Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โบว์ พี่ว่าพอแล้วดีมั้ย แขนพี่นี่มีแต่ดอกไม้แล้วเนี่ย”ฟางมองโบว์ที่นั่งวาดรูปดอกไม้เต็มแขนที่

ใส่เฝือกตัวเอง

 

 

 

 

 

“แหมพี่ฟาง ก็เวลาแกะไปนะคะจะได้เป็นที่ระลึกไงว่าพี่ฟางน่ะเคยแขนหักมาก่อน”โบว์พูดแล้วยิ้ม

ให้ฟางก่อนจะเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“แหม งานยุ่งตลอดเลยนะคะพี่ชาย เอ แล้วแบบนี้จะมีเวลาสวีทกับพี่ฟางมั้ยน้อ”โบว์พูดแซวป๊อปปี้

กับฟาง ฟางหันไปมองป๊อปปี้แล้วหน้าแดงทันที

 

 

 

 

“มีอยู่แล้วน่ายัยตัวแสบ แล้วนี่ไม่ไปรีสอร์ทรึไง”ป๊อปปี้ถามโบว์เพื่อเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

 

“อ๋อ พี่กั้งพึ่งเอาเออกสารมาให้แล้วค่ะ เคลียร์นิดๆหน่อยๆเดี๋ยวก็พาพี่ฟางไปเที่ยวได้แล้ว”โบว์พูด

ยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ จะไปไหนกันน่ะ”ป๊อปปี้รีบถามทันทีเพราะฟางยังใส่เฝือกอยู่

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ไปเที่ยวตามประสาสาวๆไงคะพี่ชาย ไม่ไปไกลหรอก”โบว์พูดยิ้มๆกับฟาง

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ห้ามซนแล้วห้ามกระเทือนถึงเฝือกก็พอนะ เข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้สั่ง2สาวทันที

 

 

 

 

 

“ค่ะ คุณพ่อ”ฟางและโบว์พูดพร้อมกันก่อนจะหัวเราะออกมา แล้วป๊อปปี้ก็ออกไป โบว์จึงโทรเรียกกั้ง

ทันที

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าครับน้องโบว์ เห็นบอกว่ามีเรื่องด่วนเชียว”กั้งเข้ามาแล้วรีบถามโบว์

 

 

 

 

 

“วันนี้พี่กั้งไปช่วยพวกโบวืซื้อของหน่อยนะคะ คือว่านี่ก็ใกล้วันเกิดพี่ป๊อปแล้วด้วยอ่ะนะคะๆ”โบว์รีบ

อ้อนกั้ง ทำให้กั้งหน้าแดงทันที ก่อนจะยอมขับรถไปส่ง2สาวที่ห้างในเมือง

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง พี่ป๊อปอ่ะชอบหมีพุห์มากเลยนะ พี่ฟางไปซื้อหน่อยหรอคะ”โบว์ที่เข็นรถเข็นแล้วชี้ไปที่มุม

ตุ๊กตาหมีพูห์

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ พี่ป๊อปนะมีหมีพูห์เยอะแล้ว ขืนถ้าซื้อให้นะ พี่ป๊อปกะเห่อเอามานอนกอด แล้วทีนี้พี่จะ

นอนตรงไหนอ่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไปทางอื่น โบว์กับกั้งมองหน้ากันเหวอๆ พี่ป๊อปกอดหมีพูห์มากกว่า

พี่ฟางก็มีการหวงด้วย

 

 

 

 

 

 

“พี่กั้งซื้ออะไรให้พี่ป๊อปหรอคะ”โบว์ถามเมื่อเห็นกั้งเดินมาหยุดที่พวกอาหารเสริม

 

 

 

 

“ก็เจ้านายน่ะสิครับ ชอบหักโหมทำงานตลอด คุณฟางรู้มั้ยครับ ตอนที่คุณฟางไปกรุงเทพนานๆนะ

คุณป๊อปน่ะ ลงทุนจะทำโน่นทำนี่ อยากจะขยายไร่บ้างล่ะ อยากจะต่อเติมบ้านบ้างล่ะ คิดโน่นนี่นไม่

ได้นอนเลย”กั้งพูดทำให้ฟางนิ่งคิดก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเราซื้อของไปทำขนมกันเถอะ”ฟางพูดยิ้มๆแล้วก็เดินหาของมาทำขนมก่อนจะหยุดตรงมุม

อาหาร

 

 

 

 

 

“กั้งเอานี่ นี่แล้วก็นี่ให้หน่อยสิ ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดแล้วเดินเลือกซื้อของไปแล้วยิ้มไป ไม่ค่อยได้

พักงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ ได้แล้ว นี่ โบวืจะซื้อน้ำหอมให้พี่ป๊อปอ่ะ จะได้หอมๆ”โบว์ชวนกั้งและฟางมาซื้อน้ำหอมด้วย

กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ”ฟางเมื่อสูดกลิ่นน้ำหอมก็รีบวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง โบว์ขอโทษค่ะโบว์ไม่รู้ว่าพี่แพ้น้ำหอม โบว์ไม่ซื้อแล้วก็ได้”โบว์รีบเข้าไปดูอาหารของฟาง

 

 

 

 

“เปล่าจ้ะ พี่น่ะชอบนะ แต่ว่าเมื่อกี้เป็นอะไรไม่รู้อ่ะ พี่ได้กลิ่นน้ำหอมแล้วอยากอ้วกมากเลย”ฟางพูด

ก่อนจะนั่งสูดยาดม

 

 

 

 

 

 

“งั้นโบว์เปลี่ยนใจดีกว่า ไม่ซื้อน้ำหอมละเดี๋ยวซื้ออย่างอื่นให้ดีกว่า”โบว์พูดก่อนจะเดินพาฟางไป

ไกลๆร้านน้ำหอม

 

 

 

 

 

“งั้นผมซื้อหมวกให้เจ้านายดีกว่า จะได้ใส่เวลาไปทำงาน”กั้งพูดก่อนจะเดินไปเลือกหมวกแล้วจ่าย

เงินเดินออกมา

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าพี่กั้งซื้อหมวก โบว์ซื้อแว่นตาดีกว่า ของใช้เหมือนกันเลย”โบว์พูดแล้วไปเลือกแว่นตากนแดด

ให้ป๊อปปี้ กั้งอมยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินไปจ่ายเงินด้วยกันแล้วเดินมาหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า มะม่วงดอง ยายคะซื้อหน่อยๆเอา20บาทค่ะ หั่นให้ด้วยนะคะ”ฟางยิ้มแป้นแล้วนั่งลงข้างๆยาย

ขายผลไม้แล้วนั่งกินมะม่วงดองอย่างเอร็ดอร่อย

 

 

 

 

 

“เอ๋ พี่ฟางกินของดองก่อนข้าวเที่ยงงี้เดี๋ยวก็เสียดท้องหรอกค่ะ”โบว์พูด

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้า หวานอร่อยดีออก โบว์กั้งมากินด้วยกันสิ”ฟางรีบบอก

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะค่ะ ป่ะพี่ฟาง แล้วนี่พี่ฟางหาของขวัญให้พี่ป๊อปได้รึยังอ่ะคะ รึว่าจะทำแค่เค้กให้”โบว์ถาม

 

 

 

 

 

“อืม ยังไม่เจอที่ถูกใจเลยอ่ะโบว์ งั้นเรากลับก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังไปส่งพี่ถอดเฝือกแล้วมา

ใหม่”ฟางยิ้มก่อนจะลุกขึ้นเดินกลับไปกับกั้งและโบว์

 

 

 

 

 

 

“อื้อ หือ งานนี้พี่ป๊อปต้องดีใจแน่เลย ดูสิคะพี่ฟางต้มฟักบำรุงพี่ป๊อปซะขนาดนี้”โบว์ที่เป็นลูกมือให้

ฟางพูดพลางดมต้มฟักสูตรคุณแม่ของฟางทันที ฟางยิ้มไปทำไปแล้วคิดถึงคนที่ไม่ได้พักผ่อนอย่าง

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณฟางครับ ผมว่าคืนนี้เจ้านายคงไม่ได้มาทานข้าวกับคุณฟางแน่เลยครับ เพราะไวน์จาก

ฝรั่งเศสล๊อตใหม่มา เห็นเจ้านายว่าจะอยู่ชิมไวน์จนดึกน่ะครับ”กั้งวางสายจากป๊อปปี้ก็รีบเดินมาบอก

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ พี่ป๊อป เห็นไวน์ดีกว่าซุปฟางหรอ ก็ลองดูสิ”ฟางยิ้มแบบโหดๆก่อนจะให้โบว์ตักซุปใส่กระปุก

อาหารก่อนจะเดินไปที่โรงบ่มไวน์ที่ป๊อปปี้กำลังชิมไวน์อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง พี่ฝากกั้งไปบอกแล้วนะว่าวนนี้กลับบ้านไปทานข้าวด้วยไม่ได้น่ะ”ป๊อปปี้บอกฟางเมื่อฟาง

เดินเข้ามา

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางรู้ ฟางเลยเอาซุปมาให้พี่ป๊อปไงคะ เห็นว่าพี่ป๊อปไม่ค่อยได้พักผ่อนเลย”ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับ ฟางเอาวางไว้ตรงนั้นล่ะ เดี๋ยวพี่ทาน”ป๊อปปี้พูดจบก็ไม่สนใจฟางและซุปก่อนจะสนใจ

ไวน์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไม่สนใจซุปกับฟางเลยใช่มั้ย ดี งั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องนอนบ้าน นอนมันกับไวน์นี่ล่ะ”ฟางโมโหเดิน

กลับบ้านไปปึงปังอย่างหงุดหงิด ป๊อปปี้เหวอแต่ทำไงได้งานยังไม่เสร็จนี่นา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี คนบ้านะไม่สนเรา นอนกับไวน์ไปเลย”ฟางพูดเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วป๊อปปี้ก็ยังไม่มา ก่อนจะรู้สึก

เปรี้ยวปากลงมาด้านล่างแล้วเจอองุ่นในตู้เย็นก็นั่งกินมันไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางนั่นองุ่นเปรี้ยวนะคะ ไปกินแบบนั้นได้ไงเดี๋ยวก็ท้องเสียหรอก”โบว์ที่ลงมาดื่มน้ำตกใจก็รีบ

ห้ามฟาง

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะโบว์ อร่ยจะตาย เนี่ยพี่ขอละกันนะ เห็นละเปรี้ยวปาก”ฟางยิ้มก่อนจะนั่งกินองุ่นไม่หยุด

โบวืมองพฤติกรรมฟางแล้วสงสัยก่อนจะปล่อยให้ฟางกินองุ่นให้พอใจแล้วส่งเธอเข้านอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ วันนี้แกะเฝือกพี่ไปส่งมั้ยฟาง”ป๊อปปี้ที่รีบอาบน้ำแต่งตัวมาจากโรงบ่มไวน์แต่เช้ารีบมาหาฟาง

ทันที เพราะเมื่อคืนฟางเล่นล๊อกประตูไม่ยอมให้เขาเข้าห้องเลย

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะกลับไปดูไวน์ของพี่ป๊อปเถอะค่ะ ฟางจะไปกับโบว์แล้วก็กั้ง รถเต็มแล้ว”ฟางเขิดหน้าใส่

ป๊อปปี้ก่อนจะหนีหน้าชายหนุ่มออกไป โบว์และกั้งมองก่อนจะทำหน้าว่าใจเย็นๆเดี๋ยวเคลียร์ให้แล้ว

รีบตามฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆขยับนะคะ ถึงแม้จะเอาเฝือกออกแล้วแต่ว่าอย่าพึ่งใช้เรงกับแขนข้างนี้ให้มากนะคะ”หมอบ

อกก่อนจะสั่งให้ฟางค่อยๆขยับแขนตัวเองขึ้นลงก่อนทดสอบ ฟางยิ้มที่ได้ถอดเฝือกก่อนจะดูเฝือกที่

โบว์วาดรูปแล้วพลิกมาดูข้อความที่ป๊อปปี้เขียนไว้ให้เธอ MY girl ผู้หญิงคนนี้เป็นของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“หึ เปลี่ยนจากMy girlเป็นMy wineซะเถอะพี่ป๊อปบ้า”ฟางพึมพำมองข้อความนั้นอย่างหัวเสีย

โบว์และกั้งมองแล้วยิ้มเพราะรู้ว่าภรรยาขี้งอนคนนี้หวงป๊อปปี้แม้กระทั่งไวน์

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะหมอ ไหนๆก็ถอดเฝือกให้พี่สะใภ้โบว์แล้ว ช่วยตรวจอะไรซักอย่างให้โบว์หน่อยนะ

คะ”โบว์ยิ้มก่อนจะกระซิบบอกหมอ หมอยิ้มแล้วพาฟางไปห้องตรวจทันที ส่วนกั้งและโบว์ก็ออกมา

รอข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผลเป็นยังไงบ้างคะพี่ฟาง”โบวืเดินเข้ามาถามฟางที่เดินถือใบผลตรวจออกมาจากห้องหมอ

 

 

 

 

“1เดือน กำลังท้องอ่อนๆ”ฟางพูดแล้วแก้มแดงพร้อมกับยื่นผลตรวจให้โบว์และกั้งอ่าน

 

 

 

 

 

“กะแล้ว มิน่าล่ะอยากกินของเปรี้ยวตลอดเลย ดีจังโบวะมีหลานแล้ว”โบว์ยิ้มหวานก่อนจะรีบพาฟาง

กลับมาที่บ้านเพื่อเตรียมจัดงานวันเกิดให้ป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ยโบว์ เดี๋ยวพี่ต้องไปคุยงานกับช่างที่จะมาขยายโรงเพาะองุ่นอยู่นะ พี่ไม่ว่าง”ป๊อปปี้พูดเมื่อ

โบว์ลากเขามา

 

 

 

 

“นี่ยุ่งจนลืมงานวันเกิดตัวเองเลยรึไงห้ะพี่ป๊อป เอาน่าแปปเดียวเองนะ”โบว์พูด

 

 

 

 

 

“แต่ว่าพี่ทิ้งช่างเค้ามาไม่ได้เค้าต้องรีบกลับบ้านไปหาลูกเมียเค้าอีกนะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่เดินมา

พร้อมเค้กวันเกิดป๊อปปี้ก็ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“เค้ารีบกลับไปหาลูกเมีย แล้สพี่ป๊อปไม่เห็นจะรีบกลับแบบนั้นบ้างเลยนะคะ”ฟางพูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่ยุ่งจริงๆนินาฟาง ช่วงนี้ไร่เรานะมีทัวร์มาลงพี่กะจะขยายงานต่อนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่สนใจเค้กวัน

เกิดที่ฟางถือ

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ไปทำงานต่อเถอะค่ะพี่ป๊อป Happy birth dayนะคะ”ฟางพูดจบก็ปาเค้กใส่หน้าป๊อปปี้ทันที

ก่อนจะขยำผลตรวจแล้วปาใส่ป๊อปปี้อีกครั้งแล้ววิ่งร้องไห้ออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปงี่เง่าที่สุดรู้มั้ยว่าพี่ฟางเค้าอุตว่าห์ทำเค้กนี้ให้พี่นะ ไหนจะข่าวดีอีก”โบว์โวยวายใส่พี่ชาย

 

 

 

 

 

“ข่าวดี ข่าวดีอะไรน่ะ”ป๊อปปี้งงพลางเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบเค้กที่เลอะหน้า

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าเจ้านายอ่านกระดาษที่คุณฟางปาใส่เนายเถอะครับ แล้วจะได้รู้ว่าทำไมคุณฟางถึงน้อยใจ”กั้ง

พูด ป๊อปปี้จึงคลี่กระดาษแล้วอ่านก่อนจะอึ้ง ตกใจปนดีใจแล้วรีบวิ่งตามฟางออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ คนใจร้าย คนบ้างาน ไม่สนแม้กระทั่งลูกเมีย”ฟางที่ถือไม้ยาวมาแล้วไล่ฟาดไปตามต้นองุ่น

ป๊อปปี้รีบวิ่งมาห้าม

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วฟาง เดี๋ยวองุ่นมันจะช้ำแล้วเสียหมดนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงไม้ไปจากมือฟาง

 

 

 

 

 

“ห่วงมากก็แต่งงานกับองุ่นสิคะ มาสนใจคนอย่างฟางทำไม”ฟางพูดแล้วเดินหันหลังหนี

 

 

 

 

 

“พี่ไม่สนอะไรอีกแล้ว นอกจากลูกับเมียพี่”ป๊อปปี้รีบกอดฟางจากด้านหลังทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาแก้ตัว อย่าคิดนะว่าฟางจะหายโกรธน่ะ”ฟางพูดอย่างน้อยใจป๊อปปี้จึงพลิกตัวฟางมา

ประจันหน้าเขาก่อนจะจูบลงที่หน้าผากคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษครับ พี่ยุ่งกับงานเพราะพี่คิดว่าถ้าวันนึงเรามีลูกด้วยกันแล้วพี่อยากจะขยายกิจการเพื่อ

ความมั่นคงของครอบครัวเราเพื่อฟางและก็ลูก”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วขอโทษคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

“ก่อนะดูแลอนาคตลูกเมียน่ะ ช่วยดูใจลูกเมียด้วยได้มั้ยคะ”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้งอนๆ

 

 

 

 

 

“ครับ พี่จะดูทั้งใจ และก็ทั้งตัวของเมียแล้วก็ลูกเลย หายโกรธพี่นะครับนะ คนดีของพี่”ป๊อปปี้รีบอ้อน

 

 

 

 

 

“หายก็ได้ค่ะ แต่พี่ป๊อปต้องกินเค้กที่ฟางทำให้หมด”ฟางพูดเสียงโหดทำเอาป๊อปปี้ถึงกับกลืนน้ำ

ลายเอื้อก

 

 

 

 

 

 

 

ลักษณะพระเอกจะกลัวเมียเบานะ5555 ตอนหน้าๆนี่ล่ะหึๆ

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะคะ