Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”ฟางขยับตัวลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองตัวเองที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่านอนกอดกับป๊อปปี้
ใต้ผ้าห่มก็หน้าแดงคิดถึงบทรักที่ป๊อปปี้มอบให้เธอเมื่อคืนครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฟางและป๊อปปี้ผลัดกัน
มอบให้กันและกัน ฟางเขินจนหน้าแดงก่อนจะกระชับกอดป๊อปปี้ให้แน่นกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
“ตื่นแล้วก็อย่ากวนพี่สิครับ พี่ง่วงนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อรู้สึกตัวว่าคนตัวเล็กดิ้นยุกยิกในอ้อมกอดเขา
 
 
 
 
 
“สมน้ำหน้า คนบ้าอยากต่ออีกหลายรอบเองทำไมล่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มด้วยความเขิน ป๊อปปี้ลืมตามา
สบตากับตากลมโตที่ตอนนี้เขินจัดก็ยิ้มก่อนจะหอมแก้มฟางไปฟอดนึง
 
 
 
 
 
 
“หรอ แต่เมื่อคืนฟางเองก็มีความสุขกับมันไม่ใช่หรอครับ หืม”ป๊อปปี้พลิกตัวมาขึ้นคร่อมฟางอีกครั้ง
ก่อนจะหอมแก้มฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พอแล้ว วันนี้เราต้องไปหาทุกคนที่โรงพยาบาลอยู่นะ”ฟางดันตัวป๊อปปี้ออกห่าง ป๊อปปี้ยิ้มนิ
ดนึงก่อนจะรีบอุ้มฟางเข้าไปในห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คนบ้า ฟางอาบเองได้ค่ะ”ฟางร้องด้วยความเขินเมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอเข้ามาในห้องน้ำด้วยกันทำให้
ฟางเห็นร่างเปลือยเปล่าของป๊อปปี้ชัดเจนยิ่งขึ้น
 
 
 
 
“ก็เมื่อคืนพี่ทำให้ฟางนอนตื่นสายงั้นพี่ขอรับผิดชอบด้วยการอาบน้ำให้ฟางนะครับ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
แล้วโอบฟางไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
“บ้า พี่ป๊อปบ้า ลามก”ฟางพูดด้วยความเขินแต่ก็กอดป๊อปปี้ไว้เหมือนกัน
 
 
 
 
“เมื่อกี้เรียกพี่ว่าพี่ป๊อปแล้วนิครับ”ป๊อปปี้ถามอย่างดีใจ
 
 
 
 
“ก็พี่เป็นสามีฟาง ฟางก็ต้องเคารพสามีสิคะ ก็พี่อ่ะแก่กว่าฟางอีกด้วย”ฟางพูดแล้วก้มหน้าบิดไปบิด
มาด้วยความเขิน
 
 
 
 
“ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้ฟางยอมอ่อนให้พี่ พี่ทำไปนานแล้ว”ป๊อปปี้กระซิบ ฟางเขินก่อนจะแอบตีไปทีนึง
 
 
 
 
 
“บ้า ถ้าเมื่อก่อนพี่มาทำแบบนี้กับฟางดูสิ ฟางฆ่าพี่หมกแปลงองุ่นแน่ อย่าคิดนะว่าฟางไม่รู้ว่าคืนนั้น
พี่ไม่ได้ทำอะไรฟาง”ฟางพูดแล้วยักคิ้วใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“รู้ได้ไงเนี่ย แล้วฟางไม่โวยวายอะไรเลยหรอ”ป๊อปปี้ถามฟางต่อทันที
 
 
 
 
“ก็อยากจะโวยวายอ่ะนะ แต่ถ้าจะโวยวายต้องโวยวายตั้งแต่เรื่องที่พี่รวมหัววางแผนกับแม่ฟางตั้งแต่
ต้น งั้นโวยวายตอนนี้เลยมั้ย”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะยักคิ้วกวนๆให้เขา ป๊อปปี้จึงบีบจมูกฟางอย่าง
หมั่นเขี้ยว
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาครับ ไม่ยอมด้วย ฟางเป็นเมียพี่แล้วพี่ไม่ปล่อยฟางไปหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะ
เปิดฝักบัวแล้วถูสบู่ไปตามเนื้อตัวของฟางและฟางเองก็ถูสบู่กลับให้ป๊อปปี้เช่นกัน มือเล็กลูบไล้ไป
ตามอกกว้างจนถึงซิกแพคของชายหนุ่มก็หน้าแดงเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่เอามือลูบไล้ถูสบู่ให้ฟางไป
ตามส่วนเว้าส่วนโค้งก็เริ่มหน้าแดง มองคนตัวเล็กที่เปลือยเปล่าไปกับตัวเองก็เกิดอารมณ์อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ฟางน่ารักมากเลยรู้มั้ย น่ารักจนพี่ทนไม่ไหวแล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็บดจูบฟางทันทีท่ามกลางฝักบัวที่
เปิดรดท่วมตัวเขาและเธอ มือบางลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของชายหนุ่มยิ่งเป็นการกระตุ้นอารมณ์เป็น
อย่างดี ก่อนอารมณ์ที่ครุกรุ่นของคนทั้งคู่จากเมื่อคืนอยู่แล้วยิ่งติดไฟเร็วขึ้น ป๊อปปี้รีบสอดใส่ความ
เป็นชายเข้าไปในโพรงสาวของฟางทันที
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป”ฟางร้องคราง ป๊อปปี้รีบดันฟางไปชิดกำแพงก่อนจะเอาขาของฟางพาดเอวเขาไว้
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ฟางพี่ขออีกรอบนะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ร้องครางและเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น ฟางเองก็ครางออกมาแล้วจูบ
ป๊อปปี้อย่างร้อนแรงก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะผลัดกันสนองความต้องการตัวเองจนถึงฝั่งฝันอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวพี่ป๊อป ดีวีดีซีรีย์เกาหลีที่โบว์ฝากพี่เอามาให้โบว์อ่ะ เอามารึเปล่า”โบว์ทักเมื่อเห็นป๊อปปี้และ
ฟางเข้ามาในห้อง ป๊อปปี้ชะงักสบตากับฟางทันที
 
 
 
 
“เอ่อ โบว์พี่ลืมอ่ะ”ป๊อปปี้พูดเพราะตกกลางคืนเขากับฟางก็เล่นบทรักกันเกือบเช้าและต่อกันใน
ห้องน้ำในเช้าต่อมา กว่าจะยอมแยกย้ายไปอาบน้ำของใครของมันก็สายแล้ว
 
 
 
 
“โห อะไรอ่ะดีวีดีเรื่องนั้นโบว์ยังดูไม่จบ นี่เมื่อคืนพี่2คนมัวทำอะไรกันเนี่ยเลยลืมดีวีดีโบว์ไม่พอมา
สายอีก”โบว์บ่นตามปกติ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ เปล่าซะหน่อย”ป๊อปปี้และฟางรีบปฎิเสธกันทันที โบว์หันไปมองคนทั้งคู่อย่างจับสังเกต
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะรีบพูดกันทำไมเนี่ย เอ๊ะๆ หรือว่าเมื่อคืน พวกโบว์ พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านแล้วพวกพี่2คน”โบว์
รีบแซว
 
 
 
 
 
 
 
“ทะลึ่งละโบว์บ่นมาก สงสัยมากนี่สรุปหายดีละใช่ม้ะจะได้กลับ”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆ ไม่แซวแล้วก็ได้ค่า แต่พวกพี่2คนจะทำอะไรกันก็ไม่แปลกนะคะเพราะพวกพี่เป็นสามีภรรยา
กันนี่นา”โบว์พูดยิ้มๆทำให้ป๊อปปี้และฟางมองกันแล้วหน้าแดงทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาแล้วจ้า นี่เฟย์ซื้อขนมมาแบ่งแก้วด้วยน้า เขื่อน เอาขนมไปให้โบว์ที”เฟย์กลับมาจาก
กรุงเทพพร้อมกับเขื่อนแล้วเอาขนมมาฝากแก้วและโบว์ที่ยังไม่ออกมาจากโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
“แล้วจินนี่ล่ะเฟย์ไหนว่าจะกลับมาด้วยกันไง”โทโมะถามถึงจินนี่อีกแล้วทำให้แก้วที่นั่งอยู่บนเตียงก็
หน้าหงิกทันที
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจะถามถึงกันมากขนาดนี้ก็ตามเค้าไปกรุงเทพเลยดิ จะมาเฝ้าชั้นทำไม”แก้วพูดอย่างหงุดหงิด
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่เธอไม่มีใคร เอ่อ ให้ชั้นดูแลเธอดีแล้วเพราะแม่เธอฝากเธอไว้กับชั้นนะแก้ว”โทโมะพูด แก้ว
โมโหหันหน้าหนี โทโมะถอนหายใจ เขื่อนและเฟย์มองหน้ากันแล้วส่ายหน้ากับคนทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
“ชั้นดูแลตัวเองได้ เมื่อก่อนชั้นเป็นไงเดี๋ยวนี้ชั้นก็เหมือนเดิม โอ๊ะ”แก้วเถียงโทโมะพลางสะบัดหน้า
หนีแต่ต้องร้องเพราะเจ็บแผลที่พันไว้
 
 
 
 
 
 
“แน่ะ เห็นมั้ยยังจะอวดเก่งอีก นั่งลงเลยนะ อย่าดื้อ เดี๋ยวก็ไม่หายหรอก”โทโมะดุแก้วเบาๆ แก้ว
หน้างอนิดนึง โทโมะส่ายหน้าก่อนจะไปล้างแอปเปิ้ลแล้วนั่งปอกให้แก้วโดยที่ปอกเปลือกให้แก้ว
อย่างดี
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะนี่น่ารักเนาะ เก่งทั้งงานบ้านงานครัว นี่ถ้าแต่งงานกันนะมีหวังโทโมะทำหน้าที่แม่บ้านแทน
แก้วชัวร์”เฟย์แซว
 
 
 
 
 
“แค่กๆ เฟย์พูดอะไรเนี่ยไม่เข้าท่าเลย”แก้วสำลักแอปเปิ้ลแล้วไอ
 
 
 
 
 
“นี่ไอก็ปิดปากสิเดี๋ยวแอปเปิ้ลกระเด็นออกมา นี่น้ำ”โทโมะดุแก้วก่อนจะเอาทิชชู่และน้ำให้แก้วแล้ว
ตัวเองก็ซับปากให้แก้ว
 
 
 
 
“แหมแก้ว เอาเป็นว่าเค้าก็รู้ๆกันหมดแล้วละว่าแม่เธอกับแม่โทโมะเค้าวางแพลนให้แต่งงาน
กัน’เขื่อนพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
“งั้นนี่จินนี่ก็รู้แล้วล่ะสิ มิน่าโทรไปถึงไม่รับสาย”โทโมะพึมพำ แก้วมองโทโมะที่พูดถึงจินนี่ตลอดก็
เอาน้ำสาดใส่โทโมะทันที
 
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ สาดมาได้ไงชั้นเปียกหมดแล้ว”โทโมะรีบดุแก้ว
 
 
 
 
“หมั่นไส้ พวกที่รักที่แคร์กันจนหวานเว่อร์แบบนี้ เลยเอาน้ำให้ เผื่อจะได้แค่เลี่ยนได้”แก้วพูดกวนๆ
ใส่โทโมะ
 
 
 
 
“หึงชั้นล่ะสิ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แก้วหน้าแดงทันที
 
 
 
 
“ใครหึง ไม่ได้หึงโว่ย แต่หมั่นไส้ จบนะ”แก้วพูดแล้วยักคิ้วกวนๆใส่โทโมะก่อนจะนั่งกินแอปเปิ้ลที่
โทโมะปอกให้ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่ป๊อปทำไมพี่ป๊อปไม่เชื่อฟางคะว่าอย่าเอากล่องนี้มา เป็นไงล่ะมันหมดอายุวันนี้แล้วเพื่อนกับ
น้องจะกินได้มั้ย”ฟางดุป๊อปปี้เข้ามาในห้องแก้วเป็นชุด ทุกคนมองกันอย่างแปลกใจที่ฟางยังเหมือน
เดิมกับป๊อปปี้แต่แค่เปลี่ยนสรรพนามแค่นั้น
 
 
 
 
 
 
“พี่ขอโทษครับก็พี่รีบหยิบมาตามที่ฟางบอกนี่ครับเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อใหม่ก็ได้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“เดี๋ยว เอาไป100เดียวพอค่ะ ขนม2กล่องไม่เกินร้อยหรอก เอากระเป๋าตังมาให้ฟางด้วย”ฟาง
แบมือเอากระเป๋าตังป๊อปปี้มาเก็บก่อนจะยื่นแบงค์ร้อยให้ป๊อปปี้ลงไปซื้อขนมให้แก้วและโบว์
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห เดี๋ยวนี้ฟางเรียกป๊อปปี้ว่าพี่แล้วหรอ”เฟยืถามฟางทันที
 
 
 
 
“ก็ พี่เค้าช่วยฟางมาตลอดนี่คะ เค้าดีกับฟางฟางก็ควรจะดีกับเค้าตอบ”ฟางพูดแล้วแก้มแดง
 
 
 
 
 
“นี่ก็แสดงว่าฟางรักป๊อปปี้แล้วล่ะสิ”เขื่อนยิ้มแซว
 
 
 
 
 
“อะไร เปล่านะ แต่ก็นิดๆ”ฟางพูดแล้วแก้มแดงจัดแล้วทุบแขนเขื่อนแก้เขิน
 
 
 
 
 
 
“ดีเลยฟาง เฟย์น่ะเห็นป๊อปปี้เค้าเฮิร์ทมานานแล้วพอเค้าเจอฟางนะ เค้าก็เปลี่ยนปได้ขนาดนี้ก้ดีแล้ว
ล่ะ”เฟย์ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“แต่จะว่าไปนี่รักกันแล้วชัวร์นะ ไม่ยักจะหวานกันเลยแฮะ”แก้วพูดเพราะเมื่อกี้เห็นฟางข่มป๊อปปี้
ตลอด
 
 
 
 
 
“นี่แล้วเธอไปยุ่งอะไรกับคู่เค้าด้วยล่ะ กินแอปเปิ้ลไป”โทโมะยังดุแก้วไม่เลิกแก้วเลยหมั่นไส้เลยเอา
แอปเปิ้ลยัดใส่ปากโทโมะบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิดอะไรคนเดียวจ้ะ”ป๊อปปี้เดินมาหอมแก้มฟางเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นฟางหวีผมที่หน้า
กระจกแล้วเหม่อเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
“ทำไมเราไม่หวานเหมือนคู่แต่งงานคู่อื่นเลยนะ”ฟางที่เอาคำพูดแก้วมาคิดก็พูดขึ้น ป๊อปปี้ยิ้มขำ
ทันที
 
 
 
 
“เอ้า เราจะเป็นเหมือนคู่อื่นทำไมล่ะฟาง พี่ว่าเราเป็นของเราแบบนี้อ่ะดีออก ไม่หวานมาก ไม่ขมเกิน
ไป ชีวิตคู่มีหลายรสชาตนี่ดีออก จะได้ไม่เบื่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
“จริงสิคะ พี่ป๊อป วันที่พิมกับแบงค์จับฟางไปวันนั้นน่ะ พิมเค้าพูดว่าเค้าคือตัวการที่ทำให้แคทเข้าใจ
พี่ผิดว่านอกใจไปมีอะไรกับพิมเค้าทำให้มีเรื่อง เอ่อ พี่ลืมแคทไปได้แล้วจริงๆนะคะ”ฟางถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เรื่องพิมน่ะหรอ พี่ยอมรับนะพี่รู้เรื่องพี่โกรธมากที่ตอนนั้นพิมอาศัยเอาช่วงที่พี่ทะเลาะกับแคทอยู่
มาเป็นเครื่องช่วยให้แผนของพิมชัดเจนยิ่งขึ้น แต่พี่โกรธที่สุดคือพิมเค้าทำงานดีมาตลอดแต่ทำไม
ถึงต้องทรยศพี่แบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูด ฟางจึงเดินมานั่งข้างๆป๊อปปี้แล้วหยิกป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“นี่พี่ยังแคร์พิมหรอ นี่แน่ะ คิดถึงหรอ นี่แน่ะ”ฟางหยิกป๊อปปี้หลายๆทีจนป๊อปปี้รวบมือฟาง2ข้างไว้
 
 
 
 
“ฟังพี่ก่อนสิครับ ที่พี่คิดถึงพิมน่ะพี่ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่าเจ้านายกับลูกน้องเลยนะ ทั้งพิม
และกั้งอยู่กับพี่มานานทำงานดีซื่อสัตย์มาเสมอ พี่แค่นึกไม่ถึงเฉยๆส่าเค้าจะทำกับพี่ได้ลง”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ต้องเครียดนะคะ อย่างน้อยก็เหลือกั้งอีกคนที่เค้าซื่อสัตย์กับพี่”ฟางยิ้มปลอบใจป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับ แต่เอ เมื่อกี้นี่ฟางหึงพี่ขนาดนั้นเลยหรอ”ป๊อปปี้ถามฟางยิ้มๆเมื่อเห็นว่าฟางโวยวาย
เมื่อเขาพูดถึงพิม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พิมเค้าออกตัวแรง จำเอาไว้ ของๆใครใครก็หวง”ฟางพูดจบป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะจูบฟางอย่างอ่อน
โยน
 
 
 
 
 
“ฟางน่ารักแบบนี้มันทำให้พี่อดใจไม่ไหว”ป๊อปปี้พูดแล้วดันฟางลงไปนอนกับเตียง
 
 
 
 
 
 
“ได้ทีเอาใหญ่นะๆ คนบ้า ล๊อคประตูห้องด้วย เพราะพ่อกับแม่อยู่ข้างนอกนะ”ฟางพูดแล้วเบือนหน้า
หนีป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินไปล๊อคประตูแล้วจู๋จี๋กับฟางต่อทันที
 
 
 
 
 
 
 
พอเริ่มเปิดใจก็เป็นธรรมดาล่ะของสามีภรรยาจะจู๋จี๋กัน
 
ปล่อยให้หวานก่อนละกัน เดี๋ยวจะได้ไปเคลียร์คู่อื่นๆบ้าง