พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  69 ตอน
  2251 วิจารณ์
  131.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

61) หายเกลียด หายโกรธ / เพียงเเค่นิ้วที่กระดิก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"รีบกินสิ จะได้กินยา"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นช้อนที่ตักโจ๊กเต็มช้อนไปจ่อที่ปากฟาง
 
 
 
 
 
 
"นายหายโกรธชั้นเเล้วหรอ"ฟางถามออกไป ป๊อปปี้รับชักมือกลับทันที
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
"นายยังไม่หายดกรธ ยังไม่หายเกลียดชั้นอีกหรอ.."ฟางพูดเเล้วก้มหน้าลง
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ชั้นยังยังไม่หาย เเล้วชั้นจะมานั่งป้นข้าวแ้นยาเธอแบบนี้หรือไงยัยบ้า!"
 
 
 
 
 
 
"..!!.."
 
 
 
 
 
 
"..-///////-.."
 
 
 
 
 
 
"นายหายโกรธ หายเกลียดชั้นเเล้วจริงๆหรอ..ฮึก.."ฟางทำท่าจะขยับเข้าใกล้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"จะทำอะไร เเล้วร้องไห้ทำไม"ป๊อปปี้พูดเมื่อห็นฟางขยับเข้ามาใกล้
 
 
 
 
 
 
"..ฮึก..เข้ามาหน่อย"ฟางพูดพร้อมนี่ก็สุดเเล้วถ้าขยับมากกว่านี้ก็จะตกเตียง
 
 
 
 
 
 
"อะไรนะ"
 
 
 
 
 
 
"ขยับเข้ามาอีกนิด"ฟางพูดป๊อปปี้จึงยอมขยับเข้าหา
 
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
 
ฟางให้เเขนข้างที่ไม่เจ็บดึงป๊อปปี้มากอดเเล้วซบหน้าไปที่ไหล่ของป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
"ทำอะไรของเธอเนี่ย"ป๊อปปี้พุดเเต่ก็เอื้อมมือเอาถ้วยโจ๊กไปวางไว้เเล้วกอดฟางเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
"กอดไง ไม่รู้หรอ"ฟางพูดพร้อมกระชับกอด
 
 
 
 
 
 
"กวนประสาทเชียวนะ"ป๊อปปี้ว่าเเต่ก็กอดตอบ
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะ ขอบคุณ ขอบคุณ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้จนป๊อปปี้รู้สึกได้ว่าไหล่ของตัวเองเริ่มเเฉะเเล้วเเต่ก็ไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
"ติ๊งต๊อง"ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
"ไอ้บ๊อง"ฟางว่ากลับเเต่ก็ยังกอดป๊อปปี้ไว้อยู่
 
 
 
 
 
 
"เถียง!"ป๊อปปี้พูดเสียงดุ
 
 
 
 
 
 
"อะไร"ฟางผละออกจากป๊อปปี้เเล้วพุด
 
 
 
 
 
 
"ต่อปากต่อคำเก่งขึ้นเยอะเลยนะ"ป๊อปปี้พูดพร้อมีบจมูงฟาง
 
 
 
 
 
 
"อื้อ!! หายใจไม่ออก"ฟางพูดเเล้วจับมือป๊อปปี้ออกจากจมูง
 
 
 
 
 
 
"กินซะ จะได้รีบกินยา"ป๊อปปี้เอื้อมไปหยิบถ้วยโจ๊กเเล้วตักป้อนฟางอีกครั้ง ฟางเองก็อ้าปากรับ
 
 
 
 
 
 
"อ๊า ร้อนๆๆ"ฟางพูดเเล้วเอามือพัดๆที่ปาก
 
 
 
 
 
 
"ร้อนได้ไง ชั้นเป่าเเล้ว"ป๊อปปี้พูดพร้อมวางถ้วยโจ๊กลงเเล้วรีบมาดูฟางทันที
 
 
 
 
 
 
"แฮ่ หยอกหรอกน่า"ป๊อปปี้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฟางเรื่องๆก่อนจะจะเเลบลิ้นใส่เเล้วหัวเราะชอบใจ ป๊อปปี้มองฟางดุๆนิดๆ ป๊อปปี้เเละฟางสบตากันสักพัก ป๊อปปี้ก็ค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าใกล้ฟางมากขึ้นจนปลายจมูกชนปลายจมูก ฟางหลับตาพริ้มทันที ป๊อปปี้ค่อยๆมองลงมาที่ปากก่อนจะกระกบปากกับฟางอย่างอ่อนโยน 
 
 
  
 
"อื้อ!!"ฟางเริ่มร้องท้วงป๊อปปี้มห้รู้ว่าเธอเกือบหมดอากาศหายใจเเล้ว ป๊อปปี้จึงเลื่อนหน้าลงมาที่ต้นคอ 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
 
 
 
 
ฟางใช้มือตีป๊อปปี้ทันที จนป๊อปปี้ออกห่างจากฟาง 
 
 
 
 
"ชั้นเจ็บอยู่น่ะ"ฟางพูดเเล้วเบือนหน้าหนี 
 
 
 
 
"หึ"ป๊อปปี้เคล้นหัวเราะในลำคอเบาๆ
 
 
 
 
 
 
ฟอดดด
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เข้ามาหอมแก้มฟางจนฟางสะดุ้งเอามือจับแก้มเเล้วหันหน้ามาหาป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
"^_^"ป๊อปปี้ได้เเต่ยืนยิ้มพร้อมยักคอ้วให้ฟาง นานเท่าไหร่เเล้วที่เธอไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ นานเท่าไหร่เเล้ว..
 
 
 
 
 
 
 
"ทะลึ่ง.."ฟางว่าเเต่ตีเเขนป๊อปปี้ไปทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธอ! มันจะมากไปแล้วนะ"โทโมะพุดกับร่างของแก้วที่กำลังนอนหลับอยู่
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
"หลับเป็นหมีจำศิลเลยหรือไงกัน"โทโมะพุดอีก
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"นี่..ตื่นขึ้นมาสักทีสิ"โทโมะพุดเเล้วจับมือแก้วเเน่นขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
".."แก้วยังคงนอนหลับไม่ได้สติ
 
 
 
 
 
 
 
"ขี้เซาไปแล้วนะ ยัยเซ่อ"
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นขึ้นมา..ชั้นคิดถึงเธอ"โทโมะพุดเเล้วน้ำตาก็ร่วงลงมาอีกครั้ง พร้อมมองคนที่ยังคงนอนหลับอยู่ อย่างอ้อนวอน
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธอไม่ใช่เจ้าหญิงนิทรานะ เธอมันยัยเซ่อ ยัยซุ่มซาม ยัยซกมก ยัยบ้า"โทโมะสว่าแก้วทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"นี่ชั้นรอเธอมา 2 วันเเล้วนะ"
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"เธอจะแกล้งชั้นไปอีกนานเเค่ไหน จะทรมานชั้นอีกนานเเค่ไหนกัน"
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"พูดสิ พุด!! เงียบทำไม!"โทโมะตะคอกใส่แก้วทั้งน้ำตา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยอบรูปสะเก็ตออกมา
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"เห็นมั้ย รู้ที่เธอวาดให้ชั้นน่ะ มันขี้เหล่เเค่ไหน ชั้นน่ะ หล่อกว่าตั้งเยอะ"โทโมะพุดเเล้วเอารูปสะเก็ตที่แก้ววาดมาเทียบข้างๆหน้าตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"นี่ถ้าไม่ลืมตาเธอจะรู้มั้ย ว่าฝีมือเธอน่ะ ห่วยเเค่ไหน"โทโมะพุดพร้อมวางรูปแก้วลง
 
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
 
"ถ้าชั้นจูบเธอเหมือเจ้าชายจูบเจ้าหญิงนิทรา เธอจะฟื้นขึ้นมามั้ย.."โทโมะพูดเเล้วลูกผมแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
"ชั้น..จะจูบ...เธอเเล้วนะ"โทโมะพูดพร้อมค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้แก้วมาขึ้น ก่อนจะหลับตาเเล้วประกบปางกับแก้วอย่างอ่อยโยน โทโมะจูบแก้วเนิ่นนานจนน้ำตาค่อยๆหยดลงแก้มของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
".."โทโมะค่อยๆเลื่อนหน้าออกมา เเล้วมองแก้วที่นอนหลับอยู่ โทโมะเเตะไปที่หลังมือของแก้วได้สักพักแก้วก็กระดิ๊กหนิวชี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
"O_O!!"โทโมะตาโตก่อนจะยิ้มอย่างดดีใจที่คนที่นอนอยู่เรื่มมีปฏิกิริยาขึ้นมาบ้าง โทโมะรีบเด้งตัวไปกดเรียกหมอเข้ามาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_____________________________________________________________________________
 
 
 
เอาล่ะสิ 555555 แก้วจะฟื้นมั้ยก็ต้องมารอดูกัน
 
 
 
 
เม้นหน่อยนะคร้าบบบบบ ><
 
 
 
 

 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา