พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไปหาฟางหน่อยดีกว่า คงยังไม่หลับหรอกนะ"แก้วที่มาถึงคอนโดของตัวเองจะไขกุญแจเเต่คิดถึงฟางที่ขอแยกจึงเดินมาห้องข้างๆเเล้วใช้กุญแจสำรองที่ทำไส้ไขเข้าไป
 
 
 
 
 
แกร๊ก
 
 
 
 
 
แก้วไขประตูเข้าไปก็ต้องแปลกใจเพราะฟางไม่ได้อยู่ห้องรับเเขก ดูห้องนอนก็ยังไม่มี จึงเดินไปที่ระเบียง
 
 
 
 
 
"มาแอบหลับอยู่ตรงนี้นี่เอง"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้าก่อนจะมาดูฟางใกล้ๆก็เห็นคาบน้ำตาที่เเห้งติดแก้มของฟางก่อนจะเอามือเช็ดๆให้
 
 
 
 
 
"ร้องไห้อีกแล้วสิ"แก้วพูดเบาๆก่อนจะนิ่วหน้าคิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
 
"ยุงก็ไม่มีนอนตรงนี้นะฟาง เดี๋ยวถ้าแก้วขยับฟางนี่ตื่นเเน่ๆ"แก้วพูดก่อนจะไปเอาผ้าห่มในห้องนอนของฟางมาห่มให้ ก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รุ่งเช้าฟางเเละแก้วก็ไปแอบดูป๊อปปี้เเละโทโมะออกจากบ้านอย่างห่างๆ ไม่ให้พวกเขารู้สึกตัว ฟางเเละแก้วจึงขึ้นเเท๊กซี่ตามไปส่งป๊อปปี้เเละโทโมะที่หน้าบริษัทอีกตามเคย
 
 
 
 
 
"นี่วันนี้บอสเรียกประชุมนะ"แก้วพุด
 
 
 
 
 
"รู้เเล้วค้าบ เเต่ 10 โมงไม่ใช่หรอ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"ก็ใช่ เเล้วจะยืนอยู่เเบบนี้หรือไงล่ะ สองคนนั้นเค้าไปเเล้วนะ"แก้วพูด
 
 
 
 
 
"อื้อ ไปเถอะ"ฟางพูดก่อนจะนั่งเเท๊กซี่ไปเเล้วสวนกันรถของเเบมเเละเกลที่นั่งผ่านแก้วเเละฟางก็มองตามจนรถละไป
 
 
 
 
 
"เด็กสองคนนั่นนี่น่ารักเนาะ"ฟางพูด
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวนี้เด็กๆเค้าน่ารักๆทั้งนั้นอ่ะฟาง"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้
 
 
 
 
 
"เมื่อคืน"ทโมะพึมพไเบาๆในห้องทำงานก่อนจะพายายามนึกเเต่ก็นึกอะไรไม่ออก ก่อนจะส่ายหน้าสลัดความคิดพวกนี้ออกไป
 
 
 
 
 
ก๊อกๆๆๆ
 
 
 
 
 
แอ๊ดดด
 
 
 
 
 
"ไงหายแฮ็งค์เเล้วหรอมาทำงานอ่ะ"เคนตะเคาะประตูก่อนจะเปิดพรวกเข้ามา
 
 
 
 
 
"เออ เเล้วเมื่อวานมึงมาส่งกูใช่มั้ย ขอบใจนะเว้ย"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"อะไร นี่มึงจำอะไรไม่ได้หรือไง เมื่อวานน้องแก้วผู้ติดตามสุดน่ารักของมึงนี่มารอรับมึงหน้าผับ"เคนตะพูดโทโมะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันที
 
 
 
 
 
"งั้นเมื่อวานมึงก็ไม่ได้ไปส่งกู"โทโมะพูดก่อนจะนึกเหตุการณ์เเต่นึกไม่ออก เเต่ก็สงสัยว่าทำไมแก้วถึงไปอยู่หน้าผับ เเต่ก็สลัดความคิดนั้นออกไป
 
 
 
 
 
"ถูกต้องเเล้วค้าบบบ เเล้วไม่ต้องห่วงนะเว้ยที่ไม่ได้ไปส่งอะต้องขอโทษงานเข้าว่ะ เเต่ค่าเหล้าอ่ะป๊าเลี้ยง"เคนตะพูดเเล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
"มามีไร"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
"จะมาดูหน้าคนไม่เคยกินเหล้าว่ะ นึกว่าจะเเฮงค์ไม่มาทำงาน"เคนตะพูด
 
 
 
 
 
"ไม่ได้คออ่อนขนาดนั้น"โทโมะพูดก่อนเคนตะจะมานั่งตรงข้ามกับโทโมะเเล้วพุดคุยกับปกติ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ป๊อปค่ะ"เสียงใสทำให้ป๊อปปี้ที่นั่งก้มหน้าทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมา
 
 
 
 
 
".."ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรได้เเต่มองด้วยสายตาที่นิ่งเฉย
 
 
 
 
 
"คือเเบมทำอาหารเที่ยงมาให้น่ะค่ะ มีเเต่ของโปรดพี่ป๊อปทั้งนั้นเลยนะค่ะ"แบมพูดเเล้วยิ้มก่อนจะให้คนเข็นอาหารที่เตรียมมาใส่จานเรียบร้อย
 
 
 
 
 
"ไม่หิว"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบเเล้วก้มหน้าทำงานต่อ แบมที่ได้ยินก็หน้าเสียลงทันที
 
 
 
 
 
"เอ่อ.."
 
 
 
 
 
"ขอบคณที่เอามาให้"ป๊อปปี้กล่าวขอบคุณเพื่อไม่ให้เป็นหารเสียมารยาทก่อนจะนึกถึงเรื่องราวตอนที่อยู่กับฟาง
 
 
 
 
 
"นี่จำไว้นะว่าหันขอบคุณบ้างเป็นมารยาทเข้าใจ๊"ฟางพูดเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ถึงถึงตอนนั้นก็นั่งนิ่งทันที
 
 
 
 
 
"พี่ป๊อปค่ะ"แบมพูดเเล้วโบกมือไปมา
 
 
 
 
 
"อะไร"ป๊อปปี้สะดุ้งก่อนจะตอบเสียงเรียบ
 
 
 
 
 
"คุณป๊อปค่ะเดี๋ยวบ่ายลูกค่าจะขอคุณที่ห้างใกล้นี่นะค่ะ เเต่เอ่อถ้าคุณป๊อปไม่สะดวกขนมจีนไปแทนก็ได้นะค่ะ"ขนมจีนพูดเพราะรู้ดีว่าป๊อปปี้ไม่ชอบไปในที่ที่มีคนเยอะ เเละห้าเขาไม่เคยไปเลยด้วยซ้ำ เเละทุกครั้งที่มีการนัดไปห้าง หรือทานอาหานเขาก็จะให้ขนมจีนไปแทนเสมอ
 
 
 
 
 
"ห้างน่ะมาบ้างก็ได้ มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกมั้งคุณมาเฟีย"
 
 
 
 
 
"ชั้นไปเอง"ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มหน้าเช็คงานต่อ ขนมจีนถึงกับอึ้งตาโตเพราะปกติมันไม่ใช่แบบนี้ เเบมเองก็ยังอึ้งๆ เพราะพอรู้มาบ้างว่าป๊อปปี้ไม่เคยย่างกายเข้าห้างเลยสักครั้ง
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เช็คงานจนได้เวลานัดโยที่ไม่ได้ทานอาหารที่เเบมทำมาเลยเเบมเองก็ถอดใจกลับบ้านไปก่อนเเล้ว
 
 
 
 
 
"สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ น่าแปลกนะครับที่คุณมาที่แบบนี้"ชายคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
"หรอครับ"ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบก่อนจะนั่งลงตามที่ชายคนนั้นชวน
 
 
 
 
 
 
 
 
"กินร้านนี้กัน หิวเเล้ว"ฟางพูดก่อนจะดึงแก้วเข้าร้านอาหารในห้างหลังประชุมเสร็จก็ต้องชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้อยู่ในร้านนั้นในมุมที่มองไปเเล้วเห็นได้ชัดว่าเขากำลังนั่งอยู่กับชายคนนึงแก้วที่เห็นฟางนิ่งไปก็มองตามฟาง ก็เข้าใจ
 
 
 
 
 
"โต๊ะข้างๆว่างนะ"แก้วพูดเเล้วมองไปโต๊ะที่อยู่ข้างๆโต๊ะที่ป๊อปปี้นั่งป๊อปปี้ที่รู้สึก่ามีคนมองขึงมองไปทางเข้าร้านก็เจอแก้วเเละฟางที่ยืนอยู่ป๊อปปี้รีบหันมาหาชายเพื่อคุยงานต่ออย่างม่สนใจฟางทันที
 
 
 
 
 
"ไม่ล่ะ เค้าคงไม่อยากเห็นหน้าฟางหรอก ร้านอื่นมั้ย"ฟางหันมาถาม
 
 
 
 
 
"ร้านนี่ล่ะ หืมม มาๆ"แก้วที่รู้ว่าฟางอยากเจอป๊อปปี้มากแค่ไหนจึงรีบลากฟางไปนั่งโต๊ะที่ถัดจากป๊อปปี้มาสองโต๊ะก่อนจะสั่งอาหาร
 
 
 
 
 
"ฮัลโหล...ห๊ะ ค่ะงั้นเดี๋ยวจะรีบไปนะค่ะ"แก้วพูดด้วยความตกใจจากโทรศัพท์ที่ได้รับสายก็
 
 
 
 
 
"ฟางนี่ทานคนเดียวก่อนนะแก้วมีธุระอะ เดี๋ยวกลับเองนะ"แก้วพูดเเล้วรีบวิ่งออกมาจากร้าน
 
 
 
 
"อ้าว แก้วๆ "ฟางที่จะเรียกแก้วเเต่ก็ไม่ทันแก้วเดินออกมาก่อนเเล้ว
 
 
 
 
 
"ให้เวลาส่วนตั๊วส่วนตัวเเล้วนะ^^"แก้วพุดเเล้วยิ้มก่อนจะเดินไปซื้อไอศครีมทานพรางๆ
 
 
 
 
 
ฟางที่นั่งอยู่ในร้านก็นั่งเงียบสั่งเเต่น้ำเปล่ามาดื่มก็แอบมองป๊อปปี้ไปพรางๆ จนป๊อปปี้ลุกออกไปฟางจึงรีบเช็คบิลเเล้วเดินตามมาทันที ป๊อปปี้ที่เดินท่ามกลางบอดิกาดร์สวมเเว่นนำปกปิดดวงตา
 
 
 
 
 
ฟึ่บ
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
ตุ๊บ
 
 
 
 
 
ฟางที่มัวเเต่มองป๊อปปี้จนสะสุดสายไปที่วางอยู่จนล้มลงหัวฟาดพื้น คนเเถวนั้นรวมถึงป๊อปปี้ที่เดินอยู่ข้างหน้าไม่ไกบให้หันมา ป๊อปปี้รีบถอดเเว่นตาดำที่ปกปิดดวงตาออกเเล้ววิ่งเข้าไปดูฟางทันที
 
 
 
 
 
"ยัยบ้า"ป๊อปปี้ช้นบริเวณหนังฟางขึ้นมาก่อนจะเขย่าตัวฟางอย่างเป็นห่วง ก่อนจะช้นตัวฟางขึ้นมา
 
 
 
 
 
"เอ่อ ผมอุ้มเองดีกว่ามั้ยครับ"ลูกน้องคนนึงพูด
 
 
 
 
 
"ยุ่ง!"ป๊อปปี้ว่าก่อนจะรีบเดินทันที บอดี้กาอร์มองอย่างงงๆเเต่ก็รีบเดินตามป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
โรงพยาบาล
 
 
 
 
 
"อื้อ โอ้ย"ฟางที่ลืมตาขึ้นมาก่อนจะรู้สึกเจ็บที่หัว ฟางค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นเเล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
"ห้องนอนใครเนี่ย"ฟางพุดเเล้วมองไปรอบๆห้องพิเศษของป๊อปปี้ที่เหมือนห้องนอนตกเเต่งด้วยสีเรียน
 
 
 
 
 
แอ๊ดดด
 
 
 
 
 
"อ้าวตื่นเเล้วหรือค่ะ ทานยาแก้ปวดก่อนนะค่ะ เเล้วเดี๋ยวกลับบ้านได้เลยนะค่ะ"พยาบาลร่ายยาวก่อนจะยื่นยามาให้ฟาง ฟางได้เเต่ทำหน้างง
 
 
 
 
 
"..?.."
 
 
 
 
 
"ทานยาสิค่ะ"พยาบาลพูดฟางจึงรับยามาอย่าง งงๆ
 
 
 
 
 
"ต้องกินหรอค่ะ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"ค่ะ"พายายามบาลตอบเเล้วยิ้มก่อนที่ฟางจะทานยาตามที่พายาบาลสั่ง
 
 
 
 
 
"เเล้วที่นี่ที่ไหนค่ะเนี่ย"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"โรงพยาบาลค่ะ"
 
 
 
 
 
"อ้าวเเล้ว ทำไมห้องเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ"ฟางถามอีก
 
 
 
 
 
"นี่เป็นห้องพอเศษค่ะ"
 
 
 
 
 
"ห๊ะ หรูแบบนี้ เท่าไหร่ค่ะเนี่ย TT ทำไมไม่ให้ชั้นไปอยู่ห้องรวมล่ะค่ะ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องห่วงค่ะทางเราไม่ได้คิดค่าใดๆทั้งสิน"
 
 
 
 
 
"จริงหรอค่ะ ใจดีไปเเล้ว ว่าเเต่เเล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ไงค่ะ"
 
 
 
 
 
"เอ่อ..มีคนมาช่วยไว้ค่ะ"พายายามพูดตามที่ป๊อปปี้สั่งไว้วว่าห้ามบอกว่าเป็นคนพามาส่ง
 
 
 
 
 
จากนั้นฟฟางก็ออกจากโรงพายาบาลเเล้วกลับคอนโดทันที เเต่ไปที่ห้องแก้ว
 
 
 
 
 
"ชิ่งหรอ-_-"ฟางพูดทันทีที่เข้ามา
 
 
 
 
 
"อะไร เปล๊า เป็นไงมั้ง"แก้วถาม
 
 
 
 
 
"ได้แผล"ฟางพูดเเล้วชี้ไปที่หัว มันช้ำๆ
 
 
 
 
 
"อ้าวเเล้วไปทำอะไรมา"แก้วถามเเล้วลุกขึ้นมาดู
 
 
 
 
 
"มัน-_-"
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
"สะดุดสายไฟมั้ย เจ็บอ่ะ TT"
 
 
 
 
 
"โอ๋ ไม่เจ็บเพี้ยงๆ"แก้วพุดเเล้วเป่าให้ฟางจนฟางอมยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_____________________________________________________________________________
 
 
ไรเตอร์ป่าวลำเอียงนะ อย่าดุไรเตอร์สิ เดี๋ยวร้องไห้นะ 5555555
 
 
เม้นกันเยอะๆน้าาาาา
 
 
 
ขอบคุณทุกคอมเม้นค้าบบบ