พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..เเล้ววันนี้อยากจะใก้พวกเราทำยังไงค่ะ"แก้วถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ทำยังไงก็ได้ให้เค้า ไปทานข้าวกับพวกเราให้ได้"เกลพูด

 

 

 

 

 

 

"ทานข้าวงั้นหรอค่ะ"ฟางถามก่อนจะมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

"ใช่ค่ะ เเละนี่คืออย่างเเรกที่พวกเธอต้องทำ"เเบมพูด

 

 

 

 

 

 

"เเล้วจะให้ทานเมื่อไร่ค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

"เที่ยงนี้"เกลพูด

 

 

 

 

 

 

"เเล้วจะทำยังไงให้ยอมไปทานดีเนี่ย"ฟางพึพำ

 

 

 

 

 

 

"นั่นพวกเธอต้องคิดเเล้วล่ะ"เเบมพูดเเล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

"เที่ยงนี้พวกเธอต้องไปกับชั้น ไปทำให้เค้าไปทานข้าวกับพวกเราให้ได้"เกลพุดอีก

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วเเละฟางรับคำ

 

 

 

 

 

 

"นี่ก็ใกล้เที่ยงเเล้วพี่ว่าเราไปเลยดีกว่า"เเบมหันไปพูดกับเกล

 

 

 

 

 

 

"ไปสิค่ะ"เกลพูดก่อนจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

"เดินมาสิ"เเบมหันมาสั่งแก้วเเละฟางที่นั่งนิ่งอยู่

 

 

 

 

 

 

"หะ ห๊ะ เอ่อค่ะ"แก้วเเละฟางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเเล้วเดินตามหลังแบมเเละเกลไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนใครไปกับชั้นนะ"เกลหันมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ค่ะ"ฟางูดเเล้วดันแก้วไป แก้วหันมามองเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเกลไป

 

 

 

 

 

 

 

"มาสิค่ะ"เเบมพูดเเล้วเดินนำไป ฟางจึงรีบลงรถเเล้วเดินตามแบมไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

ฟางที่เดินมาถึงหน้าห้องป๊อปปี้ก็เม้มปากเเน่น

 

 

 

 

 

 

"อ้าวฟาง สวัสดีค่ะไม่เจอนานเลยนะค่ะเนี่ย"ขนมจีนพูดเเล้วทักทายฟางอย่างสนิทสนม

 

 

 

 

 

 

"รู้จักกันหรอค่ะ"แบมหันมาถามขนมจีน ฟางรับส่ายหน้าทันที ขนมจีนมองงง

 

 

 

 

 

 

"อะ เอ่อ เคยเจอค่ะ"ขนมจีนพูดเเล้วยิ้มให้แบมก่อนฟางจะถอดหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

แบมเคาะประตูเเล้วเดินเข้าไปก่อนฟาง ฟางเองยังยืนอยู่่ข้างนอกอยู่

 

 

 

 

 

 

"มาอีกเเล้วหรอ"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ค่ะ"แบมพูดเเล้วหันไปมองข้างหลังเห็นว่าฟางไม่ตามจึงยังยืนนิ่งยิ้มให้ป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

 

"O_O!!"ป๊อปปี้ที่กำลังมองหน้าแบมอยู่หันไปมองที่ประตูก่อนจะตาโตด้วยความตกใจทันที

 

 

 

 

 

 

"สวัสดีค่ะ"ฟางพูดเเล้วสวัสดีป๊อปปี้ก่อนจะมองป๊อปปี้ด้วยสายตาโหยหา

 

 

 

 

 

 

"เข้ามาทำไม!!"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบเเต่น่าขนลุก แบมมองป๊อปปี้เเละฟางสลับกัน

 

 

 

 

 

 

"เอ่อคือ.."ฟางจะูดเเล้วหันไปมองหน้าเเบมที่กำลังขยิบตาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

"นี่เที่ยงเเล้วนะค่ะเนี่ย ไม่ไปทานอาหารหรอค่ะ"ฟางพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงเพื่อข่มความสั่นทอนในตัว เธอเเทบรร้องไห้เมื่อเจอกับสายตาเเละคำพูดที่เย็นชา

 

 

 

 

 

 

"ยุ่ง"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปทานสักหน่อยนะค่ะหลายวันมานี้ไม่ทานอาหารเที่ยงเลย"แบมพูด ฟางมองป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

"ก็ชั้นบอกว่าไม่กินๆไง"ป๊อปปี้หันไปพูดกับแบม

 

 

 

 

 

 

"ต้องทานนะค่ะ เนี่ยเล่นไม่ทานตอนกลางวันเเบบนี้ก็ปวดท้องสิค่ะ ทานแต่กาแฟแบบนี้ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะค่ะ"ฟางพุดเเล้วเดินมายกแก้วกาแฟออก

 

 

 

 

 

 

"เธอจะมายุ่งอะไรด้วย"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

 

 

 

 

 

"ก็คุณแบมเค้าเป็นห่วงน่ะสิค่ะ"ฟางเม้มปากแน่นก่อนจะพูดออไป ป๊อปปี้มองหน้าฟางก่อนจะหันไปมองหน้าแบมที่กำลังยืนยิ้มอยู่

 

 

 

 

 

 

"เธอเป็นห่วงชั้นงั้นหรอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันมามองหน้าแบม แบมรีบยิ้มก่อนจะพยักหน้าทันที

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ ทานหน่อยนะค่ะเนี่ยแบมรู้จักร้านอร่อยเยอะเลย"เเบมพูด

 

 

 

 

 

 

"หรอ.."ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบก่อนจะเหล่มองฟางนิดๆ ฟางรีบก้มหน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

 

"ใช่ค่ะ"แบมพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ดีชั้นเองก็เริ่มหิว"ป๊อปปี้เหล่มองฟางนิดนึงก่อนจะพูดแบมทำท่าดีใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

"จริงหรอค่ะ ดีใจจัง ไปค่ะ"เเบมพูดเล้วเดินมาจับเเขนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

"ออกไปรอที่รถก่อนเดี๋ยวชั้นจะตามไป"ป๊อปปี้พูดแบมก็ยิ้มก่อนจะไปรอข้างนอก ฟางที่เห็นแบมไปเเล้วก็จะเดินตามไป

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้จับมือฟางก่อนจะดันฟางให้ชิดผนังทันที

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"คราวนี้จะทำอะไรอีกล่ะ!!"ป๊อปปี้ตะคอกใส่หน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

".."ฟางเงีบไม่ตอบอะไรได้เเต่ก้มหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"หึ คิดจะมาโกหกอะไรอีก!!"

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ได้มาโกหก"ฟางพูดเเล้วพายายามข่มเสียงสะอื้นของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

"เหอะ คิดว่าชั้นจะเชื่อเธอหรอ ใครจ้างมาอีกล่ะ!"ป๊อปปี้พูดเเล้วผลักออกจากฟางฟางที่ชิดผนังอยู่เเล้วก็เจ็บที่ไหล่นิดๆเพราะปณอปปร่กดเเล้วยังผลักซ้ำอีก

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ว่าใครจะจ้างมาก็ช่าง เเต่ชั้นไม่ได้จะมาโกหกนายเเน่นอน"ฟางพูดนักแน่น

 

 

 

 

 

 

 

"หรอ หึ เเล้วเธอมาทำไมล่ะ ไม่ได้หรแกชั้น เเต่หลอกเด็กคนนั้นงั้นสิ เหอะ น่าขยะเเขยง"ป๊อปปี้พูดเเล้วทำหน้าเเละเเววตารังเกียจฟาง

 

 

 

 

 

 

"..ฮึก.."ฟางกลั้นเสียงสะอึ้นไม่อยู่เมื่อรู้ว่าป๊อปปี้รังเกียจเธอมากขนาดนั้นเลยหรือไง

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นเเค่อยากให้พวกคุณไปทานข้าวกัน"ฟางปาดน้ำตาออกก่อนจะพูดความจริง

 

 

 

 

 

 

 

"หึ เพื่อเงินละสินะ!"ป๊อปปี้พูดอย่างรู้ทันก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

"..ฮึก...ฮื่ออ...ชั้นมันน่ารักเกียจมากใช่มั้ย..ฮึก.."ทันทีที่ป๊อปปี้ออกไปฟางทรุดลงนั่งกอดเข่าร้องไห้ทันที ชั้นมันน่าขยะเเขยงใช่มั้ย..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องทำงานโทโมะ

 

 

 

 

 

 

"งั้นคุณรออยู่ตรงนี้ หรือว่าจะเข้าไปด้วยกันล่ะค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

"ไม่ดีกว่า เธอรีบๆทำให้เค้าออกมาเร็วๆ ชั้นจะนั่งรอตรองนี้ อย่านานมากนะ"เกลพูดก่อนจะนั่งรอ

 

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วตอบก่อนจะกำมื่อเเน่นเเล้วเดินไปที่ห้องทำงานของโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวแก้ว"เฟย์เงยหน้าขึ้นมาทักทายแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 
"นายโทโมะอยู่หรือเปล่าเฟย์"แก้วถามเฟย์ยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วจะเข้าไปอีกหรอ"เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ อยู่ใช่มั้ย"แก้วถามเฟย์จึกพยักหน้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ดดด

 

 

 

 

 

 

ด้วยความเคยชินที่แก้วไม่ค่อยชอบเคาะประตูจึงเปิดประตูเข้ามาทันทีที่เฟย์พยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

"เข้ามาทำไมไม่..เธอ!"โทโมะตกใจทันทีที่เงยหน้าขึ้นมารู้ว่าเป็นใคร

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ชั้นจอโทานะที่เข้ามาไม่ได้.."แก้วยังไม่ทันพูดจบโทโมะก็เเทรกขึ้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ออกไป"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

 

 

"คือชั้น.."

 

 

 

 

 

 

 

"ออกไป"โทโมะพุดเเล้วชี้นิ้วไปที่ประตู

 

 

 

 

 

 

 

"..อึก.."แก้วสะอึกเพื่อกลบเสียงสะอื้นข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นบอกให้ออกไป!"

 

 

 

 

 

 

 

"ขอร้อง ฟังชั้นก่อนได้มั้ย"แก้วเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยสายตาที่อ้อนวอน

 

 

 

 

 

 

 

"เธอไม่มีสิทธิ์พุดหรือขอร้องให้ชั้นทำอะไรทั้งนั้น"โทโมะพูดเสียงเย็นชาเเล้วมองแก้วด้วยสายตาว่างเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

"ฟังชั้นหน่อยได้มั้ย หือว่าชั้นขอร้อง ในฐานะคนเคยรู้จักกัน"แก้วพายายามพูดมาใฟ้จบประโยคอย่างลำบากเพราะพายายามกลั้นเสียงสะอื้นเเละกลั้นน้ำตาก่อนจะพุดมห้จบประโยค

 

 

 

 

 

 

 

"ใคร เคย รู้ จัก เธอ!"โทโมะพุดเน้นทุกคำแก้วถึงกับเม้มปาดเเน่นเป็นเส้นตรงทันที

 

 

 

 

 

 

 

"ขอร้อง..ไปทานข้าวกับคุณเกลเถอะ"แก้วพูดเเล้วหันหน้าหนีโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"เกล หึ ถูกจากมาละสิ้ ถึงได้หน้าด้านอยู่เเบบนี้"โทโมะพูด แก้วที่เบืนหน้าหนีโทโมะ น้ำใสๆก็ไหลออกมจากตาคู่สวยในทันที กับคำต่อว่าที่รุนแรงของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้าชั้นไม่ไปเธอก็ไม่ได้เงิน หึ"โทโมะพุดอีกแก้วจริงร้องไห้ออกมาหนักขึ้นเเต่พายายามปิดปากเพื่อกลบเสียงสะอื้น พายายามอย่างถึงที่สดไม่ให้มีเสียงใดเล็ดรอดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

"เค้าอยากทานอาหารกับนายมากเลยนะ ไม่งั้นเค้าคงไม่มาจ้างชั้นหรอก"แก้วพูดเเล้วไม่มองหน้าโทโมะ กลัวโทโมะจะสมน้ำหน้าที่ร้องไห้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

"เธฮนี่มันทำทุกอย่างเพื่อเงินจริงๆ"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วด้วยสายตาสมเพช

 

 

 

 

 

 

 

"..นายไปทานข้าวเถอะ เที่ยงเเล้วนะ.."แก้วพายายามพูด

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วยังไง"โทโมะพุดอย่างไม่สนใจไม่ใช่เขาไม่รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ ตัวสั่นขนาดนั้นมันดูออก

 

 

 

 

 

 

 

"ขอร้อง..ไปเถอะนะ"แก้วหันมาขอร้องโทโมะทั้งน้ำตาโทโมะถึงกำอึ้งทันที ทั้งที่รู้เเล้วว่าเธอร้องไห้อยู่เเต่พอเธอหีนหน้ามาน้ำตามันเลอะเเก้มเนียนจนเปื้อนไปหมด ทั้งเช็ดมันทำให้เลอะเทอะไปหมด สายสวยยังคงมีน้ำตาไหลออกมาอย่างม่รู้หยุด

 

 

 

 

 

 

 

"น้ำตาเนี่ย มารยาสินะ"โทโมะพุดเเล้วมองแก้วด้วยสายตาว่างเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

"..ฮึก..ชั้นเปล่า.."

 

 

 

 

 

 

 

"มารยาเก่งจริงๆ เหอะ ชั้นยกตุ๊กตาทองให้เลย"โทโมะพูดก่อนจะลุกขึ้นเเล้วเดินผ่านแก้วออกจากห้องทำงาน เขาก็ไม่อยากจะเห็นน้ำตาของเธอเหมือนกัน มันทำให้เขาอ่อนเเอทุกที..

 

 

 

 

 

 

 

"พี่โทโมะ"เกลที่นั่งรออยู่ก็วิ่งกรูเข้ามาหาโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไร"โทโมะพุดพร้อมสะบักเเขนออกจากมือเกล

 

 

 

 

 

 

 

"ไปค่ะทานอาหารกัน"เกลพูดเเล้วพายายามดึงโทโะให้ไปด้วยเพราะคิดว่าที่ออกมาต้องยอมไปทานด้วยเเล้วชังร์ๆ

 

 

 

 

 

 

 

"แก้ว"เฟย์ที่เห็นแก้วไม่ออกมาก็เข้าไปหาแก้วเเล้วก็เจอแก้วนั่งอยู่กับพื้นเเล้วปิดหน้าร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________

 

 

 

 

อึ้ยยยย 5555555 นางเองเราเก่งปะล่ะ55555555

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาาาา