื่อเธอกับลูกมามากสินะ ฟางเอามือลูบผม
ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง ร้องไห้ทำไมครับเนี่ย รึว่าเบหรอที่ลูกดิ้น เอะ รึว่าเจ็บที่พี่นอนหนุนตัก”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นนั่ง
ข้างๆฟางเมื่อเห็นฟางร้องไห้ออกมาก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาให้ฟาง
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ ฮือๆ พี่ป๊อปขอบคุณนะคะ”ฟางพูดแล้วโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
“เอ๋ ขอบคุณอะไรหรอครับ”ป๊อปปี้มองด้วยความแปลกใจ
 
 
 
 
“ขอบคุณนะคะพี่ป๊อปที่ดูแลฟางกับลูกจนตัวเองไม่มีเวลาพักเลย พี่ป๊อป พี่ป๊อปเป็นคนดีมากเลยรู้
มั้ยที่พี่ทำให้ฟางมันมากจนฟางไม่รู้จะตอบแทนความดีของพี่นี้ยังไง พี่ป๊อปขอบคุณนะคะที่ดึงฟาง
ออกมาจากฝันร้ายในอดีต พี่เป็นคนดีจริงๆ”ฟางร้องไห้แล้วขอบคุณสามีตัวเอง ป๊อปปี้ลูบผมฟาง
อย่างอ่อนโยนแล้วกระชับกอดคนตัวเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องของฟาง พี่ทำให้ฟางทำให้ลูกของเราได้ทุกอย่าง แม้ในอดีตพี่อาจเคยเป็นคนไม่ดีแต่ตอนนี้พี่
เปลี่ยนไปแล้ว พี่พร้อมจะดูแลฟางนะ เพราะอกของพี่น่ะกว้างพอจะให้ลูกให้เมียซบนะครับ”ป๊อปปี้
พูดแล้วหอมแก้มทางทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปอ่ะ เขินนะคะ”ฟางแก้มแดงแล้วปาดน้ำตาก่อนะกอดป๊อปปี้ไว้ แล้วนั่งดูดาวที่เก้าอี้ยาวตรง
ชานบ้านด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม คู่นี้นี่นะ เมื่อก่อนฟางไม่ชอบไม่ยอม สุดท้ายก็ไม่ไหนไม่รอด แถมท้องแฝดให้ป๊อปปี้อีกต่าง
หาก”แก้วที่นั่งดูฟางและป๊อปปี้นอนดูดาวด้านนอกด้วยกันก็ยิ้มก่อนจะซบงที่อกกว้างของสามีหนุ่ม
 
 
 
 
 
“เหมือนคู่เรามั้ยจ้ะแก้ว เห้อถ้าลูกสาวคนนี้คลอดมา โทโมะจะซื้อชุดสวยๆแล้วจับลูกแต่งตัวให้
เหมือนเจ้าหญิงเลยดูสิ”โทโมะพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
“แน่ะ ทำไม กลัวลูกจะเป็นทอมหรอคะคุณสามี”แก้วเหล่มองโทโมะแล้วถาม
 
 
 
 
“กลัวมั้ง แต่ถ้าตัวแม่น่ะไม่กลัวหรอก เพราะแม่โดนพ่อปราบให้หายเป็นทอมแล้วล่ะ”โทโมะพูดแล้ว
ยิ้มให้แก้วแก้วจึงทุบสามีไปทีนึง
 
 
 
 
“บ้า เดี๋ยวคอยดูนะถ้าคลอดคนนี้มาเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะเลี้ยงหนวด”แก้วพูด
 
 
 
“ไม่เป็นไรผลัดกันโกนหนวดไงน่ารักดี และกะจัดหนัดทุกคืนด้วยหึๆ”โทโมะพูดอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
 
“บ้าหรอ พอเลย พูดอะไร น้องโบว์ก็อยู่เนี่ย”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ ไม่ทันแล้วค่ะพี่แก้วพี่โทโมะ โบว์ชินแล้วล่ะค่ะ เพราะคู่ข้างนอกนะ ผลัดกันหวาน3เวลาหลัง
อาหารตลอด”โบว์พูดแล้วชี้ไปที่คู่ของป๊อปปี้และฟางด้านนอก โทโมะและแก้วหัวเราะทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ แล้วโบว์ล่ะเมื่อไหร่จะแต่งงานสักที นี่ป๊อปก็จะมีลุกแล้วนะๆ”โทโมะรีบถามโบว์
 
 
 
 
“แหม ก็มันหาไม่เจอนี่คะ สมัยนี้ผู้ชายดีๆก็เป็นเกย์ซะหมด”โบวืพูด
 
 
 
“เอ แต่พี่ว่ากั้งเค้าไม่ใช่เกย์นะ แมนออก”แก้วพุดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
“บ้า เดี่ยวอะไรกับพี่กั้งคะพี่แก้ว”โบวืแล้วแล้วแก้มแดงทันที
 
 
 
 
“เอ จะว่าไปแล้วกั้งเค้าก็ทำงานที่นี่มานาน ทั้งขยัน สุภาพ ซื่อสัตย์แถมยังโสดโบว์เองก็โสด ไม่ลอง
คุยกันหน่อยหรอ”โทโมะแซวโบว์ไม่เลิก
 
 
 
 
“บ้า โบว์กับพี่เค้าน่ะเป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าพี่กั้งเค้าชอบโบว์นะ พี่เค้าก็จีบโบว์แล้ว”โบว์รีบพูด
 
 
 
 
 
“บางทีผู้ชายเค้าอาจจะขี้อายก็ได้นะโบวื ดูอย่าโทโมะสิ หึ ต้องให้เจ็บตัวใช่มั้ยถึงจะยอมบอกว่ารัก
เค้าน่ะ”แก้วดุสามี
 
 
 
 
 
“แหม แต่ก็คุ้มนี่จ้ะ เจ็บตัวแลกกับได้ลูกได้เมียมานอนกอดทุกคืนแบบนี้”โทโมะพูดแล้วกอดแก้ว
แน่น แก้วยิ้มด้วยความเขิน โบว์มองคู่โทโมะกับแก้วแล้วส่ายหน้า ก่อนจะมองคู่ป๊อปปี้และฟางด้าน
นอกก็ถอนหายใจ นี่อยู่ไปนานๆมีหวังมดคงขึ้นบ้านแน่ๆ อะไรจะแข่งกันหวานขนาดนี้
 
 
 
 
 
เอๆ เห็นบ่นหาแบงค์กับพิมหรอ เดี๋ยวก็เจอแล้วล่ะ555
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะๆๆๆๆ