Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มมม”ฟางหลับตาพริ้มเริ่มบิดตัวไปมาแต่ก็ยังำม่ลุกขึ้นจากเตียงตามประสาลูกสาวคนเดียวของ

บ้าน เดี๋ยวนะลูกสาวคนเดียวก็ต้องนอนคนเดียวสิ แล้วใครกันกำลังกอดเธออยู่

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง”ฟางลืมตาตื่นมาเพราะรู้สึกว่าเธอกำลังถูกใครกอดแล้วต้องตกใจตาโตเพราะคนที่กอด

เธอทั้งคืนนั้นคือป๊อปปี้ และที่สำคัญเธอกับป๊อปปี้อยู่ในสภาพไม่ได้ใส่อะไรเลยทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“ตื่นมาเดี๋ยวนี้นะ ตื่นมา”ฟางที่ตื่นขึ้นก็เริ่มโวยวายทุบตามตัวป๊อปปี้ ชายหนุ่มรีบตื่น

 

 

 

 

 

“อ้าวตื่นแล้วหรอจ้ะเมียจ๋า เมื่อคืนพี่มีความสุขมากเลยนะ”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นแล้วยิ้มหงวานให้กับ

 

ฟางที่มองหาเขาด้วยสายตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ฟางตบเข้าไปเต็มๆหน้าป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มหน้าชาหายง่วงทันที

 

 

 

 

 

 

“นายทำอะไรชั้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้ นายข่มขืนชั้นใช่มั้ยนายป๊อปปี้”ฟางอึ้งกับสภาพตัวเองก็รีบว่า

ป๊อปปี้พลางทุบป๊อปปี้รัวจนป๊อปปี้ที่รู้สึกในตอนแรกว่าเขาจะรับมือกับฟางไหว แต่กลายเป็นว่า ฟางนี่

โกรธยิ่งกว่าพายุ รุนแรงกว่าที่เขาคิดแฮะ

 

 

 

 

 

 

“เปล่านะฟาง ฟางจำอะไรไม่ได้รึไง เมื่อคืนน้องฟางยังเรียกพี่ว่าพี่ป๊อปปี้คะ พี่ป๊อปปี้ขาอยู่

เลย”ป๊อปปี้พูด เพราะมันคือความจริงที่ฟางเรียกเขาแบบนั้น ฟางชะงักนิ่งคิด แล้วภาพที่เธอกับ

ป๊อปปี้กอดกันแล้วเธอดึงชายหนุ่มมาจูบอย่างร้อนแรงก็ผุดเข้ามาในหัว ฟางหน้าแดงไม่คิดว่าตัวเอง

จะทำแบบนี้ได้

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง กรี๊ดดดด ป๊อปปี้ชั้นจะฆ่านาย อย่าอยู่เลย”ฟางแทบคลั่งรีบบีบคอป๊อปปี้ทันทีด้วยความแค้น

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง ดะ เดี๋ยว พี่หายใจไม่ออก แค่กๆ”ป๊อปปี้ไม่กล้าผลักฟางก็ร้องขอให้ฟางเห็นใจ

 

 

 

 

 

“ดี จะได้ตายๆไปเลย อย่าอยู่เลย กรี้ดดด”ฟางพูดจบก็ขึ้นคร่อมป๊อปปี้ก่อนจะกดน้ำหนักกะจะให้เขา

ตายคามือป๊อปปี้ ตัดสินใจใช้แรงของตัวเองพลิกฟางมาอยู่ใต้ร่างของเขา

 

 

 

 

 

“ฟาง ตั้งสติสิ อย่าลืมนะว่าเรา2คนโป๊อยู่”ป๊อปปี้ทำให้ฟางหยุดดิ้นเลิกบีบคอมองตัวเองแล้วหน้า

แดงก่อนจะสบตากับคนตัวสูงที่นอนคร่อมทับเธออยู่และมองเลื่อนลงไปตรงท่อนล่าง

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดดดดดดดดด”ฟางร้องกรี้ดออกมา คุณหญิง คุณป้า เฟย์และโทโมะที่นอนห้องข้างๆแล้วยืน

รอด้านนอกรีบเปิดประตูเข้ามาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวตื่นกันแล้วหรอจ้ะ”คุณหญิงเดินเข้ามายิ้มๆ ฟางเห็นแม่ตัวเองก็ปล่อยโฮ ก่อนจะรวบตัวเองอยู่

ในผ้าห่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่ขา เค้าข่มขืนฟาง จับอีตานี่ไปส่งตำรวจเลยนะคะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้น ป๊อปปี้ที่นั่ง

ข้างๆก็เอื้อมมือจะไปปลอบใจฟาง แต่ฟางสะบัดมือของป๊อปปี้ทิ้ง

 

 

 

 

 

 

“เอ้า หนูจะจับพี่เค้าส่งตำรวจกันทำไม ในเมื่อหนูกับพี่เค้าแต่งงานกันแล้วนะ”คุณหญิงพูดทำให้ฟาง

ชะงักสะดุดกับคำพูด

 

 

 

 

“อะไรนะคะ ฟางไม่ได้แต่งงานกับเค้านะคะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ฟางตกใจ สับสนไปหมด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้แต่งงานแล้วไอ้ข้างๆเตียงนี่มันอะไรล่ะฟาง”เฟย์ชี้ไปที่ทะเบียนสมรสที่พวกของเฟย์สั่งอัด

กรอบแบบด่วนๆในเมื่อคืนนี้แล้วเอามาวางข้างๆพวกเขา2คน ฟางรวบผ้าห่มมาอ่าน

 

 

 

 

 

 

“ใบสำคัญการสมรสแสดงว่า นายภาณุ จิระคุณ กับ นางสาวธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์ได้จดทะเบียนสมรส

เป็นสามี ภรรยากันแล้ว”ฟางอ่านทะเบียนสมรส2แผ่นนั้นแล้วอึ้ง เพราะ ในนั้นคือลายเซ็นของเธอ

จริงๆ

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นคนขอให้พี่จดด้วยนะงานนี้”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ฟางหันขวับไปมองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“นายล่อลวงชั้นมาทำอะไรแบบนี้ล่ะสิ นายมันเจ้าเล่ห์นัก อย่าอยู่เลยป๊อปปี้”ฟางโมโห ง้างกรอบ

ทะเบียนสมรสจะฟาดป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

“เอ้า ถ้าทำป๊อปปี้แล้วถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาล่ะจ้ะว่าไง”เฟย์พูดขึ้น ฟางชะงัก ก่อนจะนิ่งคิด

 

 

 

 

 

 

“หนูแต่งงานกับป๊อปปี้ชัดเจนแบบนี้แล้วนะ หนูยังทำร้ายสามีของหนูอีกงั้นหรอลูก”คุณหญิงพูด ฟาง

กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ออกไป ออกไปให้หมดทุกคนเลยนะ กรี้ดดดด”ฟางระเบิดอารมณ์ออกมา ทุกคนรีบออกไปจาก

ห้องรวมถึงป๊อปปี้ที่ต้องไปใส่เสื้อผ้าอีกห้อง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ งานนนี้จะไม่เป็นไรแน่นะครับแม่”โทโมะลองถามคุณหญิงเพราะเห็นท่าทางฟางไม่ยอมท่า

เดียว

 

 

 

 

 

 

“ฟางน่ะงอแงแบบนี้ นี่ถือว่ายังเบาไปนะ เอ่อ ป๊อปยังรับมือกับลูกสาวแม่คนนี้ไหวมั้ยล่ะจ้ะ”คุณหญิง

หันไปหาป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว โทโมะชะงักที่เห็นหน้าป๊อปปี้มีรอยตบของฟางและรอยช้ำ

หลายรอย

 

 

 

 

 

“ไหวครับ ก็แต่งงานกันแล้ว ถ้าทนเมียไม่ได้แล้วจะทนใครล่ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“แย่แล้วค่ะ ฟางหนีออกไปแล้วค่ะ เห็น รปภ.โรงแรมบอกว่าฟางขึ้นแท๊กซี่ออกไปเมื่อกี้”เฟย์วิ่งมาบ

อกทุกคน ทุกคนตกใจป๊อปปี้จะรีบวิ่งไปตามฟางแต่คุณหญิงห้ามไว้

 

 

 

“ป๊อป รออีกซัก10นาทีให้เค้าได้ระบายก่อนดีกว่า เดี๋ยวเราค่อยไปตามเค้า แม่รู้ว่าเค้าอยู่

ที่ไหน”คุณหญิงพูดแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางนั่งลงร้องไห้ที่ห้องรับแขกบ้านของแก้ว แก้วและทีเจนั่งมองฟางที่ร้องไห้แล้วใช้ทิชชู่บ้าน

ตัวเองหมดไปแล้วนมวนนึงก่อนจะขยับไปกอดเพื่อนสาว ฟางโผเข้ากอดแก้วแน่น

 

 

 

 

 

“แก้ว ชั้นจะทำไงดี ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับชั้นได้ ชั้นไม่ได้แต่งงานกับอีตานั่นใช่มั้ย ชั้น

กำลังฝันอยู่ใช่มั้ย”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้น ทีเจจึงเปิดทีวีหวังให้ฟางสบายใจแต่ต้องตกใจเมื่อเปิดมา

เจอข่าวการจดทะเบียนสายฟ้าแลบของฟางและป๊อปปี้ แก้วรีบสั่งให้พี่ชายรีบปิดทันทีเมื่อเห็นฟาง

ร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ จากข่าวที่มันออกหลายๆช่อง วนซ้ำแบบนั้นอ่ะนะฟาง มันเป็นความจริงอ่ะ”แก้วตอบ ฟาง

ร้องไห้หนักกว่าเก่า

 

 

 

 

 

“นายนั่นต้องวางแผนกับนักข่าว เจ้าของโรงแรมและก็นายอำเภอที่มาจดทะเบียนสมรสแน่ๆ”ฟางพูด

อย่างแค้นเคือง โดยไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนั้นเป็นความจริง

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอฟาง คนอะไรจะเก่งขนาดนั้น ฟางพี่ว่านะ เรื่องมันก็เกิดไปแล้ว เราก็แต่งงานกับเค้าไป

แล้วแต่ก็ดีนี่ นายป๊อปปี้อะไรนั่นเป็นถึงเจ้าของรีสอร์ทขนาดใหญ่อันดับต้นๆของเขาใหญ่และยังมีไร่

องุ่นเป็นร้อยๆไร่ๆอีก นี่เห็นในประวัตินะยังมีธุรกิจที่ร่วมหุ้นกับเพื่อนตั้งหลายอย่างชีวิตนี้นี่ฟางสบาย

จะตาย”ทีเจพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางไม่ได้รักเค้า ฟางไม่ยอมอยู่กับคนที่ฟางไม่ได้รักหรอกนะ”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“แต่หนูต้องอยู่เพราะว่า ข่าวก็ออกไปแล้ว ทะเบียนสมรสก็จดแล้วฟางลูก หนูต้องยอมรับนะว่าหนู

แต่งงานกับพี่เค้าแล้ว”คุณหญิงเดินเข้ามาพูด ฟางแก้วและทีเจหันไปมองคุณหญิง ป๊อปปี้ เฟย์และ

โทโมะที่เดินเข้ามาในบ้านตัวเอง

 

 

 

 

 

“นี่ไอ้ตุ๊ดนายวางแผนกับเพื่อนนายหลอกให้เพื่อนชั้นจดทะเบียนสมรสด้วยใช่มั้ย ห้ะ”แก้วลุกไปเอา

เรื่อง

 

 

 

 

 

 

“นี่ ดูในคลิปที่ลงยูทูปสิ ว่าเพื่อนเธอน่ะ ยิ้มระรื่นเต็มใจเซ็นเองนะทะเบียนสมรส ไม่ได้มีใครไป

บังคับจับมือเซ็นซะหน่อย”โทโมะเอาไอแพตออกมาแล้วเอาให้แก้วดู แก้วอึ้งเพราะหน้าของฟางยิ้ม

เต็มใจและเป็นคนเซ็นเอง แถมเซ็นเสร็จยังเป็นฝ่ายดึงป๊อปปี้มาจูบก่อนด้วย

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ครั้งนี้แก้วช่วยฟางไม่ได้จริงๆอ่ะ มันชัดเจนขนาดนั้นว่าฟางเต็มใจแต่งงานกับเค้า ฟางเป็นคน

เซ็นทะเบียนสมรสเองจริงๆ”แก้วเดินมานั่งข้างฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“แก้วใจร้าย แก้วก็ไม่ช่วยฟาง ฮือๆ ใช่สิ ทิ้งฟางเลยๆ”ฟางงอแงกว่าเดิมเมื่อเพื่อนไม่ยอมช่วย เฟย์

เห็นอาการเอาแต่ใจเหมือนเด็กของฟางก็กุมขมับ พลางมองเพื่อนชายเพราะ นิสัยทั้งหมดของฟาง

คือทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ

 

 

 

 

 

“ฟาง ไม่ใช่ว่าชั้นทิ้งแก ชั้นเป็นเพื่อนแกก็จริงนะแต่พอถึงเวลาถ้าแยกย้ายแต่งงานกันไปเราก็ต้อง

อยู่กับคนที่เรารักดิ เพื่อนน่ะอยู่ด้วยกันได้แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปหรอกนะ ฟางแกต้องโตได้

แล้ว แกมีสามีแล้วนะ”แก้วถอนหายใจก่อนจะพูดให้ฟางเข้าใจ โทโมะแอบทึ่งแก้วนิดนึงเพราะ

ตลอดเวลาแก้วเองที่ชอบตามใจทำอะไรไร้สาระมากับฟางตลอด พอถึงเวลาต้องสอนก็จริงจัง

เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ มันไม่จริง”ฟางยังร้องไห้เสียใจวิ่งออกจากบ้านแก้วไป ทุกคนเหวอไม่คิดว่าฟางจะดื้อแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวผมไปตามน้องเองครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบวิ่งตามฟางออกไป ฟางวิ่งออกมาจากบ้าน

ของแก้ววิ่งมาตามทางแล้วต้องสะดุดส้นสูงของตัวเอง ล้มคะมำ กระโปรงลูกไม้สีหวานฉีกขาดก่อน

ฟางจะตกใจเมื่อเห็นเลือดออกที่หัวเข่าทั้ง2

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ เลือดบ้า หยุดไหลเลยนะ”ฟางร้องไห้ที่ทำอะไรไม่ได้ ป๊อปปี้วิ่งตามฟางออกมาแล้วหยุดที่

ฟางที่ร้องไห้แล้วเอามือทุบเข่าทั้ง2ข้างตัวเองที่เลือดออกไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ ปล่อย”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้อุ้มฟางขึ้น ป๊อปปี้ไม่พูดอะไร ก่อนที่จะถูกชายหนุ่มพามาทำ

แผลที่คลีนิกแถวบ้านของแก้วที่อยู่ไม่ไกลนัก

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางลงจากเตียงคนไข้ต้องร้องเมื่อพบว่าตัวเองเท้าแพลง ป๊อปปี้รีบเข้ามาประคองฟางไว้

 

 

 

 

 

 

“อย่าดื้ออีกสิฟาง เดี๋ยวก็เจ็บตัวไปมากกว่านี้หรอก ป่ะ กลับกันได้แล้ว รู้มั้ย มีแต่คนเป็นห่วงเรา

นะ”ป๊อปปี้พูด ก่อนจะอุ้มฟางขึ้นรถกลับมาที่บ้านแก้ว แล้วอุ้มฟางกลับเข้ามา

 

 

 

 

 

“เป็นไงล่ะ หนีจนเจ็บตัวเลยนะ ทีนี้อย่าหนีแล้วยอมรับความจริงได้แล้วค่ะลูก”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

“คุณแม่ทำไมต้องขึ้นเสียงกับฟางด้วยล่ะคะ”ฟางหน้างอทันทีที่ถูกแม่ขึ้นเสียงใส่

 

 

 

 

 

“ฟาง แม่มาคิดดูแล้วนะคะ แม่คิดว่าถึงเวลาที่แม่จะเลิกโอ๋เราได้แล้ว เพราะเราเองก็แต่งงานแล้ว

ควรจะก้าวเข้าเป็นผู้ใหญ่โดยที่ต้องมีแม่มีพ่อ หรือแก้วตามใจอีก และแม่ก็คิดว่าป๊อปปี้นี่ล่ะจะดูแล

หนูได้ดีไม่แพ้อยู่กับแม่แน่นอน”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

“พูดแบบนี้ งั้นคุณแม่จะทิ้งฟางไปหรอ ไม่เอานะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ทิ้ง แต่เมื่อฟางแต่งงานกับป๊อปปี้แล้ว ฟางก็ต้องไปอยู่ที่เขาใหญ่เพื่อทำหน้าที่ภรรยาของ

ป๊อปปี้ อ้อ และก็เตรียมงานฉลองการแต่งงานของเราที่นั่นด้วย แม่น่ะคุยกับพ่อแม่ของป๊อปเค้าที่

โน่นแล้วนะ แม่เลยว่าจะให้ฟางน่ะไปเตรียมตัวกับแม่ของป๊อปปี้ก่อน เอ รู้สึกเขื่อนจะเก็บของให้

เสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวก็เตรียมตัวไปเก็บพวกของที่จำเป็นอีกนิดๆหน่อยๆ เย็นนี้ก็ไปเขาใหญ่กับพี่เค้าได้

แล้วจ้ะ”คุณหญิงพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ คุณแม่ขา ไม่ทำแบบนี้กับฟางสิคะ ให้ฟางไปที่นั่นเลยหรอคะ ฟางไม่ไปนะ”ฟางลุกขึ้นแล้ว

จะเดินไปหาแม่แต่ต้องล้มลงไปเพราะเท้ายังแพลงอยู่ ป๊อปปี้รีบประคองฟางขึ้นมา ฟางดิ้นยุกยิกไม่

ยอมท่าเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่กับพี่เค้าไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกฟาง เอาน่า เดี๋ยวชั้นจะไปเยี่ยมเวลาชั้นว่างนะ”แก้วที่เห็น

เพื่อนเบะปากจะร้องไห้ก็เดินเข้าไปพูดแล้วโอบไหล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถ้าแก้วไม่ไปอยู่กับฟาง ฟางก็ไม่ไป”ฟางงอแงใหญ่ แก้วหันไปมองหน้าคุณหญิงเพื่อหา

ทางช่วยเธอ

 

 

 

 

 

 

“เอางั้นก็ได้ครับ ถ้าฟางจะเอาแก้วไปก็ได้ จะได้ช่วยฟางเลือกชุดเจ้าสาวด้วยเลย”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟาง

ยิ้มอย่างดีใจแต่ต้องทำหน้าเซ็ง เอาไปอยู่ด้วยแล้วยังไง ในเมื่อเธอแต่งงานกับป๊อปปี้ไปแล้ว

 

 

 

 

 

5555 สุดท้ายฟางก็หนีไม่พ้นต้องไปอยู่ที่เขาใหญ่กับป๊อปปี้ มาดูกันว่าฟางจะยอมเป็นเมียป๊อปปี้มั้ยรึไม่ยอม