Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเก็บของเสร็จรึยัง พี่เค้ามารอด้านล่างแล้วนะ”คุณหญิงเดินเข้ามาในห้องแล้วต้องตกใจเมื่อเห็น

ฟางนั่งกอดอกอยู่บนเตียงโดยมีกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ถึง3ใบ

 

 

 

 

“นี่หนูขนไปหมดนี่เลยหรอคะ”คุณหญิงอึ้ง

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่หมดตู้เลยนะคะ นี่ กระเป๋าเครื่องสำอางและนี่ก็กล่องรองเท้า ไปอยู่ที่นั่น แดดต้องแรงแน่ๆ

นี่ค่ะหมวก เอ เอาไปกี่ใบดีน้า”ฟางพูดแล้วนั่งเลือกหมวก คุณหญิงถึงกับกมุขมับ

 

 

 

 

 

“นี่ฟาง จะเอาไปใส่รึว่าเอาไปขายเนี่ย ไม่เยอะไปหน่อยหรอ”เขื่อนที่เข้ามาเก็บของให้ฟางต้อง

ตกใจ

 

 

 

 

 

“เอ้า นี่ยังไม่หมดเลยนะเนี่ยเขื่อน ได้ข่าวว่าหมอนั่นมาแล้วหรอ ลงไปสิ เดี๋ยวพี่เค้ารอ”ฟางยิ้มก่อน

จะเดินลงมา เมื่อลงมาป๊อปปี้มองฟางที่ใส่ชุดกระโปรงสีหวานกับรองเท้าส้นสูงก็ผงะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เมียแกจะไปเดินแบบรึว่าจะไปอยู่กับแกเนี่ย ดูกระเป๋าดิ 3กระเป๋า”โทโมะกระซิบถามป๊อปปี้

 

 

 

 

“แล้วนี่แก้วยังไม่มาอีกหรอคะ ถ้าแก้วไม่มา ฟางก็ไม่ไป”ฟางกอดอกเชิดใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มาตั้งนานแล้ว แต่แวะเซเว่นนิดหน่อยน่ะ ชวนไปแต่เช้ามันหิวอ่ะ”แก้วเดินเข้ามาพร้อม

แฮมเบอร์เกอร์แล้วกินไปพูดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงอะไร กินน่ะก็ช่วยเคี้ยวให้หมดปากก่อนสิ เดี๋ยวก็ได้ติดคอหรอก”โทโมะบ่นใส่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ หมดล่ะ นี่ชั้นถามหน่อย นี่จะให้ไอ้ตุ้ดนี่ไปด้วยหรอ”แก้วถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นมีหุ้นของสปาที่รีสอร์ทป๊อปปี้มัน พอดี ไหนๆก็จะไปกันแล้ว ชั้นเลยจะแวะไปด้วย มันผิดตรง

ไหน”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆ เมื่อมากันครบแล้วก็ไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วช่วยเขื่อนเอากระเป๋าของฟางขึ้นรถแล้วพา

ฟางไปนั่งที่รถ

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่เพื่อนนายอีกคนไม่ได้ไปด้วยหรอ”เขื่อนถามถึงเฟย์ที่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เห็นว่ารายนั้นพึ่งซื้อคอนโดใหม่น่ะ อีก2-3วันค่อยไปหา”โทโมะบอกก่อนจะขึ้นรถไป ป๊อปปี้ขับรถ

พาฟางและแก้วมาที่ไร่องุ่นที่เขาใหญ่ของตัวเอง เมื่อฟางลงรถมาฟางก็มองไปรอบๆแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“ชอบใช่มั้ย เดี๋ยวเก็บของเสร็จพี่จะพาไปดูรอบไร่เอามั้ย”ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟางแล้วพูด ฟาง

ตกใจรีบดันป๊อปปี้ก่อนจะขยับตัวออกห่างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนล่ะบ้าน ไม่เห็นจะมีเลย ร้อนแล้วนะ นี่ถ้าผิวชั้นจะว่ายังไง”ฟางบ่นป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อน

จะพาฟางเข้ามาในบ้านของตัวเอง

 

 

 

 

 

“มาแล้วหรอ นี่สินะหนูฟางลูกสะใภ้ของแม่”แม่ของป๊อปปี้เดินเข้ามากอดฟาง ฟางรู้สึกได้ว่าผู้หญิง

คนนี้ทั้งใจดีและอบอุ่น ก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ คุณป้า”ฟางยิ้มหวานให้พ่อแม่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเรียกป้าแล้วลูก หนูแต่งงานกับเจ้าป๊อปแล้วเรียกว่าแม่สิจ้ะ แล้วก็เรียกลุงเค้าว่าพ่อดีกว่า”แม่

ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“โห แม่ นี่เค้าเรียกว่าเห่อลูกสะใภ้รึเปล่าเนี่ย”สาวน้อยร่างสูงเดินลงมาจากชั้นบนพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“อ้าว โบว์นี่ยังไม่ไปรีสอร์ทอีกหรอ”ป๊อปปี้ทักน้องสาวของเขาทันที

 

 

 

 

 

“เอ้า โบว์ก็มารอดูพี่สะใภ้ของโบว์ไง อยากจะรู้ว่าใครจะพิชิตใจหมีโหดอย่างพี่ได้”โบว์พูดกวนๆ

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเถอะๆ ไปเลยๆ”ป๊อปปี้ไล่น้องสาว

 

 

 

 

 

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ฟาง หนูชื่อโบว์นะ เป็นน้องพี่หมี”โบว์ยิ้มให้ฟางก่อนจะรีบออกไปเมื่อถูก

ป๊อปปี้วิ่งไล่

 

 

 

 

 

“พี่น้องคู่นี้ก็เล่นกันแบบนี้ประจำล่ะลูก ต่อไปนี้แม่คงมีเพื่อนคุยละ เพราะโบว์เค้ามัวแต่ทำงานที่

รีสอร์ท พ่อกับป๊อปก็เข้าไร่ แม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว มาจ้ะ เดี๋ยวแม่พาขึ้นไปบนห้องนะ”แม่ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะพาฟางไปที่ห้องนอนป๊อปปี้ และพาแก้วไปที่ห้องนอนที่แยกไว้ให้แก้วอีกห้อง ฟางเมื่อเอา

กระเป๋าไว้ก็รีบวิ่งมาที่ห้องแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“ที่แก้วว่าฟางอยู่ที่นี่อย่างสบายใจได้ละเนี่ย ทั้งพ่อ แม่ของนายป๊อปปี้อะไรเนี่ยก็ดูเอ็นดูฟางมาก

เลยนะ แถมน้องโบว์นั่นอีกดูเฟรนลี่ดีออก”แก้วพูดเมื่อฟางนั่งลงข้างๆเธอ

 

 

 

 

“แต่แก้วก็รู้นิว่าฟางไม่ได้รักลูกชายพ่อแม่เค้า ฟางอยากกลับบ้านอ่ะ”ฟางย่นออกมา

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไหนตกลงกันแล้วไง ว่าเราจะต้องปรับตัวให้ได้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วนะฟาง ไม่เอาไม่

งอแงเป็นเด็ก แต่งงานแล้วนะเราน่ะ”แก้วพูดก่อนจะลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน ฟางยิ้มออกก่อนจะ

เอามือหยิกแก้มแก้วไปมา

 

 

 

 

 

 

“อะ แฮ่ม พี่จะมาบอกว่า ฟางไปเก็บเสื้อผ้าตัวเองก่อนมั้ย จะได้หยิบใช้สะดวกๆ”ป๊อปปี้พูด ฟางมอง

หน้านิดนึงก็รีบจูงมือแก้วเข้าไปในห้องนอนตัวเองทันที ก่อนจะมองที่มุมห้องเหมือนมีตู้เสื้อผ้าใหม่

มาอีกตู้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แม่ฟางเคยบอกว่าฟางชอบแต่งตัว ปกติพี่ก็ไม่ค่อยมีเสื้อผ้าเยอะหรอก ฟางเอาใส่รวมกับตู้พี่

ก็ได้ แต่ถ้ามันไม่พอก็กระจายไปอีกตู้ไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“นี่ทำการบ้านมาดีนิ”ฟางเหล่มองป๊อปปี้นิดนึงก่อนจะให้แก้วช่วยเอาเสื้อผ้าตัวใส่ตู้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ทำไมเสื้อผ้าน้อยขนาดนี้เนี่ยนายน่ะ เป็นผู้ชายก็จริงแต่จะมาใส่เสื้อผ้าซ้ำกันไป ซ้ำกันมาแบบนี้

ไม่ได้นะ แล้วนี่อะไร เสื้อตัวนี้สีดำมันฟอกจะหลุดหมดแล้ว เอาไปทิ้ง นี่เคยมีเสื้อผ้าดีๆบ้า

งมั้ยเนี่ย”ฟางบ่นยาวเหยียดเมื่อเปิดตู้เสื้อผ้าป๊อปปี้ก่อนจะเลือกเอาเสื้อผ้าของป๊อปปี้ที่ใช้การไม่ได้

แล้วโยนทิ้งออกไป แล้วเอาของตัวเองใส่ตามนิสัยของเธอ ป๊อปปี้เหวอเมื่อโดนฟางเข้ามาจัด

ระเบียบให้ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“นี่อะไรเนี่ย ยาสีฟันหมดแล้วทำไมไม่เปลี่ยน บ้านก็ออกจะรวย เอาทิ้ง ครีมโกนหนวกหมดแล้วจะ

เอามาเรียงกันทำไมห้ะ เอาทิ้ง อะไรเนี่ย อี๋ นายไม่มีแม่บ้านรึไง ทำไมไม่เอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปซัก

ห้ะ”ฟางเดินเข้ามาในห้องน้ำก็ไล่เอาพวกข้าวของที่หมดแล้วทิ้งทันที ป๊อปปี้อึ้งก้มหน้าก้มตายอมฟัง

ฟาง เพราะคราวนี้ตัวเองไม่ดูแลตัวเองจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“5555 เป็นไงพ่อเลี้ยง ต่อไปจะมาบ่นกับผมไม่ได้แล้วนะว่าผู้ชายไม่จำเป็นต้องดูแลตัวเอง”โทโมะ

หัวเราะเมื่อเข้ามาได้ยินฟางบ่นป๊อปปี้ ป๊อปปี้ง้างหมัดจะชกเพื่อนแต่โทโมะยกมือห้ามแล้วให้ป๊อปปี้

หันไปดูฟางที่เอาพวกครีมอาบน้ำ แชมพู และเครื่องประทินผิวตัวเองลงวางแทบจะเต็มที่วางของเขา

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย ถามจริงเถอะ นายน่ะเคยแกะครีมบ้างมั้ยเนี่ย ทำไมกระปุกมันเอี่ยมแบบนี้”ฟางจะเอา

พวกเครื่องสำอางตัวเองมาวางไว้ก็บ่นเมื่อเห็นว่าพวกครีมของป๊อปปี้แทบไม่มีลดลงเลยเหมือนไม่

เคยได้ใช้

 

 

 

 

 

 

“ก็พี่ต้องไปเจอลูกน้อง ไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าเหมือนผู้หญิงก็ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“นี่ พอเลยนะ พอๆกับแก้วเลย ดูหน้าซิริ้วรอย หมองคล้ำ อะไรเนี่ย มีจุดด่างดำอีก มีเพื่อนทำงาน

ด้านความงามทำไมถึงไม่ดูแลตัวเอง นายก็เหมือนกันทำไมไม่ดูแลเพื่อนนายห้ะ”ฟางว่าป๊อปปี้ก่อน

จะหันไปเล่นงานโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ บอกมันแล้วแต่มันไม่ยอมทำตาม นี่ครีมที่ให้มันก็ไม่ใช้”โทโมะได้ทีรีบบอกฟาง

 

 

 

 

“เพื่อนส่งครีมมาให้ฟรีก็ใช้สิ ของโรงพยาบาลนี้มันแพงเคยคำนวณราคาบ้างมั้ย เนี่ยจะทิ้งไว้ให้มัน

หมดอายุเล่นหรอ ต่อไปนี้ถ้าจะออกไปทำงานด้านนอกนะทาครีมก่อนออกไปเข้าใจมั้ย”ฟางบ่นต่อ

ป๊อปปี้อมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของฟาง

 

 

 

 

 

“ยิ้มอะไรของนาย”ฟางเริ่มรู้สึกตัวก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

“ก็ ยิ้มให้ฟางไง ฟางนี่ทำตัวน่ารักสมกับเป็นเมียพี่เลยเนาะ พี่คิดถูกแล้วล่ะที่เลือกฟาง”ป๊อปปี้พูด

แล้วยิ้มออกมา ฟางชะงักเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอปล่อยนิสัยจู้จี้ตอนอยู่กับเขื่อนและแก้วออกมา

 

 

 

 

 

“ใคร ใครเมีนนาย ชั้นเห็นมันทุเรศลูกตาหรอกนะเลยบ่นน่ะ แก้วป่ะ เอาเสื้อผ้าใส่ตู้ต่อเถอะ”ฟางรีบ

พูดแล้วหันไปทันที ป๊อปปี้มองฟางนิดนึงก่อนจะเดินออกไปข้างนอกกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถามจริงเถอะ ทั้งๆที่ไม่ชอบคนจู้จี้ ไม่ชอบคนขี้บ่น ไม่ชอบคนแต่งตัวแต่งหน้า แต่เมื่อกี้มันก็

ชัดเจนแล้วนะครับว่าฟางคือทุกอย่างที่นายไม่ชอบ นี่นายทนได้แน่นะ”โทโมะถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางเป็นเมียชั้น ชั้นก็ต้องทนได้ดิ บอกแล้วไง ป่ะ ไปเตรียมรถกอล์ฟจะได้พาฟางกับแก้วไปโซน

รีสอร์ท”ป๊อปปี้พูดเลยเดินนำออกไป โทโมะมองแล้วแอบยิ้ม เพราะเมื่อก่อนที่เขา เฟย์หรือน้องโบว์

น้องสาวแท้ๆเข้ามายุ่งวุ่นวาย ป๊อปปี้มักจะด่ากระเจิงจนพวกเขาไม่กล้ายุ่งจู้จี้กับป๊อปปี้อีก แต่คราว

หนี อย่างที่โบว์บอกจริงๆ ว่าหมีโหดกำลังจะเปลี่ยนไป

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะพาชั้นไปไหนเนี่ย”ฟางถามเมื่อตัวเองนั่งรถกอล์ฟมากับป๊อปปี้ ส่วนแก้วนั่งรถกลอ์ฟมากับโท

โมะ ขับตามๆกันมา

 

 

 

 

 

“พามาโซนรีสอร์ทไงครับ พี่ว่าน้องฟางต้องชอบแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจอดรถกอล์ฟพาฟางลงไปใน

โซนรีสอร์ทที่อยู่ไม่ไกลจากไร่ ฟางมองไปรอบๆแล้วทึ่งเพราะบรรยากาศรีสอร์ทของป๊อปปี้เป็นสไตล์

ย้อนยุคเหมือนอยู่ที่อิตาลี ฟางมองทั้งโซนร้านค้า สปาและห้องพักที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม

 

 

 

 

 

“งานนี้ต้องยกนิ้วให้กับป๊อปปี้เลยนะฟาง เพราะหมอนี่น่ะจบสถาปัตย์มา แล้วก็เอามาพัฒนารีสอร์ท

กับไร่ตัวเองแบบนี้ไงล่ะ”โทโมะพูดยอเพื่อน“ก็สวยใช้ได้นิ”ฟางเหล่มองป๊อปปี้ก่อนจะเดินจูงมือกับ

แก้วเดินดูรอบๆ ป๊อปปี้ที่มองดูฟางยิ้มก็อดยิ้มตามไม่ได้ก่อนจะเอามือถือมากดถ่ายรูปฟางไปเรื่อยๆ

โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวเลย

 

 

 

 

 

 

 “สาวน้อยบาร์บี้บางทีก็น่ารักน่ามองกว่า ตุ๊กตาแคทวูแมนที่เซ็กซี่เนาะ ว่ามั้ย”โทโมะพูดขึ้น ป๊อปปี้

นิ่งลงไปทันที

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าโทโมะ นายไปดูสปาเถอะ เดี๋ยวชั้นไปดูเมียก่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีไป โทโมะมองดู

ป๊อปปี้ที่เดินไปก็ส่ายหน้าก่อนจะเดินไปที่โซนของสปาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เฟย์ คืนนี้ป๊อปปี้กัยโทโมะไม่มาด้วยหรอจ้ะ”เจฟเดินมาทักเฟย์ที่นั่งดื่มอยู่ที่เค้าเตอร์คนเดียว

ในผับ

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ พวกนั้นต้องกลับเขาใหญ่เพื่อไปเตรียมงามแต่งงานของป๊อปปี้ เฟย์ว่าเดี๋ยวอีก2-3วันค่อย

ตามไปดีกว่า”เฟย์พูดพลางดื่มค๊อกเทลสีสวยลงไป

 

 

 

 

 

 

“โห งั้นก็เหงาแย่เลยสิ มา ไปสนุกกับพวกเจฟดีกว่า เพื่อนๆที่เฟย์รู้จักก็มีนะ”เจฟชวนเฟย์มานั่งด้วย

ที่โต๊ะก่อนจะสะดุดตาที่เขื่อนที่นั่งกับพวกเจฟอยู่ก่อนแล้ว

 

 

 

 

 

 

“อ้าว นายไม่ไปเขาใหญ่กับฟางหรอ”เฟย์ถามเขื่อนแล้วลงมานั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

“ต้องดูแลคุณป้าน่ะ เดี๋ยวใกล้ๆงานแต่งก็ค่อยไปเอา”เขื่อนพูดก่อนจะดื่มเหล้าแล้วเอาแก้วใหม่มา

ชงให้เฟย์

 

 

 

 

 

“เฟย์ไปเต้นกัน”เจฟที่เริ่มเมาแล้วก็คล้องแขนเฟย์ไปเต้นกับเพื่อนๆ เฟย์ที่เริ่มถูกเพื่อนคนนั้น คนนี้ที่

เธอรู้จักชนแก้วเรื่อยๆหลายแก้วเริ่มทำให้เธอเซไปซบไหล่เจฟเพราะเริ่มหนักหัวโดยไม่ได้คิดอะไร

เขื่อนมองการกระทำของเฟย์นิ่งๆแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวแล้วเจฟ”เฟย์พูดก่อนจะเดินมานั่งที่ข้างเขื่อนแล้วเอาหัวหนุนไหล่เขื่อน เขื่อนเหลือบมอง

สายเดี่ยวของเฟย์ที่ร่นลงมาก็รีบเบือนหน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

“ไปส่งที่คอนโดหน่อยดิ ขับรถไม่ไหวแล้ว”เฟย์อ้อนเขื่อน ชายหนุ่มจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะไปส่งเฟย์

ทันทีที่ถึงคอนโดของเฟย์ เขื่อนก็อุ้มเฟย์ไปนอนที่เตียงของเธอ เฟย์นอนลงทำให้เขื่อนมองกระโป

รงเฟย์ที่เลิกขึ้นมาจนเห็นขาขาวก็รีบส่ายหน้า แต่จู่ๆก็ถูกเฟย์ดึงลงไปนอนกับเธอ

 

 

 

 

 

“ยังเช้าอยู่เลย เรามาสนุกกันดีกว่า”เฟย์ยิ้มก่อนจะดึงเขื่อนไปจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กลับมาแล้วววว

 

 

5555 โทษทีน้า ไปทำธุระด่วนมาอ่ะ เลยไม่ได้บอกไว้ แล้วอยู่ที่โน่นก็ได้แค่เม้นฟิคให้คนอื่นอ่า ไฟล์อยู่ที่บ้าน เดี๋ยววันี้อัพใฟ้2ตอนเลยละกัน

 

อย่าเพิ่งหายกันไปน้าาาาา