พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โต๊ะอาหาร
 
 
 
 
 
"คุณวศว คุณภาณุครับ พรุ่งนี้มีงานต้องไปต่างจังหวัดนะครับ"ลูกน้องคนนึงพูดขึ้นระหว่างที่ทั้งสี่คนกำลังทานอาหารเย็นกันอยู่
 
 
 
 
 
"ที่ไหน"ป๊อปปี้ถามเเล้ววางช้อนลง
 
 
 
 
 
"ไปดูงานที่กระบี่ เเล้วก็เชียงใหม่ครับ"ลูกน้องคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
"ผมไปกระบี่นะ ผมไม่อยากนั่งรถไกล"โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
"งั้นก็ได้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะทานอาหารต่อ ไม่นานนักทุกคนก็ทานอาหารเสร็จ
 
 
 
 
 
"ว่าเเต่ไปกันกี่โมงหรอ"ฟางหันไปถามลูกน้องคนนั้น
 
 
 
 
 
"เเต่เช้าครับ"ลูกน้องคนนั้นตอบ
 
 
 
 
 
"เธอจะถามไปทำไม"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ชั้นก็ต้องถามไว้ก่อนไง จะได้ตื่นทัน"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"ใครให้เธอไป"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"แม่นาย ^^"ฟางพูดเเล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
"ฟางเดี๋ยวแก้วออกไปข้างนอกนะ ฟางจะไปมั้ย"แก้วถามฟาง
 
 
 
 
 
"ไม่ทันไรก็จะไประริกระรี้เเล้วหรอไง"โทโมะแขวะ
 
 
 
 
 
"นี่นาย ถ้าปากว่างมากก็หาอะไรคาบไป"แก้วว่า
 
 
 
 
 
ฟึ่บ
 
 
 
 
 
ลูกน้องที่ยืนอยู่ชักปืนขึ้นมาเล็กไปที่แก้วทันที
 
 
 
 
 
"เธอกล้าดียังไงมาพูดกับชั้นเเบบนี้"โทโมะขึ้นเสียงแก้วมองไปที่ปืนหลายๆกระบอกที่จ่อมาที่เธอก็เหวอๆ
 
 
 
 
 
"เอ่อ แก้วเเค่จะไปนั่งเล่นนอกบ้านเเค่นี้เอง"ฟางลุกขึ้นพูดแทน
 
 
 
 
 
"ขอโทษชั้นซะ"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"ขอโทษ"แก้วพูดหวนๆก่อนจะเดินออกไปข้างนอก โดยที่มีฟางตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อย่าให้มีปืนบ้างนะ พ่อจะจ่อทุกวันเลย"แก้วบ่นอุบ
 
 
 
 
 
"ก็แก้วพูดแรงไปจริงๆนินา"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"เฮ้อ ฟางไม่ขึ้นไปจัดกระเป๋าหรอ"แก้วหันมาถาม
 
 
 
 
 
"ไป ไปด้วยกันสิปะ"ฟางพูดเเล้วลากแก้วเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รุ่งเช้า
 
 
 
 
 
"ผู้หญิงของนายไม่ไปด้วยรึไง"แก้วพูดเเล้วมองโทโมะไม่ได้ตอบอะไรก่อนที่ลูกน้องจะเปิดประตูรถเเล้วเข้าไปนั่งทันที
 
 
 
 
 
"ชิส์"แก้วพูดก่อนจะขึ้นมานั่งข้างโทโมะ
 
 
 
 
 
"แฟนนายไม่ไปด้วยหรอ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"ถามทำไม"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"ถามไว้ประดับสมอง"ฟางตอบกวนๆ
 
 
 
 
 
"ไม่รู้"ป๊อปปี้พูดจบลูกน้องก็เปิดประตู ป๊อปปี้จึงเข้าไปนั่งข้างในทันที ฟางทำหน้าตาล้อเลียนก่อนจะขึ้นไปนั่งข้างๆป๊อปปี้
 
 
 
 
 
ทั้งสองคนขับรถออกมาโดยที่ไม่มีรถอีกสองคันที่ปกติตามคอยประกบหน้าหลัง วันนี้มาเเค่คันเดียวเพื่อความสะดวก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธออยู่นิ่งๆได้มั้ย"โทโมะว่าแก้วเพราะยุกยิกไปมา
 
 
 
 
 
"รู้เเล้ว"แก้วตอบห้วนๆ ก่อนจะนั่งกอดอก
 
 
 
 
 
ปั๊ง!
 
 
 
 
 
อยู่ๆเสียงปืนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
 
 
 
 
 
"อร๊ายยย เสียงอะไรอะ"แก้วพูดเเล้วปิดหู
 
 
 
 
 
"ขับรถเร็วๆ"โทโมะสั่งคนขับรถจึงเร่งเต็มที่
 
 
 
 
 
ปั๊ง ปั๊ง!!
 
 
 
 
 
เสียงปืนยังคงดังต่อเนื่อง
 
 
 
 
 
"อร๊ายยยย"แก้วพูดเเล้วเอามือปิดหู
 
 
 
 
 
"ก้มหัวต่ำๆ"โทโมะพูดเเล้วจับหัวเเล้วกดลงกับเบาะ โทโมะชักปืนขึ้นมาเเล้วลดกระจก ก่อนจะยิงสวนไป
 
 
 
 
 
ปั๊ง ปั๊ง !!
 
 
 
 
 
"ฮือออ"แก้วก็ได้เเต่ร้องไห้ออกมาเพราะความกลัว นี้ชั้นต้องเอาชีวิตมาเสียงแบบนี้หรอเยี่ย ฮืออ ไม่นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อะไรเนี่ยเมื่อไหร่จะถึง หิวเเล้วนะ ทางก็มีเเต่ต้นไม้ๆ"ฟางบ่น
 
 
 
 
 
"นี่เธอขอตามมาเองอย่าบ่นมากได้มั้ย"ป๊อปปี้ว่า ฟางหน้ามุ้ยก่อนจะมองไปที่หลังรถเห็นคนชูปืนขึ้นมา
 
 
 
 
 
"รถข้างหลังมีปืน ปั๊ง อร๊ายยยยย"ฟางที่รับร้อนบอกป๊อปปี้เเต่เสียงปืนก็ดังขึ้นมาก่อน
 
 
 
 
 
"ใครวะ"ป๊อปปี้พูดด้วยความโมโห
 
 
 
 
 
ปั๊ง ปั๊ง ปั๊ง !!!
 
 
 
 
 
เสียงปืนยิงรัว เเต่ดีที่รถเก๋งคนนี้กันกระสุนเลยยิงไม่เข้ายกเว้น M79
 
 
 
 
 
"ก้มหัวต่ำๆเร็ว"ป๊อปปี้บอกฟางฟางจึงทำตามที่ป๊อปปี้บอก
 
 
 
 
 
"ฮึก ฮืออ นายเราจะทำยังไงกันดี"ฟางที่กลัวมากก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องกลัว ก้มลงต่ำไว้ เห้ย ขับรถเร็วกว่านี้ได้มั้ย"ป๊อปปี้หันไปสั่งลุกน้อง
 
 
 
 
 
"ครับ"ลูกน้องรับคำก่อนจะรีบบึ่งรถอย่าเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"มึงไม่รอดแน่"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________________
 
ฉะละหลับฉับ 55555555
 
 
ตัดไว้เท่านี้ก่อนนะจ๊ะ 55555
 
อยากรู้ว่าตอนต่อไปพระเอกนางเอกเราจะรอดมั้ยต้องติดตามนะๆ ปิ๊งๆ